Δευτέρα 29 Απριλίου 2024
Όλα περνούν και στο τέλος, ό,τι κι αν είναι, θα είναι μια χαρά!
Πατήρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
Τα προβλήματα υπάρχουν παντού σε αυτόν τον κόσμο, εξαρτάται από εμάς πώς σχετιζόμαστε με αυτά, πώς σχετιζόμαστε, την κοινή γλώσσα. Όπου υπάρχουν προβλήματα, υπάρχουν και ευκαιρίες, αλλά πάνω από όλα μαθήματα ζωής. Στις κρίσιμες στιγμές της ζωής, ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του, ωριμάζει, μεγαλώνει. Ωωρα με την ώρα, βήμα προς βήμα. Τις επεμβάσεις τις νιώθουμε σε ανοιχτή ψυχή, γιατί δεν έχουν αναισθησία, όντας στιγμές συνάντησης με τον Θεό.
Δεν υπάρχει πια χρόνος να ζήσουμε την ιστορία των άλλων, να ανησυχούμε για υποθετικές μελλοντικές υποθέσεις, για τα λάθη των γύρω μας ή να παραμείνουμε αγκυροβολημένοι σε ένα παρελθόν που δεν μπορούμε πλέον να αλλάξουμε. Δεν έχει νόημα οι νύχτες που μετατρέπονται σε μέρα όταν όλα τα χρώματα γίνονται γκρι σαν να ήταν. Κατεβάζουμε τις πέτρες της ζωής, αποφεύγουμε τα εμπόδια, ξεκουραζόμαστε, σκουπίζουμε τα μέτωπά μας, παίρνουμε μια βαθιά ανάσα, κάνουμε ένα μεγάλο σταυρό και προχωράμε. Όλα περνούν και στο τέλος, ό,τι κι αν είναι, θα είναι μια χαρά!
Πατέρα γιατί όλοι φοβούνται τον θάνατο;"
-"Πατέρα γιατί όλοι φοβούνται τον θάνατο;"
Γιατί δεν γνώρισαν τον Θεό - τον Λόγο, Αυτόν που είπε και μας εμπιστεύτηκε: «Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: Αυτός που ακούει τον Λόγο Μου και πιστεύει σε Αυτόν που Με έστειλε, έχει Αιώνια Ζωή και δεν θα έρθει σε ήρθε η Κρίση, αλλά πέρασε από τον θάνατο στη ζωή».
Ψυχούλα, μα δεν φοβάσαι τον θάνατο;
- "Όχι, πάτερ! Γιατί μετά γίνομαι Άγγελος και προσέχω τους ανθρώπους!"
Ναι... Η αθωότητα δίνει κουράγιο!
Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν ). Είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα!!!
Στο χωριό Βηθανία, που βρίσκεται όχι μακριά από την Ιερουσαλήμ, ο Κύριος ανέστησε τον φίλο του Λάζαρο από τους νεκρούς. Αυτό το θαύμα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη δημιουργία του Αδάμ. Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, με τη Θεία εντολή του: «Λάζαρε, σου λέω: σήκω», μετέτρεψε το πτώμα ενός νεκρού τεσσάρων ημερών σε σώμα παρόμοιο με το σώμα ενός κοιμισμένου νέου και του επέστρεψε την ψυχή του. Από μια άγνωστη χώρα, από ένα μακρινό ταξίδι, ο Χριστός επέστρεψε τον αιχμάλωτο του θανάτου στην πατρίδα του. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι μια εικόνα της μελλοντικής ανάστασης από τους νεκρούς.
Το Πάσχα πλησίαζε. Από όλη την Παλαιστίνη και τη μεγάλη εβραϊκή διασπορά, που εκείνη την εποχή ήδη περικύκλωσε την υδρόγειο σαν μεσημβρινοί, προσκυνητές και προσκυνητές συνέρρεαν στην Ιερουσαλήμ. Η φήμη για την ανάσταση του Λαζάρου διαδόθηκε αμέσως στην Ιερουσαλήμ. Οι καρδιές των ανθρώπων στριμώχτηκαν με χαρούμενη ελπίδα: ίσως ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας, ο Βασιλιάς του Ισραήλ, ο οποίος, όπως ο Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά τη διάρκεια ενός θριάμβου, θα ρίξει όλους τους εχθρούς στα πόδια Του και θα δώσει ελευθερία στο Ισραήλ.
Ο Κύριος, συνοδευόμενος από τους μαθητές του, έφυγε από το χωριό Βηθανία και, στο φως της αυγής, κατευθύνθηκε προς την Αγία Πόλη. Από το Όρος των Ελαιών, ο Κύριος κάρφωσε το βλέμμα Του στο Ναό της Ιερουσαλήμ, κοιτάζοντας την πόλη που απλώθηκε από κάτω, η οποία έμελλε να γίνει το Ποτήριο των Πάντων Του.
Ο Κύριος πήγε στον ναό της Ιερουσαλήμ. Πλήθη κόσμου Τον συνάντησαν, κρατώντας κλαδιά φοίνικα στα χέρια τους, χαιρετώντας τους με κραυγές: «Ωσαννά!», που σημαίνει «Σωτηρία, χαρά, δόξα». Ο Χριστός πλησίασε τον ναό - την καρδιά της Ιερουσαλήμ. Αλλά όχι οι ήχοι της λατρείας, αλλά ένα αόριστο βουητό, σαν το ουρλιαχτό μιας καταιγίδας σε ένα φαράγγι, προερχόταν από εκεί: το βρυχηθμό των βοδιών, το βουητό των προβάτων, οι διαπεραστικές κραυγές των εμπόρων και των αλλαλλαγωνιστών.
Στην Ιουδαία υπήρχε ένα έθιμο που έγινε νόμος: απαγορευόταν να φέρνουν χρήματα με ειδωλολατρικά εμβλήματα στο ναό, έτσι τα ανταλλάσσονταν με εβραϊκά νομίσματα στα καταστήματα στο δρόμο προς το ναό. Τα ζώα αγοράζονταν από το τείχος της πόλης για θυσίες. Τον έλουσαν στην «Πισίνα των προβάτων» και τον έφεραν στο ναό στην «αυλή των ιερέων», όπου υπήρχε ένας βωμός που ονομαζόταν «Φλεγόμενο Λιοντάρι» ή Άριελ - «Λιοντάρι του Θεού». Αυτό το όνομα χρησιμοποιήθηκε συχνά από τους προφήτες για να αναφερθεί στην Ιερουσαλήμ, το έμβλημα της οποίας ήταν ένα λιοντάρι.
Σιγά σιγά έμποροι και αλλοι εργάτες εισχώρησαν στο χώρο των τριών προαύλιων του ναού, ακόμα και στο ίδιο το ιερό. Οι Φαρισαίοι, που επαίνεσαν με ενθουσιασμό τους νέους κανόνες και κανονισμούς για να υποβάλουν ολόκληρη τη ζωή ενός ατόμου σε ακριβείς κανονισμούς και να του βάλουν έναν σιδερένιο κορσέ από απαγορεύσεις, προσποιήθηκαν ότι δεν πρόσεχαν την αταξία στο ναό.
Ο ιερός θυμός άστραψε στα μάτια του Σωτήρα. Πήρε ένα μαστίγιο και έδιωξε τους εμπόρους από την εκκλησία. Κανείς δεν Του αντιστάθηκε. Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι έμειναν σιωπηλοί, φοβούμενοι να προκαλέσουν την οργή και την περιφρόνηση του λαού. Ήλπιζαν ότι σύντομα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον Χριστό.
Σκοτείνιαζε. Ο Κύριος έφυγε από τον άδειο ναό, και μαζί με τους μαθητές του επέστρεψε στη Βηθανία...
Η Είσοδος του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ σημαίνει συμβολικά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Στην Πρώτη Παρουσία Του στη γη, αποκαλύφθηκε στην ανθρωπότητα ως Λυτρωτής και Σωτήρας. στο Δεύτερο, θα έρθει ως Βασιλιάς του κόσμου και Κριτής.
Σιγά σιγά έμποροι και αλλοι εργάτες εισχώρησαν στο χώρο των τριών προαύλιων του ναού, ακόμα και στο ίδιο το ιερό. Οι Φαρισαίοι, που επαίνεσαν με ενθουσιασμό τους νέους κανόνες και κανονισμούς για να υποβάλουν ολόκληρη τη ζωή ενός ατόμου σε ακριβείς κανονισμούς και να του βάλουν έναν σιδερένιο κορσέ από απαγορεύσεις, προσποιήθηκαν ότι δεν πρόσεχαν την αταξία στο ναό.
Ο ιερός θυμός άστραψε στα μάτια του Σωτήρα. Πήρε ένα μαστίγιο και έδιωξε τους εμπόρους από την εκκλησία. Κανείς δεν Του αντιστάθηκε. Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι έμειναν σιωπηλοί, φοβούμενοι να προκαλέσουν την οργή και την περιφρόνηση του λαού. Ήλπιζαν ότι σύντομα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον Χριστό.
Σκοτείνιαζε. Ο Κύριος έφυγε από τον άδειο ναό, και μαζί με τους μαθητές του επέστρεψε στη Βηθανία...
Η Είσοδος του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ σημαίνει συμβολικά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Στην Πρώτη Παρουσία Του στη γη, αποκαλύφθηκε στην ανθρωπότητα ως Λυτρωτής και Σωτήρας. στο Δεύτερο, θα έρθει ως Βασιλιάς του κόσμου και Κριτής.
Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Καρελίν. Αγία Μαρία η Αιγυπτια
Πρόσφατα εορτάσαμε τον Ευαγγελισμό και δοξάσαμε την Υπεραγία Θεοτόκο - την Παναγία, που λάμπει από αγνότητα, όμορφη σαν το γαλάζιο του ουρανού, με ψυχή πιο φωτεινή από τις ακτίνες του ήλιου. Στην αξιοπρέπειά Της ξεπέρασε όλα τα δημιουργήματα του Θεού, συμπεριλαμβανομένων των υψηλότερων ουράνιων δυνάμεων. Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι ένα θαύμα των θαυμάτων.
Αλλά τώρα θυμόμαστε ένα άλλο θαύμα: πώς ο Κύριος, Σωτήρας και Λυτρωτής, μέσω των προσευχών της Μητέρας του Θεού, ανύψωσε μια αμαρτωλή ψυχή, σαν να την άρπαξε από τα σκοτεινά βάθη της κόλασης, και έδωσε όχι μόνο συγχώρεση, αλλά και μεγάλη αγιότητα. Μια τέτοια μετανοημένη αμαρτωλή, που ανέβηκε στον ουρανό πάνω από τις κορυφές των βουνών, ήταν αυτή που στάθηκε πιο χαμηλά από όλους τους ανθρώπους μέσω της φλογερής μετάνοιας που έλαβε τη χάρη του Θεού, την οποία δεν πέτυχαν ακόμη και οι παρθένες που αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους από τη νεότητά τους. Η δούλα του δαίμονα έγινε νύφη του Χριστού.
Ο δαίμονας απεικονίζεται ως ένα μαύρο πλάσμα, γυμνό, με γυμνά δόντια. Το μαύρο χρώμα σημαίνει εγωισμό: απορροφά μόνο, αλλά δεν δίνει ζεστασιά και φως στους άλλους. Η γύμνια είναι απώλεια της χάρης, απώλεια του αμετάκλητου, απώλεια του αιώνιου. Οι δαίμονες έχουν μόνο έναν δρόμο - κάτω και κάτω, από το ένα βάθος στην άλλη άβυσσο. Επομένως, η κόλαση απεικονίζεται στα βάθη της γης. Είναι κρυμμένος από τον ουρανό, η γη τον πιέζει, σαν να τον συνέτριψε το βάρος όλων των βουνών· η φωτιά όλων των πυρκαγιών που ταλαντεύονται στη γη φαίνεται να καίει, αλλά δεν την καταστρέφει, και το κρύο της ταυτόχρονα υπερνικά το κρύο του αιώνιου πάγου. Τα γυμνά δόντια του δαίμονα σημαίνουν ότι οι ψυχές μας είναι το θήραμά του, αυτό είναι το αόρατο φαγητό και ποτό του.
Η Αγία Μαρία της Αιγύπτου όχι μόνο δελεάστηκε και υποδουλώθηκε από τον διάβολο, αγάπησε τον δαίμονα και την αμαρτία περισσότερο από την ίδια της την ύπαρξη και προσπάθησε στη ζωή της να μην μείνει ούτε ένα βδέλυγμα που να μην το διέπραξε. Πήγε ακόμη και επίτηδες στους Αγίους Τόπους για να βεβηλώσει τους προσκυνητές που κατευθύνονταν προς την Ιερουσαλήμ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, να τους αφαιρέσει αυτό που ήλπιζαν να λάβουν - τη χάρη του Θεού, και να αντικαταστήσει την αγιότητα με το βδέλυγμα.
Φαινόταν ότι η Μαρία είχε πέσει σε απελπισία, ότι δεν υπήρχε σωτηρία για αυτήν, αν και δεν σκεφτόταν τη σωτηρία και δεν την ήθελε. Αλλά ο Θεός μας είναι Θεός που κάνει θαύματα! Άρπαξε το θύμα του από το στόμα του διαβόλου, έδωσε στο πρώην φίδι φτερά και μετέτρεψε τον σκορπιό σε περιστέρι.
Η εορτή της Αγίας Μαρίας της Αιγύπτου είναι χαρά για εμάς τους αμαρτωλούς, ενισχύοντας τη φαινομενικά μη ρεαλιστική ελπίδα μας για σωτηρία. Ο Κύριος είδε στην καρδιά της Μαρίας κάτι που η ίδια δεν γνώριζε και που κανένας που τη γνώριζε δεν θα πίστευε. Ίσως ο Κύριος να δει ένα τέτοιο ξεκαθάρισμα μέσα από τα σύννεφα των αμαρτιών στις καρδιές μας.
Στο πρόσωπο της Μαρίας της Αιγύπτου, ο Κύριος έβαλε πάλι σε ντροπή το δαίμονα και για μιάμιση χιλιάδες χρόνια, μετά το θάνατο της πόρνης που έγινε ερημίτης, η Εκκλησία την καλεί: «Αξιότιμε μητέρα Μαρία, προσευχήσου στον Θεό για εμάς."
Σήμερα, μέσω του παραδείγματος της Παναγίας, μας διδάσκει να μην πέφτουμε σε απόγνωση και απόγνωση, ακόμα κι αν η ζωή μας περνάει σε βρωμιές και βδελυγμία, και μας μένει μόνο μια μέρα να ζήσουμε στη γη. Και αυτή την ημέρα μπορεί κανείς να σωθεί αν κάποιος έχει ακλόνητη ελπίδα και φλογερή μετάνοια! Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν ).
Hoy se da inicio a la Semana Santa en oriente.
Hoy se da inicio a la Semana Santa en oriente. El Domingo de Ramos es una festividad que se celebra con profundo fervor en la Iglesia Ortodoxa. Esta conmemoración recuerda la entrada triunfal de Jesucristo en Jerusalén, además de marcar el inicio de la Semana Santa, una semana llena de significado espiritual y devoción.
Según los registros de la peregrina Egeria en el siglo IV, la celebración del Domingo de Ramos ya era una tradición arraigada en la Iglesia de Jerusalén. Egeria describe cómo la comunidad, incluyendo mujeres y figuras ilustres, descendía del Monte de los Olivos hacia Jerusalén portando ramos de olivo y palma, en una procesión que imitaba la entrada de Jesús a la ciudad, tal como se narra en los Evangelios (Mc 11,1-10; Jn 12,1.12-19). Este acto litúrgico incluía también la recitación del Credo por parte de los catecúmenos, una práctica que simboliza la preparación y la renovación de la fe antes de la Pascua.
Esta tradición se extendió gradualmente a otras regiones como Hispania y Galia en los siglos VI y IX respectivamente, evidenciando su creciente importancia y la universalidad del rito dentro de la cristiandad.
La observancia del Domingo de Ramos en la Iglesia Ortodoxa moderna es profunda y multifacética. Comienza con las Grandes Vísperas el sábado por la noche, seguido por el servicio de maitines y la Divina Liturgia de San Juan Crisóstomo el domingo. Durante estos servicios, se realizan lecturas específicas que reflejan los eventos conmemorados: desde profecías del Antiguo Testamento en Génesis y Zacarías hasta los relatos del Nuevo Testamento en Mateo y Juan, que narran directamente la entrada de Jesús en Jerusalén.
Uno de los momentos más simbólicos es la Bendición y Distribución de las Palmas, que se lleva a cabo durante el Orthros. Frente al iconostasio se coloca una mesa con una cesta de cruces tejidas de palma. La oración de bendición, que originalmente se recita antes de los Salmos de alabanza, es un momento de gran significado, invocando la bendición sobre las palmasa su vez que a los portadores de estas, alentándolos a vivir una vida cristiana virtuosa, reflejando la victoria de Cristo sobre la muerte.
El Domingo de Ramos en la tradición ortodoxa, más que una simple conmemoración histórica, es una vivencia espiritual que prepara a los fieles para la semana más sagrada del cristianismo. Portar ramos de palma recuerda la victoria de Jesús, su victoria eterna sobre el pecado y la muerte, prometiendo una nueva esperanza y renovación de la vida a través de la Resurrección.
Fuentes:
[1] Egeria. (s. IV). Peregrinatio Aetheriae.
[2] Di Berardino, A. (2008). Encyclopedia of Ancient Christianity. IVP Academic.
[3] Greek Orthodox Archdiocese of America. (n.d.). Palm Sunday. Recuperado de https://www.goarch.org/palmsunday-learn
Renatto Roncal, Cristianismo Pleno
Κυριακή 28 Απριλίου 2024
Πρωτοπρεσβύτερος Valentin Biryukov .Μόλις μαθαίνουμε να ζούμε στη γη. Κεφάλαιο Δέκατο Ένατο!!
«Η δύναμη του Θεού τελειοποιείται στην αδυναμία»
Αυτό που είναι σπουδαίο με τους ανθρώπους δεν είναι τίποτα για τον Θεό. Και αληθώς λέγεται ότι η δύναμη του Θεού τελειοποιείται στην αδυναμία. Εκεί ζούσε στην πατρίδα μου, στο χωριό Kolyvanskoye, ένας ασυνήθιστος άνθρωπος του Θεού - ο Misha Dryanev. Δεν ήταν μόνο αδύναμος από τη γέννησή του - ήταν τόσο ελαφρύς στη σάρκα που φαινόταν ότι δεν είχε καθόλου μύες, μόνο ξηρά, λεπτά κόκκαλα και δέρμα διάφανο σαν σελοφάν.
Τα χέρια και τα πόδια του ήταν λυγισμένα από τη γέννησή του, δεν ίσιωσαν καθόλου, οι παλάμες του ήταν σφιγμένες σε γροθιές. Έζησε σε αυτή τη λυγισμένη θέση όλη του τη σύντομη ζωή - 36 χρόνια... Έφαγε ελάχιστα - ήταν σαν γατάκι: ένα τέταρτο τηγανίτα και δύο κουταλιές γάλα - ήταν χορτάτος. Αλλά αυτός ο άνθρωπος είχε μια εξαιρετική ψυχή. Δεν ήξερε ούτε να διαβάζει, ούτε να γράφει, δεν ήξερε καν γράμματα, μόνο τις προσευχές που του έμαθε η μητέρα του. Και με τέτοια αδυναμία, ήξερε τις σκέψεις των ανθρώπων, προέβλεψε τα πάντα στη μητέρα του - ποιος θα ερχόταν σε αυτόν, γιατί.
Ήξερα επίσης εκ των προτέρων ότι θα γινόταν πόλεμος. Πάντα έλεγε τα πάντα, ό,τι κι αν τον ρωτούσε κανείς, όλη την αλήθεια στους ανθρώπους. Και κανένας δεν τον σκανδαλίστηκε· τον θεωρούσαν ανόητο Χριστό για χάρη του. Δεν διάβασα τις Αγίες Γραφές, δεν ήξερα πώς, αλλά καταλάβαινα τα πάντα μέσα σε αυτές. Ο Misha δίδαξε στον πατέρα μου, έναν μηχανικό, πώς να κάνει καλύτερο ένα καρότσι! Ο ίδιος είναι ακίνητος, κάθεται με μαξιλάρια κάτω από την πλάτη του, δεν έχει δει ούτε ρόδα, ούτε τιμόνι, αλλά δίδαξε τον πατέρα του... Γίνεται τρομακτικό όταν σκέφτεσαι τι μπορεί να κάνει ο Κύριος — αδύνατο, φαίνεται , για εμάς.
Ήρθα στο Kolyvanskoye αμέσως μετά τον πόλεμο για να δω τους συγγενείς μου. Και γνώρισα τον Misha δύο φορές. Ένιωθα ότι μπορούσε να δει ακριβώς μέσα μου, σαν μια ακτινογραφία. Ό,τι νομίζεις σου μιλάει και σου χαμογελάει. Μίλησε για τον εαυτό του, ότι -έτυχε- γκρίνιαζε στη μαμά και στον μπαμπά, γιατί, λένε, τον γέννησαν, τόσο αδύναμο. Και ο Κύριος του αποκάλυψε: αυτό ακριβώς χρειάζεται - να καταδικαστούν οι άνθρωποι. Βοηθάω ανθρώπους. Θεράπευσε τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι πήγαιναν στο σπίτι του χωριού τους να τον δουν σαν να ήταν πνευματικός γιατρός.
Έρχονταν άνθρωποι ακόμη και από την πόλη. Γονάτισαν και έκαναν τις ερωτήσεις τους - γιατί δεν υπάρχει γαλήνη στην οικογένεια, γιατί έχουν αυτό ή εκείνο το πένθος. Και ο Μίσα τους είπε ευθέως: δεν φοράτε σταυρό, δεν ξέρετε προσευχές, δεν ευχαριστείτε τον Θεό, εργάζεστε στις διακοπές, δεν κάνετε νηστείες... Λοιπόν, και όλα αυτά... Έπειτα συμβουλεύει - απλά συμβουλεύει, έξυπνα: ζήσε σαν χριστιανός, φύλαξε τις εντολές του Θεού - και η ζωή θα γίνει καλύτερη. Παντρευτείτε, διαβάστε προσευχές, φορέστε σταυρούς, πηγαίνετε στην εκκλησία. Ο ναός, είπε, είναι το πνευματικό μας πλοίο. Ο Μίσα δεν είπε τίποτα ιδιαίτερο, τίποτα δικό του — απλώς του υπενθύμισε όσα ήταν γνωστά από το Ευαγγέλιο, από τις εντολές του Θεού, από τις διδασκαλίες της Εκκλησίας. Φαίνεται ότι όλα είναι ξεκάθαρα, απλά - αλλά πολλοί άνθρωποι νόμιζαν ότι ήταν δύσκολο να ζεις τόσο απλά.
Έτρεξαν, αναζητώντας κάτι εκλεπτυσμένο. Αλλά όσοι έλαβαν τη συμβουλή του Μίσα με την καρδιά τους, όλοι γιατρεύτηκαν, η ζωή τους έγινε καλύτερη... Μια μέρα ήρθαν δύο γυναίκες, κοίταξαν τον Μίσα και τρομοκρατήθηκαν - είχε μόνο κόκαλα και δέρμα, μιλούσε με λεπτή φωνή, σαν μικρό παιδί, μόλις ακούγεται. Όταν η μητέρα τους τους συνόδευσε έξω από την πύλη, της «συμπάθησαν»: «Α, θεία Φρόσια, τι στεναχώρια που έχεις... Τι γιο έχεις!». Και μια άλλη γυναίκα πρόσθεσε: «Χαιρόμαστε που μας τα λέει όλα».Τι κρίμα για σένα. Αν τον έπαιρνε ο Κύριος. Σαν αυτό. Του εύχονται θάνατο. Έρχομαι, και ο Μίσα κλαίει, δάκρυα κυλούν στο πρόσωπό του - δεν μπορεί να τα σκουπίσει. - Μίσα, τι κλαις; - Γιατί έρχονται τέτοιοι που μου εύχονται τον θάνατο; Βλέπετε, δεν φοβάται, παρόλο που είναι ανάπηρος - ζει, και ο κόσμος του εύχεται το θάνατο. Και ξέρει τι ακριβώς είπαν στη μάνα πίσω από την πύλη, αν και δεν άκουσε, αλλά πνευματικά ξέρει...
Πόσο χρειαζόμαστε τέτοιους ανθρώπους, πνευματικούς παιδαγωγούς! Για να αποκαλύψουμε τις αμαρτίες μας και να μας βοηθήσουν να θεραπευθούμε πνευματικά. Ο άγιος ανόητος Misha ήταν σαν ένα πνευματικό όργανο στα χέρια του Θεού. Όλη του η ζωή είναι απλή και καθαρή, σαν ηλιοφάνεια. Εμείς, υγιείς άνθρωποι, τρέχουμε εδώ κι εκεί, ανησυχούμε για πολλά πράγματα, αλλά συχνά δεν καταλαβαίνουμε το νόημα της ζωής. Αλλά ο άρρωστος, αδύναμος Misha δεν πήγε πουθενά, αλλά διάβασε μόνο μια προσευχή - συνέβη όλη μέρα και νύχτα. Και ευχαρίστησε τον Θεό για όλα, παρόλο που η ζωή του δεν ήταν εύκολη. Εμείς, οι υγιείς και εύποροι άνθρωποι, το κάνουμε αυτό; Εξάλλου, ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα για το καλό, και πρέπει να ευχαριστούμε για όλα.
Πρέπει να ευχαριστούμε για την τροφή, για τον ήλιο, για το νερό, για το γεγονός ότι φέρουμε την εικόνα του Θεού. Γιατί με κάθε πνοή αναπνέουμε τη χάρη του Θεού, που κάθε πνοή μας δίνει ζωή. Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Αλλά δεν θέλουμε αυτή την απλότητα, αυτή την ειλικρίνεια της ζωής. Γι' αυτό αντί για ευγνωμοσύνη έχουμε βλασφημία, ή καπνό, ή κακή λέξη, ή κάτι άλλο χειρότερο. Είναι τρομερό να παραβιάζονται τόσο απλοί, πολύ απλοί πνευματικοί κανόνες. Γι' αυτό υπάρχουν τόσες πολλές καταστροφές τριγύρω.
Διαβάζουμε:
Η υπομονή σου, η δύναμή σου
Πιστεύω το έχεις ζήσει: τη στιγμή που
φτάνεις στα όριά σου, στο παρά πέντε,
πάντα κάτι γίνεται και βρίσκεται
μια λύση! Το έχεις παρατηρήσει;
Είμαι σίγουρος. Μου έχεις πει και
εσύ αρκετές τέτοιες ιστορίες
απ' τη ζωή σου. Φτάνεις στο χείλος
του γκρεμού, περιμένεις να τσακιστείς,
και ξαφνικά, κάτι γίνεται
και βγάζει φτερά η πλάτη σου!
Και, αντί να πέσεις, πετάς!
Conversions of murderers to Holy Confession
Conversions of murderers to Holy Confession
The late Preacher and Father Confessor Archimandrite Venedictos Petrakis (+1961) reports:
"Through the preaching and the Sacrament of Confession at least ten planned murders were prevented!
One of those who renounced his murderous plans, as soon as he came out of the church after confession, began to say to those who were in the square: 'Everyone, run to Father Confessor to make you human!' He himself, not only did he disown murder and forgive his enemy, but he also managed to bring him to confession.
In another village, an old woman whose only son had been murdered, as soon as she came out of the church after confession rushed to the shop, approached the murderer of her son and forgave him, and she even urged him to confess! The murderer, deeply moved, proceeded to the Sacrament of the Holy Confession in tears!
In another village of the same area, some people who had come under orders and decision to execute me, also repented and confessed...".
https://theflowersoforthodoxy.blogspot.com/
ΔΙΑΒΆΖΟΥΜΕ:
Άγγιξες τα όριά σου,
έφτασες στο απροχώρητο.
Θες να πεθάνεις από πίκρα
κι από εξάντληση, λόγω κούρασης
κι απογοήτευσης όχι από ευτυχία,
μα επειδή πονάς πολύ και
δεν μπορείς άλλο. Όμως όχι!
Δεν θα πεθάνεις! Έχεις να ζήσεις
πολλά ωραία ακόμα στη ζωή σου,
έρχονται δώρα, ευλογίες,
εξελίξεις, εκπλήξεις, χαμόγελα!
ΔΙΑΒΆΖΟΥΜΕ:
Θεέ της ειρήνης και γαλήνης,
χάρισέ μου την πραότητα και ηρεμία
να μην αρπάζομαι, να μη με βλέπουν
τα παιδιά στο σπίτι και τρέμουν
από φόβο, να μη με βλέπει η γυναίκα μου
και στενοχωριέται όταν δημιουργώ
επεισόδια με τις φωνές, με τον θυμό
και με τα νεύρα μου.
Θεέ της γαλήνης, πάρε μου τον θυμό
και ό,τι άλλο με βασανίζει,
κάθε εξάρτηση και πάθος,
και χάρισέ μου ψυχική ελευθερία.
ΔΙΑΒΆΖΟΥΜΕ:
Και είναι ωραία αυτή η αναμονή,
όταν περιμένεις κάτι μεγάλο.
Ζητάς κάτι σπουδαίο:
την αλλαγή του παιδιού σου,
την επιστροφή του άντρα σου,
τη θεραπεία της γυναίκας σου,
να κάνεις παιδί, να βρεις μια καλή σχέση,
μια ωραία δουλειά, να αλλάξεις μυαλά,
να εξελιχτείς. Αξίζει λοιπόν.
Το αίτημά σου είναι θεϊκό,
γι' αυτό και θέλει αρκετό καιρό.
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ....
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ
Το άπειρο μέσα μας, το πραγματικό, όχι φανταστικό
Ο πατέρας Ρομάν Μπράγκα φυλακίστηκε κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού για 10 χρόνια για «επανεκπαίδευση». Ο πατέρας είπε:
«Στο «Κανάλ» (το στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο κανάλι Δούναβης-Ευξείνου Πόντου, ν.ρ.), είχα ιερέα τον πατέρα Ευγένη, έναν απλό άνθρωπο. Με έκανε μοναχό...
Αλλά τι είδους απλός άνθρωπος;
Γνώριζε απέξω τη «Κλιμακα» του Αγίου Ιωάννη του Σιναιτου. Και ήρθαν κοντά του και καθολικοί ιερείς και μοναχοί. Όλοι τον θαύμασαν. Δεν είχε διαβάσματα, αλλά απήγγειλε τους Αγίους Πατέρες. Είχε μια εξαιρετική μνήμη. Με επηρέασε περισσότερο. Κάποια στιγμή μου είπε:
«Να ξέρεις ότι ο Θεός σε έφερε στη φυλακή για συγκεκριμένο σκοπό».
Όπως κάθε άλλος, όταν έφτασα στη φυλακή, αναρωτήθηκα κι εγώ, σε ορισμένες δύσκολες στιγμές:
"Γιατί Θεέ? Γιατί εγώ?".
Ήμουν κι εγώ σαν τον ληστή στα αριστερά του Σταυρού, που ρώτησε: «Γιατί να υποφέρω εγώ και οι άλλοι όχι; Αν είσαι ο Υιός του Θεού, κάνε κάτι!».
Αλλά ο Θεός έβαλε μερικούς ανθρώπους στο δρόμο μου που μου ξεκαθάρισαν ότι ο Θεός με έφερε εκεί για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Και αυτό το ξεκαθάρισα κατά τη δεύτερη φυλάκισή μου (με φυλάκισαν δύο φορές). Μετά απομονώθηκα. Οι παπάδες περνούσαν απομόνωση για ένα ή δύο χρόνια, μόνοι στα κελιά, γιατί ήθελαν να γίνουν θηρία, σαν ζώα. Δεν σας λέω ότι στα 11 χρόνια φυλακής κανένας πολιτικός κρατούμενος δεν είδε χαρτί, μολύβι ή βιβλίο. Αυτή ήταν η «μεταχείριση των διανοουμένων»...
Εκπαίδευαν τους ανθρώπους του κοινού δικαίου για να δώσουν πίσω στην κομμουνιστική κοινωνία, αλλά μας αφαίρεσαν όλα τα μέσα ενημέρωσης και δεν είδαμε εφημερίδα, μολύβι, χαρτί, τίποτα! Τελικά, αυτό ήταν πολύ καλό, γιατί αντί να μας κάνουν ζώα, όπως μάλλον ήθελαν, μας γύρισαν πίσω στον εαυτό μας, για να κάνουν την ερώτηση:
"Τι είμαστε?".
Γιατί σου λέω: όταν στέκεσαι ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους του κελιού και δεν έχεις ούτε ορίζοντα, ούτε προοπτική να κοιτάξεις, στρέφεσαι στον εαυτό σου. Πρέπει να γυρίσεις πίσω, να πας κάπου!
Εκεί ανακάλυψα το άπειρο μέσα μας... Ανακάλυψα ότι το ανθρώπινο πρόσωπο είναι άπειρο, ότι έτσι τον έφτιαξε ο Θεός - του ανέπνευσε και του έδωσε από μέσα κάτι που δεν πεθαίνει ποτέ. Ότι το βάθος μας, που είναι -κατά τους Αγίους Πατέρες- και ο τόπος προσευχής, όπου ζει ο Θεός, είναι ένα μέρος που δεν μπορείς να σταματήσεις. Βαθιά μέσα μας είναι ο Ναός του Ζώντος Θεού, όπως λέει ο Άγιος Απόστολος Παύλος.
Έπειτα, σε αυτή την κατάσταση της απομόνωσης, για σχεδόν δύο χρόνια, μόνος, τότε κατάλαβα τα λόγια της Γραφής, που κάποτε είχα απομνημονεύσει:
«Εσείς είστε η εκκλησία του ζώντος Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας». Τότε κατάλαβα γιατί ο Σωτήρας είπε:
«Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας».
Ο Θεός δεν είναι υλικός ή χωρικός, για να Τον τοποθετήσει σε μια γωνιά, κάπου. Για να Τον βρούμε, πρέπει να στραφούμε μέσα μας, να εξερευνήσουμε το σύμπαν μέσα μας. Αυτή είναι μια εμπειρία που πρέπει να γίνει. Υπάρχει λόγος του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ που λέει: «Η έξοδος από σένα είναι η έξοδος από τον Παράδεισο». Είναι μια μεγάλη και μοναχική περιπέτεια στη ζωή του ανθρώπου. Υπάρχει κάτι εξαιρετικό μέσα μας, ο Θεός είναι εκεί!».
Ο πατέρας Ρομάν Μπράγκα, ένας από τους μεγαλύτερους Ρουμάνους ιερείς.
Ο πατέρας γεννήθηκε στη Βεσσαραβία, στην Κοντρίτσα, στις 2 Απριλίου 1922, όντας το έβδομο παιδί του Κοσμά και της Μαρίας. Έκανε την πνευματική του εκπαίδευση στα σεμινάρια της Cernica, του Βουκουρεστίου και του Κισινάου, ήταν μοναχός στο μοναστήρι Căldăruşani.
Ο μοναχός Πατέρας Ρομάν Μπράγκα πέρασε στον Κύριο στις 29 Απριλίου 2015 και κηδεύτηκε στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως στο Μίσιγκαν όπου υπηρέτησε το τελευταίο μέρος της ζωής του.
Ο Θεός να τον αναπαύσει εν ειρήνη
Πατέρας Ρομάν Μπράγκα
Διαβάζουμε:Λυπήθηκα σήμερα γιατί ένας ταξιτζής μού είπε:
Λυπήθηκα σήμερα γιατί ένας ταξιτζής μού είπε: «Είμαι χάλια,διότι προχθές χώρισα. Ξέρεις πώς νιώθω τώρα; Απαίσια. Εγώ δουλεύω το ταξί, ενώ η γυναίκα μου μένει αλλού. Το παιδί δεν ξέρου
με ακόμα τι θα γίνει. Έξοδα από δω, προβλήματα από κει, άντε να πας καλά στη ζωή έτσι».
Πώς να είναι τώρα το στομάχι αυτού του ανθρώπου με τόσο
σφίξιμο; Προβλέπω έλκος εντός εξαμήνου. Πώς να χτυπάει η καρδιά του με τόση θλίψη; Πώς να κοιμάται; Έχει και σάκχαρο, μου
είπε. Περνάει ένα μεγάλο σοκ που σίγουρα θα αναστατώσει τα
πάντα στη ζωή του.
Πήγες στον γιατρό προχθές για το σάκχαρό σου, είχε ανέβει αρκετά. «Γιατρέ, πόσο είναι το ζάχαρο;» «1,50. Τι έφαγες χθες βράδυ;»
«Τίποτα υπερβολικό, έφαγα ένα κομματάκι ψωμάκι, λίγο κοτόπουλο
και σαλάτα. Ό,τι μου είχατε πει, γιατρέ. Γιατί όμως έχω 1,50;» Και σε ρώτησε ο γιατρός: «Μήπως έγινε κάτι στο σπίτι;». «Είχαμε πάλι καβγά
με τον άντρα μου, τα γνωστά! Δεν ξέρω αν αυτό έχει σχέση». «Άκου:
βάσει φαγητού είσαι εντάξει. Σωστά έφαγες. Μα αυτός ο τσακωμός
δεν είναι άσχετος με το σάκχαρο που ανέβασες. Σας παρακαλώ, όσο
μπορείτε πιο ήρεμα στο σπίτι! Όχι φωνές και γκρίνια».
Δεν αρκεί να παίρνεις τα χάπια σου, αν την ίδια στιγμή ταράζεσαι και θυμώνεις με τους δικούς σου. Η φροντίδα μας πρέπει να
είναι σφαιρική.
Ποια ήταν η πατρίδα των Βυζαντινών;
📜 Ποια ήταν η πατρίδα των Βυζαντινών; ❓
🌍Εξαιτίας της οικουμενικής Ρωμαϊκής και Χριστιανικής ιδεολογίας του, το Βυζαντινό κράτος δεν όριζε ποτέ επισήμως ποια ήταν τα σύνορα του ή αυτό που λέμε σήμερα την πατρίδα.
🔸Φυσικά, με το πέρασμα των αιώνων και με την νέα γεωπολιτική πραγματικότητα ύστερα από τη μάχη του Ιερομύακα και την ίδρυση της αυτοκρατορίας των Φράγκων, οι Βυζαντινοί λόγιοι γίνονται πιο ρεαλιστές.
📚Ένα από τα ελάχιστα ευρήματα που μπορούμε να πούμε ότι οριοθετεί ποια εδάφη θεωρούσε πατρίδα του ένας βυζαντινός βρίσκεται στο 2.20 των Συνεχιστών του Θεοφάνους (10oς-11ος αιώνας).
📚Αναφέρει λοιπόν σε ένα απόσπασμα πως η Ασία (Μικρά Ασία) είναι το κεφάλι, η Ευρώπη (Ελλάδα και μέρος των σημερινών "Βαλκανίων) είναι η ουρά και το Αιγαίο με τα νησιά του είναι το σώμα.
Το πρωτότυπο:
Οὐκ ἔμελλε δὲ ἄχρι τούτων ἡ φορὰ στήσεσθαι τῶν κακῶν , ἀλλὰ τῶν δύο ἠπείρων , Ασίας φαμὲν καὶ Εὐρώπης , ἐν θυμῷ κυρίου οἷόν τινος κεφαλῆς καὶ οὐρᾶς (...)
(...) τέλος καὶ ταῖς ταλαιπώροις νήσοις οἷόν τινα μέσην , ἵν᾿ ὁλόσωμος εἴη ἡ πληγή
Μπορούμε να βγάλουμε κάποιο συνολικό συμπέρασμα από αυτό το κείμενο; Όχι φυσικά, καθώς στα 1000 χρόνια Βυζαντινής ιστορίας τα εδάφη της αυτοκρατορίας αυξομειώθηκαν αμέτρητες φορές.
Ο χάρτης δείχνει στο περίπου τα εδάφη που ήλεγχε το βυζάντιο την εποχή του αυτοκράτορα Μανουήλ Α’ Κομνηνού (12ος αιώνας.)
Το εδαφικό ζενίθ της αυτοκρατορίας των Σασσανιδών το 620 μ.Χ. τρομάζει και προκαλεί ερωτήματα:
🗺️ Το εδαφικό ζενίθ της αυτοκρατορίας των Σασσανιδών το 620 μ.Χ. τρομάζει και προκαλεί ερωτήματα:
❓Πως γίνεται ο αυτοκράτορας Ηράκλειος να νίκησε αυτόν τον εδαφικό γίγαντα; Και πως γίνεται να επιβίωσαν οι Ρωμαίοι την επέλαση των Αράβων και οι Πέρσες να μην τα κατάφεραν με τόσο μεγάλη ενδοχώρα;
🔸Μια από τις πολλές απαντήσεις κρύβεται στο πολιτικό σύστημα των δυο κρατών.
🦅Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε ένα ενιαίο φορολογικό και νομικό σύστημα για όλα τα εδάφη της και κυρίως μια συγκεκριμένη πολιτική και θρησκευτική ταυτότητα για όλους τους κατοίκους της και ένα πανίσχυρο πολιτικό κέντρο (Νέα Ρώμη). Πρόκειται για πρωτοποριακά, στην ανθρώπινη ιστορία, συνεκτικά στοιχεία που βοήθησαν το ρωμαϊκό κράτος να διατηρηθεί αλώβητο μέχρι τον ύστερο μεσαίωνα.
🔥Από την άλλη πλευρά, η Περσία είχε διοικητές περιοχών που λειτουργούσαν αυτόνομα σαν βασιλιάδες και υπάγονταν στον βασιλέα των βασιλέων που είχε ως έδρα την Κτησιφών. Το συνεκτικό στοιχείο ήταν μονάχα η θρησκεία του ζωροαστρισμού και η Περσική γραφειοκρατία. Οι νόμοι δεν ήταν παντού οι ίδιοι και το φορολογικό σύστημα δεν ήταν πλήρως νομισματικό.
👩⚖️Από τη μια αυτή η αποκέντρωση βοηθούσε στη δημιουργία τεράστιων στρατών που πρόσφεραν οι εκάστοτε διοικητές στον βασιλέα των βασιλέων αλλά από την άλλη δημιουργούσε επικίνδυνες τάσεις ανεξαρτητοποίησης αλλά και αδυναμία του κεντρικού κράτους να έχει πλήρη πρόσβαση στους οικονομικούς πόρους των αχανών εδαφών του.
🇮🇷Η Περσία το πλήρωσε αυτό όταν κατά την Αραβική εισβολή πολλοί ευγενείς της αυτοκρατορίας αποφάσισαν να συνταχθούν με τους Άραβες αφού ο αδύναμος βασιλέας των βασιλέων δεν μπορούσε να τους επιβληθεί.
Θέλεις να αποκτήσεις την προσευχή;
«Θέλεις να αποκτήσεις την προσευχή; Ασκήστε τον εαυτό σας στην προσευχή, καθώς βλέποντας ο Θεός, πόση προσπάθεια αναζητάτε, θα σας τη δώσει. Ξέρω ότι δεν ξέρετε πώς να προσεύχεστε, αλλά να προσεύχεστε όσο μπορείτε και όσο πιο συχνά μπορείτε και η προσευχή από μόνη της θα σας διδάξει να προσεύχεστε.
Η προσευχή κάνει την καρδιά λυπημένη, χαρούμενη. η απελπισμένη ψυχή γεμάτη ελπίδα, το επαναστατικό σώμα υποτάσσει την ψυχή και διαμορφώνει την ψυχή κατ' εικόνα Θεού.
Η προσευχή είναι η μυστική συνομιλία μεταξύ ανθρώπου και Θεού, είναι η ανύψωση της ψυχής στον Θεό.
Με την προσευχή η ψυχή ανεβαίνει στον ουρανό, και ο ουρανός στη γη.
Το να προσεύχεσαι για κάποιον είναι να ντύσεις την ψυχή του με τη σάρκα σου, να ζεστάνεις την καρδιά του με την ανάσα σου, να τροφοδοτήσεις την ύπαρξή του με τη ζωή σου, να τον επισκεφτείς στο εσωτερικό του μπουντρούμι, να τον ξενυχτήσεις στην καρδιά σου.
Το να προσεύχεσαι για κάποιον σημαίνει να προσφέρεις στον Θεό το σώμα με το οποίο μπορεί να τον αγαπήσει..
Η γη χρειάζεται προσευχή, ο κόσμος χρειάζεται προσευχή, χρειαζόμαστε προσευχή!
,,Και προσευχήσου μόνο κρυφά για να το συγκεντρώσεις,
Εάν δεν ξέρετε πώς να κάνετε ερωτήσεις, αλλά πώς να πάρετε απαντήσεις,
Και αφήστε την ψυχή ενός αγγέλου να σας διαπεράσει,
Θα είσαι ακόμα Άνθρωπος, αλλά πιο βαθύς...»
Πρωτ. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
Έτσι με έμαθε ο πατέρας Γαβριήλ να αγαπώ έναν άνθρωπο!! Και από εδώ όλος ο κόσμος!!! "
Πρέπει να αγαπήσεις πρώτα έναν = 1 αμαρτωλό άνθρωπο!! Ένα συγκεκριμένο άτομο!! Μετά από αυτό αρχίζεις να αγαπάς τον άνθρωπο!! Όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί!!! Επομένως, η αγάπη ενός ανθρώπου ξεκινά με την αγάπη ενός συγκεκριμένου, αμαρτωλού ανθρώπου!! Έτσι με έμαθε ο πατέρας Γαβριήλ να αγαπώ έναν άνθρωπο!! Και από εδώ όλος ο κόσμος!!! "
Πατήρ Νικολόσι πνευματικό τέκνο Αγίου Γαβριήλ του διά Χριστόν Σαλό και ομολογητή του Χριστού!
Σάββατο 27 Απριλίου 2024
Δεν χορταινουμε ποτέ την αγάπη!!!
"Δεν χορταίνουμε ποτέ την αγάπη. Μας δίνει πάντα νέα χαρά. Είναι ατελείωτη και ατελείωτα νέα στις εκδηλώσεις της. Το γεγονός ότι η αγάπη υπάρχει είναι απόδειξη ότι υπάρχει μια αιωνιότητα, ένα αιώνια νέο άπειρο. Και το γεγονός ότι η αγάπη είναι μόνο μεταξύ των ανθρώπων δείχνει ότι τα πρόσωπα είναι για την αιωνιότητα και ότι υπάρχει μια υπέρτατη διαπροσωπική κοινότητα αγάπης από την αιωνιότητα στην αιωνιότητα και στην αγάπη είναι η αληθινή γνώση».
- Abba Dumitru Staniloae
Η συνομιλία του ανθρώπου με τον Θεό…
«Η συνομιλία του ανθρώπου με τον Θεό…
Η συνομιλία του ανθρώπου με τον Θεό μπορεί να είναι «βαθιά», από αναζητήσεις, από τα κύματα της ζωής, πνιγμένη, απλή, σκεπτόμενη ή μη, γεμάτη, θυελλώδης, ελεύθερη, γεμάτη ειλικρίνεια, μέχρι και δράμα χαρά και κλάμα, υπάρχει δοξολογία και συγχώρεση, υπάρχει καταιγίδα και ειρήνη, υπάρχει αμφιβολία και βεβαιότητα, υπάρχει στεναγμός και ευτυχία, υπάρχει ανάταση και ταπείνωση.
Ο άνθρωπος χωρίς προσευχή είναι ανοησία, είναι σαν την άνοιξη χωρίς ήλιο, είναι μια θλιβερή ζωή.
Το να προσεύχεσαι είναι το ίδιο με το να ζεις όμορφα, και το να μην προσεύχεσαι είναι το ίδιο με το να ζεις άσχημα. Η προσευχή κάνει τη θλιμμένη καρδιά χαρούμενη, την απελπισμένη ψυχή γεμάτη ελπίδα, το επαναστατημένο σώμα υποτάσσει την ψυχή και πλάθει την ψυχή στην εικόνα του Θεού, αγιάζοντας το σώμα».
Πρωτοσύγκελος Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
Αύριο Κυριακή των Βαϊων.....
Αύριο Κυριακή των Βαϊων.....
Το ζητούμενο είναι όχι απλά
να Τον υποδεχτούμε με τιμές
αλλά να αποδεχτούμε την ατίμωση Του....
Δεν έχει ανάγκη την συγκίνηση μας.....
Την μετάνοια μας λαχταρά...
Για αυτό πολλοί είναι αυτοί
που Τον θαυμάζουν
αλλά λίγοι είναι αυτοί
που Τον ακολουθούν(στον Γολγοθά)!
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Τα κανάλια σκίζονται μόνο για το ποιο θα δείξει τα καρναβάλια.Απόψε στο Μεσολόγγι βράδυ Σάββατο του Λαζάρου έγινε η ΕΞΟΔΟΣ.
Τα κανάλια σκίζονται μόνο για το ποιο θα δείξει τα καρναβάλια.Απόψε στο Μεσολόγγι βράδυ Σάββατο του Λαζάρου έγινε η ΕΞΟΔΟΣ.Την πομπή και την αναπαράσταση της ανατίναξης θα έπρεπε κάθε χρόνο εναλλάξ να την μεταδίδουν ζωντανά τα μεγάλα κανάλια.Για να νιώσουν έστω κι από το γυαλί όλο αυτό το δεος όσοι δεν το έχουν ζήσει από κοντά .Αλλά θα μου πεις ποιος νοιάστηκε για το πιο ιστορικό γεγονός της Επανάστασης;Γεμίσαμε προοδευτικούς γενίτσαρους και σερνικοθηλυκα γιουσουφακια.
Ο Λάζαρος και τα δάκρυα του Θεού!!!
Ο Λάζαρος και τα δάκρυα του Θεού
Ο Χριστός αγαπά τον Λάζαρο, τη Μάρθα και τη Μαρία. Κι όμως, στο όραμά Του που εκτείνεται στους αιώνες, καθυστερεί να έρθει στο κεφάλι του βαριά άρρωστου φίλου Του. Περιμένει να επέλθει η ασθένεια, αν και τον πονάει ο πόνος του θανάτου του Λάζαρου. Νιώθει θεϊκά πώς τελειώνει ο φίλος του, ακούει τους αναστεναγμούς του από τους ουρανούς, βλέπει πώς η ψυχή του ανεβαίνει στον ουρανό. Ξέρει τα πάντα για τον Λάζαρο όπως ξέρει τα πάντα για εμάς. Κάθε ψίθυρος, κάθε πτήση σκέψης, κάθε αναστεναγμός, κάθε δάκρυ, κάθε θάνατος και κάθε ζωή.
Στη συνέχεια, πηγαίνοντας στον τάφο, ο Ιησούς κλαίει στην άκρη του λάκκου πριν σκίσει τους ουρανούς και καλέσει το πνεύμα του νεκρού για τέσσερις ημέρες. Τα μάτια του Θεού έριξαν δάκρυα πόνου μπροστά στο θάνατο. Στο μυαλό του Χριστού, όλα τα δισεκατομμύρια των νεκρών της ιστορίας κάνουν να ακουστεί ο μυστικός πόνος τους. Μπροστά στον τάφο του Λαζάρου, ο Χριστός νιώθει παγκόσμιο θάνατο, η γη έγινε ένα τεράστιο νεκροταφείο ιδανικών, μια γη πλημμυρισμένη από δάκρυα, ένας τάφος ζωής. Από εδώ έρχονται τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια του Εραστή των ανθρώπων. Είναι ο άπειρος πόνος Εκείνου που αγαπά άπειρα, αλλά εγκαταλείφθηκε από τον άνθρωπο χαμένο ανάμεσα στις αμαρτίες. Είναι το αυτοδάκρυ του Πατέρα που βλέπει πώς ο γιος που δημιουργήθηκε για την αθανασία μετατρέπεται και μετατρέπεται σε γη. Όλο το σύμπαν έχει γίνει μια τεράστια σαρκοφάγος, εξαιτίας της ανθρώπινης απώλειας. Και ο Βασιλιάς της ζωής, αιώνια ερωτευμένος με τον άνθρωπο, δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αποτρέψει τον άνθρωπο από την ίδια του την καταστροφή.
Τότε, ανάμεσα σε δάκρυα, ο Χριστός ξεστομίζει τα λόγια που καταργούν την παντοδυναμία του θανάτου: Λάζαρε, βγες! Είναι η εξαγωγή του ανθρώπου από τον θάνατο, η πράξη της κληρονομιάς της ανθρωπότητας από τη μήτρα του ελεύθερα επιλεγμένου μη όντος, η καισαρική τομή του λάκκου της γης, από τον οποίο γεννιέται ξανά ο Λάζαρος, αποτινάσσοντας το μίασμα του θανάτου και έρχεται στο φως. Αυτή η ανάσταση από τους νεκρούς είναι η απόλυτη προφητεία της Ανάστασης του Υιού του Θεού, το κρυφό σημάδι της ζωής που περιμένει το Άγιο Πνεύμα να συντρίψει τη γη και να έρθει στο φως. Η γη του νεκροταφείου γίνεται η μήτρα της αιώνιας ζωής, αγία μητέρα για την ανθρωπότητα που γεννήθηκε από τους νεκρούς και προετοιμάστηκε για τον ουρανό. Ο τάφος του Χριστού είναι η οντολογική μήτρα της νέας εποχής, της ανθρωπότητας που θεώθηκε κατά χάρη. Και η ανάσταση του Λαζάρου είναι ακριβώς η πρόβα, η εκπαίδευση για την αθανασία, η επιγραφή της ζωής στον παγκόσμιο δούλο του θανάτου, η ακύρωση της απώλειας και η προφητεία της αρχής της Βασιλείας του Θεού.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι.
ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ.
«Ο Παράδεισος δεν εκτιμά την κρίση του κόσμου, τον έπαινο ή την περιφρόνηση του, τα παράσημα που απονέμονται ή τη δημόσια καταχρηστικότητα. Η κρίση των ανθρώπων εκτείνεται μόνο στον τάφο. Από εδώ και πέρα η ψυχή περνά στην κρίση του ουρανού».
- Άγιος Νικόλαος Velimirovici
Σας παρακαλώ, μη με πάρετε τηλέφωνο μέχρι τις δέκα το πρωί.
Σε φαντάζομαι να ανοίγεις τα μάτια το πρωί με παιδική χαρά και να λες: «Δόξα τω Θεώ. Ξύπνησα, είμαι καλά. Η ζωή είναι ωραία
Όλα είναι όμορφα. Αρχίζω τη μέρα μου με όρεξη, έχω όνειρα.
Νιώθω δύναμη, θα τα καταφέρω».
Αν όμως όλο το βράδυ έχεις ταραχή και το πρωί ξυπνάς με πονοκέφαλο και βαρύ κεφάλι, ζεις ένα μαρτύριο, και δεν σου αξίζει εσένα κάτι τέτοιο.
Μου λέει
η μια κυρία: «Σας παρακαλώ, μη με πάρετε τηλέφωνο
μέχρι τις δέκα το πρωί. Από τις έντεκα και μετά μιλάω». Της λέω:
«Εντάξει! Έχετε δουλειές πριν;». «Όχι, νεύρα. Ξυπνάω στις οχτώ,
αλλά δεν συνέρχομαι αμέσως». «Και τι κάνετε τρεις ώρες;» «Προσπαθώ να ενταχθώ στην πραγματικότητα. Το πρώτο τρίωρο έχω. νεύρα. Ο άντρας μου το ξέρει και φεύγει γρήγορα για δουλειά. Το
πρωί, με το που ξυπνάει, δρόμο, εξαφανιζόλ. Εκτοξεύεται. Ούτε
τηλέφωνο με παίρνει αυτές τις ώρες, γιατί ξέρει ότι όποιος με
πάρει το πρωί θα τα ακούσει. Έχω νεύρα και όλα μου φταίνε. Χωρίς λόγο. Ειδικά όταν σιδερώνω, έχω τέτοιο εκνευρισμό, που δεν σε
συμφέρει να με πλησιάσεις. Ναι, στο σίδερο μου βγαίνουν απιστευτα νεύρα. Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει. Ίσως το σιδέρωμα με
κάνει να νιώθω δούλα και σκλάβα του σπιτιού, σαν να με ακυρωνει, και αρρωσταίνω». «Μάλιστα. Ευχαριστώ για όσα μου λέτε.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Και πότε ηρεμείτε, δηλαδή;» «Ηρεμώ αργότερα, μετά το μεσημέρι, και κυρίως το βράδυ, όταν βλέπω
τηλεόραση. Μου αρέσουν διάφορα σίριαλ, βλέπω Άγριες Μέλισσες,
Σασμό, Τροχό της Τύχης, διάφορα τέτοια. Εκεί ξεχνιέμαι».
Χανόμαστε στη μοναξιά, βυθιζόμαστε στη θλίψη και τη μιζέρια,
κάνουμε μια άτονη ζωή. Δεν απολαμβάνουμε τη σχέση μας, δεν έχουμε επαφή με τους αγαπημένους μας, αγνοούμε τον άνθρωπό
μας δεν γνωρίζουμε το παιδί μας. Η ζωή δεν μας συναρπάζει, δεν μας αγγίζει. Όλο κάτι μας λείπει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
