Ἄν θέλω νά παράγω καλό καλαμπόκι θά πρέπη νά βοηθήσω τούς γείτονές μου νά καλλιεργοῦν καλό καλαμπόκι

Ὁ James Bender, στό βιβλίο του “Πῶς νά Μιλᾶτε Σωστά” (Νέα Ὑόρκη, Εκδόσεις McGraw-Hill, 1994), διηγεῖται τήν ἱστορία ἑνός χωρικοῦ πού καλλιεργοῦσε καλαμπόκι τό ὁποῖο πάντα κέρδιζε βραβεῖα. Κάθε χρόνο ἔφερνε τό καλαμπόκι του στήν ἔκθεσι τῆς Πολιτείας καί κέρδιζε τή μπλέ σημαία. Μία χρονιά ἕνας δημοσιογράφος τοῦ πῆρε συνέντευξι, κι ἔμαθε κάτι πολύ ἐνδιαφέρον γιά τόν τρόπο πού τό καλλιεργοῦσε.

Ὁ δημοσιογράφος ἀνακάλυψε ὅτι ὁ ἀγρότης μοιραζόταν τόν σπόρο τοῦ καλαμποκιοῦ του μέ τούς γείτονές του.

—Πῶς μπορεῖτε νά μοιράζεστε τόν καλύτερο σπόρο σας μέ τούς γείτονές σας, ὅταν κι αὐτοί φέρνουν καλαμπόκι στήν ἔκθεσι, σέ ἀνταγωνισμό μαζί σας, κάθε χρόνο;, ρώτησε ὁ δημοσιογράφος.

—Μά, δέν τό ξέρετε, κύριε;, εἶπε ὁ ἀγρότης. Ὁ ἄνεμος ξεσηκώνει τή γύρη ἀπ᾽ τό καλαμπόκι, ὅταν ὡριμάζη, καί τήν μεταφέρει ἀπό χωράφι σέ χωράφι. Ἄν οἱ γείτονές μου καλλιεργοῦν κατώτερης ποιότητος καλαμπόκι, ἡ ἐπικονίασι αὐτῆς τῆς γύρης σταθερά θά ὑποβαθμίζη τήν ποιότητα τοῦ δικοῦ μου καρποῦ. Ἄν θέλω νά παράγω καλό καλαμπόκι, θά πρέπη νά βοηθήσω τούς γείτονές μου νά καλλιεργοῦν καλό καλαμπόκι.