Διαβάζουμε:

Διαβάζουμε: «Μεταπολεμικά ή Οὔδαδε μοίραζε γάλα σέ ὅλα τά παιδιά πού πήγαιναν στο

σχολεῖο για να τονωθοῦν λιγάκι, διότι μεταπολεμικὰ ὅλα τά παιδιά ἦταν ἀρρωστημένα, ἀδυνατισμένα.

Ὁ Δημητράκης, μοῦ λέει ὁ Γυμνασιάρχης, ἔπαιρνε τό

γάλα κι ἔφευγε καί τόν παρεξήγησα σάν Καθηγητής

του πού εἶμαι. Λέω, περιμένουν τώρα οἱ γονεῖς του

ἀπό μισό γάλα τοῦ παιδιοῦ τους νά πιοῦνε καί νά

πιῆ καί τό παιδί τους· τόσο φτωχοί εἶναι καί παρε-

ξήγησα τό παιδί. Αναγκάστηκα να βάλω δύο παι-

διά να παρακολουθοῦν τό Δημητράκη που πηγαί-

νει τό γάλα του καί τό γάλα του τό πήγαινε σ᾿ ἕνα

ὑπόγειο. Ηταν ἕνας φυματικός καί τοῦ ἔδινε τό γάλα

του. Ὅταν βέβαια τά παιδιά ἀνήγγειλαν τό περι-

στατικό αὐτό, τόν κάλεσε ὁ Γυμνασιάρχης καί τοῦ

λέει:

Παιδί μου Δημητράκη, γιατί δέν μᾶς ἔλεγες ὅτι

τό γάλα τό πηγαίνεις σέ φυματικό νά σοῦ δώσου-

με ένα κιλό;

Ξέρετε τί μοῦ ἀπάντησε;

—Τότε ἐγώ δέν θά εἶχα κανένα μισθό. Τό μισθό

θά τόν εἴχατε ἐσεῖς, κύριε Καθηγητά»