ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ.

 

Κύριέ μου, Σὲ παρακαλῶ, μὰ πάλε δὲν ἀναπαύομαι· ὅ,τι καὶ

ἂν πάω, ὅπου καὶ ἂν γυρίσω, γυρίζω τὸν νοῦ μου μέσα μου

καὶ βλέπω ὅτι εἶναι ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος. Αὐτὸ μὲ στενο-

χωρεῖ. Κλαίω, ὀδυνῶμαι, πονάω. Σὲ παρακαλῶ, κάμε μίαν

ἐλεημοσύνη· ἐξαίρεση κάμε… ἐξαίρεση κάμε. Καὶ τὸ ὅτι

μὲ κάλεσες νὰ Σὲ γνωρίσω ἐγώ, ἕνας εὐτελὴς χαρακτήρας,

ἐξαίρεσις ἦταν. Πρόσθες ἀκόμα μίαν ἐξαίρεση. Περίελε ἀπὸ

πάνω μου τὴν ἀναισθησία. Πάρε ἀπὸ πάνω μου τὸν παλαιὸ

ἄνθρωπο. Πάρ’ τον. Αὐτὸ μὲ ἀπασχολεῖ.

Ξέρω ὅτι δὲν εἶμαι ἄξιος οὔτε γιὰ τὴν ζωὴ αὐτή, οὔτε

προσφέρω τίποτα. Ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ τὸν βλέπω μέσα

μου. Γι’ αὐτὸ ἐπιμένω· κάνε μίαν ἐξαίρεση, πάρ’ τον, Κύριέ

μου, Σὲ παρακαλῶ. Τί δουλειὰ ἔχουν τοῦτα τὰ κακὰ μέσα σ’

ἐμένα; Ἐγὼ τὰ μάζεψα. Ἀλλὰ γιατί κάθομαι ἐδῶ στὴν πόρ-

τα Σου τώρα καὶ κλαίω; Δὲν εἶναι γι’ αὐτὸν τὸν σκοπό; Δὲν

ἔχω τίποτα ἐγὼ νὰ ἀντιδράσω. Ἐγὼ ζητῶ καὶ παρακαλῶ,

νύκτα καὶ μέρα, νὰ μὲ ἀξιώσεις ἔστω καὶ μιὰ ἡμέρα, Κύ-

ριέ μου, νὰ κάμω τὸ θέλημά Σου στὸ πλάτος του, ὅσο εἶναι

αὐτό, Σὺ τὸ ξέρεις. Ἔστω καὶ μιὰ μέρα, Κύριέ μου. Παρα-

πάνω ἂν δὲν εἶμαι ἄξιος, ἀξίωσέ με αὐτὴ τὴν μιὰ ἡμέρα νὰ

τὸ κάμω. Νὰ ἀναπνεύσω καὶ ἐγώ, νὰ πῶ ὅτι ἔκανα καὶ ἐγὼ

κάτι, δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ ἤθελες. Ἀλλὰ πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸ

νὰ γίνει, ὅταν εἶναι μέσα μου ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος; Ἔ, γι’

αὐτὸ παρακαλῶ. Δέομαι ἡμέρας καὶ νυκτός· Σὲ παρακαλῶ,

κάμε τὸ ἔλεός Σου.

[Νέα Σκήτη, 12 Δεκεμβρίου 1983]