04. Μη ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις
τὴν ἀνομίαν, καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν.
Συνεχίζει τώρα μὲ τὸν 4ο στίχο νὰ ζητάει τὴ θεία ἐνίσχυση ὥστε νὰ
μπορεῖ νὰ ἐλέγχει ὄχι μόνον τὰ λόγια του, ἀλλὰ καὶ τὰ αἰσθήματά του.
Τελικὰ ἐκφράζει τὴν ἐπιθυμία του νὰ καθοδηγηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Μὴν
ἀφήσεις τὴν καρδιά μου νὰ παρεκκλίνει σὲ λόγους πονηρούς, καὶ μάλιστα σὲ λόγους ψευδώνυμα καλούς, σὲ λόγους ποὺ μὲ μηχανεύματα καὶ προφάσεις τοὺς ἐνδύω μὲ περιεχόμενο ἀγαθότητας ἐνῶ εἶναι λόγοι πονηρίας. Μὴν ἀφήνεις Θεέ μου να παρασύρομαι ἀπὸ ἕνα περιβάλλον πονηρῶν ἀνθρώπων ποὺ θέλουν νὰ μὲ ἐλέγχουν, ἀκόμη κι ἂν εἶναι ἰσχυροί.
Δηλαδή, φύλαξέ με καὶ ἀπὸ τὴ δικαιολογία για τέτοιες παρεκκλίσεις
ὥστε νὰ μὴν συναναστραφῶ μὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς τῶν ἀδίκων, μὲ τοὺς ἐπι
φανεῖς ἀδίκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου