Τη χρονιά που πέρασε στον Κύριο, ο ευσεβής Γερόντιος έμεινε μαζί μας τέσσερις μήνες.
Μια μέρα, που ήμουν στην κουζίνα μαζί του, τον άκουσα να με ρωτάει «Αγάπη μου, η στρουθοκάμηλος είναι ζώο;». «Όχι, αγάπη μου, είναι πουλί!» απαντώ. «Είναι σαν γαλοπούλα; «Όχι, αγάπη μου, είναι μεγαλύτερο!» "Η στρουθοκάμηλος γεννά αυγά;" «Ναι, αγάπη μου, γεννά αυγά!» Και τον ακούω να ξεκινά πάλι με την πρώτη ερώτηση, «Αγάπη μου, είναι ζώο η στρουθοκάμηλος;». Ήξερα ότι το έκανε επίτηδες. Έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου: «Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, γιατί δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου. Ξέρετε ότι σας αγαπώ!". Και συνέχισα να απαντάω και να απαντώ σε ερωτήσεις.
Λίγες μέρες αργότερα, ο άντρας μου έρχεται σπίτι με κρέας στρουθοκαμήλου. Μόλις το είχε παραλάβει από κάποιον, ήταν έτοιμο απλώς να το βάλει στη σχάρα…
Κριστίνα Μάριν,
Eforie Nord
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου