Γιατί άραγε μερικοί φοβούνταν τόσο πολύ το Ευχέλαιο; . Μήπως επρόκειτο για την πρακτική εκείνη, όταν την περίοδο της αποστασίας γινόταν Ευχέλαιο μόνο πριν από το θάνατο; Η ιστορία όμως της Ορθοδοξίας είναι πολύ πιο ευρεία από αυτήν την περίοδο. Στην Ρωσία του 17ου αιώνα γινόταν το Ευχέλαιο στους ναούς και στα μοναστήρια. Να ένα απόσπασμα από τη ζωή του οσίου στάρετς της Όπτινα Ανατολίου Ποταπώβ: «Ο όσιος Ανατόλιος ακολουθώντας την παράδοση της Όπτινα, τελούσε συχνά το μυστήριο του Ευχελαίου, τονίζοντας τη μεγάλη σημασία του για την πνευματική ζωή του χριστιανού και έδινε σε όλους ευλογία να συμμετάσχουν στο μυστήριο, συμπεριλαμβανομένων και των νεαρών αλλά και των εξωτερικώς υγιών ανθρώπων. Η τέλεση του Ευχελαίου από τους στάρετς έμοιαζε με γιορτή». Στο ευχέλαιο φορούσαν τα καλά τους ρούχα, ενώ «ο στάρετς Ανατόλιος, τελώντας το μυστήριο, έλαμπε. Έτσι θεράπευε πολλές ψυχικές και σωματικές ασθένειες».
Θα δώσω ένα ακόμη παράδειγμα μέσα από μια επιστολή του αρχιμανδρίτη Ιωάννη Κρεστιάνκιν, την οποία απηύθυνε σ’ εμένα, σχετικά με την ασθένεια συγγενικών μου προσώπων:
«Η πνευματική θεραπεία για μας είναι το Ευχέλαιο, όχι οι εξορκισμοί. Το Ευχέλαιο, το μυστήριο που ο Χριστός δώρισε σ’ εμάς. Σ’ αυτό μας συγχωρούνται πολλές αμαρτίες ακόμη και ξεχασμένες τις οποίες εμείς δεν αναγνωρίζουμε ως αμαρτίες. Σταδιακά η περήφανη διάνοιά μας θα ταπεινωθεί και θα αποκτήσουμε τη σωτηρία και τη θεραπεία όχι από τα επίγεια γιατρικά αλλά από τον Κύριο. Το αγιασμένο λάδι πρέπει να το πιεις και να αλείψεις με αυτό το σώμα σου. Φυσικά και θα προσευχηθούμε για να μας δοθεί η δυνατότητα να κοινωνήσουμε όσο πιο συχνά γίνεται».
Έτσι έζησε ακόμη δέκα χρόνια η ετοιμοθάνατη μητέρα.
Μερικές φόρες ήταν τόσο άσχημα που την νύχτα αφουγκραζόμουν για να δω αν
αναπνέει, ενώ το πρωί ερχόνταν ο ιερέας για να την κοινωνήσει και να τελέσει το
Ευχέλαιο, επιστρέφοντας έτσι στη ζωή σε πείσμα της ετυμηγορίας των γιατρών.
Θα μπορούσα να φέρω και άλλες μαρτυρίες οι οποίες θα σκόρπιζαν κάθε προκατάληψη ότι το ευχέλαιο είναι προάγγελος θανάτου. Η ιδέα όμως είναι πως ο φόβος του Ευχελαίου δεν βασίζεται μόνο στην έλλειψη γνώσεων και δεν εξηγείται μόνο με την άγνοια των ανθρώπων. Η πραγματικότητα συχνά είναι διαφορετική. Οι άνθρωποι ακούν για τις θεραπείες που συμβαίνουν στο Ευχέλαιο και έχουν την πρόθεση να συμμετάσχουν κι αυτοί, αλλά δεν πάνε στην εκκλησία για διάφορους λόγους, είτε κάνει παγωνιά, είτε βαριούνται να πάνε όταν κάνει πολλή ζέστη. Ένας διάσημος σκηνοθέτης μάλιστα μου είπε πως ήθελε να πάει, αλλά «κάποιος με κέρατα» δεν τον άφηνε να μπει στον ναό. Όπου λοιπόν υπάρχει αγιότητα, υπάρχει και πνευματική μάχη.
Η ΗΜΕΡΑ ΤΟY ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΝΙΝΑ ΠΑΒΛΟΒΑ. . ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου