Ο Άδης που έζησε ο Χριστός δεν ήταν Άδης αντιπάθειας αλλά αγάπης. "" Όσο μεγαλύτερη η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη η οδύνη της ψυχής. "Η αγαπη αναπόφευκτα πάσχει στον κόσμο αυτό και οπωσδήποτε συνδέεται με παθήματα. Είναι δυνατόν ακόμη να πούμε ότι όταν πραγματικά αγαπάμε, αγαπάμε περισσότερο από τον εαυτό μας. Γίνεται κάποια παράδοξη ανταλλαγή: Η αγαπη παραδίδει τον εαυτό της, όλη τη δύναμη και τη ζωή της σε όσους αγαπά, ως ανταπόδοση όμως προσλαμβάνει μέσα της τα παθήματα αυτών που αγαπά. Υπάρχει ωστόσο, στο είναι του κόσμου, ο θαυμαστός αυτός νόμος: Πεθαίνοντας μέσα στα όρια της γής, η αγάπη ανασταίνεται στην αιωνιότητα με απειροπλάσια αυξημένη δύναμη. Σε αυτή λοιπόν την αγάπη ανήκει η αιωνιότητα• φέρει μέσα της, τη δύναμη της Αναστάσεως• αγκαλιάζει και Περικλειει τη γνώση, τη Χαρά και το Φως. Χωρίς αυτή σε τίποτε δεν υπάρχει νόημα. Όπως έλεγε ο μέγας Παύλος και όλοι οι πατέρες "Χωρίς αγάπη όλες οι αρετές και η ομολογία καταλήγουν στο μηδέν"
Άγ. Σωφρόνιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου