Ένας Χριστιανός ήρθε στον αββά Θεόφιλο και του είπε:
- Αββά, φοβάμαι πολύ την τιμωρία του Θεού, γιατί βλέπω τον εαυτό μου γεμάτο από κάθε είδους αμαρτίες.
Τότε ο Αββάς Θεόφιλος του είπε:
«Πάρε μια πέτρα και ρίξε τη στη θάλασσα».
Ο χριστιανός πήρε την πέτρα και την πέταξε.
- Πού είναι η πέτρα; Την βλέπεις ακόμα; είπε ο αββάς Θεόφιλος.
Ο Χριστιανός είπε:
- Όχι
Ο Αββάς Θεόφιλος απάντησε:
- Η πέτρα αντιπροσωπεύει τις αμαρτίες του ανθρώπου, η θάλασσα αντιπροσωπεύει την αμέτρητη αγάπη του Θεού για εμάς. Όταν ο άνθρωπος μετανοεί για τις αμαρτίες του και ομολογεί, ο Θεός τον συγχωρεί και καλύπτει τις αμαρτίες του όπως η θάλασσα σκέπασε την πέτρα που πέταξες.
Ο αληθινός Χριστιανός πρέπει να ζει με μετάνοια. Η μετάνοια ανοίγει τις πύλες της αγάπης του Θεού. Η θάλασσα της αγάπης του Θεού είναι τόσο μεγάλη που ακόμη και μια μυλόπετρα μπορεί να ριχθεί μέσα της και μπορεί να την σκεπάσει.
Το παν είναι να πετάξουμε τις πέτρες της αμαρτίας προς ανακούφιση της ψυχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου