Γερόντισσα Μακαρία: Συγκλονίζουν οι περιγραφές για την μοναχή της Αγίας Μαρίνας στην Βόνη. Τήν Εύχη Τής Νά Έχουμε.

Γερόντισσα Μακαρία: Συγκλονίζουν οι περιγραφές για την μοναχή της Αγίας Μαρίνας στην Βόνη.  Τήν Εύχη Τής Νά Έχουμε. 

Το διορατικό και προορατικό χάρισμα, τη βοηθούσε να παιδαγωγεί και να προλαβαίνει πνευματικές πτώσεις - Στο βιβλίο «Γερόντισσα Μακαρία, η λαοφιλής μοναχή της Αγίας Μαρίνας Βόνης»,

αναφέρονται και περιγράφονται, πολλές από τις υπερφυσικές παρεμβάσεις της σε πιστούς που είχαν ανάγκη βοήθειας

H Γερόντισσα Μακαρία της Ιεράς Μονής Αγίας Μαρίνας Βόνης του Δήμου Μινώα Πεδιάδος, στο Ηράκλειο Κρήτης η απλή και χαρισματική, έζησε εν μέσω θαυμαστών και αποκαλυπτικών σημείων και γεγονότων, τα οποία έκανε με την ευλογία της Αγίας Μαρίνας και τη Χάρη του Χριστού.

Το βιβλίο «Γερόντισσα Μακαρία, η λαοφιλής μοναχή της Αγίας Μαρίνας Βόνης», με τις θαυμαστές περιγραφές, εκδόθηκε από την Γερόντισσα Ευθυμία η οποία μόνασε στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Σωτήρος Χριστού με την κανονική ευλογία του Σεβασμιωτάτου τότε Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών κ. Νεκταρίου.

Σε αυτό αναφέρονται και περιγράφονται, πολλές από τις υπερφυσικές παρεμβάσεις της Γερόντισσας, στη ζωή της εκκλησίας.

Η μοναχή Μακαρία, κατά κόσμων Αικατερίνη Πετσαγγουράκη, γεννήθηκε το 1898 στο χωριό Μάλες Λασιθίου κοντά στην Ιεράπετρα.

Από παιδάκι, τάχθηκε στο Θεό και στον συνάνθρωπο...

Εκ γενετής έπασχε από μια πολύ σοβαρή ασθένεια, με τους γονείς της, να ζητούν την βοήθεια της Αγίας Μαρίνας προκειμένου το παιδί τους να γίνει καλά. Όταν «ως εκ θαύματος» το παιδί τους ξεπέρασε την αρρώστια που το ταλαιπωρούσε, αποφάσισαν να το τάξουν στη Χάρη της Αγίας Μαρίνας.

Οι γονείς της, Εμμανουήλ και Κυριακή, είχαν οκτώ παιδιά. Επίσης ένα από τα αδέλφια της, μόνασε στην Ιερά Μονή Αγκαράθου, παίρνοντας το όνομα Ιωακείμ.

Σε ηλικία 8 χρονών η Αικατερίνη όπως ακόμα λεγόταν, αρρώστησε βαριά. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες και τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο, ο Θεός θέλησε να την πάρει κοντά του...

Όπως τονίζεται στο βιβλίο, «την έβαλαν στο νεκροκρέβατο και την στόλισαν με λουλούδια και κουφέτα. Την επόμενη μέρα, λίγο πριν φθάσει η νεκρική πομπή στον τάφο, η μικρή άνοιξε τα μάτια της και είδε με έκπληξη τα κουφέτα. Προσπάθησε να πάρει ένα, αλλά τα χέρια της ήταν δεμένα».

Όταν όλοι αντιλήφθηκαν ότι το παιδί ήταν ζωντανό, μετά το αρχικό τους σάστισμα, «η πένθιμη πομπή μεταβλήθηκε σε χαρμόσυνη».

«Να φέρεις το παιδί στο σπίτι μου στην Βόνη»

Δύο χρόνια μετά όμως, «ο Κύριος επέτρεψε να κρατηθεί το παιδί από δαιμόνιο»…

Ονειρεύτηκε τότε η πονεμένη μητέρα της, ότι την επισκέφτηκε μια ωραία κόρη και της είπε: «Αν θέλεις το παιδί σου να γίνει καλά, να το φέρεις στο σπίτι μου στη Βόνη». Καθώς η μητέρα της δεν ήξερε που βρίσκεται αυτός ο τόπος, η μορφή που εμφανίστηκε μπροστά της, της υπέδειξε την πορεία με λεπτομέρεια μέχρι το χωριό Απόστολοι και της είπε, όταν νύκτα πια φτάσουν εκεί, να ρωτήσουν... Στη Βόνη θα συναντήσουν μια γυναίκα με φως και αυτή θα τους οδηγήσει στο σπίτι Της.

Το επόμενο πρωί, οι γονείς φόρτωσαν το 10χρονο τότε παιδί τους στο άλογο, ανάμεσα σε δυο τσουβάλια άχυρο, το έδεσαν και ξεκίνησαν με πίστη και ελπίδα. Όταν έφτασαν στη Βόνη, όπως ακριβώς τους είπε η Αγία, ήταν νύχτα και συνάντησαν στον δρόμο μια γυναίκα με αναμμένο κερί που πήγαινε στον στάβλο καθώς το ζώο της θα γεννούσε.

Πρόθυμη τους κατεύθυνε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Λίγα μέτρα πριν φτάσουν, λύθηκαν τα σχοινιά με τα οποία είχαν δέσει το άρρωστο παιδί και μεγάλη ευωδία ξεχύθηκε γύρω τους.

Στην εκκλησία βρήκαν την πρώτη Γερόντισσα Μακαρία. Προσκύνησαν και «ως εκ θαύματος», το παιδί έγινε τελείως καλά. Οι γονείς ευγνώμονες, την αφιέρωσαν στην Αγία Μαρίνα και η μικρή Αικατερίνη από την ημέρα εκείνη, έμεινε κοντά στην Γερόντισσα. Έχοντας αυτήν ασφαλή οδηγό, η μικρή Αικατερίνη (όπως ήταν το βαπτιστικό της), προσφέρθηκε στην χάρη της Αγίας με πολλή αγάπη για τον Κύριο, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και ταπείνωση.

Σαν παιδί όμως, αναζητούσε τους γονείς και τα αδέλφια της. Όταν ήταν 14 χρονών, ξεκίνησε με τα πόδια από την Βόνη καθώς ήθελε να γυρίσει στο χωριό και την οικογένειά της. Όταν προχώρησε περίπου ένα χιλιόμετρο, κοντά στην εκκλησία του Θραψανού Παναγία Υπαπαντή, αντίκρισε μια μαυροφορεμένη γυναίκα, η οποία την ρώτησε που πηγαίνει.

Μετά από πολλά χρόνια όμως, της ήρθε ο λογισμός μήπως το Τίμιο Ξύλο δεν ήταν αληθινό. Το δοκίμασε στον αναμμένο φούρνο, αλλά έμεινε ανέπαφο. Η ίδια διηγούνταν πως το κρατούσε πάντα μαζί της και από την μεγάλη λατρεία της και για να μην το χάσει, άνοιξε μια τομή στο χέρι της και το έκλεισε μέσα. Έδειχνε μάλιστα πως με τα δάχτυλά της, σαν να ήταν ζυμάρι, ένωσε πάλι το δέρμα και έκλεισε την τομή.

Η Γερόντισσα Μακαρία ήταν ανυποχώρητη στο θέμα της νηστείας, την οποία τηρούσε πάντα και σε όποιον την ρωτούσε γιατί νηστεύει με τόση ευλάβεια, απαντούσε μεταξύ άλλων: «Ήμουνα άρρωστη και έγινα καλά», αποδεικνύοντας έτσι την πίστη της.

Η Αικατερίνη που έγινε Μακαρία

Στη ρασοφορία της έλαβε το όνομα της Γερόντισσάς της, Μακαρία.

Αργότερα ασκήτευσε για μερικά χρόνια στην Ιερά Μονή Κουδουμά και το Αγιοφάραγγο. Έλαβε και το μεγάλο αγγελικό σχήμα. Ποτέ όμως ως μοναχή δεν ήταν επίσημα ντυμένη, αλλά απλά και φτωχικά.

Μέσα στην άσκησή της, ήταν και το να μην ησυχάζει όλη τη μέρα. Κοπίαζε για την εκκλησία, την καθαριότητα, τα καντήλια, τους προσκυνητές. Είχε και εργαστήριο όπου έφτιαχνε κεριά και εξυπηρετούσε με αυτά το προσκύνημα της Αγία Μαρίνας. Φύτευε, καλλιεργούσε, μάζευε εισοδήματα και τα πρόσφερε με όλη της την καρδιά στους προσκυνητές. Το κελί της, δεχόταν με αγάπη τον καθένα. Μαγείρευε, ζύμωνε και έψηνε ψωμί για όλους όσοι περνούσαν από εκεί.

Οι διορατικές παρεμβάσεις της

Η Γερόντισσα Μακαρία, φαίνεται να είχε χάρισμα διόρασης. Το διορατικό και προορατικό χάρισμα, τη βοηθούσε να παιδαγωγεί και να προλαβαίνει πνευματικές πτώσεις.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο που έχει γραφτεί για τον βίο της, αλλά και με μαρτυρίες, οι διορατικές παρεμβάσεις της, αποτελούν απάντηση στο απόκρυφο μυστήριο της εκκλησίας.

Άνθρωποι που δέχθηκαν τις θαυματουργικές ευεργεσίες και αποκαλύψεις της Γερόντισσας Μακαρίας, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, αποτελούν τις μαρτυρίες για τη βοήθεια που δέχτηκαν από εκείνη όταν βρέθηκαν σε δεινή θέση ή ακόμα και όταν αντιμετώπιζαν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Πολλές φορές, κρατούσε κοντά της τους αρρώστους και τους δαιμονισμένους μέχρι να ιαθούν. Ειρήνευαν και την ακολουθούσαν με αφοσίωση στις διακονίες της. Όλοι την σέβονταν και την αγαπούσαν. Πάντοτε σοβαρή, στοργική, χωρίς διακρίσεις κοινωνικής τάξης, βοηθούσε τους πάντες και όλοι γέμιζαν από την αγάπη της και τη βεβαιότητα της πίστης που μετάγγιζε.

Πολεμούσε το κακό

Οι δοκιμασίες της Γερόντισσας Μακαρίας ήταν πολλές από τα νεανικά της χρόνια. Σε όλη της τη ζωή, πολεμούσε το κακό!

Δεκατέσσερις φορές έσπασε τα πόδια της. Το ένα της πόδι ήταν ατροφικό και υποβασταζόταν από δυο στηρίγματα. Όμως ήταν τόσο δυνατή στο σώμα και στην ψυχή, ώστε η αναπηρία δεν μείωσε την προσφορά της στον κάθε προσκυνητή της Αγίας Μαρίνας. Θεράπευε με τον γνωστό στην εποχή της πρακτικό τρόπο, προσευχόμενη και σταυρώνοντάς τους ασθενείς, κυρίως με ηπατίτιδα.

Όταν όμως καταλάβαινε πως το θέλημα του Θεού ήταν άλλο έλεγε: Παιδί μου είναι αργά...

Βαριά άρρωστοι ασθενείς, εναπόθεσαν την ελπίδα τους στην Αγία Μαρίνα, το μοναστήρι των μεγάλων θαυμάτων. Όπως λέγεται, ενώ οι πρώτες εξετάσεις τους ήταν φορτωμένες θάνατο, με τη Χάρη της Αγίας Μαρίνας, τις προσευχές και την φροντίδα της Γερόντισσας, πολλές από αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων έβρισκαν γιατρειά.