Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Καλλιφωνίου.

 Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Καλλιφωνίου

Του κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

Δεν υπάρχει βουνοκορφή, δασωμένη πλαγιά, κορυφή βράχου ή ξερονήσι που να

μην υπάρχει κάποιο εκκλησάκι ή Μοναστήρι αφιερωμένο στην Μητέρα του Κυρίου

μας και δικιά μας μητέρα, την Παναγία. Στον κάμπο σπάνια συναντάμε Μοναστήρι

κι αυτό γιατί οι μοναχοί, όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Ισίδωρος

Βαρλααμίτης, «μοιάζουν με τους ακρίτες που έργο τους ήταν να φυλάγουν τα

σύνορα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και να αναχαιτίζουν τις επιδρομές των

εχθρών της, έτσι και οι μοναχοί φυλάγουν τα σύνορα της Εκκλησίας και τον λαό

του Θεού από τις επιδρομές των δαιμόνων που θέλουν να κυριαρχήσουν παντού.

ʹΟπως οι ακρίτες για να υπερασπιστούν τα σύνορα ήταν οχυρωμένοι στους

πύργους τους που ήταν κτισμένοι σε κορυφογραμμές και οπλισμένοι με τα

κατάλληλα όπλα, έτσι και οι μοναχοί έχουν στα χέρα τους ένα μικρό μεν αλλά

πανίσχυρο όπλο που τρέπει σε φυγή τους εχθρούς του ανθρώπου, τους δαίμονες,

το κομποσχοίνι».

ʹΟπως σε όλους τους κανόνες υπάρχουν και οι εξαιρέσεις έτσι κι εδώ έχουμε μια

εξαίρεση˙ υπάρχει ένα γυναικείο μοναστήρι κτισμένο όχι σε βουνό αλλά στο μέσον

του κάμπου, το μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμένης Καλλιφωνίου.

Ιστορία της Μονής

Το μοναστήρι βρίσκεται στο νομό Καρδίτσας και υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη

Θεσσαλιώτιδος και είναι κοντά στο χωριό Καλλιφώνι.

Το χωριό Καλλιφώνι απέχει από την πρωτεύουσα του νομού, την Καρδίτσα, 13

χλμ. και είναι οικισμός της ύστερης βυζαντινής εποχής.

Τρία χλμ. βόρεια του οικισμού βρίσκεται το Μοναστήρι της Παναγίας

Φανερωμένης κτίσμα του 17ου αι. Στην αρχή το καθολικό της Μονής ήταν

παρεκκλήσιο του ενοριακού Ιερού Ναού Καλλιφωνίου, αλλ̉ όταν ανέλαβε τα ηνία

της Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος ο φιλομόναχος και πολυγραφότατος

Μητροπολίτης κυρός Ιεζεκιήλ με ενέργειές του το παρεκκλήσι αναγνωρίσθηκε ως

«Ἱερὰ Μονή».

Γιατί, όμως, ο κυρός Ιεζεκιήλ έκανε τον συγκεκριμένο ναό Μοναστήρι;

Στο ναό αυτό φυλασσόταν και φυλάσσεται η θαυματουργός εικόνα της

Υπεραγίας Θεοτόκου που επιτελεί πλήθος θαυμάτων και ήταν και είναι το

αποκούμπι των κατοίκων της περιοχής.

Η θαυματουργός εικόνα της Θεοτόκου, κατά την τοπική παράδοση, βρέθηκε

στο αλσύλλιο -που διατηρείται έως σήμερα- πριν από το 1840.

Η παράδοση αναφέρει ότι η Παναγία εμφανίστηκε τρεις φορές σ̉ έναν βοσκό και

του είπε να πάει να ψάξει να βρει το εικόνισμά της και να κτίσουν ναό στο όνομά

της κι εκεί να το τοποθετήσουν.

Για την ανεύρεση της εικόνας και για το χτίσιμο του ναού η ίδια η Θεοτόκος στη

συνέχεια ως μια αφανής οικονόμος δρομολόγησε λύσεις για να πάρει "σάρκα και

οστά" το έργο και να υμνείται το Πανάγιο όνομά της εις τους αιώνες.

Για την ολοκλήρωση του όλου έργου βοήθησαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού.

Από τότε ο ναός έγινε καταφύγιο όλων των πονεμένων και αναγκεμένων πιστών.

Μάλιστα για να εκδηλώσουν την αγάπη και το σεβασμό τους στην Παναγία

στόλισαν το τέμπλο με περίτεχνες εικόνες, οι οποίες σήμερα φυλάσσονται σε άλλο

χώρο του μοναστηριού. Από αυτές ξεχωρίζει η εικόνα του Αγίου Νικολάου του εν

Βουναίνοις, στην οποία παριστάνεται ο άγιος με το σχήμα του μοναχού.

Στο βόρειο χώρο της Μονής είναι κτισμένο το Καθολικό, κτίσμα του 18ου αι, και

αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Από την επιγραφή που υπάρχει πάνω

από την πλάγια θύρα του, πληροφορούμασθε ότι «(ἄν) ἱστορήθη τὲ καὶ

ἐκαλλωπίσθη ὁ Ἱ. Ναὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μὲ συνδρομὴ καὶ ἔξοδα τοῦ

2

ἐπιτρόπου κ. Ἀναγνώστου ἐπὶ ἐπισκόπου Λαρίσης κ. Ἀνανίου διὰ χειρὸς

Ἀθανασίου Παγώνη στὶς 15 Μαΐου 1840». Στη θύρα του γυναικωνίτη πάνω σε

πλάκα, ο προσκυνητής διαβάζει τη χρονολογία «1834».

Ο Ναός είναι μονόκλιτος, καμαροσκέπαστος, με 8 κίονες, από τους οποίους οι

τέσσερις μεσαίοι υποστηρίζουν τον τρούλο. Είναι διακοσμημένος με πλήθος

παραστάσεων από την Αγία Γραφή, ενώ στη δεξιά πλευρά της μεσαίας θύρας του

Ναού, υπάρχει ζωγραφισμένος Σταυρός με τα αρχικά γράμματα ρητών της Αγίας

Γραφής. Στη δυτική πλευρά του Καθολικού σώζεται τοιχογραφία που απεικονίζει

τη Θεία Κρίση κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Το καθολικό αγιογραφήθηκε από κάποιον ονόματι Ιωάννη, χωρίς να υπάρχουν

περισσότερα στοιχεία για τη ζωή και το έργο του. ʹΕξω από το Ναό, ο

επισκέπτης μπορεί να δει τον τόπο όπου, κατά την παράδοση, βρέθηκε η

περίπτυστη θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Οδηγητρίας. Εκεί ανέβλυζε το

αγίασμα, το οποίο όμως στείρεψε, όταν κατέλαβε τη Μονή ο Τουρκικός στρατός το

1897, διότι Τούρκος αξιωματικός ούρησε προκλητικά στον άγιο εκείνο τόπο.

Το Μοναστήρι πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου, που εορτάζουμε τα εννιάμερα,

την απόδοση, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Σήμερα το Μοναστήρι υπηρετούν 3 μοναχές που με χαρά δέχονται τους

προσκυνητές και τους λέγουν λόγους πνευματικούς και παρηγοριάς.

Αξίζει όλοι μας να πάμε για προσκύνημα στο Μοναστήρι αυτό, γιατί η

πνευματική ωφέλειά μας θα είναι πολλή μεγάλη.