ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ....

• «Ὅπως τόσο ευαίσθητα πνεύματα στήν ἐποχή μας, ἔτσι καί ὁ [Robinson] Jefers θρηνεῖ τήν ἀπώλεια τῆς θρησκευτικῆς του πίστεως, πού τήν ἀντικαθιστᾶ μέ σοσιαλιστικές ἐλπίδες. Ἀπέρριψε ὅλους τούς σωτῆρες "Lao-Tse, Κομφούκιο, Βούδδα ἀκόμα καί τό Χριστό", τοῦ Ὁποίου "ή προσωπική ἀγωνία καί ἡ τρελλή λύσι τοῦ θανάτου ἔχουν στιγματίσει μιά ἐποχή σχεδόν 2.000 χρόνια εἶναι ἕνα ἀπέραντο ποίημα γραμμένο μέ τό αἷμα Του" »

Ἰδού ἡ ἐπίδρασι στήν ψυχή τοῦ μετέπειτα Στάρετς Βαρσανουφίου: «Σπούδασε στή σχολή Εὐελπίδων καί ἔγινε ἀξιωματικός τοῦ τσαρικοῦ στρατοῦ. Στά καθήκοντά του συμπεριλαμβάνονταν: νά ὀργανώνη δεξιώσεις, χορούς, φεστιβάλ μουσικῆς, χαρτοπαιξίες κ.ἄ.. Μά ὅλα αὐτά τόν κούραζαν ψυχικά.

Ἐνῶ ζοῦσε στήν κατάστασι αὐτή, ἔτυχε να παρακολουθήση τή θεία Λειτουργία, τήν ὁποία τελοῦσε ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης. Ἐνῶ, λοιπόν, στεκόταν καί προσευχόταν, ὁ ἅγιος Ἰωάννης – ἀμέσως μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων - διέκοψε τή θεία Λειτουργία, βγῆκε ἀπό τήν Ωραία Πύλη, κατευθύνθηκε πρός τό νεαρό αξιωματικό, ἔσκυψε, τοῦ φίλησε τό χέρι, και ξαναγύρισε σιωπηλός στό Ἱερό.

Πολλοί, πού ἤξεραν τό προφητικό χάρισμα τοῦ ἁγίου, ἄρχισαν νά λένε: ὁ νεαρός αὐτός θά γίνη κληρικός. Οἱ συζητήσεις ἔκαναν τον Παύλο Πλεχάνωφ[τόν μετέπειτα στ. Βαρσανούφιο] να νευριάζη. Δέν ἤθελε τότε, οὔτε νά τό ἀκούη κάτι τέτοιο! Καί, ὅμως, ἔγινε, ὄχι ἁπλῶς κληρικός ἀλλά ἱερομόναχος»