ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΠΣΚΩΦ.Ή Αλεξάνδρα Προχόροβα διηγείται τά εξής .....

ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΠΣΚΩΦ

Ή Αλεξάνδρα Προχόροβα διηγείται τά εξής μέχρι τό 1956 είχε παραχωρήσει ό Θεός να υποφέρω από πάθηση τού νευρικού συστήματος, πού δεν ανταποκρινόταν στη φαρμακευτική θεραπεία. Όπως λέει ό λαός, υπόφερα από πόρτσα. Αυτό σημαίνει πώς είχα γίνει θύμα από κάποιο «κακό μάτι». Ό Θεός μ’ ελέησε όμως κι ή Παναγία μας έστρεψε τή ματιά της στήν αρρώστια μου καί μου έδειξε μια φωτογραφία τού γέροντα-γιατρού Συμεών, πού ζούσε στο μοναστήρι της.

Εγώ γενικά δεν εκκλησιαζόμουν, δεν είχα κανένα ενδιαφέρον γιά τά πνευματικά θέματα. Έτσι ή δύναμη τού εχθρού εισχωρούσε εύκολα μέσα μου. Ό Μεγάλος Ποιμήν μας όμως, ό Χριστός, φαίνεται πώς μέ λογάριασε κι εμένα μέλος τού ποιμνίου Του καί μέ οδήγησε να πιω νερό από την αγία πηγή Του.

Αφού έμαθα πρώτα γιά τό γέροντα Συμεών από μια γυναίκα, πού μού έδωσε τή φωτογραφία καί τή διεύθυνσή του, αποφάσισα ξαφνικά να πάω στο Πέτσορι, στόν π. Συμεών. Δεν περίμενα να δω κάποιον πνευματικό γιατρό, άλλά μάλλον ένα συνηθισμένο γιατρό πού βοηθούσε πολλούς ανθρώπους, αφού δεν είχα ιδέα από πίστη καί λειτουργίες, ούτε από νηστείες κι ιερά μυστήρια, ούτε από τελετές. Δεν είχα θρησκευτικά αισθήματα. Όλα γιά μένα ήταν κλειστά, ακατανόητα καί αδιάφορα.

Έφτασα στο μοναστήρι στο τέλος της θείας λειτουργίας κι αμέσως μετά πήγα να συναντήσω τό  Γέροντα, όπως πηγαίνει κάποιος σ’ ένα συνηθισμένο γιατρό, κι άρχισα να του λέω πώς έχω Πόρτσα. Ό Γέροντας μου πρότεινε τό σταυρό γιά να τόν ασπαστώ καί είπε:

Πώς ξέρεις ότι έχεις πόρτσα;

Εκείνη τή στιγμή άρχισα να κάνω εμετό, ένιωσα άσχημα καί κάποιος φώναζε μέσα μου. Δε θυμάμαι τίποτα’ άλλο άπ’ όσα μου συνέβησαν.

έκανα εμετό. Από μέσα μου έβγαζα κάτι πρασινωπό κι οι άνθρωποι πού ήταν μέσα στο κελί χρησιμοποιούσαν λεκάνες γιά να μαζεύουν τον εμετό μου. Έπειτα άρχισα να νιώθω καλλίτερα κι όταν το πρωί κοινώνησα, ένιωσα πολύ καλύτερα, παρηγορήθηκα. ’Αν ό γέροντας Συμεών δεν είχε προσευχηθεί γιά μένα, ίσως να μην είχα πατήσει ποτέ μου σε εκκλησία, γιατί ό εχθρούς μέ βασάνιζε. Στο σπίτι μου, προτού ταξιδέψω στο Πέτσορι, ό εχθρούς μού είχε δώσει μια θηλειά γιά να κρεμαστώ. Δόξα τώ Θεώ, ή Παναγία μας δεν μέ άφησε ν’ αυτοκτονήσω. Μού έστειλε καλούς ανθρώπους πού μέ οδήγησαν στο άγιο αυτό μοναστήρι κι έτσι, μέ τίς προσευχές καί την αγάπη τού καλού μας Γέροντα, ή ψυχή μου άρχισε να φωτίζεται.

Στο μοναστήρι έμεινα σχεδόν ένα μήνα. Πόσο χάρηκαν οι φίλοι μου πού μέ φρόντιζαν τον καιρό πού ήμουν άρρωστη, μπροστά στα μάτια των όποιων καί θεραπεύτηκα. Από τότε επισκεπτόμουν το μοναστήρι όσο πιο συχνά μπορούσα, κυρίως στις διακοπές. Ευχαριστώ την Παναγία καί τον Κύριό μας Ιησού Χριστό γιά την αγάπη τού καλού κι αλησμόνητου πνευματικού μας πατέρα, τού π. Συμεών. 

Ή σπίθα της πίστης άρχισε ν’ ανάβει μέσα μου. Ή ελπίδα γιά τή σωτηρία μου ξαναγύρισε. Άρχισε να μέ πιέζει να προσεύχομαι καί να ευχαριστώ τον Κύριό μου γιά τή μεγάλη ευλογία καί το έλεος Του. Ξεκίνησα να πηγαίνω στήν εκκλησία μέ προθυμία καί χαρά, ν’ ακούω μέ προσοχή την ψαλμωδία, τ’ αναγνώσματα καί κυρίως να παρακολουθώ τή θεία λειτουργία. Είχα θεραπευτεί τελείως, ήμουν απόλυτα υγιής κι έγινα ένα χρήσιμο μέλος της κοινωνίας, όπου εργάζομαι φιλότιμα γιά τό καλό των ανθρώπων γύρω μου καί της πατρίδας μου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ.

ΟΣΙΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΠΣΚΩΒ