Οἱ ἀναρίθμητες ὁμιλίες τοῦ Γέροντα στὶς ἐκκλησίες, στὶς αἴθουσες
διαλέξεων, στὰ σχολεῖα, στὰ στρατόπεδα, στὰ μέσα ἐνημερώσεως, σὲ
διάφορες ευκαιρίες καὶ ἐκδηλώσεις τὸν ἔκαναν τόσο προσφιλῆ, ὥστε
ἔρχονταν στὴν ἱερὰ Σχήτη μας ἐπισκέπτες, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ νὰ τὸν
ἀκούσουν. Πολλοὶ ἦταν ἁπλῶς περαστικοὶ καὶ ζητοῦσαν νὰ τοὺς πεῖ
λίγα λόγια καὶ ἐκεῖνος, ποτὲ δὲν ἔλεγε ὅτι εἶναι ἀπασχολημένος. Τὰ ἄφηνε ὅλα καὶ πρόθυμα ἐρχόταν καὶ κυριολεκτικὰ τοὺς σαγήνευε.
«Πρῶτα θέλω νὰ σᾶς πῶ ὅτι ἀληθινοὶ Προσκυνητὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔρχονται ἐδῶ, ὄχι γιὰ νὰ ἰδοῦν τὶς φυσικὲς ὀμορφιὲς τοῦ τόπου αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ καὶ τὴν ἀρχιτεκτονικὴ τῶν
ἱερῶν Μονῶν καὶ τῶν ἄλλων Καθιδρυμάτων, τὰ κειμήλια καὶ τὶς βιβλιοθῆκες. Ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ προσκυνοῦν μὲ εὐλάβεια τὰ ἱερὰ Λείψανα καὶ τὶς θαυματουργικὲς εἰκόνες, ποὺ ἐξομολογοῦνται, ποὺ
κοινωνοῦν, ποὺ προσεύχονται καὶ ἀναζητοῦν κάποιον Γέροντα γιὰ
νὰ λύσουν τὰ προβλήματα καὶ τὶς ἀπορίες τους. Ζείτε μέσα στὴ
ζούγκλα καὶ ἔρχεσθε στὴν ὄαση. Ζεῖτε στὴ φουρτούνα καὶ ἔρχεσθε
στὸ ἥσυχο λιμάνι καὶ ἀλίμονο, ἂν δὲν ξεκουρασθεῖτε καὶ ἂν δὲν
ἐφοδιασθεῖτε ψυχικά!»
Στὴ συνέχεια καὶ πρὶν ἀκούσει τὶς ἐρωτήσεις τους, γιὰ νὰ τοὺς
προετοιμάσει ἔμμεσα, τοὺς ἔλεγε πόσο καὶ ἀπὸ τί ὠφελήθηκε ὁ ἴδιος, ὅταν ἦρθε γιὰ πρώτη φορὰ ὡς Προσκυνητὴς στὸ Ἅγιον Ὄρος.
«Ἔμεινα 13 ἡμέρες καὶ ἐπισκέφθηκα τὰ περισσότερα Μοναστήρια
καὶ Σκῆτες, βαδίζοντας πεζός. Ἤμουνα νέος καὶ ἄντεχα. Ἦταν καὶ ἡ δίψα ποὺ εἶχα νὰ γνωρίσω τὴν ἁγιότητα καὶ τοὺς Ἁγίους
αὐτοῦ τοῦ Τόπου. Οἱ ἐντυπώσεις μου ήταν συναρπαστικές. Στὶς
Καρυὲς εἶπα σὲ ἕναν μοναχὸ νὰ προσεύχεται γιὰ μᾶς ποὺ εἴμαστε
στὸν κόσμο τὸν ἄκοσμο καὶ μοῦ ἀπάντησε: ‘’Ἡμῶν δεομένων, ὑμῶν
δὲ κοιμωμένων, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει τίποτε”. Λίγο πιὸ πέρα πρὸς τὴ Μονὴ Κουτλουμουσίου, μέσα ἀπὸ ἕνα μονοπάτι, ξεπετάχτηκε ἕνα ἀφηνιασμένο μουλάρι καὶ ἔρριξε μπροστά μου τὸν ἐπιβάτη
μοναχό, τοῦ ὁποίου ἀπὸ τὰ γύρω κλαδιὰ πληγώθηκε τὸ πρόσωπο
καὶ ἰδίως τὸ ἕνα του μάτι, ποὺ κόντευε νὰ βγεῖ. Τὸν πλησίασα καὶ
τοῦ εἶπα νὰ τὸν βοηθήσω νὰ πᾶμε στὸν γιατρὸ τῶν Καρυῶν, γιὰ
νὰ τοῦ περιποιηθεῖ τὸ μάτι. Ὄχι εὐλογημένε, μοῦ εἶπε, τὸ σταύρω
σα. Θὰ τὸ πλύνω καὶ μὲ ἁγιασμὸ καὶ θὰ γίνει καλά. Μὲ συγκίνησε
ἡ πίστη καὶ τὸ θάρρος του, ἀλλὰ ἐπέμενα νὰ πάει στὸν γιατρὸ καὶ
τότε μοῦ εἶπε αὐστηρά: Δὲν πιστεύεις στὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ;
Τὴν ἑπόμενη φορὰ ποὺ ξαναπῆγα στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸν συνάντησα
στὶς Καρυές. Τὸ μάτι του ἦταν ἐντελῶς καλά. Πῆγες στὸ γιατρό;
τοῦ ξαναεῖπα. Καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε, ‘’ξέρω γιατί ρωτᾶς, γιὰ νὰ
πεῖς στὸν κόσμο ὅτι στὸ Ἅγιον Ὄρος γίνονται θαύματα. Νὰ τὸ πεῖς,
λοιπόν, καὶ νὰ ἔχεις τὴν εὐχή μου!”»
«Στὴ Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης καθήσαμε μετὰ τὴ θεία λειτουργία
ἔξω ἀπὸ τὸ Κυριακό. Σὲ λίγο, μὲ πλησίασε ἕνας δημοσιογράφος
μὲ τὸ μαγνητόφωνο στὰ χέρια του καὶ μοῦ εἶπε, μπορῶ νὰ σᾶς
ρωτήσω κάτι; Ὄχι, τοῦ εἶπα, ἐγὼ εἶμαι ξένος, νὰ ρωτήσεις ἐκεῖνον
ἐκεῖ τὸν Γέροντα, ποὺ εἶναι ἀπὸ ἐδῶ. Πάει, λοιπόν, καὶ τὸν ρωτάει, ‘’θὰ ἔχω τὴν ἀπάντησή σας σὲ ἕνα ἐρώτημά μου;”- Ναί, ἀλλὰ θὰ γράψεις στὴν ἐφημερίδα ὅ,τι ἀκριβῶς θὰ σοῦ ἀπαντήσω. Ἀκούω,
λοιπόν. Νὰ μοῦ πεῖτε, ποιὰ ἦταν ἡ δουλειά σας πρὶν νὰ ἐγκατασταθεῖτε στὸ Ἅγιον Ὄρος; - Ἤμουν ἁμαρτωλὸς καὶ ἔκανα ἁμαρτίες.
Αὐτὴ ἦταν ἡ δουλειά μου. Καὶ τώρα ποὺ εἶστε ἐδῶ, ποιὰ εἶναι ἡ
δουλειά σας; - Δυστυχῶς, δὲν ἄλλαξα δουλειά, πάλι εἶμαι ἁμαρτωλὸς
καὶ κάνω ἁμαρτίες. – Συγγνώμην, ἐννοοῦσα τί δουλειὰ κάνετε γιὰ νὰ
βγάλετε τὸ ψωμί σας; - Συμφωνήσαμε ὅτι θὰ γράψεις ὅ,τι θὰ σοῦ πῶ
μόνον. Λοιπόν, μὴ ρωτᾶς τίποτε ἄλλο!»
«Τόσο πολὺ ἐντυπωσιάστηκα ἀπὸ τὴν ἀπάντηση αὐτὴ τοῦ ἁγιορείτη Γέροντα, ποὺ ἔκανα σειρὰ ὁμιλιῶν στὸ Ραδιόφωνο, τονίζοντας αὐτὸ ποὺ λέει καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ‘’Ἁμαρτωλοὶ εἴμαστε
ἀλλὰ ἀσεβεῖς καὶ ἀμετανόητοι νὰ μὴν καταντήσουμε. Τὸ ἁμαρτάνειν εἶναι ἀνθρώπινον, τὸ δὲ ἐπιμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ εἶναι σατανικόν",
Καὶ τὸ ἄλλο ποὺ τὸ λέγω συχνά, ὅτι ὁ Παράδεισος είναι γεμάτος
ἀπὸ ἁμαρτωλοὺς ποὺ μετανόησαν!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου