«Ἔξω ἀπό τό Tokyo ὑπάρχει ἕνα χριστιανικό μοναστήρι. Μέσα σ᾿ αὐτό τό μοναστήρι ζῆ ἕνας
μοναχός ποὺ ἔφθασε σε μεγάλα ὕψη ἀρετῆς καί ἁγιότητας ὁ μοναχός π. Tohito Yamoto· αὐτό ἦταν τό ονομα του. Πριν ἔλθη στο μοναστήρι, ζοῦσε μιά πολύ ἁμαρτωλή ζωή. Κάποια ἡμέρα, μεθυσμένος, ὁδηγοῦσε τὸ αὐτοκίνητό του. Στο δρόμο κτύπησε ἕνα ἄνθρωπο. Πέρασε ἀπό πάνω του καί βαρειά τραυματισμένα τόν ἐγκατέλειψε, χωρίς νά τοῦ προσφέρη καμμιά βοήθεια. Τὴν ἑπομένη μέρα πληροφορήθηκε ἀπό τίς
ἐφημερίδες, ὅτι ὁ σκοτωμένος, τόν ὁποῖο ἐγκατέλειψε αβοήθητο, ἦταν ὁ γυιός του. Τό γεγονός αὐτό τὸν συνεκλόνισε βαθύτατα. Ξύπνησε μέσα του ἕνας ἄλλος κόσμος. Μετενόησε γιά τό ἔγκλημά του και
ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη ἐγκατέλειψε τά ἐγκόσμια, γιά
να ζήση πιό κοντά στο Θεό.
Πόσοι ἄνθρωποι καί σήμερα δέν ἐγκαταλείπουν
τραυματισμένους τούς συνανθρώπους τους! Ἄν, ὅμως,σκέφτονταν, πώς αὐτοί πού κτυπήθηκαν σκληρά μέσα στὴ ζωὴ εἶναι ἀδελφοί τους, διαφορετική θά ἦταν ἡ στάση τους καί ἡ συμπεριφορά τους»
Βιβλιογραφία: Ανεξαντλητη χαρά. Πάτησε Ιωάννης Κωστώφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου