Σήμερον είναι ή μνήμη του αγίου Νεκταρίου και σάς ενεθυμήθην, παρακαλέσας τον πανάγαθον Θεόν να σάς ενισχύει να τελειώσετε τον ναό, γιατί δεν υπάρχει ωραιότερων πράγμα σε κάθε ευλαβή Χριστιανό αποσπασμάτων το να κτίζει ναούς και εκκλησίες και μάλιστα εις νεοφανείς αγίους ώσάν τον άγιον Νεκτάριο.
Ό άγιος Νεκτάριος διέλαμψεν εις την νήσον Αίγινα, αποσπασμάτων όπου ητο ή μακαρίτισσα ή γιαγιά μου, ή οποία με μεγάλωσε και με δίδαξε τας τής καλογερικής έργα και ασκήσεις, εγώ όμως άνθρωπος των σαρκικών φρονημάτων ξέχασα τας διδαχάς της. Γι' αυτό όταν αναφέρω το όνομά της με πιάνει φόβος και ρίγος.
Όταν περιήρχετο εις το Άγιον Όρος ό άγιος Νεκτάριος μιμούμενος τας μελίσσια, πλησίασε όλους τους πατέρας εκείνους, όπου είχαν μεγάλα χαρίσματα αγιότατος.
Πλησίασε και τον Πνευματικό, τον Γέροντα παπά Μηνάν, και συζήτησαν περί ουρανίων πραγμάτων και ανωτέρων πάσης όρωμενης και κτιστής φύσεως.
Πέρασαν δυο ή τρεις ημέρες και στενοχωρηθείς ό πνευματικός μου πατήρ, Γέρων Ονούφριος, κτύπησε την θύρα, άνοιξε και είδε τας πρόσωπά των να λάμπουν. Και του είπε ό παπά Μηνάς: «Πέντε λεπτά πέρασαν και μάς διέκοψες;».
Κατόπιν ό παπά Μηνάς πήγε μέσα εις την εκκλησία και βλέπει τους φύλακας των μηναίων δυο ή τρείς ημέρας πίσω, και τότε αντιλήφθη ότι από την ημέρα, όπου είχαν αρχίσει την συζήτησιν, πέρασαν δυο ή τρεις ημέρες και όχι πέντε λεπτά. Μετά παρεκάλεσε τον υποτακτικό του, πατέρα Ονούφριο, να μη ειπεί εις ουδέν τίποτε.
Όταν πληροφορήθηκαν με τον Γέροντά μου (Γέρο Ονούφριο) τον θάνατον του αγίου Νεκταρίου και τας θαύματα όπου έγιναν εις τον ιερόν ναό τής Αγίας Τριάδος του Πειραιώς, εγώ και αυτός συντάξαμε δύο τροπάρια προς το' «Χαίροις ασκητικών», αλλά δυστυχώς καταστραφείσης τής βιβλιοθήκης του ημετέρου μονυδρίου (Καλύβης Αγίας Τριάδος) κατεστράφησαν και αυτά.
Αυτά σου τας γράφω διά να σου ενθυμήσω την αγάπη και την ελεημοσύνη που έκαμνε εις αυτούς πού πήγαιναν εις το Μοναστήρι του.
Και επειδή γνωρίζω ότι και σεις θέλετε να σωθείτε, πρέπει να τον μιμηθείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου