«Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Ἀμέσως ἐδῶ περιγράφεται μία ἰδιαίτερη σχέση μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τοῦ Θεοῦ.
Δὲν μιλάω γιὰ ἕναν Θεό, ἀλλὰ γιὰ ἕναν Πατέρα. Δὲν εἶναι τὸ
ἴδιο ὁ Θεὸς καὶ τὸ ἴδιο ὁ Πατέρας. Ὁ τελευταῖος εἶναι ὁ γεννήτορας, ὁ προστάτης, ὁ προνοητής, ὁ δάσκαλος. Δηλαδὴ κάποιος μὲ τὸν ὁποῖο ἔχω προσωπικὴ σχέση, καὶ εἶναι Πατὴρ
ἐπειδὴ μὲ δέχεται σὰν υἱό. Μοῦ προσφέρει μία συγγένεια
μαζί Του. Μὲ βάζει στὴν κατάσταση τοῦ υἱοῦ καὶ ὄχι ἁπλὰ
τοῦ δημιουργήματος. Δὲν λέει, λοιπόν, τὸ κείμενο τῆς προ-
σευχῆς «Θεὲ ἐπουράνιε», οὔτε «Ἀνώτατε, Πανίσχυρε Θεέ».
Μὲ τοποθετεῖ, ἀντιθέτως, σὲ μίαν ἀγαπητικὴ σχέση εὐθεία.
Ἐν Χριστῷ εἴμαστε ὅλοι κατὰ χάριν υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, ὡς βαπτισμένοι στὸ ὄνομά Του καὶ ὡς ἀδέρφια Του. Ὁ Χριστὸς
εἶναι κατὰ φύση Υἱός. Τὸ «ἐν τοῖς οὐρανοῖς» δὲν σημαί-
νει ὅτι βρίσκεται στὸ διάστημα μεταξὺ ἡλίου καὶ σελήνης.
Οὐρανὸς εἶναι μία μεταφυσικὴ ἔννοια καὶ σημαίνει ὅτι ὁ
Πατὴρ βρίσκεται σὲ μία ἄλλη διάσταση ὑπάρξεως, σὲ ἄλλο
ὀντολογικὸ ἐπίπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου