ΑΛΗΘΙΝΈΣ ΙΣΤΟΡΊΕΣ. 47. Ορθόδοξες διδακτικές ιστορίες.🍂Ο Νικολάι Ζασίπκιν θυμάται τη διορατικότητα της Μητέρας Σεραφείμα Μιτσουρίνσκαγια.

 

Ορθόδοξες διδακτικές ιστορίες. Ο  Νικολάι Ζασίπκιν θυμάται τη διορατικότητα της Μητέρας Σεραφείμα Μιτσουρίνσκαγια.

Το 1964, η Κυριακή του Πάσχα έπεσε στις 3 Μαΐου. Είχαμε τρεις ημέρες άδεια από τη δουλειά. Η σύζυγός μου κι εγώ αποφασίσαμε να πάμε στο χωριό του πατέρα Μητροφάν, το Πουτιάτινο, στην περιοχή Λίπετσκ, για το Πάσχα, όπου τότε υπηρετούσε ως δεύτερος ιερέας στην εκκλησία. Αυτός ήταν ο τελευταίος τόπος λειτουργίας του πατέρα Μητροφάν. Δεν είχαμε πάει ποτέ στο Πουτιάτινο.

Τη Μεγάλη Παρασκευή, ξεκινήσαμε. Όπως πάντα, επισκεφτήκαμε τη Μητέρα Σεραφείμ στο Μιτσουρίνσκ για ευλογία. Η Μητέρα Σεραφείμ κάλεσε τον γαμπρό της, Βασίλι Βασιλίεβιτς, να μας δώσει λεπτομερείς οδηγίες για το χωριό. Μας ευλόγησε για το ταξίδι, μας έδωσε λίγο πασχαλινό κέικ και μας ζήτησε να το δώσουμε στον Πατέρα Βλάσι (αργότερα Αρχιμανδρίτη Μακάριο), ο οποίος υπηρετούσε στην πόλη Ζάντονσκ ως δεύτερος ιερέας στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Στο δρόμο για το Λίπετσκ, η σύζυγός μου κι εγώ ήμασταν προβληματισμένοι: γιατί να δώσουμε την τούρτα του Πάσχα στον πατέρα Βασίλειο, αν πηγαίναμε στο Πουτιάτινο, όχι στο Ζάντονσκ, και ντρεπόμασταν πολύ να ρωτήσουμε την ίδια τη Ματρόνα; Τότε αποφασίσαμε ότι ο πατέρας Βλάσι πιθανότατα θα επισκεπτόταν τον πατέρα Μητροφάν για το Πάσχα, αφού μιλούσαν συχνά.

Αφού φτάσαμε στο Λίπετσκ, πήραμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς για τον σταθμό λεωφορείων, από όπου μπορούσαμε να πάμε στο Πουτιάτιν. Όταν θέλαμε να αγοράσουμε εισιτήριο λεωφορείου, μας είπαν ότι η διαδρομή προς το Πουτιάτιν είχε ακυρωθεί λόγω κακής κατάστασης του οδοστρώματος. Δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να επιστρέψουμε σπίτι, πράγμα που σήμαινε μεταφορά σε άλλο σταθμό λεωφορείων. Απογοητευμένοι, φτάσαμε στον σταθμό λεωφορείων, αλλά δεν είχαμε καν προλάβει να αγοράσουμε εισιτήριο για τον σταθμό Γκριάζι όταν ανακοίνωσαν την επιβίβαση στο λεωφορείο Λίπετσκ-Μόσχα μέσω Ζάντονσκ. Υπήρχαν κενές θέσεις στο λεωφορείο και φτάσαμε στο Ζάντονσκ. Φτάσαμε στο διαμέρισμα του πατέρα Βλάσι αργά το βράδυ και πήγαμε αμέσως στη νυχτερινή λειτουργία (Όρθρος του Μεγάλου Σαββάτου).

Έτσι, γιορτάσαμε το Πάσχα στην εκκλησία του Ζάντονσκ, σπάσαμε τη νηστεία μας σε ένα γεύμα με τον πατέρα Βλάσι και του δώσαμε την πασχαλινή τούρτα της μητέρας μας.

Από τη Ναταλία Μινένκοβα.