Πάσχα Στο Άγιον Όρος | Άγιος Κωνσταντίνος Χαλκίδα
Ὑγρό μά ἐξαίσιο δροσοβόλημα
μέ τή βροχή, πού πέφτει ραβδωτή
κανοναρχεῖ καί ψέλνει ἁπαλά
στά σπάνια κεραμίδια τῆς Ἀθήνας:
“Τάς ἑσπερινάς ἡμῶς εὐχάς πρόσδεξαι
ἅγιε Κύριε…” Ὅσο βαθειά μου μπαίνει
μέχρι τό κόκκαλο ἡ βροχή, τόσο ἀναβρύζει
κι ὁ ὕμνος ὁ ἑσπερινός, βαθύς κ᾿ ἐμποτισμένος,
ἀπό τά δάκρυα τῆς ψυχῆς… -Ἀπόψε
κανείς νά μοῦ ζεστάνει δέ μπορεῖ τά κρύα δάχτυλα
ἐκτός ἀπό τό κομποσκοίνι πού ἕνας ἐρημίτης
μοῦ ἐχάρισε γιά εὐλογία στό φρικτό Καρούλι
τοῦ Ἄθωνα· ἤ τό παλιό μου κηροπήγιο
πού εὐώδη καίει ἁγνοῦ κεριοῦ λαμπάδα.
Ἔξαρση κι ἀγαλλίαση πού αἰσθάνομαι
ὅταν ὁ ἀέρας κ᾿ ἡ βροχή ἀδυνατοῦν νά σβύσουν
τή μικρή φλογίτσα τῆς λαμπάδας μου.
(Aπό τή δεύτερη ποιητική συλλογή, Ἡ Θύελλα καί ὁ Γνόφος, ἐκδ. “Οἱ Ἄνεμοι”, Ἀθήνα 1966, σελ.66)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου