Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013
Conference: Spiritual Guidance on Mount Athos
Conference: Spiritual Guidance on Mount Athos
‘Spiritual Guidance on Mount Athos’ will be the theme
of a conference organized by the Friends
of Mount Athos at Madingley Hall, Cambridge, UK from 8 to 10 March 2013.
“Spiritual guidance is the real business of Mount
Athos, the principal service that the Fathers offer to each other and to the
world”, comments FOMA’s Honorary Secretary, Dr Graham Speake. “Athonites have proffered spiritual guidance
for more than 1000 years and continue to attract disciples and pilgrims to
listen to what they have to say. Papers given at the conference will examine
the many aspects of this venerable tradition.”
Speakers at the conference are all experts on their
chosen themes but keen to make their subject accessible to a wide
audience. Metropolitan Kallistos, FOMA’s
President, will open the conference with a presentation on ‘Spiritual Guidance
in the 18th Century’ . The next two papers will have a Russian flavour.
Russian-born Sister Seraphima, an Oxford academic and nun at the Tolleshunt
Knights monastery in Essex, will speak on ‘The Athonite Tradition of Spiritual
Fatherhood from St Gregory Palamas to Father Sophrony Sakharov’. She will be
followed by twin brothers, Fathers Kirill and Methody from St Petersburg,
presenting a joint paper on ‘Spiritual Guidance in Mount Athos and Russia and
the Theological Notion of the Person’.
Sister Theoktisti, an English monastic now with the
Monastery of St John the Forerunner near Larissa in Greece, will look at ‘The
Renewal of Women’s Monasticism in the 20th Century through the Guidance of
Athonite Monks’.
The paper of an English priest-monk from Mount Athos
on ‘Athonite Spiritual Guidance in the Tradition of Elder Joseph the Hesychast’
will be read on his behalf. Father
Andreas Andreopoulos will round off proceedings with a paper on ‘The Challenges
of Spiritual Guidance in Modern Greece.’
One further speaker has yet to be announced.
The conference costs £270 per person (£135 students)
or £130 non-resident (£65 students).
The Friends of Mount Athos was formed in 1990 among
those who share a common interest in the wellbeing of the Orthodox monasteries
of Mount Athos. Its President and the Chairman of its
Executive Committee is Metropolitan Kallistos of Diokleia.
Further press information:
Graham Speake: 01295 721445
gr.speake@gmail.com
http://athosfriends.org
The speakers
Metropolitan Kallistos holds a doctorate in theology
from the University of Oxford where from 1966 to 2001 he was a Fellow of
Pembroke College and Spalding Lecturer in Eastern Orthodox Studies. He is a
monk of the monastery of St John the Theologian, Patmos, and an assistant
bishop in the Greek Orthodox Archdiocese of Thyateira and Great Britain. In
2007 he was raised to the rank of metropolitan. His publications include The
Orthodox Church (2nd edn, 1993) and The Orthodox Way (2nd edn, 1995) and he is
co-translator of the five-volume Philokalia.
Sister Seraphima studied modern languages at
Cambridge, theology in Paris, and classics in London before gaining a doctorate
in theology and cultural history from Oxford in 2006. She is currently British
Academy Post-Doctoral Fellow in the Faculty of Theology and Oriental Institute
at Oxford and a Research Fellow of Christ Church. Her publications include
Evagrius Ponticus: The Making of a Gnostic (2011). She is a nun of the
Monastery of St John the Baptist, Tolleshunt Knights, Essex.
Hieromonks Methody and Kirill were born in St
Petersburg in 1969 and graduated from St Petersburg Technical University in
1992. Having experienced what they describe as ‘a dramatic shift in our
worldview due to the crash of the communist system, the works of Feodor
Dostoevsky, and an encounter with our spiritual father’, they entered St
Petersburg Theological Seminary and Academy in 1995, took monastic vows in
1999, and were ordained priests in 2002. Since then they have been lecturing in
Dogmatic Theology and Patristics and are currently preparing doctoral theses in
theology.
Hieromonk Philotheos was born and educated in Oxford
before moving to Mount Athos. He is a
member of the brotherhood of St Andrew’s Skete in Karyes.
Sister Theoktisti is also English-born and studied PPP
at St Anne’s College, Oxford. She then taught in London before moving to study
in Germany and then on to a doctorate at the Pontifical Liturgical Institute in
Rome. It was there that she discovered her spiritual roots in Orthodoxy and
especially in monastic life. She is now a nun of the Holy Monastery of St John
the Forerunner, Anatoli, Greece.
Deacon Andreas Andreopoulos was born and bred in
Greece and studied psychology, sociology, and theology in Greece, Canada, the
UK, and the USA. He is now Reader in Orthodox Christianity at the University of
Winchester and was ordained deacon in 2012. His publications include This is my
Beloved Son: The Transfiguration of Christ (2012), The Sign of the Cross: The
Gesture, the Mystery, the History (2006), and Metamorphosis: The
Transfiguration in Byzantine Theology and Iconography (2005).
ΑΛΛΑ ΡΥΣΑΙ ΗΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.
.jpg)
'Αλλά ρύσαι ημάς από
του πονηρού
Ποιός θα μας
ελευθερώσει από τον πονηρό, αν όχι Εσύ, ό Πατέρας μας;
Ποιος θ' απλώσει τα
χέρια του για να πιάσει τα παιδιά πού
πνίγονται, αν όχι ό πατέρας τους; Ποιος ενδιαφέρεται περισσότερο για την καθαριότητα
και την ομορφιά του σπιτιού, αν όχι ό νοικοκύρης;
Μας κάλεσες από το
μηδέν για να γίνουμε κάτι-κι εμείς σερνόμαστε κάτω με κακία, μεταμορφωνόμαστε
και γινόμαστε πάλι μηδέν.
Τυλίγουμε γύρω από
τις καρδιές μας το ίδιο το φίδι πού φοβόμαστε τόσο πολύ.
Φωνάζουμε μ' όλη μας
τη δύναμη στο σκοτάδι-μα το σκοτάδι κατοικεί στις ψυχές μας και σπέρνει εκεί τα
μικρόβια του φόβου και του θανάτου.
Αγωνιζόμαστε και
κραυγάζουμε με μια φωνή εναντίον του πονηρού- μα ό πονηρός εισχωρεί αθόρυβα στο
σπίτι μας. Ενώ εμείς φωνάζουμε και παρακαλούμε, ό πονηρός πιέζει τη μια
κατάσταση μετά την άλλη κι έρχεται όλο και πιο κοντά στην καρδιά μας.
Παντοδύναμε Πατέρα
μας! Στάσου ανάμεσα σε μας και τον πονηρό. Αν σηκώσουμε ψηλά τις καρδιές μας, ό
πονηρός θα εξατμιστεί όπως το νερό μιας λακκούβας κάτω από τον καυτερό ήλιο.
Βρίσκεσαι πολύ ψηλά
πάνω από μας, εκεί πού δεν φτάνει ό κομπασμός του πονηρού. Εμείς όμως
ασφυκτιούμε. Το κακό αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα, μπροστά στα μάτια μας, και
σπέρνει πλούσια τούς πονηρούς καρπούς του τριγύρω.
Ό ήλιος μας χαιρετάει
κάθε πρωί μ' ένα «καλημέρα» και μας ρωτάει: Τί έχουμε να επιδείξουμε στον
ύψιστο βασιλιά μας; Κι εμείς παρουσιάζουμε μόνο τούς μολυσμένους καρπούς του
κακού. "Αχ, Θεέ μου! Δεν είναι ό άψυχος πηλός πιο αγνός από τον άνθρωπο,
όταν αυτός βρίσκεται στην υπηρεσία του πονηρού;
Έχουμε χτίσει τα
σπίτια μας και τούς πύργους μας στις σχισμές και τις χαράδρες της γης. Δε θα
'ταν δύσκολο σε Σένα να δώσεις εντολή στα ρέματα να πλημμυρίσουν τις σχισμές
αυτές και τις χαράδρες και να παρασύρουν τούς ανθρώπους και τις κακίες τους.
'Αλλά Εσύ είσαι
υπεράνω της οργής μας, δεν έχεις ανάγκη τις συμβουλές μας. Αν άκουγες τούς
ανθρώπους, θα 'χες καταστρέψει ως τώρα το σύμπαν ολόκληρο από τα θεμέλια του.
Ώ, Εσύ πού είσαι ή
μεγαλύτερη, ή ανώτερη σοφία! Χαμογελάς πάντα μέσα στο θείο Σου κάλλος και την
αθανασία Σου. Από το χαμόγελο Σου αναπτύσσονται τα καινούργια αστέρια. Με το
χαμόγελο Σου μετατρέπεις το κακό μέσα μας σε αγαθό, εμβολιάζεις το δέντρο του
κακού και το κάνεις καλό, φροντίζεις με τόση υπομονή τον ακαλλιέργητο και
χαμένο κήπο μας της Εδέμ.
Θεραπεύεις με υπομονή χτίζεις με υπομονή. Οικοδομείς
καρτερικά τη δική Σου βασιλεία του αγαθού, Βασιλιά και Πατέρα μας!
Προσευχόμαστε σε Σένα: Ελευθέρωσε μας από τον πονηρό και πλήρωσε μας με το
αγαθό, Εσύ, στον Όποιο δεν υπάρχει τίποτα κακό, πού είσαι ή πληρότητα κάθε αγαθού.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
Finnish Orthodox Church: New Valamo
New Valamo or
New Valaam (Finnish: Valamon luostari, or more informally, esp. in the postal
address: Uusi-Valamo) is an Orthodox monastery in Heinävesi, Finland. The
monastery was established in its present location in 1940.
The
relocation of the monastery
In 1939,
during the Winter War, some 190 monks from theValamo Monastery in Karelia were
evacuated from their old abode on a group of islands in Lake Ladoga in the
Viipuri Province to present Eastern Finland. The old Valamo Monastery was
occupied by the armed forces of the Soviet Union quite soon after the outbreak
of the Winter War.
ΚΑΙ ΜΗ ΕΙΣΕΝΕΓΚΗΣ ΗΜΑΣ ΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΝ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΚΑΙ
ΜΗ ΕΙΣΕΝΕΓΚΗΣ ΗΜΑΣ ΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΝ
Πόσο
μάταιο είναι ν αποστρέφει το πρόσωπο του από Σένα ό άνθρωπος και να το στρέφει
προς τα είδωλα!
0ι
πειρασμοί τον περιβάλλουν σαν καταιγίδες• και κείνος είναι τόσο αδύναμος, όπως
ό αφρός πάνω στον ορμητικό χείμαρρο.
Αν
είναι πλούσιος, φαντάζεται τον εαυτό του σαν συνεργάτη Σου, ή βάζει και Σένα
στη σκιά του, ή στολίζει το σπίτι του με την εικόνα Σου για επίδειξη.
Αν το
κακό χτυπήσει την πόρτα του, εκμεταλλεύεται τον πειρασμό για να κάνει συναλλαγή
μαζί Σου, ή ακόμα για να Σε διώξει μακριά του.
Αν του
ζητήσεις να θυσιάσει κάτι, επαναστατεί. Μπροστά στο φάσμα του θανάτου, τρέμει.
Αν του
προσφέρεις όλα τ' αγαθά κι όλες τις απολαύσεις της γης, θα βρεθεί στον πειρασμό
να δηλητηριάσει και να σκοτώσει την ίδια του την ψυχή.
Αν του
αποκαλύψεις τούς νόμους της δημιουργίας Σου, εκείνος θα μουρμουρίσει: «Το
σύμπαν είναι περίφημο κι αρμονικό από μόνο του, δεν έχει ανάγκη από κάποιο
δημιουργό».
Το
φως Σου μας θαμπώνει και μας ζαλίζει, ολοφώτεινε Πατέρα μας, όπως το φως της
λάμπας τις πεταλούδες της νύχτας. Όταν μας καλείς στο φως, εμείς ταξιδεύουμε στο
σκότος. Όταν μας τοποθετείς στο σκότος, κλαίμε κι επιζητούμε το φως.
Μπροστά
μας βρίσκεται ένα δίκτυο με πολλούς δρόμους. Αλλά εμείς δεν τολμούμε ν'
ακολουθήσουμε κάποιον απ' αυτούς ως το τέλος, γιατί στο τέρμα κάθε δρόμου
υπάρχει ένας πειρασμός πού μας περιμένει και μας δελεάζει.
Ό
δρόμος πού οδηγεί σε Σένα είναι γεμάτος πειρασμούς και παγίδες. Προτού μας επιτεθούν
οι πειρασμοί, φαίνεται πώς μας συνοδεύεις σαν ένα ολοφώτεινο σύννεφο. Όταν όμως
έρθει ό πειρασμός εξαφανίζεσαι.
Κοιτάζουμε
ολόγυρα ανήσυχοι και θέτουμε στον εαυτό μας το βασανιστικό ερώτημα: «Τί δήλωνε
ή οπτασία: την παρουσία Σου ή την απουσία Σου;»
Σ'
όλους μας τούς πειρασμούς αναρωτιόμαστε: Είσαι ό Πατέρας μας; Όλοι ο! πειρασμοί
κι όλες οι περιστάσεις γύρω μας φέρνουν στο νου μας από μέρα σε μέρα κι από
νύχτα σε νύχτα το ίδιο ερώτημα: Τί πιστεύεις για τον Κύριο; Που βρίσκεται;
Ποιος είναι; Ζεις μαζί Του ή χωρίς Αυτόν;
Δημιουργέ
και Πατέρα μου, δώσε μου τη δύναμη ώστε κάθε ώρα της ζωής μου, είτε φωτεινή
είτε σκοτεινή, να δίνω την ίδια απάντηση σε κάθε πιθανό πειρασμό, σε κάθε
περίσταση, ευνοϊκή ή αντίξοη. Ό Κύριος είναι ό Κύριος. Είναι εκεί όπου βρίσκομαι
κι εγώ, αλλά κι εκεί όπου δε βρίσκομαι.
Εκτείνω
τη φλογερή καρδιά μου προς Αυτόν και τα χέρια μου προς τ' απαστράπτοντα ιμάτια
Του,
όπως το παιδί καταφεύγει προς τον αγαπημένο
του πατέρα.
Πώς θα
,μπορούσα να ζήσω χωρίς Αυτόν; Θα ήταν σα να ζω ταυτόχρονα χωρίς τον εαυτό μου.
Πώς θα μπορούσα να στραφώ εναντίον Του; Θα ήταν σα να στρέφομαι ταυτόχρονα
εναντίον του εαυτού μου. Ό ενάρετος γιός ακολουθεί τον πατέρα του με σεβασμό, με
ηρεμία, με χαρά.
Εμφύσησε
την πνοή Σου στην ψυχή μας, Πατέρα μας, για να γίνουμε ενάρετοι γιοί Σου!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
"Και αφες ημίν τα όφειλήματα ημών, ως και ημείς άφίεμεν τοις οφειλέταις ημών... " ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Και αφες
ημίν τα όφειλήματα ημών, ως και ημείς άφίεμεν τοις οφειλέταις ημών...
Συνήθως
ό άνθρωπος αμαρτάνει, παραβαίνει το νόμο Σου, και μετά το συνειδητοποιεί,
Πατέρα μας. Κι Εσύ δε συγχωρείς όλες τις αμαρτίες μας, αν εμείς δε συγχωρήσουμε
εκείνους πού μας αδικούν. Έπλασες το σύμπαν και όρισες μέτρο και τάξη. Πώς θα
μπορούσε να διατηρηθεί αυτή ή ισορροπία στο σύμπαν αν Εσύ έχεις ένα μέτρο προς
εμάς και μείς έχουμε ένα άλλο μέτρο προς τον πλησίον μας; Αν Εσύ μας δίνεις
ψωμί κι εμείς ρίχνουμε πέτρες στο διπλανό μας; Αν Εσύ συγχωρείς τις αμαρτίες
μας κι εμείς κρεμάμε τούς αδελφούς μας για τις δικές τους; Πώς θα μπορούσε να
διατηρηθεί έτσι ή τάξη κι ή ισορροπία στο σύμπαν, δίκαιε Πατέρα μας;
Αλλά
να, πού Εσύ συγχωρείς περισσότερο απ' όσο μπορούμε εμείς να συγχωρήσουμε τον
αδελφό μας. Μολύνουμε τη γη μέρα νύχτα με τα εγκλήματα μας, ενώ Εσύ μας
υποδέχεσαι κάθε πρωί με το ακοίμητο μάτι του ήλιου Σου, κάθε νύχτα μας αποδείχνεις
το έλεος και τη συγχωρητικοτητα Σου με τα άστρα, αυτούς τούς φωτεινούς φρουρούς
των πυλών της βασιλείας Σου, ουράνιε Βασιλιά, Πατέρα μας!
Μας
κάνεις κάθε μέρα να ντρεπόμαστε, Πανεύσπλαχνε Κύριε! Εκεί πού μας αξίζει
τιμωρία, Εσύ μας στέλνεις το έλεος Σου. Εκεί πού περιμένουμε τις βροντές Σου, Εσύ
μας χαρίζεις ένα γαλήνιο βράδυ. Ενώ περιμένουμε σκοτάδι, Εσύ μας γεμίζεις με το
φως ήλιου. Παραβλέπεις πάντα τις αμαρτίες μας- δείχνεις πάντα τη μεγαλοσύνη
Σου, την ήρεμη ανοχή Σου.
Αλίμονο
στον ανόητο εκείνο πού νομίζει πώς θα Σε προσβάλει με κάποια βλάσφημη λέξη.
Μοιάζει με το παιδί πού πετάει με θυμό έναν κόκκο άμμου στη θάλασσα για να τη
μετακινήσει ολόκληρη. Ή θάλασσα το μόνο πού κάνει, είναι να αντιδράσει με
λίγους κύκλους στην επιφάνεια, αποκαλύπτοντας έτσι την αδυναμία της άγριας
διάθεσης μπροστά στην απύθμενη δύναμη του ωκεανού.
Οι
αμαρτίες μας είναι όλες κοινές. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τις αμαρτίες όλων.
Γι' αυτό και δεν υπάρχουν στη γη απόλυτα δίκαιοι άνθρωποι. Όλοι οι δίκαιοι
πρέπει να έχουν κάποια ευθύνη για τις αμαρτίες των αμαρτωλών. Είναι αδύνατο να
γίνει κανείς τέλειος, απόλυτα δίκαιος, άψογος. Δεν υπάρχει ούτε ένας δίκαιος
πού να μην κουβαλάει στην πλάτη του τουλάχιστο έναν αμαρτωλό.
Αλλά βοήθησε με να
κατανοήσω, Κύριε- πώς γίνεται, όσο περισσότερο κουβαλάει ό δίκαιος άνθρωπος τις
αμαρτίες των αμαρτωλών, τόσο πιο δίκαιος να γίνεται;
Ουράνιε
Πατέρα μας, Εσύ πού από το πρωί ως το βράδυ στέλνεις σ' όλα τα παιδιά σου τον
επιούσιο άρτο και δέχεσαι τις αμαρτίες τους για άντίδοση, ελάφρυνε το φορτίο των
δικαίων και φώτισε το σκότος των αμαρτωλών!
Ή γη
έχει γεμίσει από αμαρτίες, αλλά κι από προσευχές. Έχει γεμίσει από τις
προσευχές των δικαίων κι από την απελπισία των αμαρτωλών. Από την απελπισία δεν
ξεκινάει ή προσευχή;
Εσύ θα
είσαι ό Νικητής. Ή βασιλεία Σου θα θεμελιωθεί στις προσευχές των δικαίων. Το
θέλημα Σου θα γίνει νόμος για τούς ανθρώπους, όπως είναι νόμος και για τούς
αγγέλους.
Είναι
δυνατό λοιπόν ό Πατέρας μας να διστάσει να συγχωρήσει τις αμαρτίες των θνητών και
να τούς δώσει έτσι παράδειγμα συγχωρητικοτητα κι ελέους;
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013
Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013
THE PHENOMENON OF MILLIONS OF TURKS DISCOVERING THEIR ORTHODOX CHRISTIAN ROOTS “WE DO NOT DESIRE TO BE MUSLIMS ANYMORE” THE TURKS SAY TO THE VISITING GREEKS: “THIS LAND IS YOUR LAND”
THIS FOLLOWING MATERIAL THAT HAS BEEN GLEANED
FROM
THE MASS MEDIA OF TURKEY
The Turks say to Greek visitors:
“This land is your land.” The fanaticism
of the Islamists in Turkey does not allow discussion about religion. But that which it has not succeeded with
zembekika and relationships is being affected by the Orthodox Church since it has
become very evident amongst many Turks that their religious roots are based on Orthodox
Christianity. This is a reality even
though a few Seljuk Turks changed the ethno-religious character of millions of
Greeks in Asia Minor, Thrace, Pontos and other places of Turkey when they were
forced to accept Islam. Many accepted Islam superficially to save their necks;
today Orthodox religiosity is being expressed by their descendants. The crypto—Christians make up for the
Patriarchate of Constantinople a hidden flock of tragic victims of an
autocratic rule of many centuries. These
people live everywhere in Turkey, especially in the Pontos area where there are
possibly two million of them. Remote Churches are functioning again and they
are being filled by crypto—Christians who receive communion reverently and they
fast even from olive oil for five days every week during the Great Lent. Graffiti
is being written on the walls of the City by young people who say: “We do not
want to be Muslims anymore. We want to
become Christians.” The Turks say to visiting Greeks: “This land is your land.”
Even the guards at museums tell the Greeks not to pay entrance fees because
“these museums belong to you.”
The Turks do not consider it a blessing from
God that they unjustly stole the land from the Romans (Greeks) and banished
them from it. They consider this
injustice the reason for their not being able to progress as a people. They understand that they live in a land where
all things are Hellenic; the history, the monuments, the cities, the
civilization and the most significant of all, they believe that Greek blood
flows in their veins. The circumstances
that lead to this understanding are many.
In the Church of the Holy Trinity at an intersection in Constantinople,
Father Dositheos encounters a young Turkish girl who makes an offering to his
Church, lights a candle, reverences an icon and then explains to the priest why
she did this: “I am fond of what you people do.” Every Friday when the Monastery of the
Transfiguration has services, it is filled with many Turks. On the Island of Antigoni, the Turks honor
Saint George by giving gifts to the Monastery of olive oil, candles, and money
in thanksgiving for the many miracles that the Saint performs. Many Turks virtually stream to one of the
forty holy places of the City, one of them in Baloukli, seeking help for the
many problems that afflict their lives. For
example, on the first day of every month at the Church of the Holy Mother in
Befa, hundreds of Turks come to get Holy Water. And on New Year’s Day, this
Church is overwhelmed with thousands of worshippers. Every Monday near Saint Sophia, at the Church
of Saint Therapon, a priest continuously reads prayers for Muslims who wish to
confess. The Shrine at the cave of Saint Demetrius is filled with crutches and
offerings from Turks who have been healed.
They attend Church services, they ask to receive Holy Communion, they
venerate the Cross, and they thank the priest for blessing their sick
child. They especially love Saint
Nicholas. Of special interest is that a
Turkish woman has kept the votive light burning in the Church of the Archangels
in Moshoshoninon for fifty years.
The Turkish paper Sampah writes: “The
reopening of the Patriarchal School of Halki is a request that is very logical.” The author of the article Tsanar supports the
title ecumenical for the Patriarchate which was promulgated at the Fourth Ecumenical
Council in 451 AD. Mr. G. Tzibaoglou
writes that the hanging of the Patriarch Gregory V was a fatal mistake. A Turkish bank published a magazine about the
Byzantine Empire which contains a message of Saint Basil to the youth. The Turkish Academy of Scientists organized a
conference on the world of the Byzantine Empire. The Orthodox Churches in Turkey do not pay
for electricity as they do in Greece.
The Churches are exempt. Turkish
sources in a study prepared by N. Hiladakis reveals that there is a Monastery
of the Pantocrator (The Sovereign Christ), where the tombs of the Emperors of
the Komninion and the Paleologian dynasties are located. This area is known as
Fatih and it is a center of Muslim fanaticism.
It is an area where many Turks light candles and toss money into a tomb in
spite of a posted sign that strictly forbids Muslims from doing this.
In this same area there was a
Byzantine Church of the Holy Apostles. A mosque was built upon the ruins of
this Church and following a number of renovations, the tomb of Mohammad the Conqueror
was opened. This Mohammad had a Christian mother. It was also determined that there is a trap
door that leads to an underground room of the old Church. This indicates that Mohammad had been buried
in an Orthodox Church amongst Byzantine Emperors. There are witnesses that say that at the end
of his life, Mohammed had embraced Christianity and that next to his grave were
found a Cross and an icon of the Holy Mother.
The Church of Saint Irene which is next to Saint Sophia was never turned
into a mosque. Mohammed allowed it to function as a Christian Church in honor
of his Christian mother. All of these
issues, at certain times, occupy the Turkish mass media. The periodical Aktoul printed by the
newspaper Sampah headlined in one of its issues: “Mohammed the Conqueror was a
Christian.” The Weekly Turkish Review of
events says: “They are returning to their religious roots.” It also reports that in three years eight
million copies of the Gospels were distributed in the Turkish language. It also
reported that many Muslims are openly being baptized. These are descendents of
Islamized Christians of Greek origin who uncover their Christian roots.
The paper Sampah headlines: “The Church of the
Panagia (The Holy Mother) in Constantinople is the last hope for the
Turks.” They characterize it as The Door
of Hope, a place of pilgrimage and a place of prayer for the problems that
afflict the Turks.” On the first day of
every month the Turks gather at this Church in great numbers. The fame of the Holy Mother has spread
everywhere amongst the Turks and even well-known Turks come to light candles
and kiss the hand of an Orthodox priest.
They proclaim that is where the House of God is and that is why so many
miracles are happening there.
At the Church of the Archangel
Michael in Sebastia, it is written in the annals of the lives of the Saints
that little fish that swam in the Holy Water used to lick the bodies of the
sick and they were miraculously cured.
This Church was destroyed in the fifteenth century but today the Holy Water
is still there and continues to heal people.
This phenomenon attracts many Europeans.
The newspaper Star writes: “Turkish girls with head scarves attend the
Churches, light candles, and make offerings. They even ask for a blessing from
the astonished priest. They venerate the icons and ask for the intercessions of
the Saints.” All of these things are
forbidden by the teachings of Islam. It is observed that there is a return to the
Greek Orthodox Churches and the holy shrines where the Turks find spiritual refuge. The
newspaper Miliet reports that a Turkish mayor celebrated piously the memory of
Saint Nektarios in Silyvria along with many Muslims.
During the last few years, the
celebration of the Feast of Epiphany has been allowed by the Turkish
authorities. The blessing of the waters takes place at the Bosporus and the
Cross is thrown into the waters. The
Turks are very happy about this happening again because the fishermen thought their
catches of fish had become poor because the Romans (Greeks) were no longer
throwing the Cross into the Bosporus during the Feast of Epiphany. The Turkish newspapers reported that during
this feast a young Turkish girl jumped into the water with all her cloths on in
order to retrieve the Cross. She did this with the Christians. She reported to
the newspaper that she wanted to honor the feast of the Romans (Greeks) and
that she would do it again to receive a blessing. The newspaper Houriet, a paper with the
largest circulation in Turkey, published a few years ago that a Turkish
candidate for mayor, who was the leader of an Islamic party, asked for a
blessing from the Orthodox Patriarch. He
did this while being in attendance at the Divine Liturgy in the Church of the
Annunciation on the 25th of March.
He spoke publicly to the Turkish press about the holiness of the leader
of the Orthodox Church and he offered him a rose.
Turkish TV channels regularly show
programs about the monastic community of Meteora in Greece, Mistra, Orthodox
chanting, and the lives of the Saints etc.
They present Turkish iconographers and they report that pilgrims flock
to an ancient Christian catacomb outside of Ankara believing that their lives
will be blessed by their pilgrimage.
They light candles in the area where the Christians used to gather. Outside of Adana, in a catacomb where seven
Christians were sanctified, young Turks gather to incense the area. This again is strictly forbidden by
Islam. These people believe these areas
are holy because many miracles happen there.
In Tarsus, the Church of the Apostle Paul has become a place of
pilgrimage. Here people light candles,
kiss the icons, and drink Holy Water for their health and well-being. They consider all these things to be
holy. On the 24th of
September, on Princess Island, the people honor Saint George. Tens of thousands of pilgrims come from all
parts of Turkey including old people. They walk barefooted from the shore where
they land and continue up to the top of the hill where the Church is located. There they join in a festival that is like no
other. They make offerings, they tie sweet cookies on the trees, and they wait
in endless lines for five hours in order to receive some Holy Water and to have
an Orthodox priest bless them with a Cross.
They light candles; they caress the icons believing in the power of the
Cross. The Turks even write literary pieces which say: “Constantinople was your name, with your pious people, with your
Churches, with your Monasteries, with your shrines, with your icons, with your
monks and angels. You were the capital
of an Empire. Constantinople is your
name.”
The
author of this article says: “Pay attention to what is happening here in
Turkey. Let those in Greece who war
against the Church take notice.
Translated
from the Greek text by:
+Fr.
Constantine J. Simones, February 22, 2013, USA
Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013
ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ
ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ
Ιερεύς ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΠΙΤΤΑΣ
Καθηγητής Γυμνασίου
Αγρινίου (Έχινάδων 21. Αγρίνιο)
Είχα την μεγάλη ευλογία
της ζωής μου, να επισκεφθώ δυο φορές τον Άγιο Γέροντα Ιερώνυμο, της Αιγίνης, με
την πρεσβυτέρα μου, τα καλοκαίρια του 1963 και 1964.
Ή μορφή του, μας
έμεινε αλησμόνητη. Τα λόγια του, ήσαν ουράνιο μάννα, δροσιά γλυκασμού, μέλι το
εκ πέτρας και δροσερή αύρα που θώπευε την ψυχή μας. Χωρίς να του αποκαλύψουμε
ενδόμυχους πόθους, απορίες, προβλήματα, ανεφέρθη εις όλα και απήντησε εις όλα.
Υπήρξε, δι' εμέ,
φωτεινός οδηγητής και πολύ με βοήθησε στα πρώτα βήματα της Ιερατικής μου ζωής, με
όσα γενικώς μου είπε και ιδίως και τις πολύ «προσωπικές» συμβουλές του.
Σαν ελάχιστο όβολό,
εξ αγάπης και ευγνωμοσύνης προς τον Γέροντα, κάμω γνωστούς ολίγους εκ των λόγων
του, προς «οσμήν πνευματικής ευωδίας» αλλά και προς ωφέλεια και άλλων αδελφών
μου.
Ή πρώτη ερώτηση του, στην
πρώτη μας συνάντηση, ήταν:
- Τί γράμματα ξέρεις;
- Φοιτητής Θεολογίας, Γέροντα.
- Τότε να μου πεις το έξης: Όλα τα
πράγματα, αναλύονται, έχουν κάποιαν αρχήν. Κάνε μου, να ακούσω, την άνάλυσιν των
γραμμάτων. Να μου πεις ποια είναι ή αρχή τους.
Δεν απήντησα, και
τότε μ' ένα γλυκό χαμόγελο, συνεχίζει:
- Μόνον ό Θεός μπορεί. Την απάντηση
δίδει ό Σολομών: «Αρχή σοφίας φόβος
Κυρίου» Αν δεν μάθεις αυτήν την αρχήν, δεν έμαθες γράμματα, άλλα τέχνη.
Επειδή. με είδε πού
κρατούσα σημειώσεις, μου λέει:
- Τί γράφεις; Αυτά πού σου λέω, θα τα γνωρίζεις
και θα τα ζεις και συ αν διαβάζεις κάθε μέρα τον Ισαάκ τον Σύρον. Το ακούς;
Πρόσεχε, έγινες παπάς, ανήκεις εις τον Θεόν. Να έχεις αρετή. Καλόν ή αρετή εις
την νεότητα. Όταν προσεύχεσαι, δεν θα έχεις σώμα, δεν θα έχεις γειτόνους, δεν θα
βλέπεις τίποτε άλλο έκτος από τον Θεόν.
Είσαι παπάς. Τα λεπτά
όπως τα παίρνεις, μη τα μετράς. Πολλά παίρνεις, πολλά να δίδης. Λίγα παίρνεις,
λίγα να δίδης. Πτωχός να ζήσης και πτωχός να πεθάνεις. Αγάπησε την πτωχεία.
Το έργον το όποιον
κάμνεις, ούτε οι άγγελοι δεν το κάμνουν. Να είσαι καθαρός. Το πνεύμα σου να
λούζεται στις άγιες Γραφές και τον άγιο Ισαάκ τον Σύρον.
Είναι ωραίο να λησμονείς
τον εαυτό σου και να προσεύχεσαι διά την σωτηρία των άλλων. Τούτο είναι μεγάλο
πράγμα. Τούτο είναι για τον κάθε έναν, αλλά περισσότερο διά τον παπά.
Όταν πρόκειται να λειτουργήσεις,
να σηκώνεσαι νωρίτερα και να κάμης μισή ώρα προσευχή.
Ποτέ να μη λειτουργήσεις,
αν δεν χύσης έστω και ένα δάκρυ. Να σκέπτεσαι πάντα, τί μεγάλο έργο κάνεις.
Μέσα εις το ιερό κατά την ώρα της Θείας λειτουργίας, ποτέ μη όμιλήσης με τούς
άλλους ιερείς. Μπορεί να σε παρεξηγήσουν όσοι δεν καταλαβαίνουν. Κατσίκι θα σε
πουν και άλλα. Για τον Κύριον να τα δεχτείς.
Είναι πολύ υψηλόν ή Ιεροσύνη,
και ό παπάς πρέπει να ξεχωρίζει εις όλα, διά την αρετή του. Να έχεις ζήλο πολύ,
ταπείνωση, καθαρό βίο. Ένας παπάς έβλεπε μέσα εις το άγιο Ποτήριο τον Κύριον
και γύρω του αγγέλους. Ένας Γέρων, έβλεπε τρεις ημέρες να βρίσκεται εις το όρος
Θαβώρ και ν' ακούει τον Κύριον συνομιλούντα με τους προφήτας και τούς μαθητάς
του.
Ένας άλλος είχε επί
τρεις ημέρας τα χέρια του εις στάσιν εκτάσεως και προσηύχετο. Πώς άντεχε τον
ρώτησα. Ένα πουλί δεμένο, μου απήντησε, ποτέ δεν φεύγει. Νους δεμένος εις τα
ουράνια, λησμονεί τα επίγεια, ακόμα και τον κόπον του σώματος.
Ένας ιερεύς κατά την Λειτουργία,
είδε μέσα εις το άγιο Ποτήρια αντί Θείας Κοινωνίας, ανθρώπινες σάρκες. Τόσον τον
συνεκλόνισε, ώστε μόνον ύστερα από 18 ημέρες μπόρεσε να το κατάλυση.
Μετά από λίγη σιωπή,
στράφηκε στην πρεσβυτέρα μου και της λέγει:
- Έχεις διαφορά από τις άλλες γυναίκες.
Έδωκες υπογραφή δια να γίνη παπάς.
Πρέπει να έχεις πάντα
υπακοή. Να μη αλλάξεις. Να είσαι ταπεινή, σεμνή. Να φοράς ταπεινά φορέματα. Και
να περιπατάς ταπεινά. Και αν ό παπάς θα παραβλέπει, ό Θεός όμως δεν θα παραβλέπει.
Ό καθένας, θα σωθεί
μόνον από τα δικά του έργα. Ούτε εσύ από εκείνου, ούτε σύ από τα έργα εκείνης.
Σαν γυναίκα, να είσαι
προσεκτική και συνετή. Οι λόγοι σου να μη άκούωνται εις την αυλόπορτα. Ή
κατσαρόλα να βράζει όσο χρειάζεται να μαγειρεύει. Παραπάνω μη ζητάς. Όλους να
τους υποδέχεσαι με χαρά και με χαμόγελο στο σπίτι σου. Πολυτελή ενδύματα μη
φοράς. Να χαίρεσαι διά την τιμήν πού σου έκαμε ό Θεός και να προσπαθείς να φανείς
αντάξια αυτής της τιμής.
Και απευθυνόμενος και
εις τους δύο.
- Το ανδρόγυνο είναι σαν τον μύλο. Και
οι δυο μυλόπετρες κάνουν τον μύλο. Ή μία μόνη της δεν κάμει τίποτα.
Να είσθε συνετοί και διακριτικοί.
Πολλούς ενάρετους είδα, ολίγους διακριτικούς. Ή διάκριση είναι ανωτέρα πάντων
των αρετών.
Ό ανήρ αγαπά την
γυναίκα, καθώς ό Χριστός μας την Εκκλησία. Και ή γυναίκα υποτάσσεται εις τον
άνδρα, καθώς εις τον Κύριον. Αυτό να είναι το μέτρο σας, το μέτρο της αγάπης
σας. Έπειτα, δεν θέλεις να πόνεσης, μη κάνης να πονά, να θλίβεται ή γυναίκα
σου. Δεν θέλεις να πόνεσης, να λυπηθείς, μη κάνης να πονά ό άνδρας σου. Οι δύο,
είσθε ένα. Ό καθείς όπως φροντίζει διά τον εαυτό του. πρέπει να φροντίζει και
διά τον άλλον.
Εις όλους να είσθε
παράδειγμα, διότι και όλοι σάς παρατηρούν: τί έκανε ό παπάς, πώς μίλησε ό
παπάς, πώς συμπεριφέρεται ή πρεσβυτέρα.
Και να μη λησμονείτε,
ότι έρχεται καιρός, όπου πρέπει να ζείτε, όπως λέγει και ό Παύλος «και οι
έχοντες, ως μη έχοντες».
Ή αληθινή ευτυχία,
ευρίσκεται εις την υπακοή και την εξάρτηση από τον Θεόν.
Να ζητάτε πρώτα την σωτηρία
σας και μετά να ζητάτε τέκνα (δεν του είχαμε πει τίποτε για το πρόβλημα μας
αυτό, αλλά το διάβασε μέσα μας).
Μετά από λίγο,
στρέφεται προς εμέ:
-Έχεις θέληση, έχεις
και πόλεμο. Όταν πολεμάς, θα νικήσεις. Μη φοβάσαι. Τα πάθη θα τα υπόταξης. Εάν
ό νους έχει δύναμιν, θα αναγκάσει το σώμα να υποταχτεί. Ή φύσις νικάτε από την
Θείαν φύσιν. Αγωνίζεσαι; Ό εχθρός θα σε πειράξει περισσότερο. Να το γνωρίζεις
και νασαι πάντα προσεκτικός, εν έγρηγόρσει, πού λέγουν.
Ό κόσμος μάς
επηρεάζει εις το κακόν. Αν κλείσωμεν τα παράθυρα και τις πόρτες, τίποτα δεν βλέπομεν.
Οι πόρτες και τα παράθυρα, είναι αι αισθήσεις. Όταν ακούτε κάτι εις βάρος σας να
ελέγχετε τον εαυτό σας, μη έχουν δίκιο. Πάντως όταν ό Θεός θα κρίνει τον παπά, δεν
θα κρίνει μαζί τους, αλλά εμείς οφείλομαι να προσέχωμεν και να άνακρίνωμεν τον
εαυτό μας.
Μια να είναι ή
προσευχή σας: Θεέ μου, θέλουμε να ζήσουμε μόνο για την αγάπη Σου! Και εκατό
χρόνια να ζήσετε, δεν θα πεθάνετε μαζί.
Στη δεύτερη επίσκεψη
μας, μόλις μάς είδε, μου λέγει:
- Εσύ είσαι Θεολόγος! (το είπε
τονίζοντας το ιδιαιτέρως με μια Ιδιαίτερη έκφραση, σαν να μου έλεγε πώς,
γνωρίζω πού πήρες το πτυχίο σου). Εσύ είσαι ή Θάλασσα και εγώ το ρυάκι. Τί
μπορεί να κάμη το ρυάκι δίπλα σε μια θάλασσα!
Και με ρωτά:
- Διαβάζεις κάθε ημέρα τον Ισαάκ;
Ένας Γέρων,
προσηύχετο 26 ημέρες νηστικός και ζούσε με το αντίδωρο της Κυριακής. Προσηύχετο
όλη την νύκτα με δάκρυα. Μετά τα μεσάνυκτα, αντί δακρύων, από τα μάτια του
έτρεχε αίμα. Ήλθε ή ώρα να μεταβάλει τα τίμια δώρα και δεν μπορούσε, ούτε να γονατίσει,
ούτε να ψάλλει. Ό Θεός δίδει τα πάντα, αλλά να θέλωμεν, να Του ζητούμε. Να απευθύνεστε
εις τον Θεόν όχι σαν ξένοι, σαν υπηρέτες, αλλά σαν παιδιά προς στοργικό πατέρα.
Θέλεις να σε εισακούει
ό Κύριος; Ποτέ μη πικράνεις άνθρωπο. Τα λόγια σου να είναι ειρηνικά, γλυκά,
ζαχαρωμένα.
Πάντοτε να σκέπτεσαι
τον θάνατό σου. Απέθανες; Πού είναι ή συμμετρία του σώματος σου; Πού είναι τα
όμορφα μάτια σου; Ποιόν θα καλέσεις εις βοήθειά σου; Ούτε οι πιο στενοί σου
συγγενείς και φίλοι, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν. Είναι τόσον λίγη ή ζωή μας
εις αυτόν τον κόσμο.
Εις όλους να είσθε
παράδειγμα. Πρώτα να πράτης και μετά να
διδάσκεις. Επίσης,
αγαπήσατε την ταπείνωση, ενδυθείτε την ταπείνωση.
Ένα σπίτι ολόκλειστο,
έχει σκοτάδι. Ανοίγεις το παράθυρο, βλέπεις τα μεγαλύτερα αντικείμενα. Όσο περισσότερων
το ανοίγεις και μπαίνει φως, διακρίνεις και τα μικρότερα πράγματα. Όταν εισέλθη
ό ήλιος, βλέπεις και την σκόνη πού αιωρείται. Το ίδιο και εις την ψυχή
συμβαίνει, πού φωτίζεται από το φως του Ευαγγελίου, αναλόγως βλέπει και τις
μικρότερες αμαρτίες.
Τις δοκιμασίες και
τούς πειρασμούς, μη τα φοβάσθε. Χωρίς δοκιμασίες, δεν μπορείς ν απόκτησης την σοφία
του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς πειρασμούς και αγώνα, δεν μπορείς να πλησίασης τον
Θεό.
Δια να γνωρίσει
κάποιος τον Θεόν, δεν χρειάζεται να είναι πλούσιος ή επιστήμων, άλλα ταπεινός.
Απαιτώ μίαν φοράν
τουλάχιστον εις την ζωή σας, να πάτε εις τα Ιεροσόλυμα. Οι Άραβες ξεκινούν από
όλον τον κόσμο και πηγαίνουν να προσκυνήσουν μια πέτρα. Και ημείς;
Ένας Δεσπότης, μου προπονείτο
ότι παρ' ότι ητο φλογερό το κήρυγμα του, δεν έφερε καρπούς. Ό κυνηγός, τού
λέγω, και άριστος σκοπευτής να είναι, πρέπει να γεμίσει το όπλον όχι μόνον με
μπαρούτι, αλλά να βάλει και σκάγια. Να διδάσκεις πρώτα με το παράδειγμα σου και
έπειτα θα δεις καρπούς πού θα φέρει το κήρυγμα σου. Αυτό το λέγω και εις εσένα.
Μία είναι ή προσευχή
μου για σας: Ποτέ να μη χωρισθήτε από τον Χριστό μας και την Παναγία μας! Να
αγαπάτε τον Θεόν, να έχετε και νουν καθαρό. Νους ό ορών τον Θεόν.
Είδα μία βαμμένη κόρη
και της είπα: «Πού είναι ή μάνα σου; Ήθελα να της πώ, πώς τα κατάφερες και
γέννησες βαμμένη κόρη;». Διατί αλλάξεις την φύσιν σου! Δέ βλέπεις ότι ό Θεός έκαμε
μαύρους, κίτρινους, κόκκινους-, Όσων χρονών είσαι, είδες κανέναν όμοιο άνθρωπο;
Διατήρησε την μορφή, την εικόνα πού σε έδωκε ό Θεός.
Είδες καμία γυναίκα να
κλαίει εις το Νεκροταφείο; Ποίος την δίδαξε; Ή αγάπη της. Μάθε να χύνεις δάκρυα
εις την προσευχή. Τα δάκρυα ξεπλένουν τον άνθρωπο, τον ανακαινίζουν και τον
ενδυναμώνουν.
Να κάμεις πάντα αυτό
πού θα δίδη χαρά εις τον Χριστόν μας, διά να χαίρεσαι και εσύ.
Το έργον σας, είναι
μεγάλο για θα καήτε ή θα σωθείτε. Ναι, προσέξατε.
Τί να σας ευχηθώ; Ένα
επιθυμώ: Να μη σας πάρει ό Θεός πριν να πιστεύεστε αληθινά και τον αγαπήσετε με
όλη σας την καρδία.
Όσο περισσότερο
γεύεται κανείς τον Θεόν, λέγει κάποιος Γέρων, τόσον και περισσότερων πεινά δι'
Αυτόν. Το ζωγραφισμένο νερό δεν κόβει την δίψα, ούτε το ζωγραφισμένο ψωμί την
πείνα. Εις την κοσμική σοφία θ' ακούσεις πολλά περί αρετής αλλά είναι αδύναμα να
σε πείσουν. Δεν έχει πείρα της αρετής. Δεν την δοκίμασε δι' έργων. Ένα φαγητό
διά να ειπείς ότι είναι νόστιμο πρέπει να το δοκιμάσεις. Ναι, να πεινάσετε, να διψάσετε
και να χορτάσετε τον Θεόν, αυτό σάς εύχομαι.
Να πηγαίνετε, και
προσέξατε: Ποτέ να μη χωρισθήτε από τον Χριστό μας και την Παναγία μας.
Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ.
«Τον
π. Πορφύριο τον έχω δει δύο-τρεις φορές.
Σε
πολλούς περιέγραψε το σπίτι και το χωριό τους. Σε άλλους απεκάλυψε που υπάρχει
νερό και έσκαψαν και το βρήκαν. Σε έναν με τρία πτυχία του είπε όλα τα
προβλήματα πού είχε και τον βοήθησε πολύ, ενώ άλλοι Πνευματικοί δεν μπόρεσαν να
τον βοηθήσουν. Κάποτε περνώντας από ένα μέρος, όπου έσκαβε μία μπουλντόζα,
είπε: "Προσέξτε, μέσα στο χώμα είναι ένας Σταυρός. Προσέξτε να μην τον σπάσετε"».
Όταν
γίνονταν προτάσεις στον παπά-Έφραίμ τον Κατουνακιώτη να γίνη Ηγούμενος της
Λαύρας, ό π. Παΐσιος είπε σε κάποιον: «Ό παπά-Έφραίμ είναι όντως ένας μεγάλος
πνευματικός πλούτος. Είναι ένα μεγάλο πνευματικό ανάστημα στο Αγιον Όρος. Όλη την
ημέρα ασχολείται με τα πνευματικά και ωφελεί πολλές ψυχές. Φοβούμαι ότι, αν
γίνη Ηγούμενος, με τις πολλές μέριμνες και τις συνεχείς υλικές ασχολίες θα
χάσει πολύ. Όμως δεν το λέω σε άλλους, γιατί θα με παρεξηγήσουν. Θα νομίσουν
ότι δεν θέλω να γίνη Ηγούμενος».
Σε
γνωστό του παπά-Έφραίμ, πού πέρασε από τον π. Παίσιο είπε: «Να πεις στον παπά-Έφραίμ
ότι δεν είναι θέλημα Θεού να γίνη Ηγούμενος». Και όταν πήρε το μήνυμα ό παπά-Έφραίμ,
απάντησε: «Ευχαριστώ τον γερω-Παίσιο. Και εγώ ξέρω ότι δεν είναι θέλημα Θεού να
γίνω Ηγούμενος».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
