Μια ωραία μέρα, ένας ταξιδιώτης πέρασε από έναν πατέρα που απλά ζούσε τις στιγμές της ζωής του. Ήξερε για αυτόν τον μοναχό από πολύ καιρό, αλλά δεν είχε πάει ποτέ στο σπίτι του. Μπήκε στο μικρό κελί του μοναχού και είδε κατάπληκτος ότι δεν είχε παρά ένα άδειο δωμάτιο, λίγα βιβλία, μια εικόνα και ένα κερί.
Ο χώρος ύπνου ήταν ένα απλό χαλάκι τοποθετημένο σε μια μακρινή γωνία. Ο άνθρωπός μας δεν μπορούσε να το πιστέψει.
Ωστόσο, κοιτάζοντας το γαλήνιο πρόσωπο του πατέρα του, είδε την ειρήνη να κατεβαίνει στην καρδιά του. Ήθελε όμως να μάθει την αλήθεια.
- Συγχωρέστε την τόλμη μου, πού είναι τα έπιπλά σας; ρώτησε ο άντρας.
- Μα πού είναι το δικό σου; ρώτησε με τη σειρά του ο μοναχός.
- Δικος μου? Λοιπόν, μόλις περνάω, απάντησε ο ταξιδιώτης.
- Κι εγώ, είπε ο γέρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου