Πριν από δύο εβδομάδες, την Κυριακή, δύο σύζυγοι από τη Σουτσεάβα κάθισαν πίσω από την Εκκλησία, ευγενικοί. Αυτός, ένα βουνό δύο μέτρα ενός άνδρα, αυτή λεπτή και αδύνατη. Μετά τη Λειτουργία έρχομαι, μου φιλάει ευλαβικά το χέρι. Με παίρνει στην αγκαλιά του και με σηκώνει γερά . Μου δίνει ένα σακουλάκι με καλούδια: επιταγή, σαμπάνια, καφέ, κρασί, μπομπονιέρα. Εγώ,: από πού ως πού; Δεν μου αξίζουν τέτοια καλούδια.
Ναι, πατέρα, το αξίζεις. Επιμένω: αλλά πες μου σε παρακαλώ γιατί μου τα δίνεις όλα αυτά;
Πατέρα, τα χέρια της γυναίκας μου ήταν παράλυτα, έτρεμε ολόκληρη. Σας έγραψα πριν από δύο μήνες σε απόγνωση. Μας δώσατε τον κανόνα του Παρεκκλήσιου και του Ακάθιστου του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου. Το έκανα. Μας ανέφερες. Περίπου 40 μέρες μετά την έναρξη του κανονιού, η γυναίκα μου άρχισε να κουνάει τα χέρια της σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα. Και ο γιατρός είπε ότι δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς έγινε καλύτερα. Χάρη στην αγιότητά σας και τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο, αυτά τα χέρια μπορούν να λειτουργήσουν. Είπα: Δεν έχω καμία αξία, ο Άγιος Ιωάννης και η πίστη σου σε θεράπευσε.
Μεγάλα είναι τα θαύματα του Θεού μέσω του Αγίου Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου