«Και άφες ημίν τά όφελήματα ημών, ώς και ημείς άφίεμεν τοις οφείλεταις ημών». ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ

Ό Κύριος, αφού μέσα στην άπειρη ευσπλαχνία Του χάρισε στους αμαρτωλούς τά ύψιστα καί ανεκτίμητα αγαθά, ζητάει κι από μάς να δείχνουμε ευσπλαχνία προς τούς συνανθρώπους μας. Τό μυστήριο της λυτρώσεως θεμελιώνεται πάνω στην ευσπλαχνία. Ή λύτρωση είναι ή φανέρωση της θείας ευσπλαχνίας στην πεσμένη ανθρωπότητα. Καί ή πεσμένη ανθρωπότητα μπορεί να οικειωθεί τή λύτρωση, πού της χαρίστηκε από τόν Θεό, μόνο μέ την ευσπλαχνία. Δεν είναι δυνατό να λυτρωθούμε αλλιώς, παρά μόνο μέ τό να σπλαχνιστούμε τόν εαυτό μας καί τούς συνανθρώπους μας, μέ τό να συναισθανθούμε την πτώση μας, την άμαρτωλότητά μας καί την καταστροφή μας, μέ τό να διαπιστώσουμε την πτώση, την άμαρτωλότητά καί την καταστροφή ολόκληρης της ανθρωπότητας, μέ τό να αναγνωρίσουμε την κοινή καί απόλυτη ανάγκη της θείας ευσπλαχνίας.

Αποκλειστικά δική μας ανάγκη καί δικό μας καθήκον είναι να χαρίσουμε στούς οφειλέτες μας τά χρέη τους, δηλαδή να τούς συγχωρήσουμε γιά τά σφάλματα πού διέπραξαν απέναντι μας. Αν δεν τό εκπληρώσουμε αυτό, ποτέ δεν θ’ αποκτήσουμε ψυχική διάθεση κατάλληλη γιά την οικείωση της λυτρώσεως. Ή σκληρότητα της καρδιάς είναι σάν τίς σιδερένιες καί κλειδαμπαρωμένες πύλες! Δεν αφήνει να μπει μέσα της ή θεία δωρεά. Ό Κύριος είπε: «Αν συγχωρήσετε τούς ανθρώπους γιά τά παραπτώματά τους, θα σάς συγχωρήσει κι εσάς ό ουράνιος Πατέρας σας. Αν, όμως, δεν συγχωρήσετε στούς ανθρώπους τά παραπτώματά τους, ούτε κι ό Πατέρας σας θα συγχωρήσει τά δικά σας παραπτώματα».

Ό χριστιανός οφείλει ν’ αγωνίζεται μέ ιδιαίτερη επιμέλεια εναντίον του πάθους της μνησικακίας, να τό διώχνει από μέσα του μέ την πρώτη του εμφάνιση, να μην τό αφήνει να φωλιάζει στην ψυχή του ούτε μέ την πιο εύλογη πρόφαση. Αν επιτρέπουμε στη μνησικακία να ενεργεί στήν ψυχή μας, αυτή θα ακυρώσει όλους τούς αγώνες μας, θα εξουδετερώσει όλες τίς αρετές μας καί θα μάς στερήσει την ευσπλαχνία του Θεού. Ή συγχώρηση τών παραπτωμάτων των συνανθρώπων μας δείχνει ότι τό Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα μας καί κατευθύνει τή θέλησή μας. Γιά να συμβεί αυτό χρειάζεται, όπως είπαμε, σκληρός αγώνας εναντίον της μνησικακίας, στον όποιο ό Θεός δεν μάς βοηθάει φανερά, προκειμένου ν’ αποκαλυφθεί ή προαίρεσή μας. Ή μνησικακία βασίζεται στήν υπερηφάνεια, ή οποία κρύβεται στις ψυχές ακόμα καί των εκλεκτών τού Θεού, τών αγιασμένων από τή χάρη Του. Κι αυτοί, λοιπόν, πρέπει να προσέχουν γιά να μη μολυνθούν από τον ιο της μνησικακίας, πού θανατώνει την ψυχή. Μέ τή συγχώρηση των αδελφών μας ελκύουμε τή θεία χάρη. Καί τή χάρη θα την κρατήσουμε μέσα μας μέ τή διαρκή συγχώρηση τών αδελφών μας.



 ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ.ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ. Β