Everything is Prayer: Archimandrite Vasileos of Iveron Monastery

Issue #279, July-August 2011,

Vol. 47, No. 4:

Everything is Prayer: Archimandrite Vasileos of Iveron Monastery

Everything Is Prayer: Living on the Holy Mountain in the World; by Archimandrite Vasileos of Iveron Monastery

Teachings on the Jesus Prayer; by Elder Nikodim of Karoulia

Let us Meet at the Gate of Paradise: Reminiscences of Elder Paisius of Sihasria and Sihla; by Costion Nicolescu

Read A
Sample




http://www.theorthodoxword.com/

Αύριο στις 19.45 μ.μ.: Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος μιλάει στη ΝΕΤ

Η τηλεόραση της ΝΕΤ παρουσιάζει αύριο το απόγευμα στις 19.45 τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιο. Η εκπομπή αυτή είναι επανάληψη της εκπομπής που μεταδόθηκε πέρυσι με τίτλο «Χριστουγέννων μηνύματα με τον Αναστάσιο».

Τα γυρίσματα έγιναν στα Τίρανα και φιλοξενούμενες του Αρχιεπισκόπου είναι οι δημοσιογράφοι Βάλια Πετούρη και Πηνελόπη Γαβρά.

Η εκπομπή αυτή επαναλαμβάνεται  μετά από ιδιαίτερο ενδιαφέρον που επέδειξαν τηλεθεατές , αλλά και τα πρόσφατα μηνύματα του Αρχιεπισκόπου όπως αυτό των Χριστουγέννων και την παρέμβασή του για την οικονομική κρίση.

Hermitage of the Holy Cross launches photo site.

Their photo galleries are a favorite of mine and are often my go-to place for festal photos.

The Hermitage of the Holy Cross is an English speaking monastery under the jurisdiction of the Russian Orthodox Church Abroad in the Diocese of Eastern America and New York. The abbot of the monastery is Bishop George of Mayfield. The monks support themselves by manufacturing hand rolled incense in the ancient Athonite tradition as well as through hand painted icons, homemade soap, and selling other liturgical items and products.


The monk's day at the Hermitage begins with prayer followed by the monk's private prayer rule and work in obedience.

New Hermitage Photography Website

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΛΑΝΕΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕ Ο ΆΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ. 3

Μια αξιοσημείωτη σχετική περίπτωση γνωρίζω κι εγώ.

Με επισκέφθηκε κάποτε ένας Αγιορείτης Ιερομόναχος, πού είχε έρθει στη Ρωσία για έρανο. Καθίσαμε στον προθάλαμο του κελιού μου. "Προσευχήσου για μένα, πάτερ", άρχισε να μου λέει, "γιατί κοιμάμαι πολύ και τρώγω πολύ...". Καθώς μιλούσε, αισθάνθηκα να με τυλίγει μια θερμότητα, πού έβγαινε από μέσα του. Του είπα, λοιπόν: "Ούτε τρως πολύ, ούτε κοιμάσαι πολύ. Μήπως, όμως, υπάρχει μέσα σου κάτι το ξεχωριστό;". Τον παρακάλεσα να περάσει στο κελί μου.

Προχωρώντας μπροστά του, για ν' ανοίξω την πόρτα, παρακαλούσα νοερά τον Θεό να χαρίσει στην πεινασμένη ψυχή μου ωφέλεια από τον Αγιορείτη Ιερομόναχο, αν πραγματικά ήταν γνήσιος δούλος Του, επειδή ακριβώς παρατήρησα σ' αυτόν κάτι το ξεχωριστό. Καθίσαμε πάλι για να συζητήσουμε, μέσα στο κελί μου αυτή τη φορά. "Κάνε έλεος", άρχισα να τον παρακαλώ, "και δίδαξε με την προσευχή! Εσύ ζεις στη μοναδική μοναχική πολιτεία της γής, ανάμεσα σε χιλιάδες μοναχούς. Σ' εκείνο τον τόπο και ανάμεσα σε τόσο πλήθος μοναχών θα βρίσκονται οπωσδήποτε μεγάλοι εργάτες της προσευχής, γνώστες της μυστικής της ενέργειας και διδάσκαλοι της, όπως ήταν ό άγιος Γρηγόριος ό Σιναΐτης, ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς και πολλοί άλλοι φωστήρες τού "Άθωνα".

Ό ιερομόναχος αμέσως συμφώνησε να με διδάξει. Και, ώ, τί φρίκη! Όλος έξαψη, άρχισε να μου δείχνει τον τρόπο της φαντασιοκοπικής προσευχής για τον όποιο μιλήσαμε παραπάνω. Μα τί φοβερή έξαψη ήταν εκείνη! Είχαν φουντώσει και το αίμα του και ή φαντασία του μέσα στην αυταρέσκεια του και τον αυτοθαυμασμό του, μέσα στην αυταπάτη του και την πλάνη του.

Αφού τον άφησα να εκφραστεί, άρχισα λίγο-λίγο να εκθέτω τη διδασκαλία των αγίων πατέρων για την προσευχή, υποδεικνύοντας του σχετικά έργα από τη Φιλοκαλία και παρακαλώντας τον να μου εξηγήσει αύτη τη διδασκαλία. Ό Αγιορείτης έπεσε σε τέλεια αμηχανία. Διαπίστωσα πώς είχε πλήρη άγνοια της διδασκαλίας των πατέρων για την προσευχή!

Στη συνέχεια, λοιπόν, του λέω: "Πρόσεξε, γέροντα! Στο σπίτι όπου θα εγκατασταθείς, στην Πετρούπολη, να μείνεις οπωσδήποτε στον κάτω όροφο, όχι στον πάνω". "Γιατί;", απόρησε. "Γιατί μπορεί ξαφνικά να σε αρπάξουν άγγελοι, για να σε μεταφέρουν από την Πετρούπολη στον Άθωνα. "Αν σε μεταφέρουν, λοιπόν, από τον πάνω όροφο και, φτάνοντας στον Άθωνα, σε αφήσουν να πέσεις, θα σκοτωθείς. Αν, όμως, σε μεταφέρουν από τον κάτω όροφο, τότε, πέφτοντας, μόνο θα τραυματιστείς". "Πραγματικά", αποκρίθηκε ό Αγιορείτης, "πολλές κιόλας φορές, όταν προσευχόμουνα, ζωηρή μου ερχόταν ή σκέψη ότι άγγελοι θα με άρπαζαν και θα με πήγαιναν στον 'Άθωνα!".

Όπως αποκαλύφθηκε, φορούσε κατάσαρκα σιδερένιες αλυσίδες, δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου, έτρωγε ελάχιστα και ένιωθε το σώμα του τόσο ζεστό, πού τον χειμώνα δεν χρειαζόταν χοντρά ρούχα.

Στο τέλος της συζητήσεως μας σκέφτηκα να τού φερθώ με τον εξής τρόπο: Άρχισα να τον παρακαλώ να δοκιμάσει, νηστευτής και αγωνιστής καθώς ήταν, τη μέθοδο πού μάς έχουν παραδώσει οι άγιοι πατέρες, σύμφωνα με την όποια ό νους, εντελώς απαλλαγμένος από κάθε ρεμβασμό, βυθίζεται όλος με προσοχή στα λόγια της προσευχής, κλείνεται και συμμαζεύεται μέσα στα λόγια της προσευχής, όπως λέει ό όσιος Ιωάννης ό Σιναΐτης. Τότε και ή καρδιά συνήθως συντρέχει τον νου με το ψυχοσωτήριο αίσθημα της λύπης για τις αμαρτίες. «Όταν ό νους προσεύχεται χωρίς περισπασμό, προσεκτικά και επίμονα, πιέζει και συντρίβει την καρδιά», λέει ό όσιος Μάρκος ό Ασκητής. «Και μια καρδιά γεμάτη συντριβή και ταπείνωση, ό θεός δεν θα την εξουθενώσει». "Όταν, λοιπόν, δοκιμάσεις εσύ αυτή τη μέθοδο", είπα στον Αγιορείτη, "τότε πληροφόρησε κι εμένα για τούς εμπειρικούς καρπούς της, μια και στη δική μου εξωστρεφή ζωή δεν ταιριάζει τέτοια προσευχητική άσκηση". Ό Ιερομόναχος πρόθυμα δέχτηκε την πρόταση μου.

Υστερ' από λίγες μέρες έρχεται και μου λέει: "Τί μου έκανες!". "Τί;". "Να, μόλις προσπάθησα να προσευχηθώ με προσοχή, συγκεντρώνοντας τον νου μου στα λόγια της προσευχής, όλα τα οράματα μου χάθηκαν και δεν ξαναπαρουσιάστηκαν".

Στις επόμενες συζητήσεις μας δεν είχε πια, όπως στην πρώτη μας συνάντηση, αυτοπεποίθηση και παρρησία, χαρακτηριστικά των ανθρώπων πού βρίσκονται σε αυταπάτη, νομίζοντας ότι είναι άγιοι ή τουλάχιστον προχωρημένοι στην πνευματική ζωή. Ζήτησε, μάλιστα, και τη φτωχή μου συμβουλή. Όταν τού σύστησα να μην ξεχωρίζει εξωτερικά από τούς υπόλοιπους μοναχούς, γιατί έτσι οδηγείται στην υψηλοφροσύνη, έβγαλε από πάνω του τις αλυσίδες και μού τις έδωσε.

Ένα μήνα αργότερα ήρθε πάλι και μού είπε πώς ή σωματική του θερμότητα είχε υποχωρήσει, πώς ένιωθε πια την ανάγκη να φοράει ζεστά ρούχα και πώς κοιμόταν πολύ περισσότερο. Δεν παρέλειψε, πάντως, να επισημάνει ότι και πολλοί άλλοι Αγιορείτες, από κείνους μάλιστα πού φημίζονταν για την αγιότητα τους, χρησιμοποιούσαν την ίδια μέθοδο προσευχής πού χρησιμοποιούσε κι αυτός, διδάσκοντας την συνάμα και σε άλλους.

Είναι εντυπωσιακό! Ό όσιος Συμεών ό Νέος Θεολόγος, πού έζησε πριν από οκτώ περίπου αιώνες, έλεγε ότι με την προσεκτική προσευχή ασχολούνται πολύ λίγοι.

Ό Όσιος Γρηγόριος ό Σιναΐτης (6 Απριλίου), πού έζησε τον 14ο αιώνα, όταν πήγε στον Άθωνα, βρήκε τούς πολυάριθμους μοναχούς του να επιδίδονται σε σωματικές ασκήσεις και να προσεύχονται προφορικά ή μελωδικά, μην έχοντας την παραμικρή γνώση για τη νοερά προσευχή. Ό Όσιος Νείλος Σόρσκι (7 Απριλίου), πού έζησε από τα μέσα του 15ου ως τις αρχές του 16ου αιώνα και πού επίσης επισκέφθηκε τον Άθωνα, γράφει ότι στην εποχή του ό αριθμός των εργατών της προσεκτικής προσευχής ήταν εντελώς ασήμαντος. Ό στάρετς Παΐσιος Βελιτσκόφσκι (15 Νοεμβρίου) το 1747 πήγε από τη Μολδαβία στο Άγιον Όρος, όπου πέρασε απ' όλες σχεδόν τις μονές και τις σκήτες. Συζήτησε με πολλούς γέροντες κοινά παραδεκτούς ως έμπειρους και αγιασμένους. Όταν, Όμως, άρχισε να τούς ρωτά για τα έργα των άγιων πατέρων πού ασχολήθηκαν με τη νοερά προσευχή, αποδείχθηκε πώς αγνοούσαν όχι μόνο την ύπαρξη τέτοιων κειμένων, αλλά και τα ονόματα των ιερών συγγραφέων τους. Τότε δεν είχε εκδοθεί ακόμα ή Φιλοκαλία στην ελληνική γλώσσα. Ή πρώτη έκδοση της έγινε το 1782 στη Βενετία.

Ή προσεκτική προσευχή απαιτεί αυταπάρνηση, και ελάχιστοι είναι εκείνοι πού αποφασίζουν ν' απαρνηθούν τον εαυτό τους. Όποιος αυτοσυγκεντρώνεται με προσοχή, όποιος στέκεται αμήχανος μπροστά στην αμαρτωλότητα του, όποιος αποφεύγει την πολυλογία και, γενικά, τον εντυπωσιασμό και τον θεατρινισμό, αυτός φαίνεται περίεργος, προβληματικός και σε όλα μειονεκτικός, σ' όσους δεν γνωρίζουν την κρυφή εργασία του. Είναι εύκολο, άραγε, να αποδεσμευτεί κανείς από τη γνώμη του κόσμου; Και πώς να γνωρίσει ό κόσμος τον εργάτη της αληθινής προσευχής, αφού αγνοεί εντελώς αυτή την άσκηση;

Ωστόσο, σαν να μη φτάνει αυτό, έχουμε και τον αύταπατημένο εργάτη της προσευχής! Δεν τρώει, δεν πίνει, δεν κοιμάται, τον χειμώνα ντύνεται μ' ένα ράσο μόνο, φοράει αλυσίδες, βλέπει οράματα. Όλους τούς διδάσκει και όλους τούς ελέγχει με θρασύτητα και με προπέτεια, χωρίς λογική και χωρίς ειρμό, μέσα σε μιαν εμπαθή έξαψη και εξαιτίας αυτής της θλιβερής, της ολέθριας εξάψεως. Άγιος και μόνο!

Από τον παλιό καιρό παρουσιάζονται στην κοινωνία των ανθρώπων κάτι τέτοιοι, πού παραπλανούν και παρασύρουν πολλούς. «Ανέχεστε», γράφει ό απόστολος Παύλος στους χριστιανούς της Κορίνθου, «όποιον σάς καταπιέζει, οποίον σάς εκμεταλλεύεται, όποιον σάς εξαπατά, όποιον σάς παριστάνει τον σπουδαίο, όποιον σάς χαστουκίζει». Ό ίδιος, προσθέτει, όταν βρισκόταν στην Κόρινθο, δεν μπορούσε να φερθεί με θρασύτητα και σκληρότητα- ή συμπεριφορά του ήταν σφραγισμένη με τη σεμνότητα, «με την πραότητα και την επιείκεια του Χριστού».

Οι περισσότεροι από τούς ασκητές της Δυτικής Εκκλησίας, πού προβάλλονται ως κορυφαίοι άγιοι από την ίδια -μετά την αποκοπή της από την Ανατολική Εκκλησία και την εγκατάλειψη της από το Άγιο Πνεύμα-, προσεύχονταν με τον τρόπο πού ανέφερα και έβλεπαν οράματα, προφανώς ψεύτικα. Αυτοί οι δήθεν άγιοι βρίσκονταν στην πιο φρικτή δαιμονική πλάνη. Ή πλάνη αναπτύσσεται φυσικά στο έδαφος της βλασφημίας, όπως είναι ή διαστρέβλωση της δογματικής πίστεως από τους αιρετικούς. Το βίωμα των Λατίνων ασκητών, το αγκαλιασμένο με την πλάνη, χαρακτηριζόταν πάντοτε από την παράφορα, τον φανατισμό, πού ήταν συνέπεια της εξαιρετικής και εμπαθούς εξάψεως τους.

Σε τέτοια κατάσταση βρισκόταν ό Ιγνάτιος Λογιόλα, ιδρυτής τού τάγματος των Ιησουϊτών μοναχών. Ή φαντασία του ήταν τόσο ευέξαπτη και ικανή, πού, όπως ό ίδιος βεβαίωνε, έφτανε μόνο να το ήθελε και να προκαλούσε έντονη αυθυποβολή, και αμέσως παρουσιάζονταν μπροστά στα μάτια του, ανάλογα με την επιθυμία του, είτε ό παράδεισος είτε ή κόλαση. Ή εμφάνιση τού παραδείσου και της κολάσεως δεν γινόταν μόνο με την ενέργεια της ανθρώπινης φαντασίας, ή όποια δεν επαρκεί γι` αυτό, αλλά και με την ενέργεια των δαιμόνων. Αυτοί ένωναν την πλούσια ενέργεια τους με την ισχνή ανθρώπινη ενέργεια, προσθέτοντας ενέργεια στην ενέργεια, συμπληρώνοντας την ενέργεια με ενέργεια, με παραχώρηση, βέβαια, της ελεύθερης βουλήσεως του άνθρωπου, πού διάλεξε και ακολούθησε την οδό του ψεύδους.

Είναι γνωστό ότι στους αληθινά αγίους του Θεού τα οράματα χαρίζονται μόνο με την ευδοκία και τη χάρη τού Θεού, όχι με τη θέληση και την οποιαδήποτε προσωπική προσπάθεια του άνθρωπου και χαρίζονται απροσδόκητα, πολύ σπάνια και σε περιπτώσεις ιδιαίτερης ανάγκης, σύμφωνα με τη θαυμαστή βούληση του Θεού και ποτέ στην τύχη

Σ.ι.Μ.: Ό διαβόητος Ιγνάτιος Λογιόλα (1491-1556) Ίδρυσε το τάγμα του το 1539. Συνέγραψε τα μυστικιστικά έργα Πνευματικό ημερολόγιο και Πνευματικές ασκήσεις. Από τούς παπικούς τιμάται ως άγιος (31 Ιουλίου).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ  Α  ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ.

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΛΑΝΕΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕ Ο ΆΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ. 2

Ο ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ.

Τον χειμώνα τού 1828-29 έμενα στην Έρημο Πλόστσανσκ. Τότε ζούσε εκεί ένας γέροντας πού βρισκόταν σε πλάνη. Είχε κόψει το χέρι του από τον καρπό, για να εκπληρώσει έτσι, όπως νόμιζε, την ευαγγελική εντολή. Σ' όποιον είχε όρεξη να τον ακούσει, έλεγε ότι το κομμένο του χέρι είχε γίνει άγιο λείψανο, πού το φύλαγαν και το τιμούσαν μεγαλόπρεπα στη Μονή Σιμωνώφ, στη Μόσχα, και ότι ό ίδιος από την Έρημο Πλόστσανσκ, πεντακόσια βέρστια μακριά, αισθανόταν πότε ό ηγούμενος και οι αδελφοί της μονής το προσκυνούσαν. Τον γέροντα εκείνο τον έπιανε τρεμούλα και στη συνέχεια άρχιζε να χτυπιέται πολύ δυνατά. Αυτό το φαινόμενο το θεωρούσε καρπό της προσευχής του. Οι θεατές, ωστόσο, τον έβλεπαν παραμορφωμένο, αξιολύπητο και καταγέλαστο. 

Τα ορφανά παιδιά, πού έμεναν στο μοναστήρι, διασκέδαζαν μαζί του και τον μιμούνταν κοροϊδευτικά μπροστά στα μάτια του. Εκείνος τότε θύμωνε, ορμούσε καταπάνω τους, μια στο ένα και μια στο άλλο, και τραβούσε τα μαλλιά τους. Κανένας από τούς σεβάσμιους μοναχούς της μονής δεν μπόρεσε να πείσει τον γέροντα ότι βρισκόταν σε κατάσταση πλάνης, σε ψυχική διαταραχή.

Όταν έφυγε ό αξιωματούχος, ζήτησα από τον μοναχό να μού εξηγήσει πώς σκέφτηκε να τον ρωτήσει για την απόπειρα αυτοκτονίας. Και ό μοναχός αποκρίθηκε: ""Όπως μέσα στο «κατά θεόν» πένθος έρχονται στιγμές εξαιρετικής συνειδησιακής ηρεμίας, πού αποτελεί την παρηγοριά των πενθούντων, έτσι και μέσα στην απατηλή απόλαυση της δαιμονικής πλάνης έρχονται στιγμές κατά τις όποιες διακόπτεται ή ψευδαίσθηση. 

Τότε ό πλανεμένος γεύεται αυτό που πραγματικά είναι ή πλάνη. Φοβερές στιγμές! Ή πίκρα τους και ή συνακόλουθη απογοήτευση είναι αβάσταχτες. Από την κατάσταση αυτή εύκολα θα μπορούσε ό πλανεμένος να αντιληφθεί την πλάνη του και να φροντίσει για τη θεραπεία του. Μα αλίμονο! Ρίζα της πλάνης είναι ή υπερηφάνεια και καρπός της ή υπερτροφική υπερηφάνεια. Ό πλανεμένος, θεωρώντας τον εαυτό του δοχείο της θείας χάριτος, περιφρονεί τις σωτήριες συμβουλές των συνανθρώπων του, όπως παρατηρεί και ό όσιος Συμεών ό Νέος Θεολόγος. Στο μεταξύ, τα συμπτώματα της απογνώσεως γίνονται όλο και πιο έντονα. Τέλος, ή απόγνωση εξελίσσεται σε παραφροσύνη και στεφανώνεται με την αυτοκτονία. 

Στις αρχές του αιώνα μας ασκήτευε στην Έρημο Σωφρόνιεφ ό μεγαλόσχημος μοναχός Θεοδόσιος, πού τον σέβονταν τόσο οι αδελφοί όσο και οι κοσμικοί για την αυστηρή και υψηλή πνευματική του ζωή. Μια φορά του φάνηκε Ότι αρπάχτηκε στον παράδεισο. Μετά το όραμα, πήγε στον προεστώτα και του το διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια, προσθέτοντας ότι λυπήθηκε, επειδή στον παράδεισο είδε μόνο τον εαυτό του και κανέναν άλλον από τούς αδελφούς. 

Στο σημείο αυτό δεν δόθηκε μεγάλη προσοχή από τον προεστώτα, ό όποιος σύναξε την αδελφότητα, διηγήθηκε με πόνο ψυχής το όραμα του Θεοδοσίου και σύστησε σε όλους μια ζωή πιο ενάρετη και θεάρεστη. Με τον καιρό, όμως, ή συμπεριφορά του μοναχού έγινε περίεργη. Τελικά, βρέθηκε κρεμασμένος μέσα στο κελί του".

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ  Α  ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ.

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΛΑΝΕΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕ Ο ΆΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ. 1

Η ΠΛΑΝΕΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ.

ΥΠ.: Γνώρισες ποτέ κανέναν πού να έπεσε σε δαιμονική πλάνη από την αποδοχή φαντασιών κατά την άσκηση της προσευχής;

ΓΕΡ.: Γνώρισα. Κάποιος αξιωματούχος, πού ζούσε στην Πετρούπολη, καταγινόταν εντατικά στην προσευχητική άσκηση και έφτασε εξαιτίας της σε μιαν ασυνήθιστη κατάσταση. Την άσκηση του και τις συνέπειες της φανέρωνε στον τότε πρωθιερέα του ναού της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου, πού είναι στην Κολόμνα. Ό πρωθιερέας επισκέφθηκε ένα μοναστήρι της επαρχίας Πετρουπόλεως και παρακάλεσε κάποιον από τούς μοναχούς να συζητήσει με τον αξιωματούχο. Είναι περίεργη ή κατάσταση στην όποια έφτασε ό αξιωματούχος από την άσκηση της προσευχής", του είπε εύλογα προβληματισμένος ό πρωθιερέας. "Πιο εύκολα μπορεί να εξηγηθεί από μοναχούς, οι όποιοι γνωρίζουν καλύτερα κάθε πλευρά και εκδήλωση της ασκήσεως". Ό μοναχός συμφώνησε.

Έπειτα από μερικές μέρες ό αξιωματούχος ήρθε στο μοναστήρι. Παραβρέθηκα κι εγώ στη συζήτηση του με τον μοναχό. Άρχισε αμέσως να διηγείται τα οράματα του: Όταν προσευχόταν, έβλεπε να βγαίνει φώς από τις εικόνες, οσμιζόταν ευωδία, αισθανόταν στο στόμα του μεγάλη γλυκύτητα κ.λπ. Ό μοναχός, αφού τον άκουσε, ρώτησε: Δεν σας ήρθε ποτέ ή σκέψη να βάλετε τέρμα στη ζωή σας;. "Και βέβαια!", απάντησε εκείνος. "Έπεσα κάποτε σε μια πισίνα, αλλά με βγάλανε".

Καθώς φαίνεται, ό αξιωματούχος χρησιμοποιούσε τον πρώτο από τούς τρεις τρόπους προσευχής πού περιγράφει ό όσιος Συμεών ό Νέος θεολόγος. Μ' αυτόν τον τρόπο ξεσηκώνεται ή φαντασία, ανάβει το αίμα, και ό άνθρωπος γίνεται εξαιρετικά ικανός για μεγάλη νηστεία και αγρυπνία. Στην κατάσταση της αυταπάτης, την όποια ό αξιωματούχος επέλεξε αυτοπροαίρετα, ό διάβολος πρόσθεσε και τη δική του ενέργεια, όπως γνωρίζουμε ότι κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Έτσι ή ανθρώπινη αυταπάτη εξελίχθηκε σε προφανή δαιμονική πλάνη. Με τα σωματικά του μάτια ό πλανεμένος έβλεπε φως. Με τις σωματικές αισθήσεις, επίσης, ένιωθε ευωδία και γλυκύτητα. Των αγίων, απεναντίας, οι οράσεις και οι υπερφυσικές καταστάσεις είναι εντελώς πνευματικές, είναι «δυνάμεις άγιες», όπως λέει ό αββάς Ισαάκ". Ό ασκητής δεν γίνεται ικανός γι` αυτές πριν του ανοίξει τα μάτια της ψυχής ή χάρη του Θεού, οπότε ενεργοποιούνται και οι υπόλοιπες ψυχικές του αισθήσεις, πού μέχρι τότε παρέμεναν άνενέργητες. Στα οράματα της χάριτος λαμβάνουν, βέβαια, μέρος και οι σωματικές αισθήσεις των αγίων, αφού όμως πρώτα το σώμα από την κατάσταση της εμπάθειας φτάσει στην κατάσταση της απάθειας.

Ό μοναχός, λοιπόν, συμβούλεψε τον αξιωματούχο να εγκαταλείψει τη μέθοδο προσευχής πού χρησιμοποιούσε, εξηγώντας του πειστικά και τη σφαλερότητα τού τρόπου με τον όποιο προσευχόταν και την κατάσταση της πλάνης στην οποία τον είχε οδηγήσει αυτός ό τρόπος. Εκείνος, όμως, αντέδρασε με σκαιότητα στη συμβουλή. 

"Πώς είναι δυνατό ν' απαρνηθώ τη φανερή χάρη;!", διαμαρτυρήθηκε. Ακούγοντας τον να μιλάει για τον εαυτό του, αυθόρμητα ένιωθα να τον λυπάμαι. Συνάμα μού φαινόταν κάπως αστείος, όπως, για παράδειγμα, όταν ρώτησε τον μοναχό: "Όταν από τη μεγάλη γλυκύτητα αυξάνεται στο στόμα μου το σάλιο, αρχίζει να στάζει στο πάτωμα. Μήπως αυτό είναι αμαρτία;". Πράγματι: "Όσοι βρίσκονται σε δαιμονική πλάνη, προκαλούν τη συμπόνια των άλλων, καθώς δεν ανήκουν, θαρρείς, στον εαυτό τους, αλλά με τον νου και την καρδιά είναι αιχμάλωτοι των πονηρών και κατάκριτων πνευμάτων. Είναι, όμως, και για γέλια. Τούς παραδίνουν στη χλεύη των ανθρώπων τα πνεύματα πού τους κυρίεψαν και τούς έφεραν σε κατάσταση εξευτελιστική, απατώντας τους με την κενοδοξία και την οίηση. Οι πλανεμένοι δεν συνειδητοποιούν ούτε την αιχμαλωσία τους ούτε την παραδοξότητα της συμπεριφοράς τους, όσο φανερές κι αν είναι αυτές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ  Α  ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ.

Αποφθέγματα και ρήσεις του π. Αρσενίου.

·       Η πείνα θα μας σώσει. Στην πείνα σπάει η τεμπελιά και η νωθρότητα, δύο πάθη τα οποία γεννούν σωματικές αρρώστιες, μελαγχολίες, μοναξιές, κακές σκέψεις, ψυχολογικά.

·       Πριν την καταστροφή μεγάλων πολιτισμών, υπήρχε χλιδή και καλοζωία σε αυτούς.

·       Όσο ο κόσμος σε αδικεί, τόσο ο Θεός σε ευλογεί.

·       Ο, τι αρπάζεις με μη νόμιμο τρόπο, κάποτε θα το χάσεις.

·       Θαύμα είναι η λύση του προβλήματος την κατάλληλη στιγμή, χωρίς να το περιμένεις.

·       Κάνε λίγο υπομονή, να φτάσεις στον πάτο του Άδη και τότε θα αναστηθείς.

·       Ο,τι γίνεται ανιδιοτελώς καρποφορεί, ο,τι γίνεται ιδιοτελώς γκρεμίζεται, εκτός και το σώσεις με τη μετάνοιά σου.

·       Όποιος ανοίγει την καρδιά του στον κόσμο, την ανοίγει και στον Χριστό.

·       Οι «άγριοι» μας δίνουν τις προϋποθέσεις (ταπείνωση, υπομονή, ανεξικακία) για να λάβουμε κατόπιν την χάρη από τους Αγίους. Ο π. Πορφύριος πρώτα ταπεινώθηκε από δύο σκληρούς γέροντες και κατόπιν έλαβε την χάρη από τον κρυφό Άγιο Ρώσο ασκητή Γέροντα Δημά. Οι Άγιοι, μας «πλένουν» με την χάρη του Θεού, αφού πρώτα μας έχουν «γδύσει» οι σκληροί και παράξενοι άνθρωποι η η σκληρή κοινωνία η οι αιμοβόροι δαίμονες.

·       Όποιος δεν αγάπησε το άδικο για τον εαυτό του, μέχρι να κλείσει τα μάτια του θα γκρινιάζει και θα στερείται μεγάλες ευλογίες που έρχονται μετά από αυτό. Ο Χριστός αναστήθηκε αφού πρώτα αδικήθηκε με το σταυρικό του θάνατο. Και ο Άγιος Νεκτάριος έγινε μέγας, αφού πρώτα ρεζιλεύτηκε και συκοφαντήθηκε βάναυσα.

·       Σύμφωνα με την παραβολή της μελλούσης κρίσεως, οι άνθρωποι που πλησίασαν τους ελάχιστους συνανθρώπους μόνο και μόνο για να τους δώσουν κάτι είναι αυτοί που καλούνται απ’ τον Χριστό να πάνε κοντά του. Εμείς αδελφοί μου, γιατί πλησιάζουμε τους ανθρώπους; Για να τους δώσουμε χαρά και αγάπη η για να αρπάξουμε απ’ αυτούς ηδονή, δόξα η πλούτο;

·       Τι να κάνω με αυτούς που βιάζουν την ψυχή μου; Να μοιάσεις με την ταπεινή γη, αφού ο Θεός από γη σε έπλασε. Τη γη όλη την πατάνε, η γη όλα τα δέχεται, ακόμη και τις κοπριές, είναι όμως τόσο σταθερή, κρύβει πολύ πλούτο και όλα τα αξιοποιεί προσφέροντας τα λουλούδια της.

·       Το μωρό, το κουνάς, για να ξυπνήσει. Όλα αυτά τα ταράγματα της εποχής μας είναι για να είμαστε εν εγρηγόρσει. Πάντοτε να είμαστε εν εγρηγόρσει. Η ανάπαυσή μας είναι η μη ανάπαυση. Οι 5 παρθένες ήσαν σε συνεχή εγρήγορση.

·       Αδικούμαστε και πάει χαμένη η ταλαιπωρία μας. Αμαρτάνουμε κατόπιν όταν δικαιολογούμαστε και αγανακτούμε η κατακρίνουμε.

·       Θα μπορούσαμε να κρίνουμε μόνο τους κρυφά αμαρτάνοντες, που κρίνουν τους αμαρτωλούς συνανθρώπους τους (αυτούς έλεγχε ο Χριστός). Εμείς κρίνουμε τους φανερά αμαρτάνοντες, ταπεινώνοντας τους απ’ τη ζωή τους και την κοινωνία (αυτούς κάλεσε ο Χριστός)!

·       Αν ο Απ. Παύλος είχε τα μυαλά τα εθνικιστικά τα δικά μας, των πνευματικών και πολιτικών ανθρώπων, θα ήμασταν ακόμη ειδωλολάτρες και δούλοι. Ξεχάσαμε το «ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, Σκύθης, Βάρβαρος, δούλος και ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός».

·       Σε μία εποχή που όλοι εμείς οι ένοχοι απέναντι στο Θεό, θέλουμε να σκοτώσουμε «τον ένοχο», οι Άγιοι και ενάρετοι άνθρωποι του Θεού, παίρνουν τις ενοχές πάνω τους για τα κρίματα του κόσμου, όπως λέει και ο Ντοστογιέφσκι στους «Αδελφούς Καραμαζόφ», με το στόμα του Αββά Ζωσιμά.

·       Το πένθος της καρδιάς προφυλάσσει τον άνθρωπο από πνευματικές πτώσεις και μεγάλους πειρασμούς.

·       Πριν από όλες τις μεγάλες πίκρες της ζωής έχουν προηγηθεί μεγάλοι ανώδυνοι και ανέμελοι περίοδοι χρονικοί, όπου κυριαρχούσε ο ενθουσιασμός, η ρηχότητα και ο εγωισμός.

·       Όποιος στενεύει την καρδιά του σε ένα πρόσωπο η σε μία ομάδα, τότε την στενεύει και για τον Χριστό, και στενεύεται στη ζωή και στριμώχνεται από τις πληγές που του προξενεί αυτό το πρόσωπο η η ομάδα.

·       Τα παλιά χρόνια τους ανθρώπους τους έτρωγε το στομάχι (πείνα), σήμερα τους τρώει το κεφάλι (λογισμοί- αυτοκτονίες)!

·       Το στένεμα της αγάπης μας αποκλειστικά στα παιδιά μας, δημιουργεί σε αυτά πνευματική ασφυξία, τα εγκλωβίζει και συχνά δημιουργεί επαναστάσεις.

·       Η πιο έξυπνη και παρηγορητική θρησκεία του κόσμου είναι η Ορθόδοξη, διότι σε μαθαίνει να ανοίγεις την αγάπη σου προς όλους τους ανθρώπους και όχι να αγαπάς μεμονωμένα κάποιον η κάποιους. Έτσι, αν χάσεις την «αγάπη σου», έχεις τις άλλες αγάπες και δεν αισθάνεσαι μοναξιά.

·       Όταν είσαι «παστωμένος», δηλαδή άλατι ηρτυμένος με τη χάρη των Αγίων, διατηρείσαι φρέσκος κι εκτός ψυγείου (=έρημος), και μέσα στις κοινωνίες τις αμαρτωλές. Είπεν ο Κύριος στους μαθητές του: «υμείς εστέ το άλας της γης»!

·       Η Ανάσταση του Χριστού έχει νόημα και αξία ως συνανάσταση όλων των εν των Άδη φυλακισμένων. Ο Χριστός, ως τέλειος Θεός, δεν χρειαζόταν την Ανάστασή Του. Η προσωπική μας ανάσταση αποκτά αξία όταν ολοκληρώνεται μέσα στη συνανάσταση με τον πλησίον. Αυτό μας διδάσκει η παραβολή της μελλούσης κρίσεως. Όσοι ανέστησαν - παρηγόρησαν τους ελάχιστους αδελφούς τους, έχουν δικαίωμα αναστάσεως κοντά στον Αναστημένο Χριστό. Όλοι οι άλλοι προτρέπονται από τον Κύριον να πορευθούν εις το πυρ το εξώτερον.

Συντάκτης: π. Αρσένιος Κωτσόπουλος

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011

http://www.orthodoxia.gr/show.cfm?id=1635&obcatid=3

Θεία Λειτουργία στον Άγιο Μόδεστο.

Στις 18/31 Δεκεμβρίου 2011, εωρτάσθη η εορτή του Αγίου Μοδέστου, Πατριάρχου Ιεροσολύμων στην ομώνυμη ιερά Μονή του Πατριαρχείου στην περιοχή Αμπού -Τωρ, σε κτήμα το οποίο προσφάτως ανέκτησε το Πατριαρχείο, όπου σώζονται οι τάφοι του Πατριάρχη Μοδέστου και του Αγίου Προκοπίου. Την παραμονή της εορτής έγινε Εσπερινός με αρτοκλασία και ανήμερα θεία Λειτουργία και εόρτιο κέρασμα με την επιμέλεια του επιστάτη της Μονής Αρχιδιακόνου π. Αθανασίου.

ΙΕΡΕΑΣ '92 ΧΡΟΝΩΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΡΟΔΟΠΗ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ. На 92 год. свещеник служи на няколко села и ходи пеш

26.12.2011 . ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ.

 Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος- 92 χρονών ο   Πατέρας Αθανασίου Arolska που  συνεχίζει να υπηρετεί στο χωρίο Juniper  και τα τρία χωριά της Ροδόπης, απλά επειδή δεν υπάρχει κανείς να τον αντικαταστήσει.  Πηγαίνει  με τα πόδια. Από χωριό σε χωριό για να κρατήσει την πίστη και το πνεύμα των ανθρώπων της περιοχής.

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ…ΓΕΡΟΝΤΙΣΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ 89 ΕΤΩΝ. Темата на Нова: Гласът на мъдростта...

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 24-12-2011.

89 χρόνια ζωής με σοβαρό όρκο της  μοναχής με  αυστηρή νηστείας, προσευχή και  σιωπής. Στη καρδιά της πόλης Svishtov, υπάρχει ένα μικρό μοναστήρι του ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ. . Εκεί είναι το σπίτι την μητέρας μοναχής Αικατερίνης  89 ετών. Η μοναχή έχει σαν κανόνα της  την σιωπή την νηστεία και την προσευχή. Τα τελευταία 7 χρόνια η μοναχή Αικατερίνη είναι η μονή ιδιοκτήτρια της μονής.  Με μια σύνταξη των 120 λέβα διατηρεί το ιστορικό μνημείο στο οποίο απαγχονίστηκε και αγιοποιήθηκε ο άγιος Δαμασκό Γκάμπροβο.

Το εργασιακό άγχος- Having stress at work.

Με την ψυχολόγο κα Βάσω Μιχαλοπούλου.

Από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Ράδιο Κιβωτός 99,2 Fm» της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης.

ΙΕΡΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΜΠΟΥΡΝΑΖΙΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Ό καθένας ας επιλέγει τα πατερικά αναγνώσματα πού ταιριάζουν στον τρόπο της ζωής του. Ό αναχωρητής ας διαβάζει τούς πατέρες πού έγραψαν για την ησυχαστική ζωή, ό κοινοβιάτης τούς πατέρες πού έγραψαν για την κοινοβιακή ζωή, ό λαϊκός χριστιανός, πού ζει μέσα στον κόσμο, τούς πατέρες πού απευθύνουν τις διδαχές τους γενικά σ' όλους τούς χριστιανούς.

Ή μελέτη των έργων των αγίων πατέρων.

Αγίου Ιγνάτιου Μπριαντσανίνωφ.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ επίδραση ασκεί στην ψυχή ενός άνθρωπου ή γνωριμία και επικοινωνία του με άλλους ανθρώπους. Σοφία του χαρίζει ή επικοινωνία του μ' έναν σοφό, υψηλές σκέψεις και ωραία αισθήματα ή επικοινωνία του μ' έναν ποιητή, γεωγραφικές γνώσεις ή επικοινωνία του μ' έναν περιηγητή. Και, Βέβαια, ή γνωριμία και επικοινωνία του με τούς αγίους τον φέρνει κοντά στην αγιότητα, τον κάνει, αν το θέλει κι αυτός, άγιο. «Μαζί με τον Όσιο», λέει ό ψαλμωδός, «θα είσαι κι εσύ όσιος, μαζί με τον αθώο άνθρωπο θα είσαι κι εσύ αθώος και μαζί με τον εκλεκτό θα είσαι εκλεκτός»

Θέλεις να ανήκεις στην ουράνια κοινωνία των αγίων; Θέλεις να γίνεις μέτοχος της μακαριότητας τους; Πλησίασε τους και γνώρισε τους από τώρα, από τη σύντομη επίγεια ζωή, την οποία ή Γραφή δεν ονομάζει καν ζωή αλλά προσωρινή διαμονή. Όταν βγεις από την πρόσκαιρη κατοικία σου, το σώμα, εκείνοι θα σε δεχτούν κοντά τους σαν γνώριμο τους και φίλο τους.

Δεν υπάρχει πιο στενή γνωριμία, πιο στενή σχέση απ' αυτήν πού δημιουργεί ή ταυτότητα σκέψεων, αισθημάτων και σκοπών. Όπου υπάρχει ομοφροσύνη, εκεί θα υπάρχει οπωσδήποτε και ομοψυχία, εκεί και ένας σκοπός, εκεί και κοινή προσπάθεια και κοινή επιτυχία.

Οικειώσου τη σκέψη και το πνεύμα των άγιων πατέρων, μελετώντας τα έργα τους. Οι άγιοι πατέρες εκπλήρωσαν τον σκοπό τους, τη σωτηρία. Όμοια κι εσύ θα εκπληρώσεις τον σκοπό σου, θα σωθείς, αν γίνεις ομόγνωμος, όμόδουλος και ομόψυχος των άγιων πατέρων.

Ό ουρανός δέχτηκε τους άγιους πατέρες στα μακάρια σκηνώματα του. Έτσι έδειξε πώς επιδοκιμάζει τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις πράξεις των αγίων πατέρων, πού κατέθεσαν τον νου, την καρδιά και τη βιωτή τους στα συγγράμματα τους. Αυτό σημαίνει πώς ή πνευματική χειραγωγία μας από τα άγιοπατερικά συγγράμματα είναι απόλυτα αξιόπιστη, επικυρωμένη από τον ίδιο τον ουρανό!

Όλα τα έργα των αγίων πατέρων γράφτηκαν με τον φωτισμό και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Θαυμαστή είναι ή συμφωνία τους, θαυμαστή και ή χρήση τους. 

Όποιος χειραγωγείται απ' αυτά, δίχως αμφιβολία χειραγωγείται από το Άγιο Πνεύμα.

Όλα τα νερά της γης χύνονται και συνενώνονται στον ωκεανό. Όλα τα έργα των πατέρων συνενώνονται στο Ευαγγέλιο. Όλα μάς διδάσκουν την ακριβή τήρηση των εντολών τού Χριστού. Όλων αρχή και τέλος, πηγή και πεμπτουσία είναι το Ευαγγέλιο.

Οι άγιοι πατέρες μάς μαθαίνουν πώς να προσεγγίζουμε το Ευαγγέλιο, πώς να το μελετάμε και πώς να το κατανοούμε σωστά, καθώς επίσης και το τί συμβάλλει στην κατανόηση του ή, απεναντίας, την εμποδίζει. Γι' αυτό στην αρχή της πνευματικής σου πορείας να μελετάς περισσότερο τα έργα των πατέρων και, όταν εκείνοι σε διδάξουν τον τρόπο της ορθής ευαγγελικής μελέτης, τότε πια κατεξοχήν το Ευαγγέλιο να διαβάζεις.

Μη νομίζεις ότι σού φτάνει ή μελέτη τού Ευαγγελίου και ότι δεν σού χρειάζεται ή μελέτη των πατερικών συγγραμμάτων. Μια τέτοια σκέψη είναι υπερήφανη και επικίνδυνη. Καλύτερα είναι να σε οδηγήσουν στο Ευαγγέλιο οι άγιοι πατέρες σαν παιδί τους αγαπημένο, πού πήρε την πρώτη αγωγή και μόρφωση από τα συγγράμματα τους.

Όσοι με αφροσύνη και αλαζονεία απορρίπτουν τούς άγιους πατέρες, προσεγγίζοντας άμεσα, με τυφλή θρασύτητα, αφώτιστο νου και ακάθαρτη καρδιά το Ευαγγέλιο, απορρίπτονται απ' αυτό και πέφτουν σε ολέθρια πλάνη. Το Ευαγγέλιο αφήνει μόνο τούς ταπεινούς να το προσεγγίσουν.

Ή μελέτη των πατερικών κειμένων είναι ή μητέρα και ή βασίλισσα όλων των αρετών. Από τα κείμενα αυτά διδασκόμαστε το αληθινό νόημα της Αγίας Γραφής, την ορθή πίστη, την ευαγγελική ζωή, κοντολογίς τη χριστιανική τελειότητα και τη σωτηρία. Ή μελέτη των πατερικών κειμένων, με την καθοδήγηση των πνευματοφόρων διδασκάλων, είναι ό κύριος χειραγωγός όσων επιθυμούν να τελειωθούν πνευματικά και να σωθούν.

Τα πατερικά βιβλία μοιάζουν με καθρέφτες. Κοιτάζοντας μέσα τους συχνά και προσεκτικά, ή ψυχή μπορεί να δει όλες τις ελλείψεις και τα ελαττώματα της. Μοιάζουν, επίσης, με μια πλούσια συλλογή ποικίλων φαρμάκων. Σ' αυτήν ή ψυχή μπορεί να βρει το κατάλληλο φάρμακο για κάθε της ασθένεια.

Ό άγιος Έπιφάνιος Κύπρου έλεγε: «Τα χριστιανικά βιβλία είναι αναγκαίο απόκτημα γι' αυτούς πού τα έχουν. Γιατί και ή θέα μόνο των βιβλίων αυτών μάς κάνει πιο δυσκίνητους προς την αμαρτία και μάς σπρώχνει να σηκωθούμε προς την αρετή».

Ή μελέτη ιών έργων των άγιων πατέρων πρέπει να γίνεται καθημερινά, με επιμέλεια και προσοχή. Ό αόρατος εχθρός μας, όπως λέει ό σοφός Σολομών, «μισεί κάθε φωνή με την όποια (οι άνθρωποι ειδοποιούνται και) ασφαλίζονται απ' αυτόν», γι` αυτό μισεί ιδιαίτερα τη φωνή των πατέρων. Αυτή ή φωνή αποκαλύπτει τις επιβουλές του και την πανουργία του, τις παγίδες του και τον τρόπο της δράσεως του. ΓΓ αυτό πασχίζει να μας αποτρέψει από τη σωτήρια μελέτη των πατερικών βιβλίων με κάθε τρόπο, είτε υποβάλλοντας μας υπερήφανους και βλάσφημους λογισμούς είτε ρίχνοντας μας σε μάταιες μέριμνες είτε εμπνέοντος μας ακηδία και ανία είτε σκοτίζοντας τον νου μας με τη λήθη. Από τον πόλεμο τούτο τού εχθρού μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο σωτήρια είναι για μάς ή πατερική μελέτη και πόσο βλαπτική για τον εχθρό. Είναι όπλο πού τον εξουδετερώνει και τον θανατώνει. Γι` αυτό το μισεί τόσο. Γι` αυτό επίμονα προσπαθεί να το αρπάξει από τα χέρια μας.

Ό καθένας ας επιλέγει τα πατερικά αναγνώσματα πού ταιριάζουν στον τρόπο της ζωής του. Ό αναχωρητής ας διαβάζει τούς πατέρες πού έγραψαν για την ησυχαστική ζωή, ό κοινοβιάτης τούς πατέρες πού έγραψαν για την κοινοβιακή ζωή, ό λαϊκός χριστιανός, πού ζει μέσα στον κόσμο, τούς πατέρες πού απευθύνουν τις διδαχές τους γενικά σ' όλους τούς χριστιανούς.

Σ' όποιο δρόμο σωτηρίας κι αν έχεις κληθεί, μπορείς να εντρυφήσεις στα έργα των πατέρων και να ωφεληθείς πολύ από τη θεόπνευστη διδασκαλία τους. Οπωσδήποτε, πάντως, τα αναγνώσματα σου πρέπει να είναι αντίστοιχα της μορφής της ζωής σου. 

Διαφορετικά, θα γεμίσεις τον νου σου με σκέψεις και ιδέες άγιες, βέβαια, αλλά αταίριαστες σ' εσένα και ανεφάρμοστες στην πράξη, πού θα σε εξωθήσουν σε μιαν άσκοπη δραστηριότητα, βασισμένη μόνο στη φαντασία και στην επιθυμία. Έτσι τα έργα της ευσέβειας, πού ταιριάζουν σ' εσένα και πού ζητάει από σένα ό Θεός, θα ξεγλιστρούν μέσ' από τα χέρια σου. Δεν θα γίνεις παρά ένας άκαρπος ονειροπόλος, καθώς οι σκέψεις σου, ασυμβίβαστες με τη μορφή της ζωής σου, αναπόφευκτα θα προξενούν στην καρδιά σου σύγχυση, στη συμπεριφορά σου αντιφατικότητα, σ' εσένα και τούς πλησίον σου πιέσεις δυσμενείς. Με τη σφαλερή μελέτη της Γραφής και των πατέρων εύκολα ξεστρατίζει κανείς από τον δρόμο της σωτηρίας στα σκοτεινά δάση και στους βαθείς γκρεμούς της καταστροφής, όπως το έπαθαν πολλοί.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ  Α  ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ.

ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ.

Nikolaj Velimirovic, Sveti. Ομιλίες Δ΄ : Κυριακοδρόμιο: Από την Κυριακή των Αγίων Πάντων ως την ενδεκάτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή.

μετάφραση: Πέτρος Μπότσης

επιμέλεια: Πέτρος Μπότσης


Μπότσης Πέτρος, 2011



Ο Κύριος ξεκίνησε τη διδασκαλία Του με λόγια για τη μετάνοια και την τέλειωσε με λόγια για τη συχώρεση. Η μετάνοια είναι ο σπόρος, η συχώρεση είναι ο καρπός. Ο σπόρος δεν έχει καμιά αξία αν δεν καρποφορήσει. Καμιά μετάνοια δεν έχει αξία χωρίς συχώρεση.



Τι θα ήταν η κοινωνία των ανθρώπων χωρίς συχώρεση; Ένα θηριοτροφείο, τοποθετημένο στη μέση του θηριοτροφείου της φύσης. Τι άλλο θα ήταν όλοι οι νόμοι των ανθρώπων στη γη παρά αλυσίδες αφόρητες, αν δεν υπήρχε η συχώρεση να τις μαλακώσει;


Θα μπορούσε μια γυναίκα ν' αποκαλείται μητέρα αν δεν είχε συχώρεση, ή ένας αδερφός να ονομάζεται αδερφός, ο φίλος φίλος, ή ο χριστιανός χριστιανός; Όχι! Η συχώρεση είναι η καρδιά κι η ρίζα όλων αυτών των τίτλων. Αν δεν υπήρχαν οι λέξεις "συγχώρεσέ με" και "να 'σαι συγχωρεμένος", η ζωή των ανθρώπων θα ήταν αβάσταχτη, ανυπόφορη. Δεν υπάρχει σοφία στον κόσμο ικανή να δημιουργήσει τάξη και να επιβάλει την ειρήνη, χωρίς την εφαρμογή της συγχώρεσης. Ούτε υπάρχουν σχολεία ή άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα ικανά να μεταδώσουν στους ανθρώπους τη μεγαλοψυχία και την ευγένεια, χωρίς να εφαρμόσουν την πρακτική της συχώρεσης.

Ενας ιερέας με μέλι-μα

Ενας ιερέας με μέλι-μα και τη μελισσοκομία.
Ο πατήρ Ευάγγελος Καρακάσης σχεδιάζει ειδικά βασιλικά κελιά, που βοηθούν τις μέλισσες να παράγουν πιο εύκολα τον βασιλικό πολτό




Οταν ψέλνει χριστουγεννιάτικους ύμνους για τη γέννηση του Θεανθρώπου ο νους του ταξιδεύει στις... βασίλισσές του. Γι αυτό μόλις βγάζει το πετραχήλι φορά τη στολή του μελισσοκόμου και καμαρώνει ανάμεσα στις κερήθρες, τις μέλισσες και τις βασίλισσές του, τις οποίες έχει σκορπίσει στα Πιέρια Ορη. 


Ο πατήρ Ευάγγελος Καρακάσης δεν είναι απλώς ο ιερέας του Ιερού Ναού Αποστόλου Παύλου στη Μεθώνη Πιερίας. Είναι γεωπόνος, μελισσοκόμος και ερευνητής, απόφοιτος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με μεταπτυχιακό στο ίδιο Πανεπιστήμιο στη Γενετική βελτίωση της μέλισσας. 
Και δεν είναι μόνος του. Στο πλευρό του στέκεται από τα φοιτητικά χρόνια του η πρεσβυτέρα Αριστέα Μαλακάση-Καρακάση, γεωπόνος κι αυτή στο επάγγελμα, αλλά και τα οκτώ παιδιά τους, το πέμπτο μάλιστα στη σειρά ετοιμάζεται για εξετάσεις στη Γεωπονική Σχολή του ΑΠΘ.
«Από μικρό παιδί ήμουν μέσα στα μελίσσια. Ο πατέρας μου ήταν μελισσοκόμος στο Σοχό Θεσσαλονίκης κι εγώ αγάπησα τις μέλισσες και κυρίως τις βασίλισσες», λέει στο «Εθνος» ο π. Ευάγγελος, που μιλά συνεχώς για τα 200 μελίσσια του, το μέλι και τον βασιλικό πολτό.
Παρουσίαση


Μάλιστα το περασμένο Σαββατοκύριακο καταχειροκροτήθηκε στο Φεστιβάλ Ελληνικού Μελιού που έγινε στην Αθήνα, όπου στη διάρκεια σχετικής ημερίδας παρουσίασε «Σύγχρονα μέσα παραγωγής και συλλογής βασιλικού πολτού και διαχείρισης βασιλισσών». 
Η αλήθεια είναι ότι ο π. Ευάγγελος έχει φτιάξει πολλές πατέντες στα μελίσσια του, αλλά αρνείται να τις βγάλει σε μαζική παραγωγή, καθώς όπως εξηγεί δεν έχει επιχειρηματικά σχέδια και θέλει να εξελίσσει τη δουλειά του για τον εαυτό του. Ξεχωρίζουν τα βασιλικά κελιά που είναι εργονομικά σχεδιασμένα από τον ίδιο με πλαστική ύλη και inox στη βάση, που βοηθούν τις μέλισσες να παράγουν εύκολα τον βασιλικό πολτό. Ολες οι πατέντες του έχουν το όνομα «Αριστέα», προς τιμήν της ακούραστης συζύγου του, αλλά και του Αριστέα, του πρώτου διδάξαντα τη μελισσοκομία, σύμφωνα με τη μυθολογία. 
«Στόχος μου είναι να παράγω καλό τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά βασιλικό πολτό, γιατί η ελληνική παραγωγή είναι πολύ μικρή και δυστυχώς εισάγονται μεγάλες ποσότητες από την Κίνα σε εξευτελιστικές τιμές», μας λέει. Σύμφωνα μάλιστα με πρόχειρες εκτιμήσεις, η χώρα μας παράγει περίπου 200-250 κιλά βασιλικού πολτού και εισάγει τουλάχιστον 1 τόνο ακόμη, πολλές φορές μάλιστα οι εισαγωγείς τον εμφανίζουν ως ελληνικό και τον μοσχοπουλούν.


Εδώ και 30 χρόνια που ασχολείται με τη μελισσοκομία ο π. Ευάγγελος έχει ρίξει το βάρος του στην παραγωγή καλού μελιού κι ακόμη καλύτερου βασιλικού πολτού. Τους καλοκαιρινούς μήνες ανεβάζει τα μελίσσια του στα Πιέρια Ορη, εκεί όπου οι μέλισσες βρίσκουν ιδανικές συνθήκες αναπαραγωγής και άφθονη τροφή για να παράγουν αρωματικά προϊόντα. 
«Οι μελισσοκόμοι με ξέρουν και συχνά καταφεύγουν σε μένα για συμβουλές γύρω από τη δουλειά μας ή ακόμη για τεχνογνωσία και... service στις κυψέλες τους», λέει χωρίς ίχνος αλαζονείας ή κομπασμού. Απαντά σε όποιον του ζητήσει βοήθεια, συζητά με όλους και χωρίς να κουράζεται εξηγεί στους νέους μελισσοκόμους πώς πρέπει να αγαπούν τα μελίσσια τους και να τα φροντίζουν σαν τα... παιδιά τους.


ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ


Οι γνώσεις του έχουν αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα και μέχρι πρόσφατα ο ιερέας-γεωπόνος ήταν μέλος του Διεθνούς Μελισσοκομικού Οργανισμού για τη Μελισσοκομική Ερευνα. Αρθρογραφεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, συνεργάζεται με συναδέλφους του ακόμη και στη μακρινή Νέα Ζηλανδία και δεν κρύβει ότι θα ήθελε να έχει περισσότερο χρόνο για να ασχοληθεί με το πάθος του. 


«Ημουν πρώτα μελισσοκόμος και μετά παπάς. Με τις μέλισσες μεγάλωσα, με αυτές ασχολούμαι όλη τη μέρα, χωρίς να παραμελώ τα καθήκοντά μου ως ιερέας. Δεν λείπω από κανένα συνέδριο σχετικό με τη μελισσοκομία, από καμία ημερίδα, δεν μου ξεφεύγει τίποτα. Διαβάζω τα πάντα στο Διαδίκτυο και είμαι συνδρομητής σε πολλά ξένα περιοδικά», μας ενημερώνει.


Ο π. Ευάγγελος μπορεί να μιλά με τις ώρες για τη μελισσοκομία, αλλά πάντα επισημαίνει ότι δεν αδιαφορεί ούτε στο ελάχιστο για τα καθήκοντα του ιερέα. Οι περίπου 1.000 κάτοικοι της μικρής κοινότητας της Μεθώνης τον αγαπούν πολύ και τον θαυμάζουν για τον ζήλο με τον οποίο ασχολείται με τα μελίσσια του. Αυτοί άλλωστε είναι και οι πρώτοι καταναλωτές του μελιού του και των 10 κιλών βασιλικού πολτού που βγάζει κάθε χρόνο.