«Ειρήνη και φως, θεία Ιλενούτα...»
«Ειρήνη και φως, αγαπητή Λεάνο... άλλος ένας χρόνος πέρασε.»
Δύο ηλικιωμένες γυναίκες από το χωριό, με μικρά βήματα και μεγάλη ψυχή, περπατούν προς την εκκλησία μέσα στην ησυχία του βραδιού. Κρατούν αναμμένα κεριά στα χέρια τους, αλλά στα μάτια τους φέρουν ένα ακόμη πιο φωτεινό φως - αυτό της πίστης, της υπομονής και της συμφιλίωσης.
«Θυμήθηκες να φέρεις το χαρτιά;»
«Φυσικά το έγραψα με καλές προθέσεις... για τους ζωντανούς και τους κοιμισμένους.»
Είναι Μεγάλη Εβδομάδα, και το χωριό αναπνέει διαφορετικά. Σε κάθε σπίτι, σε κάθε καρδιά, υπάρχει ένας χώρος για συγχώρεση. Τα βήματά τους αντηχούν στο πλακόστρωτο δρόμο σαν προσευχή που ειπώθηκε απαλά: παλιά, αλλά με ζεστή φωνή, που έλεγε «ειρήνη και φως» σαν ευλογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου