«ο Θεός περπατά στην ιστορία μέσα από τους Αγίους Του»(γέροντας Κύριλλος)

Τούτες οι σκέψεις

είναι εξ αφορμής ενός βίντεο

ενός ανθρώπου που ωρυόταν 

για τα δεινά που βιώνουμε

και τα χειρότερα που έρχονται

λόγω της αποστασίας στην οποία βρισκόμαστε….

Περιττό να σου πω

ότι μόνο αισθήματα τρόμου

μου δημιουργήθηκαν βλέποντας το

και όχι κατάσταση μετάνοιάς…..

Η αλήθειά είναι ότι

από την στιγμή που ‘’έπεσε’’ 

ο άνθρωπος του Παραδείσου,

που αγκάλιασε το θέλημα του,

ξεγλίστρησε απ’ την αγκάλη Του,

και έκτοτε ζει απομακρυσμένος από τον Θεό…..

Πλέον ο άνθρωπος 

με τον αγώνα της μετάνοιάς που κάνει

αυτή την απόσταση παλεύει να μικρύνει……

Άρα δεν έχει να κάνει με το χθες και το σήμερα.....

Μη μας καταβάλει το ''σύνδρομο της χρονολαγνείας''.....

Δεν ξέρω εάν είναι χρόνια αποστασίας τούτα

ένα μόνο ξέρω μετά βεβαιότητας 

και έχει να κάνει με μένα(και μόνο εμένα)…..

Ότι κάθε φορά που τον Αγαπώ λιγότερο

κάνω και ένα βήμα πίσω….

Και όσο απομακρύνομαι απ’ το Φως

τόσο σκοτεινιάζουν τα τοπία 

μέσα μου και γύρω μου….

Πριν από κάμποσα χρόνια

είχα πάει σε έναν ξακουσμένο 

γέροντα του Αγίου Όρους

(που όντως κάνει αγώνα πολύ

από αγάπη Χριστού)

και του είχα κάνει την ερώτηση:

«γέροντα εσείς που βλέπετε 

εδώ τόσες ψυχές, 

και βλέποντας και πως είναι τα πράγματα,

πείτε μου υπάρχει μετάνοια;»

-«παιδί μου(μου απαντά)

κι όμως υπάρχει πολύ μετάνοια

απλά δεν φαίνεται, είναι κρυμμένη….»

Να σου πω….

ένοιωσα και σαν ποιμένας μια παρηγοριά….

Ας μη λησμονάμε  

ότι όσο σάπιος κι αν φαίνεται

ο ντουνιάς στον οποίον

ζούμε και μεγαλώνουμε

ποτέ μα ποτέ 

δεν θα πάψει να υπάρχει η Ελπίδα……

Γιατί τον τελευταίο λόγο

τον έχει ο Χριστός μας

και Εκείνος δεν σταματάει

να ψάχνει και να βρίσκει αφορμές

να είναι και να μας έχει κοντά Του…..

Ναι είναι οι αμαρτίες πολλές

μα είναι και το έλεος Του μπόλικο….

Εμένα προσωπικά τούτο

μου δίνει την ώθηση 

να σηκωθώ κάθε φορά που ‘’πέφτω’’…..

Και λέω μέσα μου:

‘’βρε κερατά πονηρέ

δεν θα σου δώσω ολόκληρη την χαρά’’

και ‘’χραπ’’ γαντζώνομαι

απ’ το ιμάτιο του Χριστού μας,

απ’ το φουστάνι της Παναγίας μας…..

Δεν υπήρξε εποχή

όσο μελανή κι ήταν

από της οποίας τα αποκαΐδια

να μην βγήκαν Άγιοι….

Ναι πλέον η αμαρτία 

μας προσφέρεται τόσο απλόχερα

μα κι απ’ την άλλη

κολυμπάμε και μέσα σε τόση αγιότητα….

«ο Θεός περπατά στην ιστορία

μέσα από τους Αγίους Του»(γέροντας Κύριλλος)

Τόσες ψυχές αγίες

πέρασαν και περνούν από δίπλα μας

άσχετα εάν εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι…..

Να θυμάσαι ότι

όσοι είναι πειρασμοί για να αμαρτήσουμε

άλλες τόσες είναι οι ευκαιρίες για να αγκαλιάσουμε

πιο σφιχτά τον Αγαπημένο μας Χριστό…..

Έχει ο Θεός..... μην αποκάμεις......

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου