Ή αγιότητα, ναι, είναι κατορθωτή σήμερα. Γνώρισα πολύτεκνη οικογένεια με τον μισθό μόνο του συζύγου. Φιλοξενούσε ένα πεντάρφανο, άστεγο, λίγο ψυχοπαθή, επί 25 χρόνια στο σπίτι της ως μέλος της οικογενείας και ένα δεύτερο με τον πόδι κομμένο. Τον ανάπηρο παιδί τον κτύπησε αυτοκίνητο και πέθανε. Έζησε λίγα χρόνια στην οικογένεια αύτη. Επί πλέον ή σύζυγος, εκείνα τα χρόνια τού εμφυλίου πολέμου, πού τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από τραυματίες, πήγαινε στα νοσοκομεία και έπαιρνε τούς συνοδούς των ασθενών, πού ξενυχτούσαν μέρες, να τούς ξεκουράσει στο σπίτι της...
Φιλώ τον χέρι σας με σεβασμό μία ταπεινή δασκάλα. Θεσσαλονίκη, 21.2.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου