ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ!

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ!

   Έτσι υποδέχθηκε ο Γέροντας Γαβριήλ, τους 130 νέους από την Ενορία μας, του Αγίου Αχιλλίου Λαρίσης, που με τον Προιστάμενο του Ι.Ν.Αγίου Αχιλλίου και Ηγούμενο της Ι.Μ.Αγίων Ραφαήλ,Νικολάου και Ειρήνης Πυργετού Λαρίσης, Γέροντα Ραφαήλ, πραγματοποίησαν προσκυνηματική εκδρομή στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ.

Παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένα τα λόγια αγάπης του Γέροντα στους νέους της Ενορίας μας ,αλλά και όσα ανέφερε για τους Αγίους Δαυίδ και Ιάκωβο και τον μακαριστό Άγιο Γέροντα Κύριλλο:

《   Καλώς ήλθατε!

Κάνω υπακοή στον π.Ραφαήλ,τον άγιο Καθηγούμενο, να πω δυο λόγια αγάπης.

Μεγάλη γιορτή σήμερα και χθες!

Οι Πατέρες την Κυριακή της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος, το θεωρούν σαν Πάσχα αυτό το διήμερο.Είπα και το πρωί,ότι το βασικώτερο νόημα της Εορτής,το μήνυμα, δηλαδή, που παίρνουμε όλοι μας είναι η ΕΝΟΤΗΤΑ.

Για δέστε η Αγία Τριάδα!

Τρία πρόσωπα, αλλά ενωμένα..

Μία Ουσία..

Δεν ανταγωνίζονται ποιός θα δοξασθεί ή θα τιμηθεί περισσότερο, αλλά ο Ένας υπακούει στον Άλλο.

      Αυτό είναι το βασικό δίδαγμα για όλους μας.

        Για να είμαστε ενωμένοι χρειάζεται αυτή η μεγαλύτερη των Αρετών, που είναι η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.

        Το πρώτο για τη πνευματική μας υποδομή είναι η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.

Είναι αυτό που πολεμάει πάρα πολύ ο αιώνιος εχθρός,ο διάβολος.

      Σε όλους μας θέλει να φυτέψει μέσα μας ότι " κάτι" είμαστε.

Από την ευχή στον εξορκισμό που διαβάζουμε και μιλάει ο διάβολος, πολλές φορές, με τη φωνή των ταλαιπωρημένων ανθρώπων, είναι αυτό:

    Να εμφυσήσει ότι " κάτι είσαι"..εσύ που έχεις αυτό το χάρισμα, εσύ που έχεις εκείνο το πτυχίο, εσύ που κάνεις αυτό....για να κενοδοξήσεις,να υπερηφανευθείς, να ανοίξεις πόρτα να μπει ο διάβολος.

         Η ταπείνωση δεν έρχεται αυτόματα  δεν πατάς ένα κουμπί και βγαίνει η ταπείνωση.

       Προηγείται η ΥΠΑΚΟΗ!

ΥΠΑΚΟΗ σημαίνει, κόβω το δικό μου θέλημα.Κάνω υπακοή,πρώτα απ' όλα  στο θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας, δεύτερον, αν είμαστε στο Μοναστήρι στο θέλημα του Γέροντός μας ,  στο θέλημα του Πνευματικού μας ...

Αυτοί οι Άγιοι Πατέρες που είμαστε εδώ στο σπίτι τους, ο Άγιος Δαυίδ,ο Άγιος Ιάκωβος και ο Άγιος Γεροντας Κύριλλος, διακρίνονταν γι' αυτό τον αγώνα,αυτή τη βία, που βάζανε στον εαυτό τους, να δαμάσουν το ΕΓΩ, αυτό το θηρίο που κρύβεται μέσα μας.

       Θέλει αγώνα καθημερινό, θέλει και βοήθεια από το Θεό.Κι όταν με τη Χάρη του Θεού, σε κάποιο βαθμό το δαμάσουμε τότε έχομε και κάθαρση καθαρή προσευχή και μπορούμε να ενώσομε το ΕΙΝΑΙ  μας με τον ΘΕΟ.

Η προσευχή, έλεγε ο Άγιος Γέροντας Κύριλλος, παντρεύει τον άνθρωπο με τον Θεό.

      Είχαν παρρησία στον Θεό ,αυτοί οι άνθρωποι!

Προχθές ήλθε η κ.Μαρία, από τη Γλυφάδα.

Μας είπε ότι είχε μία ταλαιπωρία απ' αυτά τα " καλά παιδιά", τα δαιμόνια, και ο Πνευματικός της, την έστειλε στο Γέροντα Κύριλλο , για να τη διαβάσει.

      Τη διάβαζε , τουλάχιστον , δύο φορές το μήνα, εδώ στο Ναό ανάσκελα,σηκωνόταν κι έκανε μαύρους εμετούς,με συγχωρείτε.

    Τη διάβαζε ο Γέροντας Κύριλλος, μία και πλέον ώρα,κάθε φορά.Εκείνο που της έκανε εντύπωση είναι ότι κάθε φορά , που διάβαζε ο Γέροντας Κύριλλος και ανέφερε ένα Άγιο,το δαιμόνιο αμέσως αντιδρούσε αλλά και η ίδια έβλεπε τους Αγίους πάνω από το κεφάλι της.

     Κάποια φορά, λέει, δεν μπόρεσε να έλθει ο Γέροντας Κύριλλος και ήλθε κάποιος άλλος.Το δαιμόνιο έλεγε:

- Εσύ δε μου κάνεις τίποτε ρε,είσαι μικρούλης.

Ο Γέροντας Κύριλλος έβαζε βία στον εαυτό του,αυτό ήταν το χαρακτηριστικό και της δικής του ζωής, όπως και του Αγίου Ιακώβου, να βάζει βία στον εαυτό του για το κάθε τι.Δεν ξέραν από αρρώστιες, πυρετούς και αυτά.Βάζαν βία να κατέβουν στο Ναό να κάνουν τα καθήκοντά τους.

Έβαλε βία να' ρθει.. και την ώρα που ξεκίνησε από το κελί του , το δαιμόνιο αντιδρούσε, φώναζε:

ΦΥΓΕ, ΜΗΝ ΕΡΧΕΣΑΙ ΚΥΡΙΛΛΕ..

Τον φοβόταν πολύ..

Ώσπου να κατέβει,μεταξύ των Αγίων που επικαλέσθηκε,ιδίως , επικαλέσθηκε τη Παναγία  και είπε:

- Έλα,έλα γλυκειά μου μανούλα..

Έλα βοήθησε τη Μαρία..

     Κι εκείνη την ώρα, λέει, βλέπω τα πασούμια της Παναγίας μας, κάνω το τελευταίο μαύρο εμετό, λιποθυμώ κι όταν συνήλθα, είχα ελευθερωθεί, λέει,από τα δαιμόνια!

     Και λέω , πρώτα απ' όλα ισχύει αυτό που λέγανε και ο Άγιος Ιάκωβος, που καθόταν μπροστά στην Εικόνα του Αγίου Δαυίδ κι έλεγε:

ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΑΓΙΟΣ,Ο ΑΓΙΟΣ ΔΑΥΙΔ  ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ!

Ο Άγιος Γέροντας Κύριλλος έλεγε:

ΑΝ ΤΕΝΤΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΘΑ ΑΓΓΙΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΣ.

ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ.

     Κι απ' την άλλη, πόση παρρησία είχαν, πόση πίστη είχαν..χωρίς αμφιβολίες,χωρίς δισταγμούς και καλούσαν τους Αγίους μας και τη Κυρία Θεοτόκο, τη Βασίλισσα των Ουρανών,τη Πλατυτέρα των Ουρανών και κατέβαιναν.

         ΑΛΛΑ ΖΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΘΕΟ..

Θέλανε η ζωή τους να είναι αρεστή στο Θεό.

Άνθρωποι ήταν κι αυτοί, σαν κι εμάς.Είχαν κι αυτοί τις αδυναμίες τους, τα λάθη τους,αλλά δεν το έβαζαν  κάτω.Ξεκινούσαν πάλι σπό την αρχή με μετάνοια και ταπείνωση.

Γι' αυτό σήμερα, σχεδόν κάθε μέρα, γινόμαστε μάρτυρες και αποδέκτες της ζωντανής παρουσίας τους στη ζωή των ανθρώπων.Τις προάλλες ήλθε ένας άνθρωπος από τον Δικαστικό χώρο της Θεσσαλονίκης και μας είπε ότι είδε ολοζώντανο μέσα στο σπίτι του, να κατεβαίνει έναν Αρχιερέα.

Τον αγκάλιασε, όπως η Παναγία μας κρατάει το βρέφος,τον Κύριό μας Ιησού, αισθάνθηκε,δε , τέτοια γλυκύτητα και τέτοια ζεστασιά...

Δεν γνώρισε ποιός ήταν .Μετά από λίγο συνειδητοποίησε τί του συνέβη, γιατί ήταν στη πραγματικότητα, δεν ήταν όνειρο,δεν ήταν κάποια οπτασία, ήταν καθ' υπόστασιν, αυτό που γινόταν.

     Κι έψαχνε στο διαδίκτυο να βρει,ποιός Άγιος ήταν αυτός , που τον επισκέφθηκε.Έτσι, το θεώρησε.Δεν εύρισκε..

     Παρακάλεσε τη Παναγία μας να του φανερώσει..Κάποια μέρα, λέει, που δεν ήταν υπηρεσία,άνοιξε τη τηλεόραση,στο star channel,κι εκεί σε μία εκπομπή "Αλήθειες με τη Ζήνα",ήταν ένα αφιέρωμα σ' ένα παππούλη ,τον παππούλη Κύριλλο και αναγνώρισε ποιός ήταν αυτός που τον επισκέφθηκε!

       Κάθε μέρα, λοιπόν, έχομε τέτοιες μαρτυρίες.

     Και σε εσάς που βρεθήκατε εδώ σ' αυτό το τόπο με τον καλό σας ποιμένα, τον αγαπητό μας,τον π.Ραφαήλ, τον οποίο γνωρίζομε από πολλά χρόνια και οποίος μας είχε συμπαρασταθεί τότε στη Λάρισα, σε κάποιο ατύχημα που είχαν οι γονείς μου και που κι εκεί ο Άγιος Ιάκωβος, έκανε ζωντανή τη παρουσία του,γιατί οι γιατροί λέγαν ότι θα κόψουν το πόδι της μητέρας μου,από το αυτοκινητικό ατύχημα που είχε συμβεί, αλλά εκείνη τον είδε ολοζώντανο δίπλα της και βέβαια δεν της κόψανε το πόδι.

      Ευχόμαστε, λοιπόν, μια που ήλθατε εδώ,ο Άγιος Δαυίδ,ο Άγιος Ιάκωβος,ο Άγιος Γέροντας Κύριλλος κι άλλοι Πατέρες που εδώ αγωνίσθηκαν, να σας 

χαρίζουν πλούσια την Ευλογία του Θεού.

Να σας  βοηθούν στο καθημερινό σας αγώνα.

Να μας κάνουν να είμαστε δεκτικοί στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος,γιατί αν δεν θέλομε, δεν έρχεται ο Θεός κοντά μας.Μόνο όταν Τον θέλομε.

Κι έτσι από εδώ να γεμίσετε τις μπαταρίες σας, κατά κάποιον τρόπο, να προσέχομε, μετά, στις συνδέσεις μας, να μην έχομε διακοπές,αλλά ,κι αν ,σαν άνθρωποι, κάπου τις διακόπτομε, να ξεκινάμε από την αρχή και πάλι από την αρχή.

     Γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που έχει δώσει ο Θεός σε όλους μας,ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ,ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ..

   Ε! και πάλι ο Θεός μας περιμένει με την αγκαλιά Του ανοιχτή.

Να μας συγχωρείτε που σας κουράσαμε.

Καλώς ήλθατε!

Ευλογία Θεού να έχομε όλοι μας Και εσείς και οι Πατέρες.Τη Χάρη του Αγίου Αχιλλίου και όλων των Λαρισαίων Αγίων, στους οποίους συγκαταριθμείται και ο Άγιος Δαυίδ,που χειροτονήθηκε και πέρασε από το Μοναστήρι της Λαρίσης.

Την ευχή σας να έχομε..Να μας συγχωρείτε...》