Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022

Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ(ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ).


Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ(ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ).
Στη χάρ'τση''(οπως έλεγαν οι παλιοί μπρανέλλοι). Γιορτάζει η Kυρά -Φανερωμένη. Η Κυρά μας. 
Αλήθεια πόσα τάματα, πόσες ικεσίες, πόσες προσευχές ''ακουμπήσανε ''στην εικόνα της. Πόσες φορές οι Λευκαδίτες δεν την επικαλέστηκαν στις δύσκολες στιγμές τους; Με τις λαμπάδες και τα αφιερώματα στα χέρια -και τις λαχτάρες στη καρδιά- πόσοι και πόσοι στο διάβα των αιώνων δεν έφτασαν στην πόρτα της Ιεράς Μονής για να προσευχηθούν στη μεγάλη προστάτιδα του νησιού! Η Κυρά μας. Αποκούμπι στην πίκρα. Βάλσαμο στη ψυχή.
Το μοναστήρι της Φανερωμένης είναι χτισμένο στον καταπράσινο πευκόφυτο λόφο που βρίσκεται δυτικά της πόλης κι απ' όπου η θέα προς τον Αϊ Γιάννη, τη Γύρα και το Κάστρο είναι μαγευτική. Με ιστορία αιώνων, η οποία πιθανότατα ξεκινά από τους πρώτους αποστολικούς χρόνους, είναι ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία του τόπου και το μοναδικό μοναστήρι του νησιού που λειτουργεί στις μέρες μας. Η παράδοση αναφέρει ότι στο σημείο που βρίσκεται χτισμένο, υπήρχε το Καλλιμάρμαρο Ιερό της θεάς Αρτέμιδος. Οι Μαθητές του Αποστόλου Παύλου που έφτασαν πρώτοι στο νησί, συγκέντρωσαν εδώ τους κατοίκους και κήρυξαν το χριστιανισμό, δημιουργώντας τον πρώτο «ευκτήριο οίκο», ενώ ένας απ' αυτούς ο Σωσίων χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Λευκάδος και ίδρυσε το μοναστήρι. Σύμφωνα με εκκλησιαστικές πηγές, στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μετά την Α' Οικουμενική Σύνοδο, ήρθαν πέντε Πατέρες με τον επίσκοπο Λευκάδας Αγάθαρχο. Δύο απ' αυτούς εγκαταστάθηκαν στη μονή και οι τρεις άλλοι ίδρυσαν το Ησυχαστήριο των Αγίων Πατέρων έξω από το χωριό Αλέξανδρος. Οι Πατέρες αυτοί έχτισαν τα πρώτα κελιά, μεγάλωσαν το ναό και οργάνωσαν το μοναχισμό στη Λευκάδα. Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι η πρώτη εικόνα της Παναγίας που είχε παραγγελθεί στην Κωνσταντινούπολη, αποκαλύφθηκε «αχειροποίητος» στον ιερομόναχο και αγιογράφο Κάλλιστο, μετά από προσευχή του. Γι' αυτό ονομάστηκε και Φανερωμένη. Το μοναστήρι πήρε τη σημερινή του μορφή επί Ενετοκρατίας το 1734. Ο ναός ξαναχτίστηκε τον 19ο αιώνα, μετά από δύο πυρκαγιές και έχει χαρακτηριστικά που φανερώνουν έντονη επίδραση της Ζακυνθινής αρχιτεκτονικής. Η εικόνα της Παναγίας (1887) είναι αντίγραφο της παλιάς θαυματουργής εικόνας της Φανερωμένης και έγινε στο Άγιο Όρος. Το τέμπλο του έγινε μετά το 1886 και είναι έργο του Ευστάθιου Προσαλέντη του νεότερου. Οι εικόνες του είναι έργο των αδελφών Χριστόδουλου και Θωμά Ζωγράφου από τις Χιονιάδες της Ηπείρου. Επίσης, στις ποδιές του τέμπλου υπάρχουν έργα του Λεωνίδα Σίδερη, με παραστάσεις από την Καινή Διαθήκη. Το μοναστήρι ανακαινίστηκε πρόσφατα με πρωτοβουλία του Ηγούμενου. Κατασκευάστηκε νέα πτέρυγα κελιών, ηγουμενείο, συνοδικό, βιβλιοθήκη και παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη. Εδώ, σε σύγχρονο κτίριο, στεγάζεται και το Εκκλησιαστικό μουσείο της μονής με χαρακτηριστικά εκθέματα της εκκλησιαστικής τέχνης και παράδοσης. Εικόνες, άμφια, σκεύη και βιβλία εκτίθενται σε τρεις ορόφους δίνοντας στον επισκέπτη μια ανάγλυφη εικόνα για την εξέλιξη του πολιτισμού της Λευκάδας. Επίσης, στη μονή λειτουργεί έκθεση χριστιανικού βιβλίου, καθώς και μικρός ξενώνας για τη φιλοξενία προσκυνητών. Η Παναγία η Φανερωμένη, που στέκει για αιώνες στον ιερό βράχο, συγκεντρώνει πολλούς προσκυνητές. Είναι πολιούχος και προστάτιδα των «απανταχού της γης Λευκαδίων» και η χάρη της εορτάζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.
-----------------------------------------
ΚΥΡΑ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ
Γονυπετής στο θρόνο σου
θαρθώ να προσκυνήσω
σε τάματα και όνειρα
σεμνά θα ακουμπήσω.
Κεριά, λιβάνια,θυμιατά
ευλαβικά θ΄ανάψω
για τη ζωή που χάθηκε
ανήμπορος θα κλάψω.
Λαχτάρα να σε δώ πρίν ξεψυχήσω
να κάνω το σταυρό μου μ΄ένα δάκρυ
κι από ψηλά τη θέα ν αντικρύσω
εκεί που η ματιά δεν βρίσκει άκρη.
Κρινάκια του γιαλού θα τη στολίσω
την άγια σου εικόνα τη σεπτή σου,
θα στείλω αγγελόύδια να προλάβουν
να στήσουν πανηγύρι στη γιορτή σου.
Κυρά Φανερωμένη μου ας έρθω πρίν πεθάνω
να γείρω τη λατρεία μου στο ιερό επάνω,
να έρθω με τα πόδια μου ν’ ανάψω μια λαμπάδα
που ο Θεός μ΄αξίωσε να είμαι απ΄τη Λευκάδα.
Κι αν ‘ηξερα την ώρα που θα ‘φύγω’
σαν γλάρος η ψυχή να φτερουγίσει,
θα έπαιρνα μαζι μου λίγο μύρο
να έδινα στον χάρο να μ΄αφήσει.
ΗΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: