Είναι εποχή σήμερον δι’ άπειλάς αφορισμών έκ μέρους της Εκκλησίας; Του Άρχιμανδρίτου Νεκταρίου Ζιόμπολα

Προς ποιους οι απειλές; Προφανώς προς αποκεκομμένους από την Εκκλησία τού Χριστού η και -μη πιστεύοντες και «αφορισμένους» αφ’ εαυτού των. Οι φοβέρες λοιπόν και απειλές, διά να αναθεωρήσουν την στάσιν των και να μη υπογράψουν τυχόν τον έπαίσχυντον νόμο; Αν είναι δυνατόν, άνθρωποι της πολιτικής του σήμερα, να εκλάβουν εις τα σοβαρά τοιούτου είδους απειλές, οι όποιες ούτε καν τούς αγγίζουν. Απεναντίας είναι δυνατόν να ειρηνευθούν, να γίνουν πολέμιοι της Εκκλησίας, δίνοντας συνέχεια.

Έρωτάται, είναι ενδεδειγμένη ή ενέργεια αυτή εκκλησιαστικώς εις ανθρώπους άσχετους με την Εκκλησία; Αναμενόμενο να εκλάβουν τις απειλές ως αστείες, εάν γίνουν γνώστες των.

Αγιογραφικός, Συνοδικώς, Πατερικός προς ποιους πρέπει να απευθύνεται ή Εκκλησία προκειμένου να επιβάλλει την εσχάτη εκκλησιαστική ποινή, πού είναι ό αφορισμός, το ανάθεμα; Σέ πρόσωπα της Εκκλησίας κληρικούς και λαϊκούς, οι όποιοι έπεσαν σέ βαρέα παραπτώματα, κατ’ εξοχή σε εκείνους πού δημιουργούν αιρέσεις, θίγουν την Πίστιν, αλλά και άλλα ηθικής φύσεως θέματα. Οι σημερινοί πολιτικοί προς τούς όποιους «εκτοξεύονται» από Επισκόπους και όχι μόνον απειλές, ούτε τύποις είναι μέλη της Εκκλησίας, αλλά είναι ψυχικά «παγόβουνα».

Σέ περίπτωση πάντως τοιαύτης ένεργείας, «αν πρόκειται περί σημαίνοντος προσώπου, ό καταστατικός νόμος της Εκκλησίας της 'Ελλαδος απαιτεί άδειαν και της πολιτικής αρχής διά την οριστική επιβολή της ποινής» (Θ.Η.Ε, τ. 2ος σ.470 καθ. Αμίλκας Αλιβιζάτος).

Τονίστηκε δέ ότι αρμόζει να επιβληθεί ό μεγάλος αφορισμός εις αυτούς τούς βουλευτάς. ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Την επίσημη ώρα όπου το όργανο της Εκκλησίας αναγινώσκει την ποινή, μεταξύ άλλων υπάρχουν και οι εξής φράσεις: «Να τρέμει ως ό Καιν, το σώμα του να μη διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη...». ταύτα και άλλα καθιστούν την ποινή τρομερότερα έμπνέουσαν φόβο.

Πέραν αυτών, διά να ψηφισθή νόμος νομιμοποιήσεως των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, τούτο απαιτεί έστω την πλειοψηφία εις το Κοινοβούλιο. Οπότε πρακτικά το παράπτωμα είναι συλλογικό, ομαδικό.

Τούτου τυχόν γενομένου-άπευχόμεθα, εάν, ελάχιστοι Μητροπολίτες προβούν εις την απειλουμένη ενέργεια και αφορίσουν τούς βουλευτάς της περιφερείας των, φαντάζεσθε τι θα συμβεί πρωτίστως μεταξύ των βουλευτών; Ασύλληπτο το γενικό φαινόμενο, θάναι πρωτότυπο το κομφούζιο, με απρόβλεπτες βολές κατά της Εκκλησίας. Ό δέ νόμος ως κρατικός, κοινωνικός θα ισχύει, όπως και άλλοι έπαίσχυντοι και πρωτίστως ό των εκτρώσεων.

Λοιπόν ποιον το όντως κέρδος; Είναι αυτές οι απειλές πρωτίστως μέρος τού ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας σήμερα;

Μήπως θα έπρεπε οι Επίσκοποι και όποιοι άλλοι «ξιφουλκούν» εναντίον βουλευτών της περιφερείας των και όχι μόνον, να απευθυνθούν εις τα πρόσωπα αυτά, με όποιον τρόπον γνωρίζουν -δύνανται και να εκθέσουν το τί όντως είναι ή ομοφυλοφιλία και δη ή νόμιμη συμβίωσης», τ,έ. ό λεγόμενος «γάμος» των όμοφίλων. Αυτός πού πλέον καλπάζει εις τον κατ’ ευφημισμόν πολιτισμένο κόσμο. Θεωρείται δεδομένο ότι πολλοί από τούς λεγομένους εθνοπατέρας αγνοούν τί είναι αυτό πού ακούγεται ότι θα ψηφισθή και νόμος. Ενεργούν σύμφωνα με το «ρεύμα» και πασχίζουν να ταυτισθούν με αυτό ότι είναι σύγχρονοι προς όσους εκπροσωπούν. Να φανούν αρεστοί κυρίως σέ τέτοια θέματα και διά λόγους ευνοϊκούς. Ρευστοί το πλείστον οι πολίτικοι. Προέχει λοιπόν το τί είναι. Πάθος φοβερό, δυσώδες πάθος. 'Οδηγεί πρωτίστως ανθρωπίνως εξεταζόμενων εις την εσχάτη ηθική εξαθλίωση και κατακεραύνωσιν της ανθρωπινής αξιοπρεπείας. Ανύπαρκτη ή αδυναμία αυτή εις τα ζώα. Πρόκειται διά παραφύσιν ενέργεια, διά μεγάλη έκουσίαν αδυναμία παρά τα σαθρά επιχειρήματα. Διαλύει οικογένεια, διχάζει όπου φανεί μέλος αυτής να ρέπη προς τα εκεί, με πρακτικό αποτέλεσμα μητέρες το πλείστον να αδυνατούν ίσοβίως να το ξεπεράσουν. Ψυχικά «πενθούν» έφορου ζωής, όταν ύπάρξη παιδί τους τις «ζώνει» ή μειονεκτικότης. Χριστιανικά εξεταζόμενο το πάθος αυτό, είναι θεομίσητο, προφανώς το μόνο σέ βαθμό...

Ή ακραία δέ περίπτωση των παρά φύσιν αυτών σχέσεων είναι ή απαιτουμένη έκ μέρους τέτοιων «ζευγαριών» υίοθέτησις παιδιών. Εγκληματικό το γεγονός. Συνέβη κάπου εις την Εσπερίαν όπου υίοθετηθέν παιδίον είπε εις τον «οικογενειακό» του χώρον: «Μπαμπά, ό μπαμπάς με μαλώνει». Έλεος, ντροπή, αίσχος! Και εν τούτοις υπάρχει ανοχή.

Για' το όλο θέμα τονιστέα μία φράση τού ιερού Χρυσοστόμου. Ότι «διά των σχέσεων αυτών το ανθρώπινο γένος στασιάζει».

Κάτω από προτροπές και παραινέσεις ότι κερδίσωμεν ηθικός και ως Εκκλησία μετά διακρίσεως.

Γνωστός ό σάλος ετών από τον αφορισμό τού Ανδρέα Λασκαράτου και ως πιστού. Λέγεται, χωρίς μάλλον να είναι γραμμένο, ότι όταν έλαβε γνώση της τιμωρίας του από την Εκκλησία ξεφώνησε. Να μου αφορίσουν τα υποδήματα, διά να μη λειώνουν οι σόλες. Ό δέ αφορισμός τού ’Ελ. Βενιζέλου απόλυτα απαράδεκτος, καίρια ζημίωσε και την Εκκλησία. Δεν «αντέχει» τέτοιες ενέργειες ή εποχή. Ναυάγιο ηθικό ή σημερινή κοινωνία. Έπαψε να είναι Ελληνορθόδοξη σέ μεγάλο βαθμό πλέον.

Διά την ιστορία είρήσθω εν παρόδω, ότι ό ύπογράφων το παρόν έχει συγγράψει πολυσέλιδον διά την ομοφυλοφιλίαν βιβλίον «πολεμήθηκε» ώσάν κάτι το κινδυνώδες και από εκεί πού ούδόλως θα το περίμενε κανείς. Αυτό μόνο περί αυτού.

Το βιβλίο αυτό το έχω προσφέρει εις τρεις Υπουργούς Δικαιοσύνης εις το Υπουργείο. Εις τούς δύο «χέρι με χέρι» με άκρως σύντομο λόγο και άμεσον πληροφόρηση από την μελέτη. Εις τον νύν δεν το μετέφερα ακόμη και κακώς.

Πέραν όλων αυτών, μήπως θα έπρεπε να «δουλέψουν» οι ιεροί Κανόνες ως προς το δυσώδες πάθος - κουσούρι τόπαν κάποιοι, στον χώρον του κλήρου; Χωρίς ύποχωρήσεις, ανεκτικότητες και «στραβά μάτια» προς κάθαρσιν τού Ί. Θυσιαστηρίου; 

Αναφέρω από πρώτο χέρι τούτο: Τούς τελευταίους μήνας δύο έντιμοι άνδρες εμφανίσιμοι με τρόπο μου μίλησαν ότι δέχθηκαν προτροπές... εν μέσαις Αθήναις από ιερείς διά τα περαιτέρω... Σ' αυτούς σε εφαρμογή όλο το Πηδάλιο. Καλύτερα κενό όπου υπηρετούν, παρά παρουσία τοιούτου υλικού. Ταύτα με πόνο ψυχής.

Εις βουλευτάς εν προκειμένω άλλη μεταχείριση, πληροφόρηση το τί είναι αυτό το πάθος, καυστικό έλεγχο ακόμη και μετωπική επίδειξη και όχι απειλές αφορισμών.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ