Θα σου πω κάτι που θα σε κάνει να πεθάνεις από τα γέλια.
Όταν πηγαίνω στην οικογένειά μου στη Νεάμτς, πηγαίνω πάντα στα τοπικά μοναστήρια για να προσκυνήσω, ειδικά στην Θαυματουργό Παναγία της Νεάμτς, στην οποία έκλαιγα για να πετύχω στο σεμινάριο, η οποία με προσέχει κάθε μέρα από τότε.
Σε ένα όμορφο ασκηταριό, μπαίνω ινκόγκνιτο, προσκυνώ τις εικόνες, φοράω ένα πομελνίκ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ένας μοναχός ιερέας με αναγνωρίζει. Με αγκαλιάζει και μετά επιμένει να πάω στο τραπέζι. Ήταν απλώς ώρα μεσημεριανού. Εγώ: Δεν τολμώ... να αρνηθώ :) .
Εκεί, στεκόμουν στο πλάι, χωρίς να θέλω να μπω στη μέση. Ένας γέρος ιερέας, πολύ αστείος και συμπαθητικός, που δεν βλέπει καλά, μου λέει: ιερέα, έλα εδώ γιατί το μπορς είναι πιο πηχτό. Χαμογελάω. Με ρωτάνε: Από πού είσαι;
Λοιπόν, είμαι από το Târgu Neamț, είμαι ιερέας στην Κωνστάντζα.
Πώς σε λένε; λέει ο γέρος.
Ιστράτι.
Γεια, ξέρω μόνο έναν Ιστράτι που ήταν καθηγητής μουσικής στο Σεμινάριο.
Εγώ: Είναι ο πατέρας μου.
Ο νεαρός ιερέας που με κάλεσε: είναι καθηγητής πανεπιστημίου και είναι viral στο Facebook.
Γέρος: α, φέσι... αυτοί οι άνθρωποι με τα τηλέφωνα, αντί να βάζουν το φέσι στο κεφάλι τους, το κρατούν στην άκρη. Ξέσπασα σε γέλια.
Τι εννοείς, συνεχίζει ο πατέρας, σαν covid, σαν κάτι που σε φαγουρίζει;
Όχι, λέει ο νεαρός ιερέας, σημαίνει ότι έχει πολλές χιλιάδες ανθρώπους που διαβάζουν. Γράψε θεολογία, κήρυξε.
Αχα, φίλε, λέει ο γέρος, όταν γράφεις κάτι, ξαφνικά ακούγονται δύο χορωδίες από κραυγές. Ο ένας από τους διαβόλους, που έχουν κουραστεί από το να ανακαλύπτουν οι άνθρωποι πώς να τους ξεφορτωθούν, ο άλλος από τους ιερείς, που τους έχουν κακία.
Μου έφεραν δάκρυα γέλιου στα μάτια. Τι υπέροχος γέρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου