ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ..Διδακτικές σοφές σκέψεις ανωνύμου Μοναχού............

Αι προς συσχηματισμόν αξιώσεις τον κόσμον και αι αντιθέσεις τον Χριστιανόν.

«Εμπρός συσχηματίσθητε» μάς κράζουν ακόσμως κι’ έδώ ερίζουν πάντοτε ό Χριστιανός κι’ ό κόσμος».

Ό Κόσμος:

Κοιμήσου και κοιμόμαστε, ’ξύπνα γιατί ’ξυπνάμε γέλα και σύ αφού κι’ εμείς βλέπεις ότι γελάμε.

Σ, ότι θαυμάζουμε εμείς πρέπει και σύ να χάσκεις κι’ ό,τ’ άκουσες να λέμε εμείς αυτό και να διδάσκης. Όπου εμείς στεκόμαστε πρέπει και σύ να μένης και όπου δέν συχνάζουμε και σύ να μή διαβαίνης.

Κι’ άν κλάψουμε καμιά φορά πρέπει και σύ να κλάψεις γιατί αλλιώς να ζεις με μάς πρέπει ευθύς να πάψης. Τέλος τί κάνουμε εμείς κοιτά και σύ να κάνης κι’ ότι είσαι ένας, μύριοι εμείς, ποτέ μην το ξεχνάς.

Ό Χριστιανός:

Σαν κλαίτε σεις, δεν κλαίω ’γώ, πολλές φορές και χαίρω κι’ όταν γελάτε δάκρυα πάντα στα μάτια φέρω.

Εσείς όταν κοιμόμαστε ’μπορεί ’γώ ν’ άγρυπνάω κι’ όταν τον ύπνο αφήνετε εγώ στον ύπνο πάω.

Αυτά πού σεις θαυμάζετε είναι για μεν’ αηδία κι’ ό έπαινός σας όνειδος, αισχύνη κι’ ακηδία. Ξαπλώνεσθε ’κει πού για με ειν’ άκανθοι και βάτα κι’ εκεί πού δεν πατήσατε είν’ ή δική μου στράτα.

Οι λόγοι σας είναι για με γιαγιάδων παραμύθια κι’ ούδ’ ίχνος έχουν μέσα τους από ορθό κι’ αλήθεια. Κει πού φαντάζεσθε αυγή, εγώ βλέπω τον Άδη και στην δική σας την τρυφή κόλαση και σκοτάδι. Όπου σεις βλέπετ’ έντρομοι την λήθη και το τέλος για μεν’ άρχίζει τής ζωής το υπερκόσμιο μέλος.

Τα πλούτη σας και οι τιμές, οι δόξες και ή φήμη για μένα είναι της φθοράς το δόλωμα κι’ ή λύμη.

Ή συντροφιά σας εΐν’ σέ με πλήξις βαρειά κι’ ανία κι’ ή μοναξιά μακριά από σάς χαρά εΐν’ ουρανία.

’Αν ειστ’ όσοι νομίζετε κι’ είμαι, τάχα τες, ένας τί βγαίνει αν στα μάτια σας δεν έχει φώς κανένας; ’Αφού σάς όλους οδηγεί ψευδούς Πυθίας τρίπους θάστε σ’ εμέ κι’ έγώ σέ σάς άνθρώπινος άντίπους.

Απόφευγε τας άκρότητας

Ποτέ να μη σ’ αρέσουνε τα άκρα' σκέψου μόνον ότι «τα άκρα είν’ κι’ αυτά των πονηρών δαιμόνων», ή εις οιήσεως κρημνούς αυτά θα σ’ εξωθήσουν, ή και τον τόνον της ψυχής ζητούν να σου έκλύσουν. Μετρία μ’ άμετάπτωτος κι’ άσειστος πολιτεία αυτή στην άσκηση αυτή, κατέχει τα πρωτεία.

Γι’ αυτό και εΐπ’ ό Ισαάκ, ό πάμμεγας, ό Σύρος τού Παρακλήτου τ’ όργανον, τού πνεύματος ό ήρως' «ή πολιτεία ή μικρά, μά σταθερά, βεβαία, είν’ κάτι το άτίμητο»- ρήσις σοφή, σπουδαία.

Αλλ’ ότι δεν μάς ευνοεί και την κενοδοξία στην αλαζόνα μας ψυχή μικρή βρίσκει αξία.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ .ΤΟΜ Γ. 1975. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΘΗΒΩΝ