ΑΓΚΑΛΙΑΖΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΛΩΜΑΡΙ Ο ΠΑΠΑ ΣΤΡΑΤΗΣ. ΤΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΙ ΑΥΤΟ!..

ΑΓΚΑΛΙΑΖΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΛΩΜΑΡΙ Ο ΠΑΠΑ ΣΤΡΑΤΗΣ. ΤΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΙ ΑΥΤΟ!..

-Φίλες καί Φίλοι,

Τό ἀκόλουθο κείμενον ὁμιλίας,  συνέταξε κατώδυνος ὁ Μανώλης Μελινός. Ἀδυνατών νά παρευρίσκεται στόν Ἱ. καθεδρικόν Ναόν Ἁγίου Νικολάου Πλωμαρίου, τήν Πέμπτην 28ην Ἰουλίου 2022, ἀπηύθυνε (μέ τό ἀποσταλέν αὐτό κείμενό του, πού ἀνέγνωσεν Ἱερεύς), ὁλίγες σκέψεις στήν πενθηφόρον ὁμήγυρη τῶν συμπατριωτῶν του Πλωμαριτῶν, οἱ ὁποίοι κύκλωναν τό Σκήνωμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ευστρατίου Μανωλέλλη -ἐπί πεντηκονταετίαν καί πλέον προϊσταμένου τοῦ καθεδρικοῦ Ναοῦ- συμπροσευχόμενοι, μέ ἐπί κεφαλῆς τούς Μητροπολίτας Θηβῶν, Λεβαδείας καί Αὐλίδος κ. Γεώργιον, Μυτιλήνης Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου κ. Ἰάκωβον καί πλειάδα πρεσβυτέρων:

-Σεβασμιώτατοι, σεβαστοί πατέρες, ἀγαπητοί συμπατριῶται,

 

Ὄντως μακαρία ἡ ὁδός τοῦ πολιοῦ καί πολυαγαπητοῦ μας πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Εὐστρατίου, πού τό ἴδιο τό ὄνομά του, αὐτό ακριβῶς σημαίνει: Μακαρία ὁδός, δρόμος καλός, στράτα καλή ἀπό τόν ἐπίγειον παράδεισό του, πού τόσο μά τόσον ἐμπράκτως ἀγαποῦσε -τό Πλωμάρι μας, δηλαδή, πού καί ἐδῶ νά βρισκόταν, πάλι τό… νοσταλγοῦσε- πρός τόν ἐπουράνιον Παράδεισον, μετά ἀπό πολλές δεκαετίες Ἱερωσύνης, γιά νά παρεδρεύει, πλέον, εἰς τό Ἄνω Θυσιαστήριον, μέ τό πετραχηλάκι του πού σκούπισε ρυάκια δακρύων καί ἱδρῶτος ἀγωνιζομένων συμπατριωτῶν μας, μεγάλων καί μικρῶν, περιωνύμων καί λιγότερο γνωστῶν, πού ὀμόρφυναν ἀκόμη περισσότερο τόν οὕτως ἤ ἀλλέως ὄμορφο, τραγουδισμένο τόπο μας. Ναι, παρεδρεύει στο επουράνιο Θυσιαστήριον, υπό το ιερόν ωμοφόριον τού μεγάλου Αγίου μας Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας, πολιούχου, εφόρου και προστάτου μας, τού φιλανθρώπου αγίου, με τις παροιμιώδεις ελεημοσύνες του. Στήριξε οικογένειες, ο παπά Στρατής, πνευματικώς τε και υλικώς, έδωσεν ελπίδα και παρηγοριά, έκλαψε με τους κλαίοντας και γέλασε με την χαρά τών άλλων, εφρόντισε για την οικογενειακή κι επαγγελματικήν αποκατάσταση νέων και νεανίδων, ώστε να μη φύγουν από την περιοχή, μπήκε μπροστάρης στην πολιτεία, πολλές φορές, για να παραμείνουν δημόσιες υπηρεσίες και άλλοι ανάλογοι πνεύμονες στο ολοένα και συνεχώς συρρικνούμενο μέρος μας, την ιστορική συμπρωτεύουσα της Λέσβου και έδρα προσωποπαγούς Μητροπόλεως. Πολυμερώς και πολυτρόπως εστήριξεν εμπεριστάτους συνανθρώπους μας, με την αρωγή καλών - φιλανθρώπων συμπατριωτών μας. Για κάθε κακώς κείμενον, αυθορμήτως ακουγόταν επί λέξει η αντίδρασή του: «Θα γράψω στον “Δημοκράτη”, θα γράψω στους “Πλωμαρίτικους Αντίλαλους”». Έπαιρνε φωτιά η γραφομηχανή στα χέρια του!.. 

Εξαιρετικός τελετουργός, με πλουσιότατη γνώση τής Παραδόσεως, τών τελουμένων. Το υπερευαίσθητο αυτί του άρπαζε αμέσως το λάθος και το απομόνωνε επί τόπου…Λαμπρότατες οι Λειτουργίες, οι ακολουθίες, οι πανηγύρεις, οι λιτανείες και του Επιταφίου με το αντάμωμα τών ενοριών και η περιφορά τού πανηγυρίζοντος καθεδρικού Ναού, με όλες τις αρχές και εξουσίες τής μεγαλονήσου, τις οποίες προσείλκυε ο ικανότατος παπά Στρατής. Χαρούμενη η ατμόσφαιρα στο φιλόξενο γραφείο του, το γραφείο κατ’ ουσίαν τής πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Μητροπόλεως Πλωμαρίου. Θυμάμαι, κάθε φορά που παρήγγελνε καφέ και αναψυκτικά, να μας προσφέρει, σηκώνοντας το ποτήρι, πριν πιει νερό, έχυνε λίγο στο πάτωμα και έπινε μετά. Στο ερώτημά μου γιατί το κάνεις πάτερ, κάθε φορά, αντί απαντήσεως, εισέπραττα ένα πλατύ χαμόγελο!.. 

Στιβαρή παρουσία της τοπικής Εκκλησίας στις εθνικές εορτές, Δοξολογίες, παρελάσεις, καταθέσεις στεφάνων. Ιεροπρεπής, ζυγισμένη, αρμόζουσα με την κάθε περίσταση παρουσία. 

Σε αυτό, όμως, το σημείο δεν μπορώ να μη μνημονεύσω την αξιοπρεπέστατη πρεσβυτέρα του Διαμάντω (διαμάντι πραγματικό) που με υποδειγματικόν τρόπον, όλα αυτά τα χρόνια τής κοινής πορείας, υπήρξε συγκυρηναίος του. Λιτή, σοβαρή, αξιοπρεπής, αγαπητική, ανθρώπινη, υποδειγματική, όπως λέμε εδώ «πρωτ᾿νή παπαδιά». Δεν μπορώ, επίσης, να μη μνημονεύσω και τους λοιπούς κλάδους τού ιερατικού αυτού δένδρου, τους μακαριστούς ήδη κατά πνεύμα και κατά σάρκα αδελφούς του Ιερείς Γεώργιον και Εμμανουήλ, την εκδημία μάλιστα τού δευτέρου εξ αυτών, δεν επληροφορήθη ποτέ. Τώρα όμως  και οι τρεις Ιερείς –τα καλλίφωνα «Μανωλέλια», όπως τους αποκαλούσαν με τρόπο ζεστό- συμπαρεδρεύουν στο επουράνιο Θυσιαστήριο, στο οποίον ιερουργεί ο Μέγας Αρχιερεύς Χριστός, Ο Εμμανουήλ τού παντός. Τα «Μανωλέλια», λοιπόν, ενώπιον Τού Εμμανουήλ τού παντός! Νεότερος βλαστός τού λευιτικού αυτού δένδρου, ο επί θυγατρί γαμβρός του Πρωτοπρεσβύτερος κ. Δημήτριος Καρβούνης, ο οποίος μαζί με την πρεσβυτέρα του Περσεφόνην, ανέπαυσε το γήρας τού πατρός Ευστρατίου, εν αρμονική στενοτάτη συνεργία και των δύο άλλων επίσης στοργικών τέκνων του, Βασιλικής και Γρηγορίου.

Και τώρα ένας τόνος προσωπικός: Μόλις επληροφορήτο την παρουσία μου στο Πλωμάρι, έσπευδε να με συναντήσει με αγάπη πολλή, να αστειευθεί μαζί μου και να με καλέσει σε πρώτην ευκαιρία να ψάλω και να ομιλήσω πρώτα στον καθεδρικό Ναό τού Αγίου Νικολάου, υπενθυμίζοντάς μου με γλυκύτητα τόν δεσμό τού μακαριστού θείου μου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Χρυσοστόμου Βασιλείου Γιαλούρη, ο οποίος εκλέϊσε το δεξί αναλόγιο τού ναού στην εφηβική μάλιστα ηλικία του και προ αυτού, ο θείος του διδάσκαλος Γεώργιος Πανανής.

 

- Πάτερ Ευστράτιε, πολυσέβαστε και πολυαγαπητέ, εν πρώτοις βάζω νοερώς εδαφιαία μετάνοια στο σεπτό σκήνωμά σου και κατασπάζομαι την ιερατική χείρα σου, ευχαριστώντας σε πολύ για πολλά, για την ευρύτερη σχέση και συνεργασία μας. Κρατώ, ως ευλογίαν, μερικές φωτογραφίες που μου είχες δώσει να αναπαραγάγω για κάποιο από τα βιβλία μου και ενώ τις είχα σε φάκελλον έτοιμες, με το όνομα σου απέξω, δεν επρόλαβα να σου τις δώσω.

Εύχου, θεοπειθώς, υπέρ πάντων ημών. Το Πλωμάρι που πάντοτε αγκάλιαζες στοργικώς, ήδη σε αγκαλιάζει. Αιωνία η μνήμη σου, Γέροντα. Ζεις, εν Τω Αναστάντι Χριστώ, στις καρδιές όλων μας, που είμεθα ευτυχείς – ευλογημένοι, που σε γνωρίσαμε.

-Εύχου.

M α ν ώ λ η ς  M ε λ ι ν ό ς

Θεολόγος Συγγραφεύς

Διευθυντής τῆς Bιβλιοθήκης

τῆς ῾Iερᾶς Συνόδου 

τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος

e-mail: ManolisMelinos@gmail.com 

http//: www.manolismelinos.com