ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: «Όλα τα τρελά είναι στην κεφαλή. Όλα τα θεϊκά είναι στην καρδιά. Η καρδιά κρύβει μέγα μυστήριο.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ:

 «Όλα τα τρελά είναι στην κεφαλή.  Όλα τα θεϊκά είναι στην καρδιά.  Η καρδιά κρύβει μέγα μυστήριο.  Έχει χάος που άλλοι με τον αγώνα τους το κάνουν πάμφωτο.  Άλλοι το αφήνουν σκοτεινό.  Η καρδιά έχει μάτια, γλώσσα, αυτιά.  Έχει δικά της μηχανήματα (εννοούσε αισθητήριες δυνάμεις).  Η ουσία του ανθρώπου κρύβεται στην καρδιά...(εννοούσε την ψυχή που ενώνεται με την σαρκική καρδιά)».

• Ήμουν εκεί ένα πρωινό.  Πήγε όπως πάντα ο π. Αντώνιος.  Ήταν μόνος του.  Συνήθως, ήταν μαζί του και ο υπάλληλος ΕΚΑΒ Μοιρών Αντώνης Μωραϊτάκης το στενότερο παιδί της Γερόντισσας Γαλακτίας μαζί με την Ριρίκα.  Ρωτάει τον π. Αντώνιο η Γερόντισσα:

- Πού είναι ο Αντώνης σήμερα;

- Εμένα ρωτάς; Κλείσε τα σωματικά μάτια και κοίταξε εσύ με τα «κιάλια της καρδιάς»!

- Δεν είναι απαραίτητο να τα κλείσω!  Βλέπω και έτσι...

Την είδαμε που στήλωσε κάπου τα μάτια της! Έκανε κάποιες κινήσεις ελαφρές με τα χέρια της... σαν κάτι να προσπαθούσε να πιάσει...έπειτα απάντησε:

- Είναι πάνω σε μία σκάλα!  Κάτι προσπαθεί να βάλει στον τοίχο!

Ο π. Αντώνιος βγήκε έξω και άρχισε να τηλεφωνεί στον Αντώνη.  Ο Αντώνης δεν απαντούσε.  Κάποια στιγμή τηλεφωνεί ο Αντώνης.  Με την οικειότητα που έχει στον Γέροντά του, του είπε: «τί επέμενες τόσο πολύ; Στο Κέντρο Υγείας (Μοιρών) είμαι και βρισκόμουν απάνω σε μία σκάλα!  Βάζαμε ένα κλιματιστικό στον τοίχο!  Έπρεπε να σκοτωθώ για να σηκώσω το τηλέφωνο»;  Θαυμάσαμε την μοναδική διόραση της Γερόντισσας...

• Άλλη φορά ήρθε ένας κληρικός.  Πριν προλάβει να μιλήσει, του είπε:

- Μεγάλη αμαρτία αυτό που σκέπτεσαι!  Αφού σε όρκισε στα Ιερά του να μην μιλήσεις... και να μη σε όρκιζε, δεν επιτρέπεται τέτοια μεταφορά.  Αυτά είναι λόγια σπιούνων!  Επιτρέπεται να μεταφέρονται;

Τα ’χασε ο παπάς!  Επροτίθετο, όπως μας εξήγησε έπειτα, να αποκαλύψει στον π. Αντώνιο, τις κατηγορίες που του είχε πει εις βάρος του π. Αντωνίου ένας βαθμούχος κληρικός!  Τον έδεσε έπειτα με όρκο στα Ιερά του να μη μιλήσει!  Εκείνος, επειδή αγαπά τον π. Αντώνιο ήρθε να του τα μεταφέρει, αγνοώντας τον όρκο!  Αλλά και την αμαρτία της πράξης!  Η γιαγιά, είδε τον λογισμό του και τον σταμάτησε!  Έπειτα είπε στον π. Αντώνιο: «εσύ θα τα αντιμετωπίζεις αυτά όπως σου παρήγγειλε όταν έφυγε, ο Μέγας Αναστάσιος (ο Κουδουμιανός)..!».  Ο π. Αντώνιος, γελώντας, μας διηγήθηκε, τί του παρήγγειλε ο Γέροντας Αναστάσιος στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου, μετά τον εσπερινό των Αρχαγγέλων το 2013, λίγο πριν το οσιακό τέλος του Αγίου εκείνου Γέροντα...

• Έλεγε όταν ήταν στα πόδια της και γελούσε: «όταν φύγω, δεν θα κοιμηθώ στο κάτω μέρος της Πόμπιας (στο κοιμητήριο του χωριού).  Θα πάω απέναντι! Στο λόφο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ!».

Τίποτα δεν καταλαβαίναμε τότε...δεν εξηγούσε τίποτα παραπάνω η ίδια.  Έλεγε ο π. Αντώνιος: «μπα! Αφού μου έχει παραγγείλει να την βάλλω μαζί με την Αντωνούλα της (την ανηψιά της που μεγάλωσε).  Και μάλιστα, να βάλλω το κεφάλι της Αντωνούλας δίπλα στο δικό της.  Και οπωσδήποτε να της φορέσω το τσεμπέρι της...μάλλον αστειεύεται...λόφος με εκκλησία Αρχαγγέλου Μιχαήλ, πουθενά απέναντι δεν υπάρχει...».  Κανείς μας δεν σκέφτηκε, ότι απέναντι είναι το κοιμητήριο της Ιεράς Μονής Καλυβιανής, πάνω σε λοφίσκο και ο κοιμητηριακός ναός είναι αφιερωμένος στον Αρχάγγελο Μιχαήλ!  Είναι κλειστός χώρος, χωρίς ιδιαίτερη πρόσβαση στους πιστούς μέχρι τότε, και ακόμη και ο π. Αντώνιος δεν είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με εκείνο το εκκλησάκι...δεν είχε καν συνειδητοποιήσει, όπως λέει, ότι εκεί υπάρχει ναός του Αρχαγγέλου...

Όταν έπεσε στο κρεβάτι πια, λύθηκε το μυστήριο!  Είχα πάει μια μέρα στο σπιτάκι της Γερόντισσας.  Ήταν πρωινή ώρα.  Ο π. Αντώνιος μας διηγήθηκε ότι την προηγούμενη μέρα ήταν στην Ιερά Μονή Καλυβιανής.  Πήγε στο Ιεροραφείο και η Μοναχή που είναι εκεί, του είπε ότι τον ζητούσε σε άμεση επικοινωνία ο Γέροντας Μελέτιος ο Αγιορείτης που κατάγεται από το Μαγαρικάρι.  Του τηλεφώνησε επί τόπου και άκουσε έκπληκτος τον Γέροντα Μελέτιο να του λέει: «Η Γερόντισσα Γαλακτία είναι μεγάλη Αγία!  Ως αγιασμένη γυναίκα και Μεγαλόσχημη Μοναχή πιά, δεν επιτρέπεται να ενταφιασθεί σε κοσμικό κοιμητήρι!  Να την μεταφέρεις και να την ενταφιάσεις στο Μοναστήρι που ανήκει»!  Η Μοναχή που ήταν παρούσα και άκουσε τη συζήτηση, είπε στον π. Αντώνιο ότι αυτό που του παρήγγειλε ο π. Μελέτιος, ήταν επιθυμία και της Γερόντισσας Τιμοθέης και της Αδελφότητας.  Μίλησε έπειτα τηλεφωνικά με την Ηγουμένη ο π. Αντώνιος και το διαπίστωσε.  Όπως μας διηγήθηκε, βρέθηκε σε δύσκολη θέση...από την μια έβλεπε ότι αυτό ήταν το σωστό αλλά από την άλλη είχε και την παλιά παραγγελία της γιαγιάς.  Έπρεπε να συμφωνήσουν και οι δικοί της.  Δεν πρόλαβε, όμως, να το καλοσκεφτεί.  Η Γερόντισσα, που τότε δεν άκουε και δεν θυμόταν, είδε με τα πνευματικά της μάτια τον προβληματισμό του π. Αντωνίου και έδωσε εκείνη την λύση!  Το ίδιο απόγευμα, μόλις πήγε και κάθισε δίπλα της, τηλεφώνησε ο Αντώνης Μωραϊτάκης.  Η γιαγιά θυμόταν ακόμη δύο ονόματα: Αντώνη, Ριρίκα!  Δεν άκουε τί έλεγε ο Αντώνης αλλά ήθελε να του μιλά στο τηλέφωνο.  Όταν κατάλαβε ότι ήταν ο Αντώνης, φώναξε στο τηλέφωνο.  Άκουε όχι μόνο ο Αντώνης αλλά και όλοι όσοι ήταν στο σπίτι.  Είπε: «Αντώνη, άκου παιδί μου!  Είπε η μεγάλη του οίκου μου, Τιμοθέη τηνε λένε, να πάω να κοιμηθώ αιώνια και παντοτινά στη σκιά του Αρχαγγέλου!  Στο σπίτι μου αυτό παιδί μου να με πάτε».  Ο π. Αντώνιος αναλύθηκε σε δάκρυα.  Όταν συνήλθε, εξήγησε σε όλους, όσα είχαν συμβεί εκείνη την ημέρα...έτσι, συμφώνησαν και τα ανήψια της, και η Γερόντισσα κοιμήθηκε τον άγρυπνο ύπνο της, στη σκιά του αγαπημένου της Αρχαγγέλου Μιχαήλ!  Όπως το έλεγε γελώντας από παλιά...

• Ο τάφος της, ετοιμάστηκε μπροστά στην Εκκλησία του αγαπημένου της Αρχαγγέλου.  Η Γερόντισσα Γαλακτία, ανθρωπίνως δεν γνώριζε αυτό το γεγονός.  Έλεγε όμως, σε επισκέπτες: «Εμένα ο τάφος μου είναι μπροστά στον Μιχαήλ Αρχάγγελο»!  Κάποτε το είπε σε μια κοπέλα.  Αυτή η καημένη δεν κατάλαβε, δεν γνώριζε και τί εννοούσε η Γερόντισσα και ξέσπασε σε θρήνο!  Νόμισε ότι της είπε, ότι ο δικός της τάφος, της κοπέλας δηλαδή, είναι μπροστά στον Μιχαήλ Αρχάγγελο...και επειδή γνωρίζουμε όλοι ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο ψυχοπομπός Αρχάγγελος, η κοπέλα το συνδύασε για τον εαυτό της...Της εξήγησε η Ριρίκα τί είπε η Γερόντισσα και η κοπέλα ησύχασε...

• Κάποτε ήρθε ένα νέο ζευγάρι.  Τα παρότρυνε τα παιδιά να εξομολογηθούν στον π. Αντώνιο.  Όταν κατέβηκε η κοπέλα από την Αγία Ειρήνη μετά την εξομολόγηση, άστραψε η Γερόντισσα από χαρά, άνοιξε την αγκαλιά της και άρχισε να ψάλλει: «Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον» κλπ.  Η κοπέλα τρομοκρατήθηκε.  Με λυγμούς επέστρεψε στον π. Αντώνιο.  «Πάτερ, πάτερ...του φώναζε.  Μου είπε ότι θα πεθάνω».  Έτυχε και ήμουν εκεί και μας διηγήθηκε με χιούμορ ο π. Αντώνιος το γεγονός.  Εκείνος την ρώτησε: «Τί σου είπε δηλαδή»; «Να...με αγκάλιασε από το κρεβάτι ενθουσιασμένη και έψαλλε το <είδομεν το φως το αληθινόν>».  

«Ε; τί καλύτερο»; Είπε ο π. Αντώνιος.  «σου το είπε, επειδή καθάρισες και έλαβες Πνεύμα Άγιο!».

«Όχιιι! Επέμενε η κοπέλα.  Αυτό το λένε στα μνημόσυνα! Εγώ στα μνημόσυνα το ακούω αυτό!».

«Μήπως πηγαίνεις στην Εκκλησία μόνο στα μνημόσυνα και από τις τελευταίες»;

«Ναι πάτερ»!

«Ε, γι’ αυτό, επειδή δεν έχεις σωστή λειτουργική κατάρτιση, γι’ αυτό μπέρδεψες ένα καθιερωμένο ακροτελεύτιο ύμνο της Θείας Λειτουργίας, με αυτά που ακούς στα μνημόσυνα...!».  Και της εξήγησε μπροστά μας έπειτα, κάτω στο σπίτι, ότι στη Θεία Λειτουργία επαναλαμβάνονται όλες οι φάσεις του σωτηρίου έργου του Χριστού και τελευταία η Πεντηκοστή!  Γι’ αυτό ψάλλομε αυτό!  Η κοπέλα κατάλαβε και ανακουφίστηκε...

• Ήρθε ένας καρκινοπαθής νεαρός από χωριό κοντά στον Πύργο Μονοφατσίου.  Φαίνεται ήταν ζωηρό παιδί.  Τον έφερε ένας θείος του, η θεία του και ξαδέλφια του.  Η γιαγιά κατάκοιτη πια, μόλις τον είδε, του μίλησε κάπως αυστηρά:  «Ήρθες από περιέργεια αλλά δεν μετανοείς!  Τί είναι αυτά που κάνεις; Βλαστημάς εσύ, βλαστημά ο πατέρας σου.  Δαιμοναργιό εγίνηκε το σπίτι σας!  Ριρίκα, φώναξε την αστυνομία να τον συλλάβει».  Ο νεαρός έμεινε στήλη ακίνητη.  Του κόπηκε ο αέρας και η «μαγκιά» όπως λέει η νεολεΐστικη γλώσσα... Όταν τον είδε ακίνητο, συγκλονισμένο και προβληματισμένο η γιαγιά, είπε στη Ριρίκα: «φώναξέ μου από πάνω (από την Αγία Ειρήνη) τον πάτερ».  Μόλις ήρθε ο π. Αντώνιος, του είπε: «πάρε τούτον απάνω να τον μπανιαρίσεις (εξομολογήσεις)».  Ο νεαρός σιωπηλός ακολούθησε.  Σαν αρνάκι!  Και δεν ήταν καθόλου εύκολος, όπως μας είπαν οι δικοί του.  Έκαναν περίπου 40-45 λεπτά.  Έπειτα κατέβηκε το παλικάρι.  Να βλέπατε την χαρά της γιαγιάς.  Άνοιξε την αγκαλιά της.  Τον φιλούσε, τον σταύρωνε, τον ενίσχυε: «έτοιμος για το Βασιληά! Έτοιμος για το Βασιληά!».  Είπε και άλλα ωραία και επαινετικά.  Ίσως οι δικοί του, να τα θυμούνται καλύτερα...εγώ συγκράτησα αυτές τις δύο φράσεις.  Όντως!  Όπως πληροφορήθηκα από τον π. Αντώνιο, έτοιμο το παλικάρι, αναχώρησε μετά από λίγους μήνες για τον επουράνιο Βασιλέα Χριστό!