Ένας αξιωματούχος από την Παφλαγονία προσβάλλεται από δαιμόνιο και έρχεται στον όσιο για να θεραπευτεί
Έτσι λοιπόν, μία μέρα κι ενώ αυτός ήταν στο σπίτι τους, όπως το συνήθιζε, επειδή έμαθα πως ήταν εκεί, σηκώθηκα και πήγα σε αυτόν. Βρήκα μάλιστα και αρκετούς που πήγαν να πάρουν τις ευλογίες του. Εγώ,
αφού έπεσα στα πόδια του και ζήτησα να με ευλογήσει, αυτός μου έδωσε την ευχή του, κατά τη γνωστή του συνήθεια, μου ζήτησε να καθίσω κοντά του.
Βλέπω λοιπόν έναν επιφανή άντρα πολύ πλούσιο να έρχεται προς τον όσιο έχοντας μαζί του τη γυναίκα του, τα παιδιά του και ολόκληρη τη συνοδεία του. Έλεγαν γι' αυτόν πώς ήταν τουρμάρχης της Παφλαγονίας
και δοκιμαζόταν από ακάθαρτο πνεύμα. Τον ερχομό και την παρουσία αυτού του άντρα προείπε ο όσιος ο οποίος είπε με αυτόν τον ευθύ και λακωνικό τρόπο: «Βλέπω τον Διάβολο να έρχεται σήμερα σε
Κι ενώ ο όσιος έλεγε αυτά, καθώς ήμασταν μαζεμένοι κοντά του, μπήκε, όπως αναφέρθηκε, αυτός κουβαλούσε μέσα του τον δαίμονα. Ο τουρμάρχης
της χώρας των Παφλαγόνων δεν γνώριζε (την πρόβλεψη του οσίου) και αφού μπήκε μέσα με όλο του το μεγαλείο, ασπάστηκε τους πραιπόσιτους που ήταν
εκεί, κάθισε μαζί τους κοντά στον όσιο. Επειδή το ακάθαρτο πνεύμα δεν άντεχε να βλέπει τον όσιο, λες και το έκαιγε μια αόρατη δύναμη και πνεύμα θεϊκό,
άρχιζε να βγάζει άναρθρες και άγριες κραυγές με το στόμα του τουρμάρχη, να βγάζει αφρούς και να εξαγριώνεται και αφού έδεσε τα χέρια του οπισθάγκωνα,
λέει: «Τι θέλεις μαζί μου” άγιε του Θεού του Υψίστου; Γιατί με καίς; Γιατί με βασανίζεις; Γνωρίζω ποιος είσαι. Άφησέ με και θα αναγγείλω στους γιούς
των ανθρώπων τις θαυμαστές σου αρετές που βρίσκονται πάνω από την ανθρώπινη φύση, έτσι ώστε να ζαλιστούν. Άφησέ με, άφησέ με, γιατί με καίς, θεράποντα του
Κυρίου, Βασίλειε; Μέχρι πότε θα με βασανί-
ζεις; Διάταξε μονάχα κι εγώ βγαίνω και φεύγω, φεύγω από τώρα κι εδώ δεν μένω άλλο.
Δεν σου είναι αρκετό ότι με έσερνες σε τόσο μεγάλη και με έφερες μπροστά σου μαστιγωμένο, απόσταση
αν κι εγώ προσπάθησα κατά τη διαδρομή να γυρίσω πίσω, για να μη σε δω; Αλλά κι εδώ, αφού ήρθα, όπως ήθελες, ακόμη με καις και με βασανίζεις. Αλίμονο, αλίμονο. Από παντού μας καταδιώκουν οι υπηρέτες του
εσταυρωμένου. Να λοιπόν, βγαίνω και φεύγω. Δώσε μονάχα εντολή κι εγώ δεν πρόκειται να μείνω».
Επειδή, αυτά κι άλλα τέτοια παρόμοια μωρολογούσε ο πονηρός δαίμονας με το στόμα του πάσχοντα, τον οποίο και δοκίμαζε πολύ σκληρά και με άλλες χειρότερες φλυαρίες, ο μακάριος λυπήθηκε και δυσανασχέτησε
και αφού σηκώθηκε βγήκε στο προαύλιο.
Εκεί υπήρχε πολύς κόσμος που είχε έρθει από το σπίτι του δοκιμαζόμενου άντρα, αλλά και από τα γύρω. Όταν λοιπόν ό άγιος βγήκε στο προαύλιο, όπως είπαμε,
και πλησίασε τον δοκιμαζόμενο κρατώντας ένα ραβδί στα τίμια χέρια του, αυτός κάτω από την πίεση του πονηρού πνεύματος, κινήθηκε με βία προς τον δίκαιο
μουγκρίζοντας και θέλοντας να τον σύρει καταγής. Ο άγιος όμως σήκωσε το δεξί του χέρι και τον χτύπησε κατακέφαλα κι αμέσως έτρεχε σαν ποτάμι το αίμα για
πολύ ώρα, σαν να ήταν από κάποια αρτηρία. Ο δοκιμαζόμενος τότε έδεσε τα χέρια οπισθάγκωνα και στεκόταν στενάζοντας και τρέμοντας και το αίμα έτρεχε
με μεγάλη πίεση. Κι αμέσως, μια βοή βγήκε από το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο εκεί:
«Αλίμονο, αλίμονο, αυτός ο μοναχός σκότωσε τον δαιμονισμένο, επειδή δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει».
Ο δαιμονισμένος μετά τη θεραπεία του ευχαριστεί τον όσιο
Ο όσιος στεκόταν σιωπηλός για πολύ ώρα, βλέποντας το αίμα να τρέχει από το κεφάλι του πάσχοντα, και αφού χύθηκε αρκετή ποσότητα αίματος, μίλησε όλους μας κατά τον εξής τρόπο: «Στο όνομα του Ιησού Χριστού να σταματήσει να τρέχει το
αίμα». Κι αμέσως – τι θαύμα!
μεγάλη ροή του αίματος. Απόρησαν λοιπόν όλοι όσοι είδαν το γεγονός, γιατί, με μόνη την εντολή του οσίου, σταμάτησε αυτή η τόσο μεγάλη αιμορραγία. Μόλις
στέγνωσε το αίμα, θεραπεύτηκε ο δαιμονισμένος και
στεκόταν εκεί και μιλούσε, όπως οι υπόλοιποι. Κατόπιν, γονάτισε μπροστά στον άγιο μαζί με τη γυναίκα
του και όλους τους υπηρέτες της συνοδείας του με χαρούμενη καρδιά και πλατύ χαμόγελο, ευχαριστούσε με
θέρμη τον Άγιο Θεό και τον θεράποντά Του, τον Βασίλειο, παρακαλώντας τον να τον απαλλάξει τελείως από
τον πονηρό εκείνο δαίμονα. Ο όσιος, αφού έκανε πάνω
του το σημείο του ζωηφόρου και παντοδυνάμου σταυρού, είπε: «Παιδί μου, έχε θάρρος και μη φοβάσαι,
γιατί ποτέ δεν θα σε πλησιάσει και ποτέ δεν θα σε πειράξει αυτό το δαιμόνιο».
Κατά τον ίδιο τρόπο, όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί, έπεσαν στα πόδια του και τον παρακαλούσαν ικετευτικά να τους συγχωρέσει για τα αμαρτήματά τους, ε-
πειδή είχαν μιλήσει βλάσφημα σε βάρος του. Αυτός, αφού προσευχήθηκε, τους ευλόγησε λέγοντας τα εξής:
Ο Θεός, παιδιά μου, θα σας απαλλάξει όλους από τον Πονηρό και θα σας δώσει δύναμη να συντρίψετε και να
καταπατήσετε τα βέλη του και θα σας κάνει κληρονόμους της βασιλείας Του. Αυτοί, αφού είπαν το «Αμήν»,
έφυγαν ειρηνικά και ο καθένας τους ευχαριστούσε τον
Θεό που δίνει χάρη σε αυτούς που Τον αγαπούν και τηρούν τις εντολές Του. Αυτός που θεραπεύτηκε, παρέμεινε εκεί και μετά την αναχώρηση των άλλων και
μαζί με όλη την ακολουθία του γονάτισε μπροστά στα πόδια του οσίου για δύο ώρες παίρνοντας την ευλογία
του. Ο όσιος, αφού τον σήκωσε όρθιο, του είπε να φύγει ειρηνικά. Αυτός κάνοντας υπακοή, αναχώρησε για
την πατρίδα του με όλη την ακολουθία του με ευφρόσυνη καρδιά, έχοντας ως θώρακα τις τίμιες ευχές του
οσίου ή καλύτερα να πούμε, έχοντας αγοράσει αυτές ως πολύτιμο θησαυρό, χαρούμενος τράβηξε τον δρόμο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου