Η μοναξιά ήταν και παραμένει θεμελιώδες θέμα της λογοτεχνίας, ακόμη και για το γεγονός ότι η πράξη της γραφής είναι εντελώς μοναχική. Οι άνθρωποι γράφουν όταν είναι μόνοι. Οι περισσότεροι συγγραφείς χρειάζονταν μοναξιά για να γράψουν, και όταν τα γραπτά υπαγορεύονταν στους συγγραφείς, αντανακλούσαν ακόμα σκέψεις και διαλογισμούς στους οποίους έφτασαν οι συγγραφείς σε απόλυτη μοναξιά.
Οι μόνοι άνθρωποι ήταν πάντα ένα μυστήριο, γιατί σε όλο τον κόσμο είναι γνωστό ότι οι αποκαλύψεις λαμβάνονται μόνο στη μοναξιά. Όταν ο Μωυσής έπρεπε να μιλήσει στον Θεό, ανέβηκε στο βουνό, αποξενωμένος από την κοινότητα. Όσο πιο πλούσιος είναι ο εσωτερικός του κόσμος, τόσο περισσότερο επιθυμεί τη μοναξιά του. Ο φόβος της μοναξιάς είναι απόδειξη πνευματικής ανωριμότητας και αδυναμίας κατανόησης των αληθινών νοημάτων της ανθρώπινης κατάστασης.
Μπορούμε να διατυπώσουμε μόνο αυτά που έχουμε καταλάβει, καταλαβαίνουμε μόνο αυτά που έχουμε διαλογιστεί, διαλογιζόμαστε μόνο όταν έχουμε συνθήκες και η πρωταρχική προϋπόθεση του διαλογισμού είναι η μοναξιά. Επειδή δεν έχουμε πλέον την ευκαιρία να περνάμε χρόνο μόνοι, δεν προλαβαίνουμε καν να διαλογιστούμε τι είμαστε και πώς νιώθουμε. Επειδή δεν σκεφτόμαστε, δεν διατυπώνουμε και επειδή δεν έχουμε μια προσωπική φόρμουλα για το τι είμαστε και τι νιώθουμε, δεν έχουμε τίποτα να πούμε.
Θα έρθει η στιγμή που οι άνθρωποι θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους από τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τη μοναξιά, γιατί η μοναξιά άλλους τρελαίνει και άλλους μετατρέπει σε αγγέλους. Δεν είναι μυστικό ότι οι άνθρωποι υποφέρουν από μοναξιά. Δεν είναι μια νέα εμφάνιση στη γη. Απλώς ο σκοπός της μοναξιάς έχει αλλάξει - σήμερα όλο και λιγότεροι βγάζουν από τη μοναξιά τους ποιήματα και λουλούδια για να δώσουν στον κόσμο.
Βρείτε χρόνο για τη μοναξιά!
Πατέρα Savatie Bastovoi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου