ΘΑΥΜΑΣΤΌ ΓΕΓΟΝΌΣ

«Ὅπως μοῦ διηγήθηκε ὁ κύριος Λ. Β., κάτοικος Θεσ/νίκης, τό 1998 εἶχε μεταβεῖ στό Ἅγ. Ὄρος, μαζί μέ ἕνα φίλο του (τό ὄνομα τοῦ ὁποίου μοῦ ζητήθηκε νά μήν ἀναφερθῆ). Ὁ φίλος τοῦ Λ. Β. ἦταν ἐκ πεποιθήσεως ἄθεος, ἦταν ἄρρωστος μέ καρκίνο στό πάγκρεας καί εἶχε ἀκολουθήσει τό φίλο του στό Ἅγ. Ὄρος, μέ σκοπό νά χλευάση τούς Μοναχούς καί τόν Χριστιανισμό.

Ἡ πρώτη Μονή τήν ὁποία ἐπισκέφθηκαν ἦταν ἡ Μονή Δοχειαρίου, ἐκεῖ θυμᾶται ὁ Λ. Β. ἕνα συγκλονιστικό γεγονός. Μόλις μπῆκαν στή Μονή, τούς ζύγωσε ἕνας Μοναχός καί εἶπε στό φίλο του πώς αὐτός πού χλευάζει, θά εἶναι αὐτός πού θά τόν ἀπαλλάξη ἀπ᾽ τήν ἀρρώστια του. Καί οἱ δύο ξαφνιάστηκαν γιατί δέν εἶχαν πεῖ σέ κανένα τό πρόβλημα ὑγείας πού ἀντιμετώπιζε ὁ ἕνας ἀπό αὐτούς.

Μετά ἀπό λίγο ὁ Λ. Β. βρῆκε κάποιους ἄλλους Μοναχούς καί ρώτησε γιά τόν πρῶτο Μοναχό πού τούς εἶχε προσεγγίσει. Τότε αὐτοί τόν πληροφόρησαν πώς εἶναι πολλά χρόνια ἄρρωστος μέ καρκίνο καί ἔχει τό χάρισμα τῆς ἐνοράσεως. Ἀπό περιέργεια, λοιπόν, ὁ φίλος του τόν ἀναζήτησε καί ξεκίνησε συζήτησι μαζί του. Ὁ Μοναχός εἶχε καρκίνο στούς πνεύμονες κάι παρά τούς ἀφόρητους πόνους πού ἔνιωθε, δέν ἔπαυε στιγμή νά δοξολογῆ τό Θεό καί νά προσεύχεται.  Ἀντιθέτως ὁ φίλος του Λ. Β. ἔλεγε πώς δέν μποροῦσε νά πιστεύη καί νά δοξολογῆ ἕνα Θεό πού τοῦ ἔδωσε αὐτή τήν παλιοαρρώστια καί ἄρχισε νά βλασφημᾶ τό Χριστό καί τήν Παναγία. Τότε ὁ Μοναχός τοῦ εἶπε νά προετοιμαστῆ, νά ἐξομολογηθῆ καί αὔριο στή Θ. Λειτουργία νά κοινωνήση. Ἐπίσης, τοῦ εἶπε πώς Θεός ὑπάρχει, μάλιστα εἶναι πολύ στοργικός καί τίς ἀρρώστιες τίς στέλνει γιά νά “καθαρίση” τούς ἀνθρώπους ἀπ᾽ τίς ἁμαρτίες τους. 

Ὅπως μοῦ εἶπε ὁ Λ. Β., αὐτή ἡ συζήτησι ἄρχισε νά βάζη σέ σκέψεις τό φίλο του, ὁ ὁποῖος παραδόξως “μαλάκωσε” καί ἄρχισε νά συμφιλιώνεται μέ τήν ἰδέα νά κοινωνήση.

Τήν ἄλλη μέρα τό πρωΐ ὁ φίλος του κοινώνησε καί πλέον, δέν εἶχε διάθεσι νά χλευάση τούς Μοναχούς καί τό Χριστιανισμό. Φεύγοντας ἀπ᾽ τό Ἅγ. Ὄρος, τό θαῦμα εἶχε γίνει. Ὁ φίλος τοῦ Λ. Β. ἀπό ἄθεος εἶχε ἀρχίσει νά πιστεύη στό Θεό. Ἐπίσης, ὅπως φάνηκε στή συνέχεια, ἡ ἐξέλιξι τῆς ἀσθένειας ἄρχισε νά ἐπιβραδύνεται καί ἐνῶ κανονικά τοῦ εἶχαν ἀπομείνει λίγοι μῆνες ζωῆς, ἔζησε 4 χρόνια καί μάλιστα τά ἔζησε ὡς πιστός Χριστιανός. Τό θαῦμα ἦταν ὅτι ὁ φίλος του Λ. Β. θεραπεύτηκε στό Ἅγ. Ὄρος ἀπ᾽ τήν ἀθεΐα του καί ἔσωσε τήν ψυχή του»(ΔΚ, 175).