Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2024
Ο ΜΟΝΑΧΌΣ!
Ένας μοναχός πατέρας από το Νεάμ υβρίστηκε από όλους τους αδελφούς. Ήταν αρκετά μεγάλος. Δεν είχε χρήματα κηδείας, δεν είχε αγοράσει φέρετρο, κεριά, πετσέτες, τίποτα.
Τον ρώτησαν στην τραπεζαρία, πατέρα, μέχρι πότε θα το συνεχίσεις; Παίρνετε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί από την αποθήκη κάθε μέρα. Δεν μαζεύεις χρήματα. Δεν ετοίμασες τίποτα για την κηδεία.
Ο γέρος κοίταξε τον ηγούμενο για πολλή ώρα. Έσκυψε το κεφάλι. Τότε, μέσα στη σιωπή που είχε πέσει, είπε:
Γεροντες αφήστε με να δω τον εαυτό μου νεκρό, γιατί μετά από αυτό μπορώ να τα καταφέρω.
Στὸ ῞Αγιον Ορος ο Γέρων Σίμων Αρβανίτης.
Στὸ ῞Αγιον Ορος ο Γέρων Σίμων Αρβανίτης.
Ο Παναγιώτης ἐπισκέφθηκε μερικὲς φορὲς τὸ Αγιον Ορος. Οταν ἦταν νέος τοῦ ἄρεσε νὰ κάνει μεγάλες
πορεῖες. Μιὰ φορὰ ξεκίνησε ἀπὸ τὴν ᾿Αθήνα καὶ πῆγε μὲ τὰ
πόδια στὴν Οὐρανούπολη. Ἐκεῖ ἔβαλε τὰ ροῦχα του στὴν
πλάτη του καὶ πῆγε στὸ ῞Αγιον Ὄρος κολυμπώντας!
Στὸν μαστρο-Γιῶργο τὸν Πανταζῇ διηγήθηκε ἀργότερα
ὁ Γέροντας πὼς σὲ ἡλικία 16 ἐτῶν πῆγε μαζὶ μὲ ἕναν φίλο
του στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ ῾Αγίου Ὄρους. ᾿Εκεῖ οἱ Πατέρες
ἦταν συγκεντρωμένοι καὶ περίμεναν τὸν Μητροπολίτη Νεκτάριο Κεφαλᾶ, τὸν γνωστό μας ῞Αγιο Νεκτάριο, ποὺ θὰ
τοὺς ἐπισκεπτόταν. Ἕνας-ένας οἱ Πατέρες πήγαιναν μὲ εὐλάβεια καὶ ἔπαιρναν τὴν εὐχή του. Μετὰ τοὺς Πατέρες ἀκολούθησαν καὶ οἱ προσκυνητές. Μὲ τὴ σειρά του πῆγε καὶ ὁ
Παναγιώτης νὰ πάρει τὴν εὐχὴ τοῦ ῾Αγίου. ῾Ο ῞Αγιος Νεκτάριος τὸν κράτησε ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τοῦ εἶπε προφητικά: «Εσύ, παιδί μου, θὰ γίνεις Πνευματικὸς καὶ θὰ σώσεις ψυχές.
Στὸν ἄνθρωπο ποὺ θὰ ἔρχεται καὶ θὰ λέει γιὰ πρώτη φορὰ
τὴν ἁμαρτία του, ἀλλὰ δὲν ἤξερε πὼς αὐτὸ ποὺ ἔκανε ἦταν
ἁμαρτία, νὰ εἶσαι ἐπιεικής καὶ νὰ μὴν τὸν ἀφήνεις νὰ φύγει.
῎Αν ὅμως ἔρθει καὶ συνεχίζει τὴν ἁμαρτία του, νὰ τοῦ φανεῖς αὐστηρὸς καὶ νὰ τὸν ἐλέγξεις».
Ἡ πρόρρηση τοῦ ῾Αγίου Νεκταρίου πραγματοποιήθηκε,
ὅταν ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου. ῾Ο Παναγιώτης ἔγινε
ἀργότερα π. Σίμων, ποὺ πραγματικὰ ἔσωσε πολλὲς ψυχές.
Στὸ ῞Αγιον Ορος ὁ Παναγιώτης ἐπισκεπτόταν διάφορες
Μονὲς καὶ ἰδιαίτερα τὰ ῾Αγιοβασιλειάτικα Κελλιὰ καὶ τὴν Κερασιά, ὅπου ἀσκήτευε καὶ ὁ Γεράσιμος Μενάγιας. Εκείνη
τὴν ἐποχὴ ζοῦσαν ἐκεῖ οἱ πιὸ αὐστηροὶ μοναχοὶ τοῦ ῾Αγίου
Ὄρους. Η περιοχὴ ἐκείνη εἶναι γνωστὴ ὡς ἡ «Ἔρημος τοῦ
῾Αγίου Ὄρους». Αὐτὸ πρέπει νὰ ἔγινε κάπου ἀνάμεσα στὰ
1924 καὶ 1925 καὶ ἦταν ἡ ἐποχὴ ποὺ ἄλλαξε τὸ ἡμερολόγιο.
Ο Παναγιώτης ἐπισκέφθηκε ἐπίσης τὴ Σκήτη τοῦ ῾Αγίου
Παντελεήμονος, ὅπου συνάντησε πολὺ καλοὺς Πατέρες.
Τὸν ἴδιο καιρὸ πῆγε καὶ στὴ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου, ὅπου Ηγούμενος ἦταν ὁ περίφημος ᾿Αθανάσιος, ποὺ ἦταν μεγάληβ προσωπικότητα καὶ ποὺ γι᾿ αὐτὸν κυκλοφόρησε καὶ βιβλίο.
Στὸν π. ᾿Αθανάσιο ἐξομολογήθηκε ὁ Παναγιώτης,
ταν νὰ κοινωνήσει. Ὁ π. ᾿Αθανάσιος τοῦ εἶχε τονίσει τότε εχε ὑπόψη σου, παιδί μου, πὼς αὐτὸ ποὺ θὰ πάρεις εἶναι ὁ ίδιος ο Θεός !!!
Αυτό του έμεινε πάντα στην μνήμη του.
Επειδὴ ὁ Παναγιώτης δὲν εἶχε χρήματα γιὰ νὰ πληρώσει τὸ εἰσιτήριο ἐπιστροφής του στὴν ᾿Αθήνα, συμφώνησε
μὲ κάποιον Γέροντα νὰ τοῦ τρυγήσει τὸ ἀμπέλι καὶ νὰ τοῦ δώσει τὰ ναῦλα του. Ετσι καὶ ἔγινε.
Βιβλιογραφία: ΖΩΣΙΜΆ ΜΟΝΆΧΟΥ. ΙΕΡΟΜΌΝΑΧΟΣ ΣΊΜΩΝ ΑΡΒΑΝΊΤΗΣ 1901 1988
ΑΠΌ ΤΗΝ ΖΩΉ ΤΟΎ ΓΈΡΟΝΤΑ ΣΊΜΩΝ ΑΡΒΑΝΊΤΗ.
Μιὰ θεία ὁδηγία
Μιὰ μέρα, ἀναφερόμενος στὰ νεανικά του χρόνια ὁ Γέροντας μοῦ διηγήθηκε τὰ παρακάτω:
«Ήμουν πολὺ στενοχωρημένος. Πουλοῦσα σταφύλια γυρνώντας στις γειτονιὲς τῆς ᾿Αθήνας ὅλη τὴ μέρα κάτω ἀπὸ
τὸν καυτὸν ἥλιο μὲ τὸ ζῶο μου γιὰ νὰ βγάλω ἕνα μεροκάματο. Δὲν μὲ ἔνοιαζε ὁ κόπος, ἀλλὰ δὲ μοῦ ἔμενε καθόλου
χρόνος γιὰ νὰ μελετήσω.
᾿Εκεῖ ποὺ καθόμουν σκεφτικὸς καὶ στενοχωρημένος, ἔκανα καὶ τὴν προσευχή μου στὸν Κύριο λέγοντας τὸν πόνο
μου. «Δὲν ὑπάρχει καμμιὰ λύση, Κύριέ μου, νὰ μοῦ μένει
λίγη ὥρα γιὰ νὰ διαβάζω λιγάκι; Νὰ γυρίζω ἔτσι ὅλη τὴ μέρα
γιὰ ἕνα μεροκάματο καὶ μόνο γιὰ τὰ ὑλικὰ πράγματα καὶ νὰ
παραμελῶ τὴν ψυχή μου, χωρίς λίγη προσευχὴ καὶ πνευματικὴ μελέτη; Τὰ σταφύλια δὲν πουλιοῦνται εὔκολα καὶ ἀναγκάζομαι νὰ τρέχω ὅλη τὴ μέρα στοὺς δρόμους. Δὲν ὑπάρχει
καμμιὰ καλύτερη λύση γιὰ μένα;» Καὶ δὲν τὸ κρύβω, συνέχισε, πὼς εἶχα καὶ κάποια προβλήματα συνειδήσεως γι᾿ αὐτὴ
τὴ δουλειά.
῾Ο πατέρας μου μὲ μάλωνε συχνὰ γιατὶ δὲν πουλοῦσα
ὅλα τὰ σταφύλια καὶ μὲ συμβούλευε νὰ φωνάζω δυνατὰ καὶ
νὰ λέω: «Ἔχω τὰ καλύτερα σταφύλια καὶ τὰ πιὸ φτηνά!».
Αὐτὸ ὅμως δὲν μὲ ἀνάπαυε, γιατὶ οὔτε τὰ καλύτερα σταφύλια εἶχα οὔτε τὰ πιὸ φτηνά. Καὶ ἐγώ δὲν ἤθελα νὰ λέω κάτι
ποὺ δὲν ἦταν ἀλήθεια. Γι᾿ αὐτὸ καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια
ἔλεγα καὶ ξανάλεγα: «Αφοῦ, Κύριέ μου, οὔτε τὰ πιὸ καλὰ
εἶναι τὰ σταφύλια μου οὔτε καὶ τὰ πιὸ φτηνά, πρέπει νὰ
βρεθεί κάποια ἄλλη λύση. Ποιὰ ὅμως; Εγώ δὲν μπορῶ νὰ βρώ τέτοια λύση. Βρές μου ἐσύ, Κύριέ μου, γιὰ νὰ πουλάω
σταφύλια καὶ καλὰ καὶ φρέσκα καὶ φτηνά. Τὸ ξέρεις γιατί.
Θέλω νὰ μοῦ μένει καιρὸς γιὰ μελέτη πνευματικὴ καὶ γιὰ
μπορῶ νὰ κάνω οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο».
προσευχή. Γυρνώντας ἔτσι ὅλη τὴ μέρα στούς δρόμους δὲν
Είχα προσευχηθει μὲ ὅση θέρμη μπορούσα. Και τότε
ἄκουσα μιὰ φωνὴ νὰ μοῦ λέει: «Ακουσε, παιδί μου Παναγιώτη, τί νὰ κάνεις γιὰ νὰ μὴ στενοχωριέσαι, ὥστε καὶ τὴ
δουλειά σου νὰ κάνεις σωστὰ καὶ καιρὸ νὰ βρίσκεις γιὰ
μελέτη καὶ προσευχή. Νὰ σηκώνεσαι νύχτα καὶ νὰ πηγαίνεις
στὴν κεντρικὴ ἀγορά. Καὶ νὰ περιμένεις ἐκεῖ μὲ τὸ ζῶο σου.
Μόλις ἡ ἀγορὰ ἀνοίξει, νὰ πηγαίνεις στὰ μανάβικα καὶ νὰ
παίρνεις τὰ καλύτερα. Φόρτωσε τὸ ζῶο σου ἑκατὸν πεντήντα σκάδες. Μὴ φοβάσαι! Μπορεῖ νὰ σηκώσει αὐτὸ τὸ φορτίο, γιατὶ καὶ εὔσωμο εἶναι καὶ δυνατό. Νὰ κοιτάξεις πόσο
πουλοῦν οἱ ἄλλοι καὶ ἐσὺ νὰ κατεβάζεις τὴν τιμὴ πιὸ χαμηλὰ
ἀπὸ τὴ δικὴ τους. Καὶ νὰ πηγαίνεις μόνο σὲ ἕνα δρόμο.
στὴν ὁδὸ Πατησίων, καὶ ὄχι σὲ πολλοὺς ἄλλους, ὅπως πρίν.
Αὐτὸ νὰ κάνεις καὶ θὰ ἰδεῖς πὼς δὲν θὰ χρειάζεται νὰ τριγυρνᾶς ὅλη τὴ μέρα σὲ ὅλους τοὺς δρόμους».
Η φανέρωση, ποὺ μοῦ ἔγινε, συνέχισε ὁ Γέροντας, σταμάτησε στὸ σημεῖο αὐτό. ᾿Απὸ ὅσα μοῦ εἶπε ὁ Κύριος κατάλαβα πως πρέπει νὰ κάνω τὴ δουλειά μου. Καὶ αὐτὸ ἔκανα.
Σηκώθηκα νύχτα καὶ πῆγα, σύμφωνα μὲ τὴ συμβουλὴ
ποὺ μοῦ δόθηκε, στὴν κεντρικὴ ἀγορά. Μόλις ἄνοιξε, πήγα
στὰ μανάβικα καὶ κοίταξα νὰ βρῶ τὰ καλύτερα σταφύλια.
᾿Αγόρασα ὅσα μοῦ χρειάζονταν, φόρτωσα τὸ ζῶο μου, ἔβαλα
τιμὴ κατώτερη ἀπὸ αὐτὴν ποὺ εἶχαν οἱ ἄλλοι καὶ πῆγα κατευθείαν στὴν Πατησίων καὶ ἐκεῖ ἄρχισα νὰ φωνάζω ὅσο
μπορούσα πιὸ δυνατά: «Ἔχω σταφύλια ἀπὸ τὰ πιὸ καλὰ καὶ
τὰ πιὸ φτηνά!» Καὶ αὐτὸ ποὺ ἔλεγα ἦταν ἀλήθεια. Ο κόσμος
ἔβγαινε ἀπὸ τὰ σπίτια του γιὰ νὰ ἰδεῖ, ἂν πραγματικὰ τὰ
σταφύλια μου ἦταν καὶ τὰ καλύτερα καὶ φτηνότερα. Βλέποντας πὼς τὰ σταφύλια μου καὶ φρεσκότατα ἦταν καὶ πραγματικὰ πολὺ πιὸ φτηνὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους, δὲν εἶχα χέρια νὰ
ζυγίζω καὶ νὰ πουλῶ! Μελίσσι γύρω μου ὁ κόσμος! Ὅλοι
μοῦ ἔλεγαν πὼς θὰ χρεωκοποῦσα καὶ θὰ ἔπεφτα ἔξω. Εγώ
ὅμως τοὺς ἀπαντοῦσα πὼς ὁ Θεὸς θὰ εὐλογοῦσε καὶ δὲν
θὰ ἔπεφτα ἔξω. Καὶ πραγματικά. Πούλησα ὅλα τὰ σταφύλια
μου ἐπὶ τόπου καὶ γύρισα σπίτι μου. Καὶ ἡ ὥρα ἦταν μόλις
ἕντεκα τὸ πρωΐ! Καὶ αὐθόρμητη ἔβγαινε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς
καρδιᾶς μου ἡ προσευχή: «Νά, ποὺ ἔγινα ἄνθρωπος τώρα,
Θεέ μου. Δόξα στὸ ὄνομά σου!» Μετράω καὶ τὰ χρήματα
καὶ βλέπω πὼς ἦταν περισσότερα ἀπὸ ἄλλες φορές, γιατὶ
δὲν εἶχα καμμιὰ φθορὰ στὸ ἐμπόρευμά μου, ὅπως συνήθως.
Τὴν ἄλλη μέρα ἔκανα πάλι τὸ ἴδιο. Μόλις ἔφτασα στὸν
τόπο ποὺ ἤμουν καὶ χτές, τὶ νὰ ἰδῶ; Μιὰ μεγάλη οὐρὰ ἀπὸ
κόσμο νὰ μὲ περιμένει! Εἶχαν ἔρθει καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἄκρη
τοῦ δρόμου γιὰ νὰ προλάβουν νὰ πάρουν σταφύλια ἀπὸ
μένα. Καὶ πρὶν νὰ φτάσει τὸ μεσημέρι, πούλησα ὅλα μου τὰ
σταφύλια.
῾Ο Κύριος στὴν ἀγάπη του μοῦ φανέρωσε δυό-τρία
πράγματα. Πρῶτον νὰ παίρνω τὰ καλύτερα σταφύλια. Δεύτερον νὰ τὰ δίνω πιὸ φτηνὰ καὶ τρίτον νὰ πηγαίνω μόνο σὲ
ἕνα δρόμο, στὴν ὁδὸ Πατησίων. Ὁ κόσμος ἔβλεπε καὶ ἐκτιμοῦσε τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν τιμιότητα καὶ ἀντὶ νὰ ἀναζητῶ
ἐγὼ τοὺς ἀνθρώπους, ἔρχονταν αὐτοὶ σὲ μένα! Δὲν ἦταν
αὐτὸ μιὰ ἐξαιρετικὴ εὐλογία γιὰ μένα;»
ΨΑΛΜΌΣ 26. ΣΤΙΧΟΣ 17.Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξαγαγέ με.
17
Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξαγαγέ με.
Μία ἐξαιρετικὴ περιγραφὴ τῆς ἐνδεοῦς κατάστασης τοῦ ἀνθρώπου.
Οὐσιαστικά, ἐξηγεῖ ποιὰ εἶναι ἡ πτωχεία του: ἀπουσία χαρᾶς, παρουσία
θλίψης. Καὶ προπαντὸς αἴσθηση ἀπουσίας τοῦ πλουτισμοῦ ποὺ φέρει ἡ
σχέση του μὲ τὸν Κύριο. Ἡ πτωχεία του εἶναι κατάσταση, καὶ αὐτὴ τὴν
κατάσταση τὴν περιγράφει ἐδῶ.
"O Father Anthony, thou madest of the desert a city, and didst support the world by thy prayers: wherefore intercede with Christ God that our souls be saved."
"O Father Anthony, thou madest of the desert a city, and didst support the world by thy prayers: wherefore intercede with Christ God that our souls be saved."
SAINT ANTHONY THE GREAT
Anthony the Great, called 'The Father of Monks', was born in central Egypt about A. D. 251, the son of peasant farmers who were Christian. In c. 269 he heard the Gospel read in church and applied to himself the words: 'Go, sell all that you have and give to the poor and come . . . .' He devoted himself to a life of asceticism under the guidance of a recluse near his village. In c. 285 he went alone into the desert to live in complete solitude. His reputation attracted followers, who settled near him, and in
c. 305 he came out of his hermitage in order to act as their spiritual father. Five years later he again retired into solitude. He visited Alexandria at least twice, once during the persecution of Christians and again to support the Bishop Athanasius against heresy. He died at the age of one hundred and five. His life was written by Saint Athanasius and was very influential in spreading the ideals of monasticism throughout the Christian World.
------------------------------
From the Sayings of the Desert Fathers:
2. When ... Abba Anthony thought about the depth of the judgements of God, he asked, 'Lord, how is it that some die when they are young, while others drag on to extreme old age? Why are there those who are poor and those who are rich? Why do wicked men prosper and why are the just in need?' He heard a voice answering him, 'Anthony, keep your attention on yourself; these things are according to the judgement of God, and it is not to your advantage to know anything about them.'
3. Someone asked Abba Anthony, 'What must one do in order to please God?' The old man replied, 'Pay attention to what I tell you: whoever you may be, always have God before your eyes; whatever you do, do it according to the testimony of the holy
Scriptures; in whatever place you live, do not easily leave it. Keep these three precepts and you will be saved.'
4. Abba Anthony said to Abba Poemen, 'This is the great work of a man: always to take the blame for his own sins before God and to expect temptation to his last breath.'
5. He also said, 'Whoever has not experienced temptation cannot enter into the Kingdom of Heaven.' He even added, 'Without temptations no-one can be saved.'
6. Abba Pambo asked Abba Anthony, 'What ought I to do?' and the old man said to him, 'Do not trust in your own righteousness, do not worry about the past, but control your tongue and your stomach.'
7. Abba Anthony said, 'I saw the snares that the enemy spreads out over the world and I said groaning, "What can get through from such snares?" Then I heard a voice saying to me, "Humility." '
Πρόςτούς εὐλαβεστάτους Κληρικούς, τούς ὁσιοτάτους Μοναχούς καί πρός τό εὐσεβές Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ΚρήτηςΤέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,......
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ
Ἀριθμ. Πρωτ. 104 Ἐν Ἡρακλείῳ, τῇ 25ῃ Ἰανουαρίου 2024
Πρός
τούς εὐλαβεστάτους Κληρικούς, τούς ὁσιοτάτους Μοναχούς
καί πρός τό εὐσεβές Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
ὅπως ὅλοι γνωρίζετε, ὁ Γάμος γιά τή χριστιανική πίστη εἶναι ἱερό μυστήριο ἑνώσεως ἀνδρός καί γυναικός καί αὐτό ἀνάγεται στή σχέση Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Ἡ Καινή Διαθήκη τό ἀναφέρει ὡς ἑξῆς: «Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν ἐκκλησίαν», (Ἐφ. 5,32). Ἡ θεμελιώδης αὐτή πνευματική ἐπισήμανση πρός ὅλους σας γίνεται μέ ἀφορμή τό πρός ψήφιση νομοσχέδιο τοῦ λεγόμενου «γάμου» μεταξύ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου.
Γιά τή χριστιανική πίστη, ὁ ἱερός θεσμός τῆς οἰκογένειας συνδέεται ἄμεσα μέ τά διακριτά πρότυπα τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας, ὅπως ἐπιβεβαιώνει ἡ θεϊκή ἐντολή: «Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου», (Ἔξοδ. 20,12), καί, κατά τοῦτο, τό παιδί ἔχει ἀναφορά σ᾽ αὐτούς. Ὁ ὁποιοσδήποτε οὐδέτερος προσδιορισμός τῶν σχέσεων αὐτῶν καταλύει τόν φυσικό θεσμό τῆς οἰκογένειας, ἀναδεικνύοντας στό ὄνομα ἑνός μονομεροῦς καί μειοψηφικοῦ «δικαιωματισμοῦ» καινοφανεῖς κοινωνικούς θεσμούς.
Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, ἐκφράζει τόν ἔντονο προβληματισμό Της, τή βαθειά ἀνησυχία Της καί τήν ἀντίθεσή Της, γιά τό πρός ψήφιση σχετικό νομοσχέδιο τοῦ λεγόμενου «γάμου» μεταξύ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου.
Γιά τόν λόγο αὐτό ἀπέστειλε σχετικά Συνοδικά ἔγγραφα πρός τόν Ἐξοχώτατο Πρωθυπουργό τῆς Ἑλλάδος καί πρός τούς Ἐντιμότατους κ. κ. Βουλευτές τῆς Κρήτης, καλῶντας τους νά ἐγκύψουν στό σοβαρό αὐτό θέμα, ὥστε νά μήν ἀποϊεροποιηθεῖ ὁ ἱερός θεσμός τῆς οἰκογενείας.
Ἐξ᾽ ἄλλου, τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, ἄρθρο 21 παρ. 1, ὁρίζει ρητά τό ἑξῆς: «Η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους», ἡ οἰκογένεια συνδέεται ἐννοιολογικά μέ τήν ἔννοια τοῦ γάμου, τῆς μητρότητας καί τῶν παιδιῶν, καί δίδεται ἔτσι αὐξημένη θεσμική προστασία, ἀλλά καί θεσμική κατοχύρωση.
Εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ θεσμοθέτηση τοῦ λεγόμενου «γάμου ὁμόφυλων» θά ἐπιφέρει σύντομα καί ἄλλες θεσμικές ἀλλαγές καταλυτικῆς σημασίας γιά τήν ἑλληνική κοινωνία, ἀναφέροντας ἐδῶ, ἐνδεικτικά, τήν κατάργηση τῶν ἱερῶν ὀνομασιῶν «πατέρας» καί «μητέρα», μέ τήν ἀντικατάστασή τους ἀπό τούς ὅρους «Γονέας 1» καί «Γονέας 2».
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐκφράζει τή διαχρονική της ἀλήθεια, ἡ ὁποία δέν διαμορφώνεται μέ ὅρους ἐπικαιρότητας. Σέβεται, βέβαια, τό πρόσωπο καί τίς ἐπιλογές τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί δέν ἀπορρίπτει κανένα. Αὐτό, ὅμως, δέν σημαίνει ὅτι ὁ ὁποιοσδήποτε δικαιωματισμός καί τό κάθε κοινωνικό φαινόμενο πρέπει νά καταξιώνεται καί ὡς θεσμός.
Ἡ ἐπίκληση ἀπό κάποιους τῆς ἰσότητας μεταξύ τοῦ γάμου ἀνδρός καί γυναικός καί τοῦ λεγόμενου «γάμου» ὁμόφυλων καί κατ᾽ ἐπέκταση τοῦ ἴδιου δικαιώματος τεκνοθεσίας, παραγνωρίζει τά θεμελιώδη δικαιώματα πού ἔχουν τά παιδιά νά ἀνατρέφονται σ᾽ ἕνα οἰκογενειακό περιβάλλον, τό ὁποῖο νά μή προκαλεῖ σύγχυση ὡς πρός τήν γονεϊκή ταυτότητα.
Δέν εὐσταθεῖ τό φερόμενο ἐπιχείρημα, ὅτι ἡ θεσμοθέτηση τοῦ λεγόμενου «γάμου» τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν ἐπιβάλλεται ἀπό ὑπερεθνικῆς ἰσχύος Καταστατικούς Χάρτες, εἴτε ἀπό τό Ἑνωσιακό Δίκαιο, εἴτε ἀπό τό ἰσχῦον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος. Γι᾽ αὐτό καί ἐναπόκειται σέ κάθε Κράτος, ἀνάλογα μέ τήν πολιτισμική του ταυτότητα καί τόν ἀξιακό του πολιτισμό, νά νομοθετήσει ἤ ὄχι γιά τό ζήτημα αὐτό. Καί αὐτό παρατηρεῖται στίς Χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὅπου δέν ὑπάρχει ὁμοιογενής ρύθμιση, ἀλλά στό πλαίσιο τῆς πολυπολιτισμικότητας ὑφίστανται ἔντονες διαφοροποιήσεις.
Ἡ μόνη ἁρμόδια γιά νά νομοθετεῖ εἶναι ἡ Πολιτεία. Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία, ὅπως καί κάθε πολίτης, ἔχουν τό συνταγματικό δικαίωμα νά ἐκφράζουν ἐλεύθερα τή θέση τους.
Σᾶς γνωρίζουμε, λοιπόν, τή θέση τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί σᾶς καλοῦμε νά παραμείνετε σταθεροί στὶς ἀξίες καὶ στὶς ἀρχές τῆς χριστιανικῆς πίστης καί νά κρατήσετε τά ἀγαθά πού μᾶς κληροδότησαν οἱ αἰῶνες τῆς ἱστορίας, τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ὀρθόδοξης παράδοσής μας, γιά νά μή διασαλευθοῦν ἀξίες αἰώνων καί γιά νά μή πληγωθεῖ ἀκόμα περισσότερο, ὁ ἱερός θεσμός τῆς οἰκογένειας.
Μέ πατρικές εὐχές καί ἐν Κυρίῳ ἀγάπη
† Ὁ Κρήτης Εὐγένιος, Πρόεδρος
† Ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος
† Ὁ Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου Πρόδρομος
† Ὁ Κυδωνίας καί Ἀπoκoρώνoυ Δαμασκηνός
† Ὁ Λάμπης, Συβρίτου καί Σφακίων Εἰρηναῖος
† Ὁ Ἱεραπύτνης καί Σητείας Κύριλλος
† Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Γεράσιμος
† Ὁ Κισάμου καί Σελίνου Ἀμφιλόχιος
† Ὁ Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου
ΨΑΛΜΌΣ 26. ΣΤΙΧΟΣ 16 Επιβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ.
16 Επιβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ.
Τί θὰ πεῖ μονογενής; Ὁ Δαβὶδ δὲν ἦταν μονογενής, εἶχε ἀδέλφια. Ἐδῶ τὸ μονογενὴς σημαίνει μοναδικός. Καθένας γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι μονάκρι-
βος, ὁ καθένας. Ἐνῶ εἴμαστε πολλοὶ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, ὁ καθένας εἶναι μονογενὴς υἱός, μονάκριβος υἱός. Σᾶς θυμίζω τὴν παραβολὴ τῶν προβάτων,
ποὺ ὁ ποιμὴν χάνει ἕνα πρόβατο καὶ ἐγκαταλείποντας τὰ ἐνενήντα
ἐννιὰ προσπαθεῖ νὰ βρεῖ τὸ ἕνα χαμένο πρόβατο. Αὐτὸ δὲν ἀναιρεῖ τὴν
πραγματικότητα τοῦ «ἐμεῖς» ποὺ ὑποδήλωσε ἡ Κυριακὴ προσευχή.
Εἴμαστε οἱ πολλοὶ καὶ ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς εἶναι ὁ ἕνας. Είμα
στε οἱ πολλοὶ σὲ ἕναν διαρκὴ διάλογο μὲ τὸν Ἕναν Υἱό – ὁ ἕνας καὶ οἱ
πολλοί. Στὴ θεία Κοινωνία προσερχόμαστε ἀσφαλῶς ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ὁ καθένας ὡς μοναδικός, γι' αὐτὸ καὶ ἀναφέρεται τὸ ὄνομα ἑκάστου.
Μὲ αὐτὸ τὸ περιεχόμενο θὰ προσεγγίσουμε τὸ μονογενὴς καὶ τὸ
πτωχός. Ὁ πτωχός, ἐδῶ, ἔχει διττὴ σημασία. Τὸ ἕνα δηλώνει τὴν ἔνδεια
τοῦ ἀνθρώπου, μία διαρκὴ ἔνδεια, μία ἀνάγκη, ἂν θέλετε, τοῦ ἀνθρώπου.
Τὸ δεύτερο μπορεῖ νὰ σημαίνει μία κατάσταση, την κατάσταση τῆς πτωχείας. Μὲ τὴ δεύτερη ἔννοια ἔχει ἀναπτυχθεῖ στὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου ἡ δύναμη τῆς πτωχείας, ὅταν κατατίθεται ὁ περίφημος μακαρισμός: μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν
οὐρανῶν (Ματθ. 5,3). Οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν
πνεῦμα πτωχείας, αὐτοὶ ποὺ δὲν εἶναι δεμένοι μὲ τὰ στοιχεῖα τῆς ἀνάγκης, ἀλλὰ εἶναι ἐλευθερωμένοι, κατ' οὐσίαν ἀπελεύθεροι, αἰχμάλωτοι ποὺ
ἔχουν ἐλευθερωθεῖ.
ΨΑΛΜΌΣ 26.15 Οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον, ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου.
15 Οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον, ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου.
Τί χαριτωμένη εἰκόνα! Εχει πιάσει τὸ ποδάρι μου ἡ παγίδα καὶ ὁ Κύριος τὴν θρυμματίζει καὶ ἐλευθερώνει τὸ πόδι μου. Ἐννοεῖται τὸ ἐρώτημα,
ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ βαδίσω ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ποὺ μοῦ ἔχει ὑποδειχθεῖ. Ἔ, μὲ πόδι αἰχμαλωτισμένο στὴν παγίδα δὲν μπορῶ!
Ὀνομάζουμε παγίδες, καὶ στὰ νηπτικὰ κείμενα καὶ στὴν ὑμνολογία
μας, τὰ πάθη. Καὶ ὀνομάζουμε παγίδες τὶς ἐνέργειες τοῦ διαβόλου, τις
ἐνέργειες δηλαδὴ τοῦ ἐχθροῦ. Τὰ ὀνομάζουμε ἐπίσης καὶ πειρασμούς, γι'
αὐτὸ καὶ στὴν Κυριακὴ προσευχὴ ζητᾶμε τὴν ἄνωθεν βοήθεια γιὰ νὰ
γλιτώσουμε ἀπὸ αὐτούς, δεδομένου ὅτι οἱ πειρασμοὶ οὕτως ἢ ἄλλως εἶναι
παρόντες καὶ οἱ παγίδες εἶναι παροῦσες. Ἀλλὰ ἀδύναμοι ὄντες ἐμεῖς, παρακαλοῦμε νὰ μᾶς γλιτώσει ἀπὸ τοὺς πειρασμούς. Υπάρχουν βέβαια καὶ οἱ παιδαγωγοῦντες πειρασμοί, μὲ τέτοια μάλιστα ἀντιστροφὴ καὶ ἀνατροπὴ τῶν ὅρων, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ λογαριάζουμε τὸν πόνο ὡς μὴ
πόνο, τὸν θάνατο ὡς ζωή, ἂν τέτοιες δοκιμασίες μποροῦν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ μιὰ χαρὰ ἀπερίσταλτη, σὲ μιὰ χαρὰ ἐκτὸς τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου, σ᾿ αὐτὸ ποὺ λέμε αἰώνια ἢ ἄχρονη χαρά.
ΨΑΛΜΌΣ 26.14 Κραταίωμα Κύριος τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ ἡ διαθήκη αὐτῷ δηλώσει αὐτοῖς.
14 Κραταίωμα Κύριος τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ ἡ διαθήκη αὐτῷ δηλώσει αὐτοῖς.
Κραταίωμα σημαίνει δύναμις, ἐνδυνάμωση· ἡ ἐνδυνάμωση γιὰ τοὺς
φοβούμενους τὸν Κύριο, εἶναι ἡ ἴδια ἡ παρουσία του. Ὁ Κύριος ἀποτελεῖ τὸ κραταίωμά τους. τὸ κράτος τους, τὴ δύναμή τους. Καὶ βέβαια
αὐτὸ συμβαίνει ἐπειδὴ ὑπάρχει ἡ παρουσία αὐτῆς τῆς διαθήκης γιὰ τὴν ὁποία μιλήσαμε.
ΨΑΛΜΟΣ ΚΔ' (26)12 Τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον; νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ, ᾗ ᾑρετίσατο.
12 Τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον; νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ, ᾗ ᾑρετίσατο.
Ἐδῶ ἔχουμε μιὰ θετικὴ διάσταση νόμου, ἑνὸς νόμου ὅμως ποὺ δημιουργεῖται γιὰ ὅποιον ἀποφασίζει νὰ πορευθεῖ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Κυρίου, και
λύτερα γιὰ ὅποιον διαλέγει (ᾑρετίσατο = διάλεξε, ἀπὸ τὸ ρῆμα αἱρετίζω),
αὐτὸν τὸν δρόμο. Ἕναν τέτοιο νόμο θὰ ἐγκαινιάσει ὁ Χριστός, ὀνομάζοντάς τον «ἐντολή», καὶ μάλιστα νέα ἐντολή: Ἐντολὴν καινὴν δίδωμι
ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε,
ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις (Ἰωάν. 13,34-35). Γιὰ νὰ ἀναγνώσεις
ἕναν τέτοιο νόμο τοῦ Θεοῦ, πολὺ περισσότερο γιὰ νὰ τηρήσεις τὸν νόμο
τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ φτάσεις σὲ αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Μέγας Βασίλειος μανικὸ ἔρωτα, δηλαδὴ νὰ εἶναι τέτοια ἡ ἀγάπη σου, ὥστε νὰ μὴν προσδιορίζεται ἀπὸ τίποτα ἄλλο.
ΨΑΛΜΟΣ ΚΔ' (26)9 Ὁδηγήσει πραεῖς ἐν κρίσει, διδάξει πραεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ.
ΨΑΛΜΟΣ ΚΔ' (26)
9 Ὁδηγήσει πραεῖς ἐν κρίσει, διδάξει πραεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ.
Μέχρι τὴν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ ἡ λέξη «πραΰς» εἶχε ἕνα ἰσχνὸ περιεχόμενο, περισσότερο ἕνα ἠθικὸ περιεχόμενο. Ὁ πραΰς ἦταν περισσότερο ὁ ἤρεμος ἄνθρωπος. Πάντως, σαφῶς ὁ ποιητὴς προϋποθέτει μιὰ
ἐσωτερικὴ στάση τοῦ πιστοῦ, ποὺ θὰ τοῦ ἐπιτρέψει νὰ παραδοθεῖ σὲ μιὰ
θεοπρεπὴ χειραγώγηση. Στὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ ἡ λέξη θὰ πάρει ἕνα δυναμικὸ καὶ συνάμα πνευματικό περιεχόμενο. Αναφέρομαι κατ᾽ ἀρχὴν
στὸν γ΄ μακαρισμό: Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν
γῆν (Ματθ. 5,5). Ἡ πραότητα πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Τύπος καὶ ὑπογραμμὸς αὐτῆς τῆς πραότητας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ
ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ (Ματθ. 11,29). Αὐτὴ ἡ πραότητα
χαρακτηρίζει τὸν Θεὸ στὴ σχέση του μὲ τὸν κόσμο. Χαρακτηριστικὴ
εἶναι ἡ ἀποστροφὴ τοῦ Ἰησοῦ πρὸς τοὺς μαθητές του, λίγο πρὶν εἰσέλθει
στὴν Ιερουσαλὴμ πρὸ τοῦ πάθους του, ἀντλώντας μιὰ εἰκόνα ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὶς ἀρχαῖες προφητεῖες, συγκεκριμένα ἀπὸ τὸν προφήτη Ζαχα-
ρία: Εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραΰς
καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον… (Ματθ. 21,5). Πραΰς λοιπὸν εἶναι αὐτὸς ποὺ
ἀκολουθεῖ στὰ ἴχνη τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ἀρκεῖ νὰ εἶσαι χριστιανὸς ἂν δὲν
κατακλύζεσαι ἀπὸ αὐτὴ τὴν πραότητα τοῦ Ἰησοῦ, ποὺ κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ἐπιείκεια (βλ. Β' Κορ. 10,1).
Ὁ ἴδιος ἀπόστολος, στὴν ἐπιστολή του Πρὸς Γαλάτας, ἐπισημαίνει
ὅτι ἡ πραότητα εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι
δὲν ἀρκεῖ ἡ ἐπιθυμία νὰ φτάσει κανεὶς σὲ μιὰ κατάσταση πραότητας,
ἀλλὰ χρειάζεται νὰ παραδοθεῖ στὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ο
δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια (Γαλ. 55,22-23).
Υπάρχει επίσης στὸν στίχο τοῦ μακαρισμοῦ μιὰ ἀπόδοση: ... ὅτι αὐτοὶ
κληρονομήσουσι τὴν γῆν. Γιὰ ποιὰ κληρονομία μιλάει ὁ Χριστός; Ἂν
πᾶμε στὶς πρῶτες πηγὲς τῆς πίστης μας, στὴ διήγηση τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιὰ τὴ Δημιουργία, θὰ δοῦμε ὅτι ἀπ᾽ ἀρχῆς τίθεται ὡς ἔργο τοῦ ἀνθρώπου ἡ διαχείριση αὐτῆς τῆς Δημιουργίας: καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ
θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ
κατακυριεύσατε αὐτῆς (Γέν. 1,28). Τὸ ἔργο αὐτὸ δὲν τὸ ἐπιτέλεσε ὁ
ἄνθρωπος. Μὲ τὴν ἐνανθρώπησή του ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὡς νέος
Ἀδάμ, διορθώνει τὸ ἀρχέγονο λάθος. Μπορεῖ γι' αὐτὸ νὰ πεῖ: ἐδόθη μοι
πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς (Ματθ. 28,18). Αὐτὴ ὅμως ἡ ἐξουσία εἶναι ἐξουσία διακονίας καὶ ὄχι κυριαρχίας. Τὸ περιεχόμενο αὐτῆς
τῆς διακονίας προβάλλεται στοὺς μαθητὲς καὶ αὐτοὶ καλοῦνται νὰ τὸ
ἀκολουθήσουν: οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν
αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. Οὐχ οὕτως ἔσται ἐν
ὑμῖν, ἀλλ᾽ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔστω ὑμῶν διάκονος [...]
ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι
καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν (Ματθ. 20,25-28).
Οἱ κληρονόμοι τῆς γῆς εἶναι διάκονοι τῆς δημιουργίας. Πρόκειται βέβαια γιὰ μιὰ ἀνατροπὴ τῶν ὅρων τοῦ κόσμου τούτου. Νὰ κυριαρχεῖς διακονώντας, μὲ ὅπλο μάλιστα τῆς ἰσχύος σου τὴν πραότητα καὶ τὴν ἐπιεἴκεια, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐγκαινιάζεται μιὰ νέα δημιουργία. Ἕνας
καινούργιος κόσμος. Τί μᾶς λέει ὁ συγγραφέας τῆς Ἀποκάλυψης; Καὶ
εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν· ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ
πρώτη γῆ ἀπῆλθον, καὶ θάνατος οὐκ ἔστιν ἔτι (Αποκ. 21,1). Ἄρα τὸ
«πραΰς» ἔχει νὰ κάνει μὲ τρόπο ὑπάρξεως στὴν Καινὴ Διαθήκη. Δὲν
εἶναι οὔτε ἐνδιάθετη, οὔτε ἐξωτερικὴ ἐνέργεια τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ κατάσταση, προϊὸν τῆς πνευματικῆς καλλιέργειας τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅσο γιὰ τὴν ἔκφραση «ἐν κρίσει», καὶ μάλιστα ἐν ἀναφορᾷ πρὸς τοὺς
πραεῖς, θὰ πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ δικανικὴ ἐνέργεια, μία κατάσταση δικαστηρίου. Ὁ Θεὸς δὲν κρίνει. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς
τὸ ἔχει καταθέσει: ἐγὼ δὲν ἦρθα γιὰ νὰ κρίνω. Ὡστόσο λέγεται κριτής.
Χωρὶς νὰ κρίνει εἶναι κριτής. Ποιὰ εἶναι ἡ κρίση τοῦ Χριστοῦ; Ἡ κρίσητοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ παρουσία του. Η παρουσία του ἐκφράζει τὴ σχέση
του, ἀποκαλύπτει τὴ σχέση μας μαζί του. Στὴν παραβολὴ τῆς μελλού.
σης κρίσεως, τὸ ἰδιαίτερο χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι δὲν κρίνει αὐτὸς ποὺ
ὑποδέχεται τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι ἤδη κεκριμένοι,
εἶναι ἤδη χωρισμένοι σὲ πρόβατα καὶ σὲ ἐρίφια, καὶ παίρνουν τὴ θέση
τους. Αὐτοὶ ποὺ εἶναι μαζί του, αὐτοὶ ποὺ δὲν εἶναι μαζί του. Κρίση λοιπόν, στὴ βιβλικὴ γλώσσα, εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ. Καὶ στὴν Ἀποκάλυψη, ἰδιαίτερα, ἔχουμε αὐτὴ τὴ θεολογία τῆς κρίσεως ὡς παρουσία
τοῦ Υἱοῦ. Ιδιαίτερα ὅταν περιγράφεται ἡ οὐράνια θεία Λειτουργία, ἡ παρουσία του διαχωρίζει τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὄχι ἡ ἀπόφασή του. Επιμένω
σὲ αὐτό, ὄχι ἡ ἀπόφασή του. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν ἡ πραότητα ὡς κατάσταση
τοῦ ἀνθρώπου ὁδηγεῖ στὴ σχέση μὲ τὸν κριτή, μὲ τὸν Νυμφίο Χριστό.
ΨΑΛΩ ΤΟ ΘΕΟ ΜΟΥ ΕΩΣ ΥΠΑΡΧΩ ΔΗΜΉΤΡΗΣ. ΜΑΥΡΌΠΟΥΛΟΣ
ΨΑΛΜΟΣ ΚΔ' (24)7 Ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς· κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου, σύ, ἕνεκεν χρηστότητός σου, Κύριε,
ΨΑΛΜΟΣ ΚΔ' (24)
7 Ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς· κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου, σύ, ἕνεκεν χρηστότητός σου, Κύριε,
Διερωτᾶται κανεὶς ἂν τὸ βάρος σ' αὐτὸ τὸ ἡμιστίχιο πέφτει στὴ λέξη
«ἁμαρτίαν ἢ στὴ λέξη «ἄγνοια». Θα μπορούσαμε νὰ κάνουμε δύο προσεγγίσεις καὶ νὰ τὶς ἀξιολογήσουμε. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὑπάρχει ή
· διάκριση τοῦ λαοῦ τῆς ἀποκαλύψεως καὶ τῶν λαῶν τῆς ἀγνοίας. Μάλιστα ὁ ἀπόστολος Παῦλος οἰκοδομεῖ μιὰ ὁλόκληρη θεολογία πάνω στο
παρουσία τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχουν συνάψει μὲ τὸν Θεὸ μιὰ σχέση καὶ δὲν ἔχει
κατατεθεῖ μέσα στὶς διαστάσεις τῆς ἱστορίας αὐτὴ ἡ ὁδός, ὁ νόμος δηλαδή – τί γίνεται μὲ αὐτὰ τὰ ἔθνη; Καὶ διατυπώνει τὴ θέση, ὅτι ὅταν ἔθνη
τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες
ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν
ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων
(Ρωμ. 2,14-15). Μιλάει γιὰ τὴ συμμαρτυρία μιᾶς βαθύτατης συνείδησης ποὺ ὑπάρχει μέσα στὸν ἄνθρωπο, τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικό: οὐδεὶς ἑκὼν
κακός.
Ὁ ποιητὴς συνειδητοποιεῖ ὅτι ὡς νέος, ἁμαρτάνει. Στὴ θεολογία τῶν
Πατέρων ἀναπτύχθηκε ἰδιαίτερα τὸ θέμα τῆς νηπιότητας τοῦ ἀνθρώπου.
Καὶ μάλιστα ἀναπτύχθηκε σὲ σχέση μὲ τὴν ἀνταρσία τοῦ ἀνθρώπου
ἀπέναντι στὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ, γι' αὐτὸ καὶ ὁ ᾿Αδὰμ ὀνομάστηκε «νήπιος» στὴ νηπιότητά του ὁ ᾿Αδὰμ ἔκανε τὴν ἀνταρσία. Αὐτὴ ἡ νηπιότητα
συνεχίζει νὰ ὑπάρχει. Ὅταν μιλᾶμε γιὰ προπατορικὸ ἁμάρτημα, μιλᾶμε
γιὰ μιὰ κατάσταση ποὺ ὑπάρχει μέσα στὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ κα
τάσταση αὐτὴ ὀνομάζεται νηπιότητα. Δὲν ἔχει σχέση μὲ τὴν ἡλικία, ἔχει
σχέση μὲ τὸ περιεχόμενο τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτὴ ἡ ἄγνοια μπορεῖ νὰ γίνει γνώση, καὶ αὐτὴ ἡ γνώση εἶναι δίδακτή. Στὸν ο στίχο ὁ ποιητὴς τὸ ἐπεσήμανε: δίδαξον. Ὅλη ἡ βιβλικὴ παράδοση θεμελιώνεται πάνω στὸ διδακτὸν αὐτῆς τῆς σχέσης. Ὁ ἴδιος ὁ
Χριστός, ὅταν ἀποστέλλει τοὺς μαθητές του στὰ ἔθνη, τοὺς ἀποστέλλει
γιὰ νὰ διδάξουν, χρησιμοποιεῖ τὴ λέξη «εὐαγγέλιον», νὰ ἀναγγείλουν δηλαδή· αὐτὸ εἶναι τὸ οὐσιῶδες περιεχόμενο τῆς διδαχῆς, ἡ ἀναγγελία τῆς
ἐπιφάνειας τοῦ Λόγου μέσα στὴν ἱστορία. Γι’ αὐτὸ ζητάει ὁ ποιητής, νὰ
μὴν λογαριάσει ὁ Θεὸς τὴν περίοδο τῆς νηπιότητάς του καὶ τῆς ἄγνοιάς
του, ἀλλὰ νὰ ἀνατρέψει αὐτὴ τὴ νηπιότητα μὲ τὴν παρουσία του. Στὸ περιστατικὸ τῆς μετάνοιας τοῦ ληστῆ πάνω στὸν σταυρό, μαθαίνουμε ὅτι
δὲν λογαριάζεται, οὔτε ἡ νεότητα, ἡ ἀνωριμότητα, ἡ νηπιότητα, οὔτε ἡ
ἄγνοια. Λογαριάζεται ἡ κορυφαία συνάντηση. Δηλαδή, λογαριάζεται
μόνο ἡ γνώση ὡς ἄδειασμα τοῦ ἀνθρώπου στὴν παρουσία τοῦ Νυμφίου.
ΨΑΛΩ ΤΟ ΘΕΟ ΜΟΥ ΕΩΣ ΥΠΑΡΧΩ ΔΗΜΉΤΡΗΣ. ΜΑΥΡΌΠΟΥΛΟΣ
ΨΑΛΜΟΣ ΚΔ΄ (24)Μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνός εἰσιν.
ΨΑΛΜΟΣ ΚΔ΄ (24)
Μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνός εἰσιν,
Μνήσθητι, σὰν νὰ ξέχασε ὁ Θεὸς ἢ σὰν νὰ ξεχνάει ὁ Θεὸς ποιὸς εἶναι.
Ὁ ποιητὴς καταθέτει τὴν ἀντίληψη τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν εἶναι μόνος, μέσα στὴ μοναξιά του, μέσα στὸν πόνο του ἂν θέλετε, μέσα στὸ πένθος, μέσα στὴν ἐγγενή του κατάσταση, πειράζεται, καὶ ὁ πειρασμὸς αὐτὸς
τὸν ὁδηγεῖ νὰ νομίζει πὼς ὁ Θεὸς τὸν ἐγκατέλειψε. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς πάνω στὸν σταυρὸ καταθέτει αὐτὴν τὴν κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα τί με ἐγκατέλιπες. Τὸ κραυγάζει, εἶναι κραυγὴ αὐτὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν πειρασμό, πρὶν φτάσεις νὰ φωτιστεῖς ἀπὸ τὴν ἀγάπη
τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ πεῖς οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω ἀλλὰ ὡς σύ, μπορεῖς νὰ ζητήσεις ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ θυμηθεῖ ποιὸς εἶσαι.
Τὰ ἐλέη εἶναι θεμελιακὴ κατάσταση στὸν Θεό, αὐτὸς εἶναι ὁ Θεός.
Ὁ Θεὸς εἶναι τὰ ἐλέη, δηλαδὴ ὁ προαιώνιος τρόπος ποὺ ὑπάρχει ὁ Θεὸς
εἶναι τὸ ἔλεός του καὶ οἱ οἰκτιρμοί του. Καὶ ἡ βιβλικὴ παράδοση ἀναπτύσσει ἀκριβῶς αὐτὸν τὸν Θεὸ τοῦ ἐλέους καὶ τῶν οἰκτιρμῶν. Στὴ θεοφάνεια τοῦ Μωυσῆ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει τὸ ὄνομά του: Κύριος
πολυέλεος καὶ πολυεύσπλαχνος καὶ ἀληθινός. Ὅλη αὐτὴ τὴν ἀποκάλυψη, πάνω στὴν ὁποία θεμελιώνεται ἡ σχέση τοῦ λαοῦ μὲ τὸν Θεό, τὴν
διατυπώνει μὲ τρεῖς λέξεις ὁ ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν
Α' Ἐπιστολή του: ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστι. Ὄχι ὁ Θεὸς ἀγαπάει, ἀλλὰ ὁ Θεὸς
εἶναι ἀγάπη. Εἶναι ὁ τρόπος ποὺ ὑπάρχει ὁ Θεός. Αὐτὸ μᾶς ἀποκαλύπτει
ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅλη ἡ πράξη τοῦ Χριστοῦ. Ἂν ὁ Θεὸς εἶναι
ἀγάπη, τότε τὰ στοιχεῖα αὐτά, τὸ ἔλεος καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ εἶναι τὰ προϊόντα
αὐτοῦ ποὺ εἶναι ὁ Θεός. Γι' αὐτὸ ὁ ποιητὴς ἀναφέρεται στὴν ἀπὸ αἰώνων
ὑπάρχουσα κατάσταση: μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, καὶ τὰ
ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνός εἰσιν. Ὑπάρχουν δηλαδὴ προαιωνίως αὐτὰ τὰ ἐλέη καὶ οἱ οἰκτιρμοί. Ὁ ποιητὴς γνωρίζει ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἐνεργήσει κατὰ τὸν τρόπο ποὺ ὑπάρχει, κατὰ αὐτὸ ποὺ εἶναι ὁ Θεός. Καὶ τὸ καταθέτει στὸν 6ο στίχο, γιὰ νὰ μᾶς ἐξηγήσει στοὺς δύο ἑπόμενους στίχους
γιατί ἔχει ἀνάγκη νὰ ἀντλήσει μία δύναμη ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἶναι ὁ Θεός.
Γιατὶ ψηλαφεῖ μέσα στὴ ζωή του, «ἐκ νεότητος», μιὰ ὑπάρχουσα ροπὴ
πρὸς τὴν ἁμαρτία.
Βιβλιογραφία.Δημητρης Μαυρόπουλος. Ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω!!
ΤΌ ΚΑΤΆ ΙΩΑΝΝΗ ΚΕΦΆΛΑΙΟ 4 ΣΤΊΧΟΙ 39 ΕΩΣ 42!
39 Πολλοί από τους Σαμαρείτες εκείνης της πόλης πίστεψαν σ’ αυτόν, εξαιτίας της μαρτυρίας της γυναίκας που έλεγε: «Μου είπε όλα όσα έχω κάνει». 40Όταν λοιπόν οι Σαμαρείτες ήρθαν κοντά του, τον παρακαλούσαν να μείνει μαζί τους· κι έμεινε εκεί δύο μέρες. 41Έτσι, πίστεψαν πολύ περισσότεροι ακούγοντας τα λόγια του 42κι έλεγαν στη γυναίκα: «Η πίστη μας δε στηρίζεται πια στα δικά σου λόγια· γιατί εμείς οι ίδιοι τον έχουμε τώρα ακούσει και ξέρουμε πως πραγματικά αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός».
Βιργινία Βλάχου Ψυχολόγος Παιδιών Εφήβων στον ALPHA RADIO 98.9 συζήτηση σχετικά με τον εκφοβισμό.
Η BIPΓINIA BΛAXOY ΣΠOYΔAΣE ΦIΛOΣOΦIA ΠAIΔAΓΩΓIKH KAI ΨYXOΛOΓIA ΣTO KAΠOΔIΣTPIAKO ΠANEΠIΣTHMIO AΘHNΩN KAI EΠEITA ΣYNEXIΣE TIΣ ΣΠOYΔEΣ THΣ ΣTHN ΨYXOΛOΓIA ΣTO ΠANEΠIΣTHMIO TOY ANATOΛIKOY ΛONΔINOY. EXEI EΞEIΔIKEYΘEI ΣTHN ΨYXOΛOΓIA ΠAIΔIΩN & EΦHBΩN KAI EPΓAZETAI ΩΣ ΣXOΛIKH ΨYXOΛOΓOΣ ΣTON ΔHMOΣIO KAI ΣTON IΔIΩTIKO TOMEA.
Ὁ κάτης ἐπαντρεύεται τὸν καημένο ψύλλο (Μαντινάδα σατιρική...και διδακτική)
Τὰ ἄλαλα καὶ μπάλαλα ποὺ κυβερνοῦν τὸν κόσμο
Βαλθήκανε ν'αλλάξουνε τὸν Θεϊκὸ τὸν νόμο.
Ὁ κόσμος ἐτρελάθηκε κάμει τὸ ἄσπρο μαῦρο
Δεξί ‘νομάζει τὸ ζερβό , τὴν ἀγελάδα ταῦρο.
Γάμους μὲ νόμο θὰ τελοῦν σὰν καμοὺν εἰς τὸ τσίρκο
Ποὺ ὁ κάτης(γάτα) ἐπαντρεύεται τὸν καημένο ψύλλο.
Ὁ Γιώργης θὰ στεφανωθεῖ καὶ θὰ φορεῖ φουστάνι.
Καὶ ἡ Μαλάμω δίπλα του τονε Γαμπρὸ θὰ κάνει
Θὰ παραγγέλνουνε παιδιὰ στὸ μαγαζὶ τοῦ Ζήκου
Καὶ θ'έρχεται ἕνας πελαργὸς ἀκαθορίστου φύλου.
Θὰ τρίζουνε τὰ κόκκαλα πολεμιστῶν ἡρώων
Πατρίδα π'ελευθέρωσαν ,ντροπὴ τωνε προγόνων.
Σὲ μάντρα θὲ νὰ κλείσουνε ὡς κάμουνε στὰ γίδια.
Γυναῖκες νὰ γεννοβολοῦν παρένθετες στ'αλήθεια.
Οἱ τράγοι θέλει νὰ γελοῦν καὶ τὰ κοκόρια ἀντάμα.
Ποὺ οἱ ἄνθρωποι γινήκαμε γιὰ γέλια καὶ γιὰ δρᾶμα.
Τὰ Σόδομα, τὰ Γόμορρα τὴν κεφαλὴ κουνᾶνε
ποὺ τὴν σειρά τους παίρνουμε καὶ μᾶς μοιρολογάνε.
Ὦ γῆ παντέρμη πὼς βαστᾶς καὶ δὲν μᾶς καταπίνεις
Καὶ εἰς τὰ ἔγκατα βαθιὰ ἀκόμη δὲν μᾶς κλείνεις;
ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ !!!
ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
Καλή και χειμωνανθή ημερα να εχουμε παιδια. ❄️🌷
Ο ΘΥΜΟΣ είναι τόσο απαραίτητος για την ψυχή,όσο το νευρικο σύστημα για το σώμα.
ΌΧΙ όμως όταν στρέφεται εγωκεντρικά προς τους αδελφους μας .
Επιβαλεται ομως να τον ενεργούμε εναντίον των δαιμόνων,των αιρετικών και παντός κωλύοντος από την οδό Του Θεού!
Και από κωλ... ύματα 🏳️🌈που κωλύουν και διώχνουν από Τον σωστό δρόμο...να φαν κι'οι κότες 🐓🐔🐥🐔
Πατήρ Διονύσιος Ταμπακης
Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024
ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
ΣΗΜΕΡΑ ἠρθε τὸ Λύκειο στὴν Ἐκκλησία μας.
Τὰ πιὸ πολλὰ παιδιὰ Κοινωνήσανε .
Ἐντύπωση μοῦ ἔκανε ποὺ τὸ πιὸ πιστο κοριτσι τοῦ Σχολειου ,τὸ ὁποῖο ὑπεραγαπᾶ τὴν Παναγια καὶ τῆς διαβαζει τοὺς Χαιρετισμοὺς καθημερινά, ἦρθε καὶ Ἐκοινώνησε τελευταῖο.
Ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟ ΦΩΤΙΣΕ ΔΙΟΤΙ Ἡ ΙΔΙΑ Ἡ ΘΕΟΜΗΤΟΡ ΑΓΑΠΑ ΤΟ ΕΣΧΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ.
ΓΙΑΥΤΟ καὶ τὰ τροπάρια της ποὺ λέγονται "ΘΕΟΤΟΚΙΑ" βρισκονται πάντα στὸ τελος τῶν Ὠδων.
Ἀκομη καὶ τωρα ποὺ ἡ Θεοτόκος Θρονιάζεται σὲ Χερουβικὲς δόξες ,ἔχει ταπείνωση !!!!!
ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ἡ Παναγία ἡ Πορταιτισσα ,πρὶν λίγα χρονια ἐθεραπευσε ἐναν καρκινοπαθη καὶ τοῦ ζητησε 2 ταξίματα....
1ον Νὰ τοῦ φερει τὸ λαδι τῆς χρονιας γιὰ τὰ καντήλια Της.
Καί
2ον Νὰ ἐρθει στὴν Λιτανεία Της καὶ νὰ καθισει ὅμως τελευταῖος.
Γιαυτὸ καὶ ἡ λέξη ΤΕΛΕΙΟΣ ἔχει οὐσιαστικὴ καὶ ἐτυμολογικὴ σχέση μὲ τὸν ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ .
Πάντα ὁ ταπεινὸς καὶ τελευταῖος ζεῖ μέσα στὴν τελειότητα τῆς πνευματικῆς δόξας.
π.Διονύσιος Ταμπάκης
ΕΟΡΤΉ ΣΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΏΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ:Από τον Εκκλησιασμό του 6ου Δημοτικού και 6ου Νηπιαγωγείου Γαρίτσας στον Ναό μας.
ΕΟΡΤΉ ΣΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΏΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ:
Από τον Εκκλησιασμό του 6ου Δημοτικού και 6ου Νηπιαγωγείου Γαρίτσας στον Ναό μας.
Συγχαίρουμε εγκαρδίως τους Δασκάλους και τους Νηπιαγωγούς για την υποδειγματική τάξη και συμμετοχή των παιδιών μας που φανερώνει την προετοιμασία για το γεγονός.
Συγχαρητήρια κάνετε καλή δουλειά και φαίνεται !!!
Άξιος ο π. Θεολόγος Σκορδιλης.!
🇬🇷Έτσι είμαστε οι Ορθόδοξοι Έλληνες χριστιανοί ,
έτσι θέλουμε να είναι και τα παιδιά μας ,
κάτω από τη Σκέπη του Αγίου Πνεύματος του Χριστού και της Παναγίας,
στην εκκλησία με τους Αρχαγγέλους του αγγέλους και όλους τους Αγίους.
Ελλάδα = Ορθοδοξία!
Ι. Ν. Αγίας Τριάδος Γαρίτσας Κέρκυρας
Μέτρα βελτίωσης τοῦ Δημογραφικοῦ μας προβλήματος.
Μέτρα βελτίωσης τοῦ Δημογραφικοῦ μας προβλήματος
1400 ἦταν τά τέταρτα παιδιά πού γεννήθηκαν την χρονιά πού πέρασε (2023). Καί οἱ κυβερνῶντες ἀνακοίνωσαν βοηθήματα οἰκονομικά λόγῳ του ἐντόνου δημογραφικοῦ προβλήματος. Νά δώσουν κίνητρα κατά της ὑπογεννητικότητας. Ψίχουλα πάλι πού δέν θά ἀλλάξουν σε τίποτα το δημογραφικό.
Θέλετε κίνητρα ἀγαπητοί έθνοπατέρες;
Ἀκοῦστε την πρότασή ἑνός ἡλικιωμένου πολύτεκνου, πατέρα 6 παιδιῶν (ὅλα γιατροί ) καί 11 ἐγγονῶν.
Τα τέταρτα παιδιά μιᾶς πολύτεκνης οἰκογένειας:
1) Νὰ διορίζονται σε τράπεζες καί δημόσιο κατά προτεραιότητα.
2) Νά εἰσάγονται στά πανεπιστήμια κατά προτεραιότητα με μόνο κριτήριο νά ἐξασφαλίσουν την βάση στίς πανελλήνιες ἐξετάσεις.
3) Νά μεταγράφονται ἀπό το ἐξωτερικό σε ἑλληνικά πανεπιστήμια μετά ἀπό ἐπιτυχή περαίωση του πρώτου τουλάχιστον ἔτους.
4) Τα ἄρρενα νά ὑπηρετήσουν μειωμένη στρατιωτική θητεία (μόνο βασική ἐκπαίδευση)
Ἄς προστεθεῖ σε αὐτά καί ἡ ἐπαναφορά ὁριζόντια του μισθοῦ-συντάξης πολυτέκνου μητέρας χωρίς μικρόψυχα πλαφόν εἰσοδημάτων. Ἐκτός καί ἄν πιστεύετε ἀληθινά, ὅτι μπορεῖ μιά μάννα τεσσάρων ἤ περισσότερων παιδιῶν νά ἐργάζεται συγχρόνως.
Τα μέτρα αὐτά δέν εἶναι καινούργια. Εἶναι παλιά ,δοκιμασμένα, τότε πού δέν εἴχαμε τόσο ἔντονο δημογραφικό πρόβλημα ,τα πρόλαβα καί γω πρίν 40-50 χρόνια καί εἶδα σιγά -σιγά νά περικόπτονται ἐν ὀνόματι του μοντέρνου δικαιοματισμοῦ καί ἀρχή της ἰσότητος.
Ὅμως το Συμβούλιο της Ἐπικρατείας σε ὁλομέλεια του ἔχει γνωμοδοτήσει ὅτι ἡ ἀρχή της ἰσότητας ὑποχωρεῖ μπροστά στήν συνταγματική ἐπιταγή (πρός την ἐκτελεστική καί νομοθετική ἐξουσία) νά φροντίσει γιά τούς πολύτεκνους, λόγῳ του ἐντόνου δημογραφικοῦ προβλήματος.
Καί μήν μου πεῖτε ὅτι 1400 παιδιά θά δημιουργήσουν πρόβλημα στά πανεπιστήμια ἤ στό ΑΣΕΠ.
Ἀκόμα κι ἄν οἱ 32000 οἰκογένειες πού γέννησαν τρίτο παιδί την χρονιά πού μας πέρασε άποφασίσουν παρακινούμενοι ἀπό τα μέτρα αὐτά νά κάνουν τέταρτο παιδί, ἡ ἐπαναφορά τῶν προνομίων πού προανέφερα δέν δημιουργεῖ πρόβλημα. Τουλάχιστον κανένα πρόβλημα μεγαλύτερο του δημογραφικοῦ μας.
Ἀγαπητοί Έθνοπατέρες, κυβερνῶντες καί άντιπολιτευόμενοι , τολμῆστε νά φανεῖτε συνεπεῖς στήν συνταγματική ἐπιταγή γιά ὑποστήριξη των πολυτέκνων καί μήν τους πετᾶτε ξεροκόμματα σάν γραφικούς, ἀφελεῖς ἤ περιθωριακούς. Τρία διδακτορικά καί μία πανεπιστημιακή καθηγεσία στά παιδιά μου ( τα δυό τους ἤδη πολύτεκνα) δέν σας το ἐπιτρέπει.
Στέφανος Δημόπουλος, Χειρουργός Όφθαλμίατρος
Διδάκτωρ Όφθαλμολογίας Πανεπιστημίου Κολωνίας,
π. Διευθυντής Όφθαλμολογικῆς κλινικῆς νοσοκομείου Ὑγεία,
π. Πρόεδρος πανελλήνιας Όφθαλμολογικῆς Ἑταιρείας.
π. Πρόεδρος Ἑταιρείας Ἀμφιβληστροειδοῦς καί Ὑαλώδους.
Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024
*ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ!!!*Ι.ΝΑΟΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΑΡΓΟΥΣ!!!
🔔🔈🔉🔊🔔
*ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ!!!*
Χριστιανοί μου,
βλέποντας την ανεξέλεγκτη κατηφόρα που έχουμε πάρει ως έθνος με όλα τα επαίσχυντα νομοσχέδια και την πνευματική γύμνια που μας διακατέχει, αλλά και τις άσχημες εξελίξεις ανά τον κόσμο, η ενορία μας καλεί άπαντες σε πνευματική επιστράτευση!!!
Ούτε οι φωνές και τα συλλαλητήρια, ούτε η κριτική-κατακριτική από τον καναπέ ωφελούν και φέρνουν αποτέλεσμα (μάλλον χειρότερα κάνουν τα πράγματα) όσο η κοινή έμπονη προσευχή μας!
Ας πέσουμε λοιπόν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στα γόνατα θυσιάζοντας ύπνο και ξεκούραση μήπως και δείξει έλεος ο καλός Θεός μας!!!
Με αφορμή την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου κατά την οποία η Ορθόδοξος Εκκλησία μας τιμά το πρόσωπο της μητέρας, θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου στον Ι. Ν. Τιμίου Προδρόμου ολονύκτια προσευχή (με τη συμμετοχή όλων όσων παρίστανται εκείνες τις ώρες) σύμφωνα με το ακόλουθο πρόγραμμα:
*20.30 - 00.30: Ιερά Αγρυπνία (Εσπερινός, Όρθρος & Θεία Λειτουργία)*
00.30 - 01.00: ανάγνωση Ψαλτηρίου
01.00 - 01.15: ανάγνωση Χαιρετισμών της Θεοτόκου
01.15 - 01.45: παρακλητικοί κανόνες Φοβεράς Προστασίας και Τιμίου Προδρόμου
01.45 - 02.00: ανάγνωση ψαλτηρίου
02.00 - 02.15: ανάγνωση Χαιρετισμών της Θεοτόκου
02.15 - 02.45: παρακλητικοί κανόνες οσίου Παϊσίου και οσίου Πορφυρίου
02.45 - 03.00: ανάγνωση Ψαλτηρίου
03.00 - 03.15: ανάγνωση Χαιρετισμών της Θεοτόκου
03.15 - 04.00: παρακλητικοί κανόνες αγίου Πέτρου, οσίου Δαβίδ και οσίου Ιακώβου
04.00 - 04.15: ανάγνωση Ψαλτηρίου
04.15 - 04.30: ανάγνωση Χαιρετισμών της Θεοτόκου
04.30 - 05.00: παρακλητικοί κανόνες οσίου Εφραίμ και οσίου Γεωργίου Καρσλίδη
05.00 - 05.30: ανάγνωση Ψαλτηρίου
05.30 - 06.00: παρακλητικοί κανόνες αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου και αγίου Νεκταρίου
06.00 - 06.15: ανάγνωση Χαιρετισμών της Θεοτόκου
06.15 - 06.45: ανάγνωση Ψαλτηρίου
06.45 - 07.00: ακολουθία Θείας Μεταλήψεως
*07.00 - 09.00: Όρθρος και Β' Θεία Λειτουργία*
Ο Θεός μεθ' ημών!
π. Αντώνιος Φ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
