«Θα πας και θα έρθεις και δεν θα έχεις τίποτα!»
Στις 2 Δεκεμβρίου συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από την κοίμηση του Γέροντα Αναστασίου της Ιεράς Μονής Κουδουμά.
Αντί μνημοσύνου στη μνήμη του, το “e-mesara.gr” θα δημοσιεύσει σειρά θεμάτων!
Σήμερα δημοσιεύουμε επιστολή, που μας εστάλει (τα στοιχεία του αποστολέα υπάρχουν στο “e-mesara.gr” ), που βλέπει το φως της δημοσιότητας πρώτη φορά:
Όπου πλεόνασε η αμαρτία υπερπερίσσεψε η χάρις…
Έτσι και στις μέρες μας, από περίσσευμα χάριτος αναδείχτηκε ένα ταπεινό γεροντάκι, που στα τελευταία του χρόνια ή μήνες τις επίγειας ζωής του , όποιος έτυχε να ζητήσει την ευχή του, την συμβουλή του ή την προσευχή αυτού του απλού, αγαθού, ειρηνικού ατάραχου γέροντα, αντιλαμβάνονταν ότι είχε να κάνει με ένα επίγειο άγγελο, ένα αληθινό στρατιώτη του Χριστού, με ένα Άγιο Πνευματοφόρο άντρα της εκκλησίας μας…
Η παρακάτω ιστορία έλαβε χώρα το 2011 στο ΠΑ.Γ.ΝΗ (Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου) και αποκαλύπτει ότι σήμερα Άγιοι Κληρικοί της Εκκλησίας με την Χάρη του Τριαδικού Θεού επιτελούν θαύματα και ίασης ασθενειών, μυστικά και ταπεινά…
Ονομάζομαι Κατερίνα, είμαι νοσηλεύτρια στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Κρήτης. Το 2011 πέρασα μια περιπέτεια υγείας που άλλαξε και σημάδεψε τη ζωή μου σε πολλά πράγματα!Αγορά βιταμινών και συμπληρωμάτων
Μέσα από αυτή την περιπέτεια μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ένα εξαίρετο άνθρωπο, ένα ευγενέστατο γέροντα, ένα αγγελιοφόρο του Θεού στη γη, που στη δική μου ιστορία έρχονταν για να μου στείλει το μήνυμα του Θεού, να μου το πει και να το μεταφέρει ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το 2011 μετά από κάποιους πόνους που είχα στην περιοχή της κοιλιάς. Μπήκα στη διαδικασία των εξετάσεων και διαπιστώθηκε ότι είχα ένα όγκο στη κοιλιά. Ένα όγκο που παρόλο που δεν μπορούσαν ακριβώς οι απεικονιστικές εξετάσεις (αξονική, μαγνητική, υπέρηχος) να αναδείξουν από πού προέρχεται αυτός ο όγκος, εντούτοις οι αιματολογικές εξετάσεις έδειχναν ότι δεν ήταν κάτι καλό. Ξαφνικά όλα γκρεμίστηκαν γύρω μου. Προσπαθούσα πρώτα από όλα να καταλάβω τη συμβαίνει, να δω τα πράγματα με ψυχραιμία!
Όμως αυτό ήταν τελείως αδύνατον…
Λόγο επαγγέλματος ήξερα ακριβώς τι θα ακολουθούσε και από την άλλη ήμουν μητέρα δύο ανήλικων παιδιών και έπρεπε να τα προετοιμάσω όσο το δυνατόν καλύτερα. Από την άλλη μεριά, οι συνάδελφοι μου, μου στάθηκαν καλύτερα και από την ίδια μου την οικογένεια σε όλα τα επίπεδα και ηθικά και οικονομικά με στήριξαν από την πρώτη στιγμή. Δεν μπορούσαν και οι ίδιοι να πιστέψουν αυτό που συνέβαινε τότε. Μέσα σε μία εβδομάδα είχα κάνει όλες τις εξετάσεις! Οι γιατροί του νοσοκομείου μας, με παρακίνησαν να πάω σε ειδικό κέντρο στην Αθήνα για να αφαιρεθεί αυτός ο όγκος σωστά και με επιτυχία.
Στην αρχή της εβδομάδας που θα έφευγα για την Αθήνα, μια συνάδελφος μου, μου είπε ότι ο Πάτερ Αναστάσιος από τον Κουδουμά βρίσκεται στο νοσοκομείο μας, με ένα μικρό πρόβλημα υγείας και θα παρέμενε για μια, δύο μέρες. Και αυτή και αδελφός της, ο οποίος ήταν πολύ κοντά στον Πάτερ Αναστάσιο μου είπαν να τον επισκεφτώ και να πάρω την ευχή του.
Ανέβηκα με τη συνάδελφο μου στην κλινική, ήταν σε ένα τρίκλινο δωμάτιο, το κρεβάτι του ήταν δίπλα στην τζαμαρία! Μπαίνοντας στο δωμάτιο σκεπτόμουν σε πόσο άσχημη ψυχολογική και σωματική κατάσταση ήμουν.
Είχα άγχος, αγωνία, στενοχώρια, με δυσκολία περπατούσα λόγω και της αναιμίας που μου είχε προκαλέσει το πρόβλημα! Ξαφνικά και ενώ ότι και είχα μπει μέσα, αισθάνθηκα την ηρεμία, την γαλήνη την ησυχία που επικρατούσε μέσα στο δωμάτιο παρόλο που υπήρχαν και άλλοι ασθενείς με τους συνοδούς τους. Πλησιάσαμε στο κρεβάτι του πάτερ, Ήταν ξαπλωμένος με μια ηρεμία στο πρόσωπο του, παρόλο την ταλαιπωρία που είχε περάσει, γαλήνιος, ατάραχος.
Η συνάδελφος μου πήγε κοντά του πρώτη, έσκυψε πάνω του και του είπε ποια είναι και του φίλησε τα χέρια και του είπε και το λόγο που είχα έρθει και εγώ μαζί, για να πάρω την ευχή του. Έσκυψα από πάνω του, έπιασα τα χέρια του να τα φίλησα και εγώ ένιωσα ότι κρατούσα χέρια φτιαγμένα από βαμβάκι, ήταν τόσο ανάλαφρα , τόσο ζεστά, τόσο όμορφα. Ο Πάτερ ψέλλισε κάτι, δεν κατάλαβα όμως τι, μας σταύρωσε και φύγαμε. Όλη την υπόλοιπη μέρα ένιωθα ότι έπρεπε να ξαναπάω, να ξαναδώ των πάτερ, δεν μπορούσα να βγάλω από τη σκέψη και τα μάτια μου αυτή την μορφή. Ένιωθα παράξενα, είχα λαχτάρα να ξαναπάω. Την άλλη μέρα πρωί, πρωί ανέβηκα στο δωμάτιο της κλινική. Ήξερα ότι θα έφευγε πριν το μεσημέρι. Πλησίασα και τον καλημέρισα. Έσκυψα και φίλησα τα χέρια του. Ο Πάτερ γύρισε το κεφάλι του προς τα μένα και με μια σίγουρη, αλλά και ήρεμη φωνή μου είπε: ‘’ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΘΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ΄΄! Με σταύρωσε, αμέσως αισθάνθηκα να διαπερνά το σώμα μου μια ζέστη παράξενη που με έκανε να ανατριχιάσω! Τον ευχαρίστησα και βγήκα από το δωμάτιο. Από τότε όμως είχα μια ηρεμία και μια γαλήνη στην ψυχή μου. Όποτε πήγαινα να σκεφτώ το πρόβλημα μου κάτι με εμπόδιζε και κάτι άλλο με γέμιζε με θάρρος και αυτοπεποίθηση.
Στην συνέχεια ανέβηκα στην Αθήνα, κανόνισα για το χειρουργείο και αμέσως γύρισα πίσω στο χωριό μου. Πήγα στην εκκλησία που είχε πανηγύρι εκείνη την ημέρα του Αγίου Παντελεήμονα. Φτάνοντας μετά πίσω στην οικία μου, ένιωσα ένα φοβερό πόνο και μετά τίποτα. Πήγα στο νοσοκομείο και εκεί διαπίστωσαν ότι ο όγκος είχε εξαφανιστεί.
Και όλα πήγαν καλά. Μεγάλο θαύμα από ένα σύγχρονο Άγιο Γέροντα της Κρήτης
Χαίρομαι που μέσα από αυτήν την περιπέτεια γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο του Θεού! Ένα πνευματοφόρο Γέροντα που έκανε πάντα τους ανθρώπους, τους αρρώστους καλά, πριν από κάθε γιατρό
Αιωνία η μνήμη του.
Να έχουμε την ευχή του.
Αικατερίνη, Νοσοκόμα ΠΑΓΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου