Λέκτορας Πανεπιστημίου π. Ιωάννης Ιστράτι - Η Γριά και τό σκουφάκι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου
Έχω μια γριά στην εκκλησία, τη Μαρία, που κάθεται πολλή ώρα και προσεύχεται σε κάθε εικόνα. Έχει πολλά να πει... Μίλα σε κάθε άγιο. Μερικές φορές, όταν βγαίνω από το βωμό να ανοίξω την εκκλησία, την βλέπω μπροστά στην εικόνα, πρέπει να τριγυρνά ακόμα μουρμουρίζω με τα άσπρα γένια μου.
Πέρυσι τη ρώτησα:
«Μάνα, τι ψιθυρίζεις συνέχεια σε κάθε εικονίδιο;»
Η γριά λέει:
- Πατέρα, κάθε άγιος μιλάει, αν έχεις ωραία αυτιά. Άλλος σε διδάσκει, άλλος σε επιπλήττει, άλλος είναι χαρούμενος, άλλος σε διδάσκει. Σταυρώθηκα με την πνευματική οξύνοια της γριάς.
Κάποια στιγμή αναστενάζει:
«Πατέρα, έιχα έναν δυνατό πονοκέφαλο για περίπου τριάντα χρόνια, σαν να χτυπούσε σαν καμπάνα που αντηχούσε». Πήγα στους γιατρούς, έκανε ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, όλα καλά, αλλά αυτό το κουδούνι δεν σταματά ποτέ.
Λέω:
- Έλα εδώ, βάλε το σκουφάκι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου. Παίρνω το σκουφάκι βγάζω το μαντήλι και βάζω το φέσι Αγίου στο κεφάλι. Μετά λέω περίπου πέντε προσευχές υγείας, τις οποίες γνωρίζω από τον πατέρα και τον παππού μου.
Στο τέλος λέω την προσευχή «Η χάρη του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού...» Το κεφάλι μου αρχίζει να τρέμει σαν καλάμι. Βγάζω το φέσι του αγίου από το κεφάλι. Όλο της το πρόσωπο είναι γεμάτο δάκρυα:
- Πατέρα, εδώ και δεκαετίες δεν έχω νιώσει πόσο υπέροχη, πόσο θεϊκή, πλήρης ειρήνη είναι. Δεν μπορώ πια να ακούω αυτόν τον βρυχηθμό. Ποτέ δεν είχε πονοκέφαλο από τότε.
Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, Άγιε Γιάννη! Προσευχηθείτε και για εμάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου