Αρκεί να υπάρχει μέρα
02 Μαΐου.
«Πρέπει να κάνω τα έργα Εκείνου που
με έστειλε όσο είναι μέρα.Ερχεται η νύχτα που κανείς δεν μπορεί να εργαστεί» (
Ιωάννης 9:4 )
Πόσο συχνά χάνουμε την ευκαιρία να
βοηθήσουμε τους φτωχούς, να εκφράσουμε συμπάθεια στους πενθούντες, να
επισκεφτούμε τους άρρωστους, να ευχαριστήσουμε και να χαϊδέψουμε γέρους και
νέους και ανακαλύπτουμε πολύ αργά τι τρομερή ζημιά προκάλεσε η παράλειψή μας
στη ζωή αυτού του ατόμου! Ίσως η πίκρα να έχει εγκατασταθεί στην ψυχή του ή να
την πλημμυρίζει το επίγειο κακό και μια ευγενική νουθεσία, που ειπώθηκε
έγκαιρα, θα μπορούσε να διαλύσει το σκοτάδι που απειλεί το αιώνιο σκοτάδι.
Το παιδί ήταν δίπλα μας, επηρεάσαμε
αυτή την τρυφερή ψυχή με αληθινή αγάπη; Όχι, και το παιδί μεγάλωσε ως άπιστο,
ίσως ακόμη και τώρα να περιπλανιέται στα μονοπάτια της αυταρέσκειας ή της
αποχαύνωσης, γιατί δεν το σταματήσαμε εγκαίρως.
Η παλιά καρδιά μαραζώνει από τη
μοναξιά, κρυφά δάκρυα χύνονται, και περνάμε, και ξαφνικά ο θάνατος μας στερεί
την ευκαιρία να το φτιάξουμε! Μετά ορμάμε με ανήμπορη θλίψη στο άψυχο πτώμα,
μεταφέρουμε τα δάκρυα και τους αναστεναγμούς μας στον τάφο - αλλά είναι πολύ
αργά, κλειστά μάτια δεν θα μας κοιτάξουν, κλειστά χείλη δεν θα μας απαντήσουν,
δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα! Η καρδιά μας συρρικνώνεται, η συνείδησή μας μας
βασανίζει, βλέπουμε απαρέγκλιτα καθαρά όλα όσα μας έλειψαν, έχουμε επίγνωση της
αδιαφορίας, της απροσεξίας μας, αλλά δεν μπορούμε πλέον να τα επανορθώσουμε, δεν
μπορούμε να επιστρέψουμε τίποτα! Θα μπορούσαμε να στολίσουμε τις ζωές των
ηλικιωμένων με έναν ευγενικό, ευγενικό λόγο, έγκαιρη βοήθεια, ειλικρινή
ενθάρρυνση, αλλά φέρνουμε λουλούδια και δάκρυα σε ένα άψυχο σώμα!
Ω, ας είμαστε «καλοί και συμπονετικοί
ο ένας προς τον άλλον» ( Α΄ Πέτρου 3:8 ), ας μην καθυστερούμε, ας σπεύσουμε να
δώσουμε την ψυχή μας στους γείτονές μας! Ας κάνουμε επιμελώς τα έργα του Κυρίου
μας «ενώ είναι ημέρα» !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου