Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης.
Με είχαν προσκαλέσει για κάποιες ομιλίες πρόσφατα στην Κύπρο. Είχα πάει και άλλες φορές. Έμεινα οκτώ ημέρες. Μίλησα στο Αυγόρου, στην Πάνω Δευτερά, στη Λάρνακα, στη Λεμεσό, στο Παραλίμνι, στη Λευκωσία και στην Αθηαίνου. Πήγα σε μητροπόλεις, μοναστήρια, εκκλησίες και σχολεία. Μίλησα με αρκετούς ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς, νέους και ηλικιωμένους. Η εντύπωσή μου γενικά είναι αρκετά θετική.
Το ωραίο και μαρτυρικό νησί διέρχεται μία σοβαρή κρίση στην πολιτική ιστορία του. Υπάρχει μια διάχυτη αγωνία για την “τύχη” της επί 36 χρόνια τουρκικής κατοχής στη Βόρεια Κύπρο. Μπορώ να πω όμως όχι ιδιαίτερα μεγάλη. Υπάρχει κι εδώ μία έντονη δυσφορία για τα καμώματα των πολιτικών. Η οικονομική κρίση δεν είναι τόσο σε έξαρση, εντούτοις όμως έχει αρχίσει να τους απασχολεί. Εδώ είναι αρκετά φιλόπονοι και εργατικοί. Το βράδυ κοιμούνται σχετικά νωρίς και το πρωί σηκώνονται πριν να ξημερώσει. Παρατηρείται ευημερία και ευδαιμονισμός.
Ήμουν εκεί κατά τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, ο οποίος εορτάστηκε πραγματικά λαμπρά. Αργία, γενικός σημαιοστολισμός, δοξολογίες, καταθέσεις στεφάνων, παρελάσεις μαθητών με ομοιόμορφα ρούχα. Μιλώντας με έναν μαθητή, που ήταν σημαιοφόρος, αισθάνθηκα τη συγκίνησή του βαστώντας τη σημαία και συγκινήθηκα. Η τηλεόραση είχε σχεδόν όλη την ημέρα πρόγραμμα σχετικά με τον πόλεμο του 1940. Στην Αθήνα μιλούσαν για τα φορολογικά και τα προεκλογικά. Μου φάνηκε πως η Κύπρος είναι πιο Ελλάδα από την Ελλάδα. Έτσι μου φάνηκε, το ξαναλέω.
Εντύπωση μου έκανε ότι οι εκκλησίες αρχίζουν τις ακολουθίες νωρίς το πρωί, είναι περιποιημένες, κατάφορτες από παλαιές και σύγχρονες φορητές εικόνες και τοιχογραφίες. Κτίζονται μάλιστα αρκετοί και μεγάλοι ναοί. Λειτουργούν με όλες τις ενορίες κατηχητικά σχολεία με καλούς κατηχητές. Υπάρχει αγνή ευσέβεια, ωραία ευλάβεια, τήρηση των παραδόσεων, παρά του πολλούς ξένους, μόνιμους και τουρίστες, που αλλοιώνουν την παράδοση αλλά αφήνουν αρκετά χρήματα. Ιδιαίτερα καλή εντύπωση μου έκανε το πλούσιο ποιμαντικό έργο της ιεράς μητροπόλεως Λεμεσού. Ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος με τα αξιόλογα στελέχη του έχει αναπτύξει ένα ζηλευτό πνευματικό έργο με τη συνεχή θεία λατρεία, τη μυστηριακή ζωή, τις ομιλίες. Το ενδιαφέρον του στρέφεται δικαιολογημένα κυρίως προς τους νέους. Επισκέπτεται συχνά σχολεία, στις εβδομαδιαίες ομιλίες του συγκεντρώνονται πεντακόσιοι νέοι, έχει χώρους για αθλήματα, τόπο για να φάνε και να συζητήσουν ήσυχα, καθημερινά φαγητό για διακόσιους φτωχούς και λοιπά. Ένα σπουδαίο έργο είναι ο τόπος για αποτοξίνωση των νέων.
Από την Κύπρο έφυγα βαστώντας δύο εικόνες. Δύο νέοι παράλυτοι με χαμόγελο, φωτεινό πρόσωπο, ειρήνη και ελπίδα που μόνο ο Θεός τους δίνει. Πήγαν να μου φιλήσουν το χέρι και τους φίλησα το δικό τους. Πήγα να δώσω υπομονή και πήρα. Ας είναι πάντοτε ευλογημένοι, μαζί με τους γονείς τους και όσους τους φροντίζουν.
Λέγονται πολλά για τη λύση του κυπριακού ζητήματος και δεν γίνονται. Πρέπει κάτι το δίκαιο να γίνει. Πώς ανέχονται οι μεγάλοι μία τόσο παράφορη αδικία; Η επίσκεψή μας στα παράνομα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη και μάλιστα στο μέγιστο προσκύνημα των Κυπρίων, τον άγιο απόστολο Ανδρέα, μας συγκίνησε αφάνταστα και μας καταμάτωσε την καρδιά. Είδαμε ωραίες εκκλησίες ερειπωμένες και συλημένες, λίγους Ελληνοκύπριους στο Ριζοκάρπασο, έναν παπά λεβέντη με την πανέξυπνη, φιλόξενη, ευγενική και με χιούμορ παπαδιά του. Πάντοτε ήταν η Κύπρος στα δόντια του λύκου. Μα τώρα νομίζω την αλέθει. Η εξωτερική, επεκτατική τουρκική πολιτική θριαμβεύει. Η δική μας υποχωρεί, κάνει την προοδευτική και ευγενική και τρώει σφαλιάρες.
Το ωραίο και μαρτυρικό νησί διέρχεται μία σοβαρή κρίση στην πολιτική ιστορία του. Υπάρχει μια διάχυτη αγωνία για την “τύχη” της επί 36 χρόνια τουρκικής κατοχής στη Βόρεια Κύπρο. Μπορώ να πω όμως όχι ιδιαίτερα μεγάλη. Υπάρχει κι εδώ μία έντονη δυσφορία για τα καμώματα των πολιτικών. Η οικονομική κρίση δεν είναι τόσο σε έξαρση, εντούτοις όμως έχει αρχίσει να τους απασχολεί. Εδώ είναι αρκετά φιλόπονοι και εργατικοί. Το βράδυ κοιμούνται σχετικά νωρίς και το πρωί σηκώνονται πριν να ξημερώσει. Παρατηρείται ευημερία και ευδαιμονισμός.
Ήμουν εκεί κατά τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, ο οποίος εορτάστηκε πραγματικά λαμπρά. Αργία, γενικός σημαιοστολισμός, δοξολογίες, καταθέσεις στεφάνων, παρελάσεις μαθητών με ομοιόμορφα ρούχα. Μιλώντας με έναν μαθητή, που ήταν σημαιοφόρος, αισθάνθηκα τη συγκίνησή του βαστώντας τη σημαία και συγκινήθηκα. Η τηλεόραση είχε σχεδόν όλη την ημέρα πρόγραμμα σχετικά με τον πόλεμο του 1940. Στην Αθήνα μιλούσαν για τα φορολογικά και τα προεκλογικά. Μου φάνηκε πως η Κύπρος είναι πιο Ελλάδα από την Ελλάδα. Έτσι μου φάνηκε, το ξαναλέω.
Εντύπωση μου έκανε ότι οι εκκλησίες αρχίζουν τις ακολουθίες νωρίς το πρωί, είναι περιποιημένες, κατάφορτες από παλαιές και σύγχρονες φορητές εικόνες και τοιχογραφίες. Κτίζονται μάλιστα αρκετοί και μεγάλοι ναοί. Λειτουργούν με όλες τις ενορίες κατηχητικά σχολεία με καλούς κατηχητές. Υπάρχει αγνή ευσέβεια, ωραία ευλάβεια, τήρηση των παραδόσεων, παρά του πολλούς ξένους, μόνιμους και τουρίστες, που αλλοιώνουν την παράδοση αλλά αφήνουν αρκετά χρήματα. Ιδιαίτερα καλή εντύπωση μου έκανε το πλούσιο ποιμαντικό έργο της ιεράς μητροπόλεως Λεμεσού. Ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος με τα αξιόλογα στελέχη του έχει αναπτύξει ένα ζηλευτό πνευματικό έργο με τη συνεχή θεία λατρεία, τη μυστηριακή ζωή, τις ομιλίες. Το ενδιαφέρον του στρέφεται δικαιολογημένα κυρίως προς τους νέους. Επισκέπτεται συχνά σχολεία, στις εβδομαδιαίες ομιλίες του συγκεντρώνονται πεντακόσιοι νέοι, έχει χώρους για αθλήματα, τόπο για να φάνε και να συζητήσουν ήσυχα, καθημερινά φαγητό για διακόσιους φτωχούς και λοιπά. Ένα σπουδαίο έργο είναι ο τόπος για αποτοξίνωση των νέων.
Από την Κύπρο έφυγα βαστώντας δύο εικόνες. Δύο νέοι παράλυτοι με χαμόγελο, φωτεινό πρόσωπο, ειρήνη και ελπίδα που μόνο ο Θεός τους δίνει. Πήγαν να μου φιλήσουν το χέρι και τους φίλησα το δικό τους. Πήγα να δώσω υπομονή και πήρα. Ας είναι πάντοτε ευλογημένοι, μαζί με τους γονείς τους και όσους τους φροντίζουν.
Λέγονται πολλά για τη λύση του κυπριακού ζητήματος και δεν γίνονται. Πρέπει κάτι το δίκαιο να γίνει. Πώς ανέχονται οι μεγάλοι μία τόσο παράφορη αδικία; Η επίσκεψή μας στα παράνομα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη και μάλιστα στο μέγιστο προσκύνημα των Κυπρίων, τον άγιο απόστολο Ανδρέα, μας συγκίνησε αφάνταστα και μας καταμάτωσε την καρδιά. Είδαμε ωραίες εκκλησίες ερειπωμένες και συλημένες, λίγους Ελληνοκύπριους στο Ριζοκάρπασο, έναν παπά λεβέντη με την πανέξυπνη, φιλόξενη, ευγενική και με χιούμορ παπαδιά του. Πάντοτε ήταν η Κύπρος στα δόντια του λύκου. Μα τώρα νομίζω την αλέθει. Η εξωτερική, επεκτατική τουρκική πολιτική θριαμβεύει. Η δική μας υποχωρεί, κάνει την προοδευτική και ευγενική και τρώει σφαλιάρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου