Ένα πεντάχρονο αγόρι επισκέφτηκε ένα μοναστήρι με τον πατέρα του. Στα παράθυρα του κτιρίου οι ζωγραφιστεί διάφοροι βιβλικοί χαρακτήρες. Ακριβώς τότε, μια ακτίνα ηλιακού φωτός διαπέρασε τα βιτρό. Το αγόρι ρώτησε τον πατέρα του: «Μπαμπά, ποιοι είναι αυτοί που είναι ζωγραφισμένοι στα παράθυρα, από τα οποία περνάει το φως;» Ο πατέρας απάντησε: «Αυτοί είναι οι άγιοι από τη Βίβλο». Φτάνοντας στο σπίτι, στη γενέτειρά του την πρώτη μέρα στο σχολείο, η κυρία έκανε μια ερώτηση στα παιδιά, αφού τους μίλησε για την αγιότητα: «Παιδιά, ποιος από εσάς θα μπορούσε να μου πει ποιος είναι αυτός ο άγιος;». Το αγόρι σηκώθηκε και είπε: "Άγιος είναι ένας άνθρωπος από τον οποίο περνά το φως!" Το εν λόγω παιδί είχε πολύ δίκιο! Η αγιότητα, η παραμερισμός για τον Θεό, η εγγύτητα με τον Χριστό και η προσωπική, οικεία και συνεχής κοινωνία μαζί Του, αφήστε το Φως να περάσει μέσα μας. Και αυτό το Φως, που είναι ο Κύριος Χριστός, κάνει ορατή, ακόμα και φωτεινή, τον δρόμο για την προσέγγισή μας στο αύριο, όσο σκοτεινός και γεμάτος αιρέσεις κι αν είναι ο δρόμος που περιπλανιόμαστε μόνοι σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου