«Στόν καθεδρικό ναό τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου ή θ.Λειτουργία ἔχει τελειώσει. Τήν ὥρα κατά τήν ὁποία φεύγουμε ἀπό τό ναό, ὁ συνοδός μας π. Β. μοῦ ἔνευσε νά προσέξω πρός τό μέρος μιᾶς κολώνας τοῦ ναοῦ. Ήσαν ἐκεῖ 3-4 γριοῦλες πού προσεύχονταν. Ἡ μία ἀπ᾿ αὐτές πρέπει νά ἦταν καθισμένη σε χαμηλό σκαμνί. Ὅταν βγήκαμε στο προαύλιο, ὁ π. Β. εἶπε:
“Προσευχόταν κάποτε μιά γριούλα στο ναό καί ξαφνικά μπαίνει βιαστική μιά ἀκτιβίστρια (ἐνεργό μέλος τῆς κομμουνιστικῆς νεολαίας) καί τῆς λέει:
- Αἴ, μπάμπουσκα, εἶσαι ἡ τελευταία πιά. Σε λίγο θα πεθάνης καί μαζί σου θά πεθάνουν κι ὅλες αὐτές οἱ ἀνοησίες.
Ἡ γριούλα ἀπάντησε ἤρεμα:
– Ναί, κόρη μου. Το βλέπω κι ἐγώ, πώς ὅπου νἆναι ἔρχεται καί τό δικό μου τέλος και μαζί μου θα πεθάνουν κι ὅλες οἱ ἀνοησίες, τίς ὁποῖες ἔχω κάνει.
Μά ἀπ' ὅλα αὐτά (καί περιέφερε κυκλικά τό βλέμμα της στό ναό) τίποτε δέν θά πεθάνη, διότι δέν εἶναι ἔργο δικό μου, ἀλλά τοῦ Θεοῦ...
Η ακτιβίστρια έκανε να φύγη, βιαστική ὅπως
ἦλθε, μὰ ἡ γριούλα τη σταμάτησε.
— Στάσου! (τῆς φώναξε), κάτι ἀκόμη θά σοῦ πῶ,
Μετά το θάνατό μου, ἐσύ θά προσεύχεσαι σ' αὐτήν ἐδῶ τή θέσι γιά ὅλο τόν ὀρθόδοξο λαό μας.
Ἡ γριούλα πέθανε καί τή θέσι της κατέλαβε μιά ὥριμη πλέον κυρία, ἡ πρώην ἀκτιβίστρια. Καί ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλά καί διηγεῖται – γριούλα πιά και ἡ ἴδια— τή μικρή της ἱστορία ἄπειρες φορές κάθε μέρα, καθισμένη πάντα στήν ἴδια θέσι. Ἐκεῖ, στή βάσι τῆς κολώνας”»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου