«Ραβεις ένα παλτό και περνάει, φτιάχνεις ένα σπίτι και περνάει. Ολα να περάσουν και να κάνουν ένα βασίλειο.
Λοιπόν, ήμουν νέα και δεν είμαι πια. Όταν ήμουν μικρή, δεν μου έφτανε όλος αυτός ο κόσμος, αλλά τώρα ηρέμησα, που πλησιάζει η ώρα του απολογισμού και με ρωτούν τι έκανα όσο ζούσα.
Και δεν ξέρω καν πώς έγινε? Βλέπω μόνο ότι όλα έχουν περάσει και το πιο σκληρό ξύλο σαπίζει και το σίδερο σκουριάζει και ο άνθρωπος μαραίνεται! Εσυ τι θελεις?"
(Maria Popescu, 60 ετών, αναλφάβητη, Runc, Gorj, 1930)
Ernest Bernea – Πλαίσια της ρουμανικής λαϊκής σκέψης (Cartea Românească, 1985)
Πηγή φωτογραφίας: MȚR Image Archive - Συλλογή Aurel Bauch | Πορτρέτο μιας αγρότισσας, στο πανηγύρι, 1937-1961
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου