Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας μοναχός σε έναν άδειο ναό. Μόλις τα κακά πνεύματα ήρθαν σε αυτόν του είπαν: "Φύγε από εδω". "Δεν έχεις εδώ μέρος". Στη συνέχεια, τα ακάθαρτα πνεύματα άρχισαν να διασκορπίζουν παντού τα κλαδιά του φοίνικα, τα ετοιμασμενα για την ύφανση των καλαθιών. Ο πρεσβύτερος άρχισε να τα συλλέγει και πάλι. Στη συνέχεια, οι δαίμονες άρπαξαν τα ρούχα του και τον έσυραν έξω, αλλά στην πόρτα ο μοναχός και φώναξε, «Ιησού, βοηθήσει με !» - και αμέσως τράπηκαν σε φυγή. Ο γέρων άρχισε να κλαίει. Μια άγνωστη φωνή του τον ρώτησε: «Γιατί κλαις ;» - «γιατι εχθροί της σωτηρίας τολμούν να κοροϊδεύουν τον δούλο του Θεού». Τότε η φωνή του απάντησε: «Είναι δικό σου το φταιξιμο , επειδή με ξέχασες . Μόλις με κάλεσε, αμέσως ήρθα για να σε βοηθήσω. "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου