Ο Κύριος σώζει τους ανθρώπους από προφανή κίνδυνο, αν η ζωή τους είναι χρήσιμη, τότε με μια μυστηριώδη φωνή, μετά με άλλα μέσα.

 γ) Ο Κύριος σώζει τους ανθρώπους από προφανή κίνδυνο, αν η ζωή τους είναι χρήσιμη, τότε με μια μυστηριώδη φωνή, μετά με άλλα μέσα.

Ένας τεχνίτης (ράφτης στο επάγγελμα) δούλευε στο δωμάτιο που κοιμόταν το παιδί του σε μια κούνια. Ξαφνικά, μέσα στην ευθυμία του, χωρίς προφανή λόγο, τον κυρίευσε κάποιος ακατανόητος φόβος, σαν να τον είχε σφίξει η καρδιά από σπασμό, και κάποιο αόριστο συναίσθημα του έλεγε ότι η ζωή του παιδιού του που κοιμόταν στην κούνια βρισκόταν σε κάποιον κίνδυνο. Και όχι μόνο αυτό, άκουσε πολύ καθαρά μια φωνή μέσα του, να του λέει σύντομα και σίγουρα: «Σήκω γρήγορα και πάρε το παιδί από την κούνια!»

Ο τεχνίτης δεν άκουσε αμέσως αυτή την άγνωστη φωνή. Προσπάθησε μάλιστα να ηρεμήσει με διάφορες σκέψεις. Το παιδί κοιμόταν ακόμα ήσυχα στο μικρό του κρεβάτι. τίποτα δεν τον ενοχλούσε στο δωμάτιο. Ήταν επίσης ήσυχο έξω. Από πού μπορεί να κινδυνεύσει η ζωή του; «Πρέπει να ήταν μόνο η φαντασία που δημιούργησε τέτοια ψυχική αναταραχή. «Πρέπει να τον διώξουμε», αποφάσισε ο ράφτης και, αφού ξαναπήρε τη βελόνα του για δουλειά, προσπάθησε να τραγουδήσει και ένα τραγούδι. Πράγματι, κατάφερε να ηρεμήσει για μερικές στιγμές, αλλά ξαφνικά, όπως πριν, τον κυρίευσε ο φόβος, αυτή τη φορά πολύ πιο δυνατή από πριν, και πάλι ακούγεται πιο γρήγορα και πιο γρήγορα η φωνή: παιδί από την κούνια!»

Πάλι ο πατέρας σταμάτησε τη δουλειά του, και το τραγούδι φαινόταν να πεθαίνει στα χείλη του. Κοιτάζει προσεκτικά όλο το δωμάτιο, ξεκινώντας από το γραφείο του μέχρι την τελευταία, πιο απομακρυσμένη γωνιά του, αφού δεν έβρισκε πουθενά κανέναν λόγο να φοβάται για το παιδί, και το τελευταίο, όπως πριν, κοιμόταν βαθιά, επειδή δεν το έβλεπε. Διαταράξτε το παιδί και τον βγάζετε από το ζεστό κρεβάτι του. φώναξε: «Σήκω γρήγορα και πάρε το παιδί από την κούνια!» Τώρα, επιτέλους, έκανε ό,τι απαιτούσε η προειδοποιητική φωνή Σε μια στιγμή ήταν ήδη στο λίκνο του παιδιού, το σήκωσε γρήγορα και το μετέφερε στη θέση του, όπου καθόταν ο ίδιος.

Μόλις είχε πάρει τη θέση του όταν ακούστηκε ένα δυνατό τρακάρισμα από τη γωνία του δωματίου όπου βρισκόταν η κούνια. Ολόκληρη η οροφή κατέρρευσε αμέσως, έπεσε πάνω στην κούνια και την κάλυψε εντελώς με συντρίμμια και πεσμένα κομμάτια σοβά. Το παιδί ξύπνησε από έναν δυνατό θόρυβο και άρχισε να κλαίει, αλλά ήταν σώος και αβλαβής και ξάπλωσε στην αγκαλιά του πατέρα του, ο οποίος, βαθιά συγκινημένος από αυτό που είχε συμβεί, το πίεσε στην καρδιά του. Με τι ζωντανή χαρά γέμισε η φτωχή μητέρα όταν, ακούγοντας έναν δυνατό θόρυβο, έτρεξε στο δωμάτιο με ένα θανατηφόρο χλωμό πρόσωπο. Φοβόταν ότι σκοτώθηκαν ο άντρας και το παιδί της, αλλά παρέμειναν και οι δύο σώοι και αβλαβείς. Η καρδιά της, γεμάτη βαθιά ευσέβεια, όπως και του συζύγου της, έχυσε την πιο ειλικρινή προσευχή στον Κύριο όταν ο σύζυγός της της είπε πόσο θαυματουργικά είχε σωθεί το αγαπημένο τους παιδί (Σύνταξη σύμφωνα με την «Κυριακή Πέμπτη», 1885, Αρ. 19).