ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΙ ΠΟΣΤΟΥΜΙΑΝΟΥ.
Για να μη τυχόν όμως αυτό φανεί απίστευτο, θα μνημονεύσω και ανώτερα. Ή πίστη τού Χριστού μαρτυρεί πώς τίποτε φανταστικό δεν πλάθω, ούτε διηγούμαι πράγματα πού κυκλοφορούν από αβάσιμους αφηγητές. Αλλά θα αναπτύξω όσα περιήλθαν εις γνώσιν μου από αξιόπιστους άνδρες:
Κατοικούν αρκετοί στην έρημο δίχως κανένα κατάλυμα, οι όποιοι καλούνται Αναχωρητές. Ζουν με ρίζες βοτάνων. Δεν στέκονται σε κανένα σίγουρο τόπο, για να μην συχνάζουν σε αυτούς οι άνθρωποι. Όπου νυχτώσουν, εκεί γίνεται σπίτι τους.
Δύο μοναχοί λοιπόν από την Νιτρία, έχοντας ακούσει τις αρετές ενός πού ζούσε με αυτό το τυπικό και αυτόν τον νόμο, κίνησαν να τον βρουν. Ήταν βέβαια σε πολύ μακρινή περιοχή, όμως τούς ήταν παλιά οικείος και αγαπητός, όταν κατοικούσαν μαζί σε ένα μοναστήρι και τώρα είχαν ακούσει για τις δυνάμεις του και πήραν τον δρόμο. Αφού τον αναζήτησαν πολύ και επί μακρό χρόνο, τελικά τον έβδομο μήνα τον βρήκαν να διατρίβει στην εσχάτη εκείνη έρημο πού είναι δίπλα στους Βλέμβους. Νομαδικός ληστρικός λαός της Αιθιοπίας και της Άνω Αιγύπτου. Επομένως ή χώρα τους είναι σε πραγματικά μεγάλη απόσταση από την Νιτρία .
Λεγόταν πώς κατοικούσε σε εκείνες τις ερημιές ήδη επί δώδεκα χρόνια. Αυτός παρόλο πού ξέκλινε από την συνάντηση όλων των ανθρώπων, ωστόσο, όταν τούς αναγνώρισε αυτούς, δεν τούς απέφυγε κι ούτε αρνήθηκε τον εαυτό του στους αγαπητούς του επί τρεις ημέρες.
Την τέταρτη ημέρα, αφού προχώρησε λιγάκι ξεπροβοδίζοντας τούς αδελφούς πού έφευγαν, αντικρίζουν να έρχεται προς αυτούς μία λέαινα θαυμαστού μεγέθους. Το θηρίο, παρόλο πού βρήκε τρεις, δεν ήταν καθόλου αβέβαιο για το ποιόν ζητούσε: Προσκυλίεται στα πόδια τού αναχωρητή και ξαπλώνοντας με κάτι σαν κλάμα και θρήνο δήλωνε κατάσταση θρηνούντος και παρακαλούντος. Τούς συγκινεί όλους και κυρίως εκείνον, ό οποίος κατάλαβε πώς αυτόν ζητούσε. Ξεκινά αυτό μπροστά και αυτοί ακολουθούν. Προπορευόμενο κάθε τόσο κοντοστεκόταν και κάθε τόσο κοίταζε πίσω: Εύκολα μπορούσε να γίνει αντιληπτό, πώς αυτό πού ήθελε ήταν, οπού οδηγούσε αυτό, να ακολουθεί κι ό αναχωρητής.
Γιατί να λέγω πολλά; Φθάνουν στην σπηλιά τού θηρίου, όπου ανέτρεφε πέντε ήδη μεγαλωμένους σκύμνους, πού τούς είχε άσχημα γεννήσει: Όπως δηλ. είχαν βγει από την κοιλιά τής μητέρας τους με κλειστά τα μάτια, έτσι διατηρούνταν σε συνεχιζόμενη τυφλότητα. Ή μητέρα έβγαλε ένα-ένα τα μικρά από τον βράχο και τα εξέθεσε μπροστά στα πόδια του αναχωρητού. Τότε επιτέλους ό άγιος αντιλήφτηκε τί ζητούσε το θηρίο. Επικαλέσθηκε το όνομα τού Θεού, ψηλαφώντας με το χέρι τα κλειστά μάτια των σκύμνων. Αμέσως αποδιώχθηκε ή τυφλότης, άνοιξαν τα μάτια των θηρίων και φάνηκε το από καιρό στερημένο φως.
Έτσι οι αδελφοί εκείνοι, με το να επισκεφτούν τον
αναχωρητή πού ποθούσαν, επέστρεψαν με ακόμη πιο καρποφόρα ανταπόδοση τού κόπου τους: Έχοντας αποσταλεί εις μαρτύριο τέτοιας δυνάμεως, είδαν την πίστη τού Αγίου και την δόξα τού Χριστού, ή οποία έμελλε να μαρτυρηθεί διά μέσου αυτών των ιδίων.
Θα πω κάτι θαυμαστό: Ή λέαινα μετά πέντε ημέρες επέστρεψε στον αυτουργό της τόσο μεγάλης ευεργεσίας, και τού προσέφερε ως δώρο την προβιά ενός ασυνήθιστου αγριμιού. Και ό άγιος πολλές φορές την φορούσε σαν ιμάτιο, δίχως να απαξιώσει να δεχθεί δώρο από ένα θηρίο, δίνοντας την ερμηνεία πώς Άλλος μάλλον ήταν πού το έδωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου