ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ
Υπήρχε ένας σκληρά εργαζόμενος γέροντας στη σκήτη, που μοχθούσε σωματικά, αλλά ήταν αφηρημένος στις σκέψεις του. Πήγε στον αββά Ιωάννη Κολόφ και τον ρώτησε για την λησμοσύνη του. Αφού άκουσε μια λέξη από αυτόν, επέστρεψε στο κελί του, αλλά ξέχασε τι του είχε πει ο αββάς Ιωάννης.
Πήγε να ρωτήσει ξανά τον Ιωάννη και άκουσε μια λέξη από αυτόν. Αλλά, επιστρέφοντας στο κελί του, ξέχασε ξανά τι είχε ειπωθεί. Λίγο καιρό αργότερα, συναντώντας κατά λάθος τον Ιωάννη, ο γέροντας είπε:
«Ξέρεις, αββά, την προηγούμενη φορά ξέχασα πάλι τι μου είπες. Αλλά, για να μην σε ενοχλήσω, δεν ξαναήρθα».
Ο αββάς Ιωάννης του είπε:
«Πήγαινε, άναψε το καντήλι». Ο γέροντας άναψε το καντήλι.
«Τώρα φέρε άλλα καντήλια και άναψέ τα από αυτό», είπε ο Ιωάννης.
Ο γέροντας το έκανε.
«Πάσχει πραγματικά το καντήλι όταν ανάβουν άλλα καντήλια από αυτό;» ρώτησε ο αββάς Ιωάννης τον γέροντα.
«Όχι», απάντησε ο γέροντας.
«Και μπορείς να έρχεσαι σε μένα όσο συχνά χρειάζεται», είπε ο Ιωάννης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου