Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024
“So, I say to you, ask, and it will be given to you; seek, and you will find; knock, and it will be opened to you.” (Luke 11:9)
“So, I say to you, ask, and it will be given to you; seek, and you will find; knock, and it will be opened to you.” (Luke 11:9)
In Greek, the present imperative of the verb implies a continuous action, while the aorist imperative suggests a single, isolated action. The Greek words translated as “ask, seek, and knock” in the above gospel verse were written by Luke in the present imperative and not the aorist. Therefore, a more accurate translation would be: “Keep asking, keep seeking, and keep knocking.”
Fr. John
“He who is not with Me is against Me.” (Luke 11:23)
“He who is not with Me is against Me.” (Luke 11:23)
This is obviously a rather abrupt statement coming from Jesus, yet it is both, a pivotal and crucial choice. Just like finites in mathematics, absolutes in chemistry, truths in philosophy, and right in ethics, there is no middle ground for Christians. They cannot be “fence-sitters” regarding faith and commitment. Either we are all in, or all out; no one can be a half-hearted Christian. We either follow, or we don't.
Fr. John
“For I am an ambassador in chains…” (Eph. 6:20)
“For I am an ambassador in chains…” (Eph. 6:20)
Most people think of the Bible as a serious book, and it is. Yet, there is also humor scattered through its pages…if you know how to look for it.
When St. Paul was arrested in imprisoned, it also meant that he was bound and fettered in chains. However, where most would see this as a negative, St. Paul turned it into a positive. He embraced his imprisonment and suffering (for the sake of Jesus Christ) as an honor; a means of spreading the gospel via publicity. In one sense, this is perhaps akin to those arrested at sit-in and protests, against the Vietnam War or in promotion of Civil Rights.
The twist comes by St. Paul’s use of the words “ambassador in chains.” At first blush we take this to mean that he is a “spokesman” for Jesus who is imprisoned. Yet the Greek word for chains, halysei, which does mean chains, manacles, and fetters, was also the nickname for the thick gold necklace and wristbands that were worn by Roman ambassadors to show their rank.
Thus, St. Paul humorously equates his chains and fetters as jewelry, showcasing his own rank as an ambassador for Christ.
Fr. John
“This is an evil generation.” (Luke 11:29)
“This is an evil generation.” (Luke 11:29)
Although our Lord was speaking to those in His day and age, sin, in all its varied states, has governed man since that first act of disobedience in the Garden of Eden. Therefore, sadly, as the Prophet Jeremiah said, the consequences of sin from one generation are visited upon the next (Jer. 32:18). In other words, when parents lead sinful lifestyles, their children are likely to practice the same sinful lifestyle. We learn by example, and a poor example leads to poor choices.
Sin, by its very nature, is destructive and damaging. It creates dysfunction and breaks down people and their relationships with others. And although sin is a mighty force, our Lord proved that man can overcome sin, albeit for a time. We must simply turn from our sinful ways, repent of evil deeds, place our trust in God, and rely on Christ’s help…for no one can do this on their own.
Fr. John
“For God is my witness.” (Philippians 1:8)
“For God is my witness.” (Philippians 1:8)
The above verse and sentiment from scripture has morphed into the common modern expressions, “I swear to God” or “God’s honest truth.” We have all used these when telling of something unbelievable or quite shocking, and our courts of law continue to use it within its proceedings as one puts their hand upon the Bible and swears before God to tell the truth.
However, in both instances, the idea is that one should never invoke this saying lightly, callously, or flippantly. Adding “I swear to God,” at the end of outrageous statements to make them seem more credible is wrong. Swearing upon the Name of God is a serious oath, not just a cheap tagline. One must never use it if they do not intend what they speak or testify to, to be the truth, otherwise they are simply “using” God to bluff, which makes a mockery of both God and Truth.
Fr. John
“Woe to you Pharisees! For you love the best seats in the synagogues and greetings in the marketplaces.” (Luke 11:43)
“Woe to you Pharisees! For you love the best seats in the synagogues and greetings in the marketplaces.” (Luke 11:43)
Although there were undoubtedly some in this ultra-conservative religious order who took and practiced their faith seriously, the Pharisees also attracted many who simply wanted the status and prestige associated with it. They loved being “seen” as pious and religious, without really being pious and religious; lording and dictating to others. The loved the attention, the recognition, and the perks – like the best seats in the synagogues and having a celebrity-type notoriety amongst the population.
In essence, their arrogance outweighed their humility.
Fr. John
“Let your conduct be worthy of the gospel of Christ.” (Philippians 1:27)
“Let your conduct be worthy of the gospel of Christ.” (Philippians 1:27)
There is a direct correlation between this world’s brokenness and man’s lack of religious fervor. As we abandon our Christian morals, moving further and further away from God, evil takes a stronger hold and triumphs over good. Therefore, the greatest weapon against evil (Satan) is not simply attending church, reading scripture, or listening a powerful, stirring sermon, but actually taking up the Cross of Christ and consistently practicing one’s Faith.
Fr. John
Η ιστορία του Ιερέα της αγάπης-Ο χαμός του γιου του, η υπόσχεση και το όραμα
Η ιστορία του Ιερέα της αγάπης-Ο
χαμός του γιου του, η υπόσχεση και το όραμα
Κάποιες φορές, τα λόγια για να
περιγράψουν ένα άνθρωπο είναι πολύ φτωχά. Όσα επίθετα κι αν του προσδώσεις, δεν
θα είναι αρκετά. Είναι μια απ’ αυτές τις φορές.
Πατήρ Ευέλθων Χαραλάμπους... Ένας
άνθρωπος που άφησε τη δική του ιστορία στην επαρχία Αμμοχώστου και η φήμη του,
εξαπλώθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη της Κύπρου.
Οι πλείστοι, τον χαρακτήρισαν ως
ιερέα της αγάπης και της προσφοράς. Κι όχι άδικα. Το έργο του, είχε
ανθρωποκεντρική προσέγγιση και απώτερο σκοπό, την πίστη στον Θεό.
Η ζωή του, δεν ήταν στρωμένη με
ροδοπέταλα. Βίωσε την βάρβαρη τουρκική εισβολή, προσφυγοποιήθηκε από την
αγαπημένη του Αμμόχωστο και κατέληξε στο Παραλίμνι.
Με την σύζυγό του Ανδρούλα Γεωργίου,
απέκτησαν τρία παιδιά. Τον Χριστόφορο, τη Μαρία και τον Δημήτρη. Το 1995 όμως,
ο πάτερ Ευέλθων και η οικογένεια του, έμελλε να ζήσουν την χειρότερη στιγμή που
μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος.
Ο γιος του πατρός Ευέλθοντος,
Χριστόφορος, έφυγε από τη ζωή αιφνιδίως, από μια σπάνια ίωση, ενόσω σπούδαζε
ιατρική στην Θεσσαλονίκη.
Όσο κι αν πόνεσε τότε ο ιερέας,
μετέτρεψε τον πόνο του σε αγάπη προς τον συνάνθρωπο.
«Συμμετείχε στον πόνο των άλλων, τον
έκανε δικό του πόνο»
Εννέα χρόνια μετά το θάνατό του, η
παπαδιά Ανδρούλα Γεωργίου, περιέγραψε τον άνθρωπο, πατέρα Ευέλθων, μέσα από τα
μάτια και τις πράξεις του οποίου, αρκετοί άνθρωποι βρήκαν την αγάπη.
«Ούτε εγώ που ήμουν δίπλα του δεν τον
καταλάβαινα. Μετά το θάνατο του όμως, κατάλαβα τι άνθρωπος ήταν. Σπάνια
βρίσκουμε τέτοιους ανθρώπους. Ήταν άνθρωπος ανοιχτός σε όλες τις καταστάσεις.
Μπορούσε να βοηθήσει τον καθένα. Μπορούσε να κάνει το καλό με το πιο υψηλά
ιστάμενο πρόσωπο, αλλά και με τον πιο φτωχό άνθρωπο. Επικοινωνούσε εύκολα με
τους ανθρώπους. Κατανοούσε τη δυσκολία του καθενός. Κάθε φορά που ερχόταν
κάποιος να τον βοηθήσει, δεν έλεγε όχι. Συμμετείχε στον πόνο και στη δοκιμασία
του ανθρώπου.Eίχε χάρισμα. Δεν έκανε κάτι επίπλαστα. Δεν έκανε κάτι μια φορά ή
για μια μέρα. Ήταν θέμα ζωής. Ήταν θέμα της καθημερινότητας του».
Αυτός ήταν ο πατέρας Ευέλθων. Ένας
άνθρωπος που έπαιρνε αγάπη και έδινε ακόμα περισσότερη. Ένας άνθρωπος που έκανε
τον πόνο των άλλων, δικό του πόνο.
«Όταν έκανε κηδείες, ιδιαίτερα νέων
ανθρώπων έκλαιγε. Όταν έκανε την ταφή, μαλάκωνε η ψυχή του. Είχε τέτοια
συναισθήματα, που ο συναισθηματικός του κόσμος είχε εκλεπτιστεί και εύκολα
συγκινείτο. Έκλαιγε και συμμετείχε στον πόνο που ένιωθαν οι άνθρωποι.
Εκδηλωνόταν εύκολα. Ο θάνατος του γιου μας δεν τον έριξε κάτω, αλλά έδωσε φτερά
στη ζωή του, για να δείξει την αγάπη του στον συνάνθρωπό, με οποιοδήποτε
τρόπο».
Έκτισε και αναστήλωσε εκκλησίες
Βοήθησε να χτιστούν και να
ανακαινιστούν εκκλησίες και εξωκλήσια. Ότι μπορούσε, σαν άνθρωπος να αφήσει στο
πέρασμά του, το άφησε.
«Θυμάμαι ότι κάθε χρόνο έπρεπε να
δημιουργήσει και κάτι. Να φτιάξει και κάτι. Για παράδειγμα ο Προφήτης Ηλίας στον
Πρωταρά, ήταν ένα μικρό σπιτάκι πάνω στο λόφο και αποφάσισε να δημιουργήσει ένα
εξωκλήσι βυζαντινό με πέτρες του βουνού. Επίσης, ο Άγιος Παντελεήμονας είχε
πάρει φωτιά γύρω στο 1999-2000 και το έφτιαξε. Στο Γυμνάσιο Παραλιμνίου, είδε
ότι δεν υπήρχε ένα εκκλησάκι για να εκκλησιάζονται οι μαθητές και έκτισε τους
Τρεις Ιεράρχες με τη συμβολή μιας μητέρας που έχασε το παιδί της».
Ο σεμνός ιερέας, στον ελάχιστο χρόνο
που είχε, συνέγραψε βιβλία, ενώ εξέδιδε το μηνιαίο περιοδικό «Παρά τη Λίμνη».
Μέσα από αυτό το περιοδικό, κτίστηκε η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.
«Έδιναν εισφορές όσοι ήθελαν για το
περιοδικό και κτίστηκε και ξεπληρώθηκε ο ναός χωρίς καμία δυσκολία.
Ανακαινίστηκε το εξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου που βρίσκεται δίπλα από το ναό,
ενώ δημιούργησε και δύο εκκλησάκια δίπλα από τον Άγιο Δημήτριο, ένα για τους
αγνοούμενους και ένα της Αγίας Παρασκευής και της Αγίας Ελένης. Ήθελε στο
πέρασμά του να αφήσει κάτι όμορφο».
Το όραμα του που έγινε φάρος για
πολλούς άλλους
Αν υπήρχε η δυνατότητα να ρωτήσουμε
σήμερα τον πατέρα Ευέλθων για πιο απ’ όσα που προσέφερε στον κόσμο είναι πιο
περήφανος, ο ίδιος ίσως να επέλεγε κάποιο απ’ όσα προαναφέρθηκαν. Για τον κόσμο
όμως, το μεγαλύτερο επίτευγμά του, ήταν η δημιουργία του Κέντρου Προσφοράς και
Αγάπης Άγιος Χριστόφορος (ΚΕΠΑ).
Η ιστορία πίσω από το ΚΕΠΑ, είναι για
πολλούς άγνωστη. Σκόπευε να κτίσει μια κλινική ή ένα ιατρείο στο Παραλίμνι για
τον γιο του Χριστόφορο, το οποίο θα ήταν έτοιμο όταν εκείνος τελείωνε τις
σπουδές του. Τον πρόλαβε όμως ο θάνατος. Τότε, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το
χώρο που θα κτιζόταν το ιατρείο και δημιούργησε ένα χώρο που αντί για σώματα,
θα θεράπευε ψυχές.
Και το 1996, εγένετο το ΚΕΠΑ. Ένα
κέντρο, που 24 χρόνια μετά, έχει γίνει πηγή ελπίδας για εκατοντάδες οικογένειες
στην ελεύθερη Αμμόχωστο.
Με περηφάνια, η κυρία Ανδρούλα
Γεωργίου περιγράφει πως το ΚΕΠΑ, είναι το δεύτερο της σπίτι. Είναι ένα κομμάτι
που άφησε ο σύζυγός της.
«Το ίδρυσε με μεγάλο κόπο, μόχθο,
αγωνία, με δική του πρωτοβουλία και εργασία. Ούτε εμείς οι ίδιοι πιστεύαμε ότι
θα φθάσει εδώ που έφθασε το ίδρυμα. Ήταν ανοιχτός άνθρωπος και είχε μεγάλο
όραμα για τον συνάνθρωπό του. Αν όλοι οι άνθρωποι κοίταζαν τον συνάνθρωπο τους,
τότε αυτή η κοινωνία θα ήταν διαφορετική».
Ο REPORTER, επισκέφθηκε το κέντρο και
κατέγραψε τις δράσεις που γίνονται, την καθημερινή μάχη που δίδεται για να
φθάσει φαγητό σε οικογένειες που το έχουν ανάγκη, αλλά και τον τρόπο
λειτουργίας της στέγης ηλικιωμένων, που βρίσκεται στο κέντρο.
Τα πρώτα βήματα του ΚΕΠΑ
Το πρώτο κτίριο του ΚΕΠΑ κτίστηκε το
1996, ενώ περίπου τέσσερα χρόνια προηγουμένως, κτίστηκε ο Άγιος Νεκτάριος, που
ήταν το πρώτο κτίσμα του συγκροτήματος. Οι μεγάλοι χορηγοί για να κτιστεί το
εκκλησάκι ήταν πέντε οικογένειες, ανάμεσα στις οποίες και η οικογένεια του
πατρός Ευέλθοντος, ο οποίος δώρισε συνάμα και τη γη.
Από τις πρώτες δράσεις που έγιναν,
ήταν η διανομή ζεστού φαγητού σε ανθρώπους που το είχαν ανάγκη, από εθελοντές
και έμμισθο προσωπικό, τόσο στο Παραλίμνι, όσο και στα γύρω χωριά.
«Έβλεπε μακριά. Σε εποχές που
ευημερούσε το Παραλίμνι και έλεγε να κάνει κατ’ οίκον διανομή, αυτό ακουγόταν
πολύ παράξενο. Έλεγε όμως ότι υπήρχαν οικογένειες που ήταν φτωχές. Ότι υπήρχαν
ηλικιωμένοι μόνοι τους και θα ήταν όμορφο πράγμα να είχαν ζεστό φαγητό. Έβλεπε
αυτά τα πράγματα γιατί κυκλοφορούσε στο Παραλίμνι και αφουγκραζόταν τις αγωνίες
των ανθρώπων».
Από την πλευρά του, o Γενικός
Διευθυντής του ΚΕΠΑ Θωμάς Αναστασιου, ανέφερε ότι «η διανομή φαγητού γίνεται σε
συνεργασία με το Γραφείο Ευημερίας. Πολλοί άνθρωποι ταυτίζονται με το χώρο του
ΚΕΠΑ και φέρνουν πληροφορίες σε μας για άτομα που έχουν κάποιες δυσκολίες ή
μπορεί και οι ίδιες οι οικογένειες να έρθουν σε μας, για να μας ζητήσουν
βοήθεια. Διασταυρώνουμε τις πληροφορίες και βοηθούμε».
Το φαγητό προσφέρεται υπό
προϋποθέσεις. Συνήθως, σε μονογονεϊκές ή πολυμελείς οικογένειες, κάποιους
ηλικιωμένους που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και δεν έχουν ανθρώπους που
μπορούν να τους βοηθήσουν. Επίσης, αφορά
οικογένειες που έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούν να
αυτοσυντηρηθούν.
Ο κ. Αναστασίου, ανέφερε πως, «μέσα
από τη βοήθεια, οι οικογένειες και οι ηλικιωμένοι παίρνουν θάρρος. Μόνο και
μόνο που κάποιος ενδιαφέρεται για σένα, η ψυχολογία της οικογένειας όλης
ανεβαίνει επίπεδο. Το πρώτιστο όμως είναι η ανθρωπιά και η αγάπη».
«Δίνουμε σε όποιον μας χτυπά την
πόρτα»
Ο Πάτερ Ευέλθων, έλεγε πάντα ότι
«δίνουμε σε όποιον μας χτυπά την πόρτα». Αυτή ήταν και η μοναδική του
«απαίτηση», όπως αναφέρει η σύζυγός του.
«Δεν έδιωχνε άνθρωπο αν του ζητούσε
κάτι. Έλεγε “ο ελεών πτωχός δανείζει τον Θεό”. Να δίνουμε λέει και ο Θεός θα
μας το ανταποδώσει. Έστω και κάποιος να μας κοροϊδέψει, αν του δώσουμε ένα ευρώ
δεν θα χάσουμε κάτι. Στο πρόσωπο του κάθε φτωχού ή κάθε ζητιάνου ή κάθε επαίτη,
έβλεπε το πρόσωπο του Χριστού. Δεν ήθελε όμως να δίνουμε ούτε πάρα πολλά για να
μη μας ξεγελάσει, αλλά έστω το ελάχιστο ήθελε να το δίνουμε. Αυτό το είχε ως
αρχή του».
«Μαγειρεύουμε κάθε μέρα για περίπου
150 άτομα»
Ένας από τους ανθρώπους που
αναλαμβάνει καθημερινά την ετοιμασία του φαγητού που διανέμεται σε όσους το
έχουν ανάγκη, είναι η κ. Ιωάννα Κοτζιάπαση, η οποία είναι υπεύθυνη της κουζίνας
του ΚΕΠΑ.
Η κ. Κοτζιάπαση, δεν ήταν
επαγγελματίας μαγείρισσα, αλλά εργαζόταν ως μοδίστρα. Περί το 1995, ο πάτερ
Ευέλθων της πρότεινε να μαγειρεύει για το ΚΕΠΑ και από τότε άλλαξε
επαγγελματική πορεία.
«Στην αρχή μαγειρεύαμε για ογδόντα
άτομα και αυτή τη στιγμή μπορεί να βγάζουμε μέχρι και 150 μερίδες. Ξεκινούμε
περίπου από τις 6:30 το πρωί, για να έχουμε έτοιμο το φαγητό το μεσημέρι.
Μπορεί η δουλειά της να είναι κουραστική,
αλλά δεν την βλέπει μόνο ως δουλειά, αλλά και ως προσφορά στον συνάνθρωπο.
Βλέπει το λειτούργημά της να τη γεμίζει και όσο την κρατούν τα πόδια της, θα
συνεχίσει να βοηθά στο ΚΕΠΑ.
«Είχαμε ένα μεγάλο δάσκαλο τον πατέρα
Ευέλθων και έμαθα πάρα πολλά. Μας έμαθε τον εθελοντισμό, την προσφορά και πολλά
άλλα», ανέφερε εμφανώς συγκινημένη η κ. Κοτζιάπαση.
Το πρότυπο κέντρο φροντίδας
ηλικιωμένων
Ένα ξεχωριστό κομμάτι του ΚΕΠΑ, είναι
το κέντρο φιλοξενίας και εγκατάστασης ηλικιωμένων, το οποίο είναι ένα πρότυπο
κέντρο, όπου παρέχεται 24ωρη φροντίδα και ψυχαγωγία. Στο κέντρο φιλοξενούνται
46 ηλικιωμένοι, ενώ προσφέρονται επίσης υπηρεσίες από παθολόγο, νευρολόγο και
κοινωνική λειτουργό που ασχολείται με την ψυχαγωγία των ενοίκων.
«Υπάρχουν συνεργάτες που κάνουν
μουσικοθεραπεία, γυμναστική, ενώ υπάρχει και το animal assisted activity, για
την ψυχαγωγία των ενοίκων, αλλά και τη ψυχαγωγική τους ευεξία. Συγκεκριμένα, οι
ηλικιωμένοι, μπορούν να έρθουν σε επαφή με ένα ζώο για να το φροντίσουν και να
παίξουν μαζί του, κάτι που τους διεγείρει όμορφα συναισθήματα», υπέδειξε ο κ.
Αναστασίου.
Σε ότι αφορά στην εισαγωγή στο κέντρο
φροντίδας ηλικιωμένων, τηρείται λίστα αναμονής. Η επαφή με τους ηλικιωμένους,
σύμφωνα με την βοηθό διευθύντρια του ΚΕΠΑ Κική Σίγα, διεγείρει συναισθήματα
χαράς τόσο στους ίδιους, όσο και στο προσωπικό.
«Για να είμαστε εδώ, σημαίνει ότι
μπορούμε να το κάνουμε και μας ευχαριστεί. Οι πλείστοι χρειάζονται αγάπη και
φροντίδα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι εικόνες του Θεού και μπορούν να δεχθούν
συναισθήματα. Μπορεί κάποιοι να μην ανταποκρίνονται στα ερεθίσματα, αλλά
καταλαβαίνουν και λαμβάνουν την αγάπη».
«Από 13 χρονών εργάζομαι στο ΚΕΠΑ,
ήταν το έναυσμα για να γίνω νοσηλευτής»
Ο Μάριος Θεοδούλου, είναι 23 ετών και
εργάζεται στο ΚΕΠΑ και πιο συγκεκριμένα στο κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων, τα
τελευταία δέκα χρόνια. Όπως θυμάται, αρχικά ξεκίνησε ως εθελοντής και αγάπησε
αυτή τη δουλειά.
«Ξεκίνησα από τα βασικά. Για
παράδειγμα έδινα νερό σε κάποιον ηλικιωμένο. Αυτό με γέμιζε. Δεν με ένοιαζαν
ούτε τα λεφτά, ούτε οτιδήποτε υλικό αγαθό. Αυτό ήταν και το έναυσμα μου για να
γίνω νοσηλευτής».
Μετά τις σπουδές του, επέστρεψε στο
ΚΕΠΑ, το οποίο για τον ίδιο είναι ένα μεγάλο σχολείο.
«Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις και
έμαθα κι εγώ λόγω των πολλών χρόνων που εργάζομαι στο κέντρο, είναι ότι
καλλιεργείται η ηθική σου. Έχεις να κάνεις με άτομα που νοσούν και που δεν
ξέρεις τα πρότερα βιώματα τους. Μπορεί κάποιος να ήταν εκπαιδευτικός, κάποιος
να είχε μια καλή θέση σε ένα γραφείο. Κάθε μέρα μαθαίνεις κάτι καινούργιο και
συνεχώς εξελίσσονται τα περιστατικά. Δεν είναι μια στέγη ηλικιωμένων. Είναι
πολύπλευρη η δράση. Είναι ένας χώρος που δεν σε αφήνει στάσιμο. Κάθε μέρα
βιώνεις κάτι καινούργιο».
Όπως εξήγησε ο Μάριος, κάποιος θα
μπορούσε να πει ότι είναι ηλικιωμένος, έκανε τον κύκλο του και ήρθε η ώρα να
φύγει. Όμως για αυτούς τους ανθρώπους που ζουν καθημερινά με τους ηλικιωμένους,
συνδέονται μαζί τους και προσπαθούν να τους παρέχουν μια ποιότητα ζωής.
«Όλο το προσωπικό αγαπάμε αυτό που
κάνουμε και είναι πολύ σημαντικό να είσαι κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους. Είναι
γι’ αυτό που θα δείτε και κάποια βίντεο με τα οποία χορεύουμε η διασκεδάζουμε
με τους ηλικιωμένους. Θέλουμε να είναι χαρούμενοι».
Εκτός από τους εργαζόμενους στο
κέντρο, υπάρχει μεγάλη υποστήριξη και από εθελοντές, οι οποίοι προσφέρουν τις
υπηρεσίες τους στο ΚΕΠΑ. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε στον κ. Αναστασίου μια
συγκεκριμένη περίπτωση νεαρού, ο οποίος τον επισκέφθηκε και του ζήτησε να
προσφέρει, ταΐζοντας τους ηλικιωμένους που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν.
«Όταν ήρθε και μου είπε ότι θέλει να
κάνει αυτό το πράγμα εμένα με ξάφνιασε. Και του είπα, σοβαρά θέλεις να κάνεις
αυτό το πράγμα; Και μου είπε θέλω να βοηθώ στη σίτιση και να επικοινωνώ με τους
ηλικιωμένους. Είναι μια κίνηση που σου δίνει ελπίδα για τους νέους, οι οποίοι
μπορούν να εμπνεύσουν κι άλλους νέους».
Στο χώρο στεγάζονται επίσης μεταξύ
άλλων, το σχολείο «Φάρος Ζωής», ένα απογευματινό σχολείο για παιδιά με ειδικές
ικανότητες, ενώ φιλοξενούνται σε ξενώνες εμπερίστατες οικογένειες και
εμπερίστατες μητέρες με τα παιδιά τους.
Στην πορεία του χρόνου, ενσωματώθηκαν
κι άλλες δράσεις, όπως το καλάθι αγάπης το οποίο στην ουσία είναι ένα γερό
ψώνισμα για τις οικογένειες που το έχουν ανάγκη, με αγαθά πρώτης ανάγκης.
Επίσης, δίδονται υποτροφίες και
βοηθήματα σε μαθητές και φοιτητές, δωρεάν μαθήματα γαλλικών, η φιλοξενία του
πολιτιστικού συλλόγου «Ρωμιοσύνη» και πολλά άλλα.
Η κοίμηση του πατρός Ευέλθοντος και η
αποκάλυψη για το έργο του
Το 2011 κι αφότου το Κέντρο Προσφοράς
και Αγάπης Άγιος Χριστόφορος μετρούσε ήδη 14 χρόνια ζωής, ο πατήρ Ευέλθων έφυγε
από τη ζωή, ενόσω βρισκόταν σε μοναστήρι στην Πελλοπόνησο.
Η παπαδιά, φέρνοντας στο μυαλό της,
τις δύσκολες εκείνες στιγμές που έχασε το στήριγμα της, συγκινείται, αλλά
θυμάται ότι όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πουν για τον Πάτερ Ευέλθων.
«Οι εκπλήξεις μετά το θάνατό του,
ήταν πάρα πολλές. Με πλησίαζαν άνθρωποι και μου έλεγαν εμένα μου έκανε το ένα,
το άλλο, με βοήθησε με τον τάδε ή τον τάδε τρόπο. Αποκορύφωμα ήταν όταν μου
έστειλε ο Μητροπολίτης από την Ουγκάντα, κάποιες αποδείξεις από εκκλησίες που
κτίστηκαν και για τις οποίες δεν πρόλαβε να τις στείλει στον πάτερ πριν τον
θάνατό του. Βοηθούσε πάρα πολλά. Φοιτητές να σπουδάσουν, φτωχούς. Ανθρώπους που
δεν είχαν να ψωνίσουν τους έστελνε να ψωνίσουν και πήγαινε μετά και τα πλήρωνε.
Το ρεύμα πολλές φορές. Αγόραζε το εισιτήριο αν μπορούσε σε κάποιους που θα
πήγαιναν στο εξωτερικό για θεραπείες. Ανάλογα με όσα μπορούσε προσέφερε».
Ο κορωνοϊός και το «χέρι» πάνω από το
ΚΕΠΑ
Αυτή η προσπάθεια του ιερέα της
αγάπης, έγινε φάρος για τους συνεχιστές του έργου του, οι οποίοι έχουν ως στόχο
να εξελίσσουν συνεχώς το κέντρο.
Αυτή την περίοδο, λόγω του κορωνοϊού,
οι ανάγκες αυξήθηκαν κατακόρυφα, με τον κ. Αναστασίου να υποδεικνύει ότι, «ο
άμεσος μας στόχος, είναι να βοηθήσουμε τις οικογένειες που έχουν προβλήματα,
γιατί διαβλέπουμε ότι το πρόβλημα θα αμβλυνθεί στο άμεσο μέλλον και θέλουμε να
βοηθήσουμε αυτές τις οικογένειες. Σε μια πρώτη φάση είδαμε ότι αυξήθηκαν και
πιθανόν να αυξηθούν και στο μέλλον. Ή μπορεί και η συχνότητα της βοήθειας να
αυξηθεί»
Η μεγαλύτερη τους έγνοια ωστόσο, δεν
είναι αν θα μπορέσει το ΚΕΠΑ να ανταποκριθεί στις ανάγκες που θα προκύψουν,
αλλά οι ίδιες οι οικογένειες.
«Από την πορεία του ΚΕΠΑ διαπιστώσαμε
ότι υπάρχει ένα χέρι βοηθείας που κατευθύνει και επισκιάζει το κέντρο, ώστε να
έχει συνεχώς κάποιους πόρους για τη βοήθεια αυτών των ανθρώπων. Σίγουρα
ευχαριστούμε και τους ανθρώπους που συνεισφέρουν, αλλά και τις επιχειρήσεις που
προσφέρουν είτε με χρήματα, είτε με προϊόντα. Σίγουρα δεν θα έρθουμε μια μέρα
και από άδεια την αποθήκη θα την βρούμε γεμάτη. Κάποιοι άνθρωποι θα
συνεισφέρουν για να γίνει αυτό. Κάποιοι άνθρωποι έχουν αυτό το αίσθημα ότι
πρέπει να συνεισφέρουμε και βοηθούν σε αυτό το έργο».
Επίσης, πέρα από τις εταιρείες και
τους πολίτες που προσφέρουν, σημαντική είναι και η συμβολή πολλών παραγωγών, τα
προϊόντα των οποίων έμειναν στα αζήτητα, λόγω του κορωνοϊού και παρά να τα
πετάξουν, τα παραδίδουν στο ΚΕΠΑ για να διατίθενται στο κοινωνικό παντοπωλείο
και τις οικογένειες.
Μελλοντικοί στόχοι
Η εξέλιξη του ΚΕΠΑ ωστόσο, δεν
σταματά, αφού τα πλάνα τους για το μέλλον είναι μεγάλα και θέλουν να βοηθήσουν
όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες.
«Πλέον εστιάζουμε σε ένα άλλο κομμάτι
που έχει να κάνει με την ανακουφιστική φροντίδα των καρκινοπαθών. Επειδή
γνωρίζουμε ότι η επαρχία μας είναι αποκομμένη από τις υπόλοιπες επαρχίες και
ένας καρκινοπαθής πρέπει να πάει στη Λευκωσία ή στη Λεμεσό για θεραπεία και με
αυτό τον τρόπο θα είναι μακριά από την οικογένεια του, προσπαθούμε να φτιάξουμε
κάτι εδώ στην περιοχή. Υπάρχουν και σήμερα μια-δύο κλίνες που προσφέρουν αυτή
την ανακουφιστική φροντίδα, αλλά στόχος μας είναι να επεκτείνουμε αυτές τις
κλίνες. Θα μπορεί να έρχεται κάποιες μέρες ένας ογκολόγος να δώσει κάποιες
συμβουλές, να δώσει κάποια θεραπεία».
Υπέδειξε πως υπήρχαν περιπτώσεις όπου
καρκινοπαθείς έζησαν τις τελευταίες στιγμές τους στο κέντρο και η οικογένεια
ήταν ευγνώμων που τον είχε κοντά τους. «Το να είναι όλη η οικογένεια μαζί του,
προσφέρει και στον ασθενή, αλλά και στους συγγενείς. Μόνο και μόνο που νιώθεις
ότι είσαι παρόν είναι μια αμφίδρομη δύναμη».
Μια μέρα όλοι θα φύγουμε από αυτή τη ζωή.
Τα πεπραγμένα μας θα μείνουν. Ο πάτερ Ευέλθων έχει ήδη μείνει στην ιστορία. Όσα
χρόνια κι αν περάσουν, η επαρχία Αμμοχώστου θα τον μνημονεύει για όσα
προσέφερε…
Φιλοξενούμενοι του γέροντος Παϊσίου. Αγώνας αγάπης και μαθήματα αυταπάρνησης!!!!
Φιλοξενούμενοι του γέροντος Παϊσίου.
Αγώνας αγάπης και μαθήματα αυταπάρνησης
Στην 100ή επέτειο από τη γέννηση του
γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, φέρουμε στο φως μια συζήτηση με αυτόν, από τον
Αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ (Αρτιούχιν), ηγούμενο του μετοχίου της Ερήμου της
Όπτινας και του ναού της Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου του Γιασένιεβο.
Εκδηλώσεις στη μνήμη του Αγίου
Παΐσιου του Αγιορείτου, οργανώθηκαν από τα ιδρύματα «Ποκρόβ» και «ΜΜΕ Παιδεία»
και αφιερώθηκαν στα γενέθλια του αγίου (25 Ιουλίου 1924).
Το κελλί του ασκητή*
Σήμερα το πρωί είδα δύο κοπέλες να
πηγαίνουν στο ναό. Τους λέω: «Μοιάζετε με τις μέλισσες». Έτσι σήμερα όλοι
εμείς, όπως οι μέλισσες, πετάξαμε μαζί για να γευτούμε τουλάχιστον λίγο
πνευματικό μέλι και να φέρουμε στις κυψέλες μας την ορμήνεια, την καλοσύνη, τις
σκέψεις και το τρανό παράδειγμα του γέροντος Παΐσιου.
Με τη Χάρη του Θεού, τον Αύγουστο του
1993, ο Κύριος με αξίωσε για μια προσωπική συνάντηση με τον γέροντα. Έλαβε χώρα
9 μήνες πριν από την άγια κοίμησή του. Συναντηθήκαμε στο κελλί του. Ένα
φτωχικό, μια καλύβα, όπως λένε στο Άγιον Όρος. Ο γέροντας Παΐσιος το ονόμασε
Παναγούδα. Όταν την πρωτοείδαμε, σοκαρίστηκα. Όλα ήταν τόσο απλά εκεί! Ήταν
περικυκλωμένη από ένα συρματόπλεγμα, κι έτσι παραμένει ίσαμε σήμερα -
παρεμπιπτόντως, φαντάζει πολύ πρωτότυπη, χάριν οικονομίας, έτσι ώστε να μπορεί
να έχει και αυλόγυρο.
Αγώνας αγάπης
Θυμάμαι, όταν πρωτοήρθαμε σ’ αυτόν,
ήταν ήδη πολύ αδύναμος και στο κελλί του έγραφε: «Με συγχωρείτε, δεν μπορώ να
δεχτώ, είμαι άρρωστος». Όταν είπα στον πατέρα Νικόλαο (Γκενεράλοφ) ότι θέλαμε
να πάμε στον γέροντα, μας προειδοποίησε, ότι ο γέροντας δεν θα μας δεχόταν,
ήταν άρρωστος για πολύ καιρό. Ο πατέρας Νικόλαος δέχτηκε να μας πάει μέχρις
εκεί 2 χιλιόμετρα και στην επιστροφή άλλα 2 χιλιόμετρα, και ότι θα ήταν εκεί ο
ίδιος. Άρχισε να μας εξηγεί: υπάρχει ένα σημάδι, εκεί για να στρίψεις αριστερά,
άλλο εκεί για να στρίψεις δεξιά.. Μα και ο ίδιος δεν πίστευε στα λόγια του,
επειδή τα σημάδια ήταν αναξιόπιστα: άνεμος άρχισε να φυσά και κανένα σημάδι δεν
υπήρχε. Και τότε παίρνει και εκτελεί αυτό το έργο της αγάπης: μας οδηγεί στο
κελλί του γέροντα.
Τι κάνει ο αγώνας της αγάπης;
-Ερχόμαστε στο κελλί, παρατηρούμε, σταυρωνόμαστε και ήμασταν ευτυχείς που
είμαστε εκεί, τουλάχιστον μόνο γιατί είμαστε δίπλα στο γέροντα Παΐσιο.
Κοιτάζουμε: λουκούμι, νερό - μα είμαστε ήδη κουρασμένοι... Και ξαφνικά μετά το
τρίξιμο της πόρτας - ένα κεφάλι πρόβαλε, αυτό το ξακουστό κεφάλι με το πλεκτό
σκουφάκι, και ο γέροντας Παΐσιος, ο ίδιος ολάκερος με το επίσης γνωστό σε όλους
από φωτογραφίες αμάνικο πανωφόρι του. Πολύ, πολύ αδύνατος. Νόμιζα ότι τα χέρια
του ήταν λυγισμένα σταυρωτά, όπως πριν την Θεία κοινωνία, αλλά αποδείχτηκε, ότι
τα χέρια του είναι διπλωμένα στο στομάχι του, επειδή ήταν άρρωστος από τον
καρκίνο.
Έρχεται σε μας. Τα είχαμε χαμένα,
ζητήσαμε προσευχές για τη Ρωσία, για τη Λάβρα, για την Έρημο της Όπτινας.
– Ναι, καλά, θα προσευχηθώ, –
απάντησε ο γέροντας.
Δεν θέσαμε ερωτήσεις και δεν είπε
τίποτα που να βλέπει πάνω σε μένα, για παράδειγμα.
Πριν από αυτό, ρωτήσαμε τους μοναχούς
του Άθωνα τι είπε ο γέροντας Παΐσιος για τη Ρωσία. Ήταν το 1993 - κάθε είδους
μεταρυθμίσεις, πυροβολισμοί και ούτω καθεξής. Είπε στους μοναχούς της Μονής
Παντελεήμονος, τους Ρώσους: «Τώρα πάνω από τη Ρωσία υπάρχουν πολλά σύννεφα,
τόσο μεγάλα σύννεφα, μα στη συνέχεια θα υπάρχει - ένας ήλιος, μα τι ήλιος!»
Και σήμερα, πηγαίνοντας στον εορτασμό
της 100ής επετείου από τη γέννηση του Γέροντα Παΐσιου, είδαμε αυτόν τον ήλιο –
αυτή την εκκλησία, τη λειτουργία, την προσευχή. Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί;
-Μόλις βγήκαμε από την καλύβα του γέροντα, το 1993, ναοί δεν είχαν ακόμη
αρχίσει να χτίζονται. Το πρόγραμμα «200» άρχισε να εφαρμόζεται μόνο από το
1999, ενώ πριν υπήρχαν 48 σε λειτουργία εκκλησίες στη Μόσχα. Αυτό ήταν όλο!
Η αλησμόνητη συνάντηση με τον γέροντα
Παΐσιο
Η συνάντηση με τον γέροντα Παΐσιο
άφησε μια ανεξίτηλη εντύπωση. Και το πιο σημαντικό είναι, τι προσφέρει η αγάπη
στην οικογένεια, ανάμεσα σε συγγενείς και σε φίλους. Ο γέροντας Παΐσιος είπε,
ότι αυτή η αγάπη ήταν το σύνθημά του, ήταν η πίστη του, τα θεμέλιά του, η
πορεία του:
Μην φοβάστε την κούραση στην
οικογένεια, στην αδελφότητα, στο ναό, στην υπακοή, στην εργασία - μην φοβάστε
να κοπιάσετε. Για την ανιδιοτελή αγάπη, ο Θεός δίνει διπλή χάρη.
Ο πατήρ Μελχισεδέκ με τον ηγούμενο
και κληρικό του ναού του ισαπόστολου πρίγκιπα Βλαδίμηρου στο Πόκροφσκι-Στρέσνιεφ,
όπου εορτάστηκε η 100ή επέτειος του γέροντος Παΐσιου
Ο πατήρ Μελχισεδέκ με τον ηγούμενο
και κληρικό του ναού του ισαπόστολου πρίγκιπα Βλαδίμηρου στο
Πόκροφσκι-Στρέσνιεφ, όπου εορτάστηκε η 100ή επέτειος του γέροντος Παΐσιου
Μια καταπληκτική ιστορία διηγούνται
για τον γέροντα Παΐσιο. Όταν ήταν στο Σινά (μόνασε εκεί κάποτε πριν έρθει στο
Άγιον Όρος), επήλθε ξηρασία για τρία χρόνια. Κι έφτασε η στιγμή του κλαδέματος
των ελαιόδενδρων. Οι μοναχοί, μαζί με τους Βεδουίνους, έκοψαν τα κλαδιά. Οι
μοναχοί αμέσως αφαίρεσαν τα μεγάλα κλαριά για να μην πέσουν πάνω στο μοναστήρι
εκεί, ενώ τα μικρά κλαριά τα μάζεψαν εκεί για κάθε περίπτωση. Οι Βεδουίνοι
ήρθαν και ρώτησαν τους μοναχούς αν αυτά τα κλαριά μπορούσαν να τα πάρουν για να
ζεσταθούν αυτοί και οι οικογένειές τους μαζί με αυτούς. Οι μοναχοί δεν τους το
επέτρεψαν. Προσήλθαν και το ζήτησαν για δεύτερη φορά, αλλά επίσης δεν τους
επιτράπηκε. Την τρίτη φορά συνάντησαν τον γέροντα Παΐσιο, ο οποίος τους
επέτρεψε να πάρουν τα κλαριά. Ένας Βεδουίνος του είπε: «Είσαι καλός μοναχός και
ο Θεός δεν θα σε αφήσει».
Ζήτα συγχώρεση, γι αυτό που δεν
μπόρεσες να συγχωρήσεις
Ο γέροντας Παΐσιος έδιδε συμβουλές
στις αδελφές στη Σουρωτή:
– Μάλωσες με την αδερφή σου.
– Ναι.
– Μπορείς να ζητήσεις συγγνώμη;
– Όχι, αλλά έκανα 300 μετάνοιες στο
κελλί, ακόμα και γι' αυτήν.
– Μπορείς να συμφιλιωθείς;»
– Όχι.
– Γιατί;
– Δεν μπορώ ακόμα.
Ο μητροπολίτης Αντώνιος Σουρόζσκι,
είπε, ότι υπάρχουν κάποιες καταστάσεις ώστε δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε
κάποιον με κανέναν τρόπο. Ως προς τούτο, ο γέροντας Παΐσιος έδωσε μια
αποτελεσματική μέθοδο:
Και κάθε στιγμή επέμενε, πως ούτε τα
κατορθώματα, ούτε οι εργασίες, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι κανόνες προσευχής,
ούτε η νηστεία, ούτε τα σαρακοστιανά, ακόμη και τα ασκητικά ρούχα – οι
μαντίλες, οι μακριές φούστες - θα αντικαθιστούσαν οτιδήποτε στη ζωή του
Ευαγγελίου. Όλα αυτά είναι ένα μέσο, για να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές.
Παράδειγμα ανιδιοτελούς αγάπης
Ο γέροντας Παΐσιος διηγήθηκε από τον
εαυτό του μια πολύ εκπληκτική ιστορία.
«Η κουρά μου ετελέσθη στη μονή του
Εσφιγμένου. Ήδη υπέφερα από πνευμονία, αλλά μου δόθηκε η πιο δύσκολη υπακοή -
στην τραπεζαρία. Και ασχολήθηκα σε αυτή. Αλλά άκουσα, ότι ένας γέροντας ήταν
άρρωστος, και πήγα σε αυτόν για να τον βοηθήσω λίγο. Εκείνος με παρακάλεσε:
«Κάνε μου λίγο τσάι.
Του έφτιαξα τσάι.
Λέει:
– Ζέστανε το τούβλο.
Το θερμαινόμενο τούβλο είναι η
φυσιοθεραπεία: το τούβλο θερμαίνεται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και
εκπέμπει επίσης θερμότητα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Και όταν οι
άνθρωποι υποφέρουν από βρογχίτιδα, αυτό το τούβλο εφαρμόζεται στο σημείο, και
ζεσταίνει τους πνεύμονες.
Όλα αυτές τις πράξεις τις παρατήρησε
ένας υποτακτικός και μου είπε:
«Γιατί το κάνεις αυτό; Σύντομα θα σε
βασανίσει: τσάι – τούβλο, τσάι – τούβλο. Πότε θα εκπληρώσεις τη μοναστική σου
υπηρεσία;!
Άρχισα να σκέφτομαι τον εαυτό μου:
Μπα! Αυτή είναι μια σκέψη! Γιατί, εδώ
υπάρχει μοναστικός κανόνας; Πράγματι, διότι μιλάμε για την αγάπη που μπορούμε
και πρέπει να δείξουμε στον αδελφό μας, ειδικά στον ηλικιωμένο.
Κι έτσι, έκανα υπακοή στην
τραπεζαρία, βοηθούσα τον γέροντα και επίσης στην υποδοχή των φιλοξενούμενων.
Περπάτησα γύρω από το μοναστήρι, έφτυνα αίμα (επειδή είχα μια ανοιχτή μορφή
φυματίωσης), αλλά πετούσα με φτερά».
Μη φοβάστε να κοπιάζετε
Μην φοβάστε την κοπιαστική εργασία. Η
δύναμη μπορεί πάντα να αναπληρωθεί στην προσευχή και στα μυστήρια της
εκκλησίας.
Όλη την ώρα στη ζωή φοβόμαστε να
κοπιάσουμε κάπου. Ξαφνικά τα παιδιά θα σκαρφαλώνουν μέχρι το λαιμό μας, το ίδιο
τα εγγόνια. Δεν χρειάζεται να φοβούμεθα τίποτα. Παρατήρησα στη ζωή:
Είπαν στο γέροντα: «Είσαι
κουρασμένος: ήσουν στη λειτουργία, μετά στην προσευχή, το κομποσχοίνι, ένας
κανόνας προσευχής και αγρυπνία». Κι εκείνος απάντησε: «Δεν κουράζομαι στην
προσευχή, αντλώ δύναμη από την προσευχή».
Εδώ, λοιπόν, είναι ένα παράδειγμα για
όλους μας της ανιδιοτελούς αγάπης του γέροντα και της προσευχής, που
αναπληρώνει τη δύναμή του γι αυτές τις υπηρεσίες.
Συνεχίζεται...
Κατέγραψε η Όλγα Ορλόβα
Φωτογραφίες: Ντμίτρι Σαβράκ
Μετάφραση για την πύλη
gr.pravoslavie.ru: Κωνσταντίνος Θώδης
svyatye.online
10/23/2024
ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΈΡΕΣ
ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
Αγιόφεγγη ημέρα να ζήσουμε και σήμερα όλα τα τέκνα του φιλεύσπλαχνου Θεού.
Τόσο αγαπά ο Κύριος να αγαπιέται το ζευγάρι που οι εορτάζοντες σήμερα Άγιοι Mάρτυρες Σέλευκος και Στρατονίκη ,που ήταν σύζυγοι και συμμαρτυρήσανε Ιησού Χριστό, μύρο αέναο έβγαλαν από τα άγια Λείψανά τους.
Μάλιστα ο Άγιος Κυπριανός αναφέροντας τα δαιμονικά του κατορθώματα ως πρώην μάγος έλεγε:
«…ὅτι ἐκράτουν τά νέφη καί οὐκ ἔβρεχον, ἔδενον τήν γῆν καί οὐκ ἔδιδε τούς καρπούς αὐτῆς,
τούς ἄνδρας καί οὐκ ἐσμίγοντο μετά τῶν γυναικών αὐτῶν, τάς μητέρας καί οὐκ ἐτεκνοποίουν…»
Να μην σμίγει στην αγάπη το ζευγάρι ,μόνο ο διάβολος το μηχανεύεται και θέλει !
π.Διονύσιος Ταμπάκης
Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024
Ανάμεσα...
«Μεταξύ Θεού και εσένα δεν υπάρχει άνθρωπος,
Ούτε ένα βουνό, ούτε μια κοιλάδα, ούτε ένα σπίτι, ούτε ένα δέντρο.
Ανάμεσα στον Θεό και σε εσένα δεν υπάρχουν λόγια, ούτε πράξεις,
Δεν υπάρχουν εμπόδια, αρκούδες και γκρεμισμένα όνειρα.
Ανάμεσα στον Θεό και σε εσένα είναι μόνο η καρδιά σου
Που έχει για ΑΥΤΟΝ μια απάντηση: είτε ΟΧΙ είτε ΝΑΙ.
(Alexandra Mihalache)
Τό ήξερες;
«Το ήξερες;
Και οι άγγελοι κλαίνε
όταν ξεχνάμε να συγχωρούμε, να αγαπάμε...
κλαίνε σιωπηλά
σε νύχτες χωρίς όνειρα
Από το κρύο και τη νύχτα μέσα μας...»
Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 15
Προσευχή μετανοίας
Θεός! Οι αμαρτίες των δικών μου και των προγόνων μου πλήγωσαν το κεφάλι Σου, το αγκάθινο στεφάνι, υφαντό από αμαρτίες, άνοιξε ματωμένες πληγές. Η αμαρτωλή άβυσσος στις υποθέσεις όλου του κόσμου Σε σταύρωσε στον Σταυρό. Δέχτηκες τις αμαρτίες όλου του κόσμου μέσα από τα βάσανα μέσα από έναν επαίσχυντο, σκληρό θάνατο. Έδωσες τον εαυτό σου για τις αμαρτίες όλου του κόσμου με ταπείνωση και υπομονή νίκησες τον θάνατο. Ο γλυκύτατος Ιησούς, Εσύ είσαι το Φως, η Αλήθεια και ο Δρόμος προς τη Βασιλεία των Ουρανών. Μη μας εγκαταλείπεις για τις πολλές μας αμαρτίες μικρές και μεγάλες, ελέησέ μας και συγχώρεσέ μας. Καθάρισε τις ψυχές μας σύμφωνα με το έλεός Σου, όπως καθάρισες τους λεπρούς, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. (3 μετάνοιες.)
Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος :Να σας φέρω ένα παράδειγμα ανδρείας γυναίκας στην περιοχή μας.Η ΓΕΡΌΝΤΙΣΣΑ ΙΟΥΣΤΙΝΗ .
Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος :Να σας φέρω ένα παράδειγμα ανδρείας γυναίκας στην περιοχή μας.
Η ΓΕΡΌΝΤΙΣΣΑ ΙΟΥΣΤΙΝΗ .
Ήξερα την Ιουστίνη χρόνια ,δεν περίμενα όμως ότι θα εξευτελιζε τον θάνατο.!
Διότι ο πρώτος φόβος είναι ο φόβος του σατανά,
ο δεύτερος είναι του θανάτου ,να το ξέρετε.
Ο τρίτος της αρρώστιας.
Δεν περίμενα μια καρκινοπαθής γυναίκα 55 χρονών ,ότι θα μας συμβουλεύει μέχρι και από που θα περάσει η κηδεία της,
το λείψανο της κανόνισε.
Λέει μου,να χαρείς να τους πεις που να με παίρνουν να με θάψουν ,να με θάψουν στον ακριανό τάφο ,στο κέντρο να βάλετε τον πατέρα μου όποτε πεθαίνει και ύστερα παραδίπλα την παπαδιά.
Ακούτε;
Και να μην περάσετε το λείψανο μου από έξω από το μοναστήρι ,
θέλω να το περάσουν από μέσα.
Τα ρούχα που θα μου βάλουν ,να είναι έτσι...
Ηγουμένη να γίνει η Φιλουμενη ,που εκφράζει την ενότητα εις τις αδερφές.
Κάλεσε όλες μία μια και τους το εξήγησε .
Είναι να πεθάνω της Παναγίας .
Μα δεν έχει γερόντισσα γιορτή της Παναγίας; ...
Έχει μία μικρή τους λέει ,2 Ιουλίου.
Κατάθεση της Τιμιας Αισθητος της Θεοτόκου.
Πέθανε την ημέρα εκείνη.
Λέω και εγώ ,μα τι ωραίο πράγμα.!
Αξίωσε σε μας ο Θεός ,στον 21ο αιώνα με τούτα όλα τα δεδομένα ,να γνωρίσουμε μία ανδρεία γυναίκα .
Έτσι..Δεν φοβήθηκε τον καρκίνο,
τον θεώρησε ευλογία .
Δεν φοβήθηκε το Ογκολογικό.
Επιστρέφανε οι άλλες γυναίκες γρήγορα γρήγορα απο το Ογκολογικό.
Η γερόντισσα έκανε 3 ώρες.
Γερόντισσα τι έκανες στο Ογκολογικό τόσες ώρες;
Αυτούς τους ασθενείς όλους ,δεν έπρεπε να πάω να τους δω; ..
Να τους βάλω λίγη πίστη.
Μέχρι και τον αρχιεπίσκοπο τον βρήκε και τον ενθάρρυνε,μέσα στο Ογκολογικό.
Άρα βλέπετε ,νικουμε την ασθένεια και αντί τιμωρία την βλέπουμε ως ευλογία
και ευκαιρία.
Μετά νικουμε τον θάνατο και μετά τον διάβολο.
Απομαγνητοφώνηση. Σημεία των καιρών 2
(1967-2022), Ήταν Ηγουμένη Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Ορούντας Κύπρου. Τάφηκε 3 Ιουλίου, στη Μονή του Αγίου Νικολάου Ορούντας, η μοναχή Ιουστίνη.
Τις ευχές και τις πρεσβείες της να έχουμε!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
